2015.08.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-953/10/15-S/ENB
z 19 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 381/11 (data wpływu 22 maja 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w imprezie integracyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. na podstawie umowy („Umowa na Imprezę Motywacyjno-Integracyjną”), Wnioskodawca zlecił zorganizowanie imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym pt. L. mającej na celu m.in. krzewienie zasad zrównoważonego rozwoju poprzez edukację, podniesienie świadomości wśród pracowników w zakresie dbałości o środowisko naturalne, w szczególności poprzez odpowiedzialne zachowania w miejscu pracy oraz poza nim, a także zintegrowanie pracowników między sobą oraz zintegrowanie z Wnioskodawcą oraz Spółkami Zależnymi, poprawa atmosfery pracy, a także wzrost motywacji w zakresie wykonywania po-wierzonych obowiązków, tak aby pracownicy z większym zaangażowaniem oraz efektywniej wykonywali powierzone zadania ze zwracaniem szczególnej uwagi na środowisko naturalne i otoczenie, a tym samym wpływanie na ponoszone koszty podczas pracy. Ważne było pokazanie, że każdy z uczestników w swoich codziennych działaniach może świadomie kształtować odpowiedzialne zachowania w tym także i optymalizować wydatki Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych .

Impreza odbyła się w dniach 11-12 września 2010 r. na s. hipodromie. Potencjalnie w dwudniowej imprezie motywacyjno-integracyjnej mogło wziąć udział około 10 tys. osób, przy czym licząc się z tym, że nie wszyscy zaproszeni wezmą udział w imprezie (udział nie był bowiem obowiązkowy dla pracowników), była przewidziana na 4.500-5.000 osób. Na imprezę motywacyjno-integracyjną w pierwszym dniu zostali zaproszeni (wewnętrzną pocztą elektroniczną lub w postaci drukowanych zaproszeń) - wraz z osobami towarzyszącymi - pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci) Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych, przedstawiciele firm współpracujących, oraz przedstawiciele władz samorządowych. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z ww. osób faktycznie wzięło udział w imprezie oraz ile z tych osób to pracownicy (byli pracownicy) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście. W imprezie w drugim dniu mogli wziąć udział pracownicy Wnioskodawcy i Spółek Zależnych wraz z osobami towarzyszącymi i dziećmi. Pracownicy mieli prawo dowolnego uczestnictwa w wybranym dniu lub w obu dniach imprezy.

Przy wejściu na teren, na którym była organizowana impreza motywacyjno-integracyjna, niektórzy zaproszeni pozostawili zaproszenia, jednak zostawienie zaproszeń nie było warunkiem wejścia na teren imprezy. Ze względu na wielkość wydarzenia, brak było systemu ewidencjonowania uczestnictwa w imprezie, zatem np. uczestnictwo w jednym dniu imprezy nie oznaczało automatycznie uczestnictwa w drugim dniu.

Na podstawie umowy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę obejmowały między innymi: koszty zaproszeń, wynajem hali namiotowych (wraz z montażem, demontażem, oświetleniem), atrakcje rekreacyjne, usługi gastronomiczne, koszty scenografii, koszty opracowania i prezentacji zachowań o charakterze ekologicznym, koszty przygotowania i przeprowadzenia konkursów z wiedzy o ekologii, koszty zapewnienia segregacji śmieci i wyrobów biodegradowalnych oraz zabezpieczenie imprezy (ochrona, zabezpieczenie p-poż i medyczne).

Rozliczenie imprezy motywacyjno-integracyjnej nastąpiło w sposób następujący: podstawą do rozliczenia imprezy była faktura wystawiana na podstawie „Umowy na Imprezę Motywacyjno-Integracyjną” na rzecz Wnioskodawcy. Rozliczenie ww. kosztów w ramach grupy nastąpiło poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek Zależnych - do których zostały skierowane zaproszenia dla pracowników, byłych pracowników i gości do uczestnictwa w imprezie - faktur na część kosztów związanych z organizacją imprezy, np. kosztu wynajęcia hali namiotowych czy zabezpieczenia imprezy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 w zw. z art. 11 oraz art. 12 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzięcie udziału w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników, a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika na podstawie art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy?

Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 w zw. z art. 11 oraz art. 12 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzięcie udziału w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników, a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika na podstawie art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie będzie prowadzić do powstania przychodu u uczestnika (w tym pracownika i emeryta) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu bowiem może podlegać jedynie konkretne i faktyczne otrzymanie przez pracownika (eme¬ryta) świadczenia, które można po pierwsze przypisać pracownikowi (emerytowi), po drugie wycenić. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z wyżej wymienionych osób faktycznie wzięło udział w imprezie (udział był dobrowolny) oraz ile z tych osób to pracownicy (emeryci i renciści) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście (ze względu na wielkość wydarzenia nie było bowiem możliwe prowadzenie ewidencji osób w nim uczestniczących). Impreza była bowiem przewidziana na 4.500 osób i miała charakter otwarty. Ponadto nie jest możliwe określenie w jakim zakresie (obecność w jednym dniu czy w obu dniach, przez cały dzień, czy tylko część dnia) osoby zaproszone skorzystały z programu i infrastruktury organizowanej imprezy. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy.

W powyższej kwestii wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1456/09, w którym wskazał, iż „żeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one pozostawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadcze¬nia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świad¬czeń przez podatnika. Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż strona skarżąca wskazywała na imprezy integracyjne (sportowe), które mają charakter otwarty co oznacza, że udział w nich mają prawo brać wszyscy pracownicy, podniosła, iż opłata za tak zorganizowaną imprezę najczę¬ściej ma formę opłaty zryczałtowanej. Strona skarżąca podniosła, iż w praktyce nie posiada informacji, który z pracowników z tej imprezy skorzystał, a nawet jeśli tak w to w jakim zakresie. Przy takim stanie faktycznym gdy wartości świad¬czeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość”.

W dniu 12 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną sygn. ITPB2/415-953/10/ENB stwierdzając, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. jest nieprawidłowe. Uznał bowiem że, u każdej z osób która została zaproszona na imprezę motywacyjno-integracyjną zorganizowaną przez Wnioskodawcę powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Przychód ten, powstały po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń przypadających na pracownika i członków jego rodziny bądź osoby towarzyszące, należało doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku świadczeń na rzecz byłych pracowników (emerytów) Wnioskodawcy do ich opodatkowania zastosowanie znajduje art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Natomiast w przypadku pozostałych osób, tj. pracowników oraz byłych pracowników (emerytów) Spółek Zależnych, przedstawicieli firm współpracujących, przedstawicieli władz samorządowych i osób im towarzyszących świadczenie otrzymane od Wnioskodawcy stanowiło przychód z innych źródeł. W stosunku do tych osób na Wnioskodawcy ciążył obowiązek sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 3 lutego 2011 r. złożone zostało wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 8 marca 2011 r. znak ITPB2/415W-12/11/MM.

W dniu 7 kwietnia 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której Spółka wniosła o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 381/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, gdyż jak stwierdził, wydana interpretacja narusza przepisy prawa materialnego.

Zdaniem Sądu, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła towary i usługi, jednak nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy z zakupionych usług i towarów korzystają; zatem, w istocie zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników; brak jest danych, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzystała i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn.

W ocenie Sądu o przychodzie pracownika można mówić wyłącznie w takiej sytuacji gdy korzysta on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe jest ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie wysokość ponoszonych wydatków nie może być przypisana do konkretnego pracownika bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie (ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprez integracyjnych.

W przedstawionej sytuacji nie sposób ustalić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość; a skoro art. 11 ust. 1 ustawy, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia, to należy przyjąć, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Reasumując zdaniem Sądu w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy; nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Pracodawca, w takiej sytuacji nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów.

Nie zgadzając się z wydanym przez WSA w Gdańsku wyrokiem pismem z dnia 21 października 2011 r. Nr ITPB2/4160-28/11/83/11, tutejszy organ złożył od powyższego orzeczenia skargę kasacyjną. Jednakże w dniu 13 marca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt II FSK 3738/14 oddalił złożoną skargę kasacyjną.

W konsekwencji wyrok WSA w Gdańsku z 12 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 381/11 uprawomocnił się w dniu 13 marca 2015 r. (data wpływu wyroku z klauzulą prawomocności do tutejszego organu – 22 maja 2015 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 381/11 stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika – to wartość tegoż świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, bowiem świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Zgodnie natomiast z treścią art. 20 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w 2010 r. na podstawie umowy, Wnioskodawca zlecił zorganizowanie imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym. Potencjalnie w dwudniowej imprezie mogło wziąć udział około 10 tys. osób, przy czym licząc się z tym, że nie wszyscy zaproszeni wezmą udział w imprezie (udział nie był bowiem obowiązkowy dla pracowników), była przewidziana na 4.500-5.000 osób. Na imprezę motywacyjno-integracyjną w pierwszym dniu zostali zaproszeni (wewnętrzną pocztą elektroniczną lub w postaci drukowanych zaproszeń) - wraz z osobami towarzyszącymi - pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci) Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych, przedstawiciele firm współpracujących, oraz przedstawiciele władz samorządowych. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z wymienionych osób faktycznie wzięło udział w imprezie oraz ile z tych osób to pracownicy (byli pracownicy) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście. W imprezie w drugim dniu mogli wziąć udział pracownicy Wnioskodawcy i Spółek Zależnych wraz z osobami towarzyszącymi i dziećmi. Pracownicy mieli prawo dowolnego uczestnictwa w wybranym dniu lub w obu dniach imprezy.

W odniesieniu do tak opisanego stanu faktycznego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, iż w przedstawionej sytuacji nie sposób ustalić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość; a skoro art. 11 ust. 1 ustawy, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia, to należy przyjąć, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

W przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy; nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Pracodawca, w takiej sytuacji nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów.

Uwzględniając zatem stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 381/11 z dnia 12 lipca 2011 r. uznać należy, iż w opisanym stanie faktycznym uczestnictwo w imprezie integracyjnej pracowników i członków ich rodzin nie skutkuje dla pracowników powstaniem przychodu ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Spółce nie ciąży obowiązek obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w art. 31,32 i 38 ustawy.

Analogicznie uznać należy, że również byli pracownicy (emeryci) Wnioskodawcy, a także pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci) Spółek Zależnych, przedstawiciele firm współpracujących, przedstawiciele władz samorządowych i osoby im towarzyszące w związku z uczestnictwem w opisanej imprezie nie uzyskują przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie na Spółce nie ciąży w odniesieniu do Jej byłych pracowników (emerytów) obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, a w od odniesieniu do pozostałych osób obowiązek sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin