INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010r. (data wpływu 27 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2010r. (data wpływu 15 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania „wstępnej” szacunkowej 100% proporcji ustalonej z właściwym Naczelnikiem urzędu skarbowego za cały 2010r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania „wstępnej” szacunkowej 100% proporcji ustalonej z właściwym Naczelnikiem urzędu skarbowego za cały 2010r.. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2010r. (data wpływu 15 listopada 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-739/10-2/AK z dnia 4 listopada 2010r. (data doręczenia 8 listopada 2010r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej; Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i sprzedaje towary, których dostawa podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

W roku 2009 Spółka stosowała „wstępną” proporcję VAT, o której mowa w art. 90 ust. 2-4 ustawy o VAT w wysokości 100%. W marcu 2009r. Spółka dokonała transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki. Zgodnie z przepisami obowiązującymi do dnia 31 marca 2009r. transakcja ta mogła być zwolniona z podatku VAT. Spółka zastosowała do transakcji zwolnienie z podatku VAT i w dniu 30 marca 2009r. wystawiła stosowną fakturę VAT. Zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółka była zobowiązana do uwzględnienia ww. transakcji przy obliczaniu ostatecznej proporcji, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy o VAT za rok 2009. Proporcja ta wyniosła 87%.

Zgodnie z art. 90 ust. 2-4 ustawy o VAT „wstępna” proporcja na rok 2010 odpowiada wysokości „ostatecznej” proporcji za rok 2009. Mając powyższe na uwadze, do określenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od kwoty podatku należnego, w odniesieniu do kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dotyczących towarów i usług, których Spółka nie była w stanie jednoznacznie przypisać do czynności opodatkowanych lub też do czynności zwolnionych, w rozliczeniu VAT za styczeń i luty 2010 roku Spółka stosowała proporcję „wstępną” na rok 2010 ustaloną na podstawie danych rzeczywistych za rok 2009, tj. w wysokości 87%. Ponieważ jednak według przewidywań Spółki, jej podstawową i główną działalnością w 2010r. ma być sprzedaż towarów opodatkowana 22% podatkiem VAT (tj. Spółka nie przewidywała dokonania w 2010 roku żadnej znaczącej transakcji, która byłaby zwolniona z VAT, albo która niepodlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, a która mogłaby w sposób istotny wpłynąć na „ostateczne” wyliczenie proporcji za rok 2010), określoną dla 2009 roku kwotę obrotu Spółka uznała za niereprezentatywną. W związku z tym, Spółka wystąpiła do właściwego Naczelnika urzędu skarbowego w trybie przepisów art. 90 ust. 9 w zw. z art. 90 ust. 8 oraz ust. 3 ustawy o VAT z wnioskiem o uzgodnienie szacunkowej prognozy proporcji, zgodnie z którą, Spółka miałaby w 2010 roku obliczać kwotę podatku naliczonego podlegającą odliczeniu od kwoty podatku należnego w odniesieniu do kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dotyczących towarów i usług, których Spółka nie będzie w stanie jednoznacznie przypisać do czynności opodatkowanych lub też do czynności zwolnionych. Ponieważ Spółka przewidywała, że proporcja sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej przekroczy w 2010 roku (analogicznie jak to miało miejsce w 2008 roku) wartość 99%, na zasadzie określonej w art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawi o VAT, Spółka zaproponowała uzgodnienie z Naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego proporcji szacunkowej na poziomie 100%.

Protokołem ustalenia proporcji na rok 2010 z dnia 30 marca 2010 roku Naczelnik właściwego urzędu skarbowego przyjął proponowaną proporcję na 2010 rok w wysokości 100%. W związku z faktem, że ww. protokół został podpisany i odebrany przez spółkę w marcu 2010r., Spółka stosuje uzgodnioną 100% proporcję począwszy od rozliczenia VAT za miesiąc marzec 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. czy Spółka ma prawo do stosowania „wstępnej” szacunkowej 100% proporcji ustalonej z właściwym Naczelnikiem urzędu skarbowego w stosunku do rozliczeń podatku VAT za cały 2010r., w tym również do rozliczeń podatku VAT za styczeń i luty 2010r....
2. jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, czy Spółka powinna złożyć korekty deklaracji VAT-7 za miesiące styczeń i luty 2010r., w których zastosuje 100% „wstępną” proporcję w miejsce pierwotnie zastosowanej 87% proporcji...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. proporcja ustalona w protokole z Naczelnikiem urzędu skarbowego dotyczy całego roku 2010, w tym również rozliczeń za styczeń i luty 2010r.,
2. w konsekwencji, Spółka powinna złożyć korekty deklaracji VAT-7 za styczeń i luty 2010 roku, w których zastosuje 100% „wstępną” proporcję, w miejsce pierwotnie zastosowanej 87% proporcji.
   
   

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo o obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z danym rodzajem czynności (art. 90 ust. 1 ustawy o VAT). Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, to w myśl przepisów art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy o VAT). W świetle zaś art. 90 ust. 4 ustawy o VAT, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy ustawy o VAT przewidują jednakże szczególne przypadki, w których proporcja wstępna ustalana jest nie wedle struktury sprzedaży, lecz szacunkowo, jako prognoza. Jak stanowi art. 90 ust. 8 i ust. 9 ustawy o VAT podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu z tytułu czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł powinni przyjąć proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu. Przepis ten znajduje odpowiednie zastosowania również w sytuacji kiedy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu z tytułu czynności w związku z którymi nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego byłaby niereprezentatywna. Zważywszy fakt, że Spółka przewidywała że proporcja sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej przekroczy, w 2010 roku (analogicznie jak to miało miejsce w 2008 roku) wartość 99%, na zasadzie określonej w art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT Spółka zaproponowała uzgodnienie z Naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego proporcji szacunkowej na poziomie 100%. W konsekwencji, protokołem z dnia 30 marca 2010r. uzgodniono z Naczelnikiem urzędu skarbowego proporcję szacunkową na rok 2010 na poziomie 100%. Ponieważ protokół został podpisany w dniu 30 marca 2010r. Spółka zastosowała proporcję szacunkową począwszy od rozliczenia za miesiąc marzec 2010r. W sporządzonych przed datą podpisania ww. protokołu rejestrach VAT za styczeń i luty 2010 roku Spółka dokonała odliczenia VAT od tzw. „transakcji mieszanych” z zastosowaniem pierwotnie przyjętej proporcji ustalonej na podstawie danych rzeczywistych za rok 2009 tj. 87%. W opinii Spółki skoro protokół uzgodniony z Naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego dotyczy całego 2010 roku, to Spółka ma prawo zastosować 100% proporcję także do rozliczeń podatku VAT za styczeń i luty 2010 roku.

Przyjęte przez Spółkę stanowisko znajduje również uzasadnienie w przepisach nakładających obowiązek korekty ustalonej „wstępnie” proporcji. Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik jest obowiązany na zasadzie określonej w przepisach art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9 z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że korekta dotyczy okresu całego roku, w którym podatnik stosował „wstępnie” określoną proporcję. Zastosowanie proporcji w odrębnych wysokościach dla poszczególnych miesięcy roku podatkowego, tj. 87% dla stycznia i lutego 2010 roku i 100% dla miesięcy od marca do grudnia 2010 roku stałoby w sprzeczności z powyższą zasadą. Co więcej, jak stanowi w dalszej części przepis art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, korekty nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, tj. proporcją „wstępną” a proporcją określoną w oparciu o dane rzeczywiste nie przekracza 2 punktów procentowych. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres „rozliczeniowy” roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Powyższy przepis wskazuje że Spółka powinna w deklaracji za styczeń 2011 roku dokonać korekty kwoty podatku odliczonego w 2010 roku na podstawie „wstępnej” proporcji do wartości podatku o jaką w rzeczywistości Spółka miała prawo pomniejszyć w 2010 roku należny VAT. Przy założeniu, że sprawdzi się prognoza Spółki i obrót uzyskany za 2010 rok przełoży się na proporcję sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej za ten rok w wysokości przewyższającej wartość 99% na zasadzie określonej w art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, Spółce przysługiwać będzie pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego związanego z czynnościami, z tytułu wykonania których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Ponieważ różnica między proporcją wstępną rozumianą jako 100%, a proporcją określoną w oparciu o dane rzeczywiste nie przekroczy 2 punktów procentowych, brak będzie podstaw do korekty z art. 91 ustawy o VAT ponieważ w styczniu i lutym 2010 roku Spółka nie dokonała pomniejszenia należnego VAT o podatek VAT naliczony w pełnej kwocie, efektywnie odebrane zostanie spółce prawo do odzyskania naliczonego podatku VAT. Ponieważ takie rozumienie przepisów stałoby w sprzeczności z zasadą neutralności VAT, zdaniem Spółki powyższe stanowi kolejny argument przemawiający za prawidłowością przyjętego przez Spółkę stanowiska, co do konieczności korekty rozliczeń za miesiąc styczeń i luty 2010 roku w trybie korekty deklaracji VAT-7, w których to okresach Spółka zastosowała proporcję wstępną na rok 2010 w wysokości 87%, a nie 100%.

Z uwagi na przytoczone powyżej argumenty Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosowanie do treści art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, co do zasady, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Jak stanowi art. 86 ust. 11 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może on obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 1 cyt. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Ust. 3 art. 90 cyt ustawy wskazuje, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 cyt. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Natomiast ust. 5 art. 90 cyt ustawy stanowi, iż do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 8 cyt. ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej od-liczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Art. 90 ust. 9 cyt. ustawy wskazuje, iż przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Art. 90 ust. 8 i ust. 9 cyt. ustawy umożliwiają podatnikowi, na jego wniosek, dokonanie zmiany wysokości proporcji ustalonej przez niego wstępnie dla danego roku podatkowego, jeśli prognozuje on (i ma na to dowody, choćby w postaci swojego doświadczenia), że proporcja ta nie będzie reprezentatywna lub w ogóle nie ma on możliwości jej ustalenia, bo w poprzednim roku podatkowym nie osiągnął żadnych obrotów.

Należy podkreślić, że ustalenie przez podatnika nowej proporcji odbywa się za zgodą naczelnika urzędu skarbowego. Podatnik obowiązany jest więc wystąpić z odpowiednim wnioskiem. Na podstawie tego wniosku podatnik uzgadnia z organem podatkowym swoją prognozę i po pisemnej akceptacji przez ten organ podatnik może stosować nowy współczynnik.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 10 cyt. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Należy jednocześnie nadmienić, iż kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest ostateczna.

Stosownie bowiem do art. 91 ust. 1 cyt. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 cyt. ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wie-czystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 cyt. ustawy.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż do określenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od kwoty podatku należnego, w odniesieniu do kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dotyczących towarów i usług, których Spółka nie była w stanie jednoznacznie przypisać do czynności opodatkowanych lub też do czynności zwolnionych, w rozliczeniu VAT za styczeń i luty 2010 roku Spółka stosowała proporcję „wstępną” na rok 2010 ustaloną na podstawie danych rzeczywistych za rok 2009, tj. w wysokości 87%. Ponieważ jednak według przewidywań Spółki, jej podstawową i główną działalnością w 2010r. ma być sprzedaż towarów opodatkowana 22% podatkiem VAT (tj. Spółka nie przewidywała dokonania w 2010 roku żadnej znaczącej transakcji, która byłaby zwolniona z VAT, albo która niepodlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, a która mogłaby w sposób istotny wpłynąć na „ostateczne” wyliczenie proporcji za rok 2010), określoną dla 2009 roku kwotę obrotu Spółka uznała za niereprezentatywną. W związku z tym, Spółka wystąpiła do właściwego Naczelnika urzędu skarbowego w trybie przepisów art. 90 ust. 9 w zw. z art. 90 ust. 8 oraz ust. 3 ustawy o VAT z wnioskiem o uzgodnienie szacunkowej prognozy proporcji, zgodnie z którą, Spółka miałaby w 2010 roku obliczać kwotę podatku naliczonego podlegającą odliczeniu od kwoty podatku należnego w odniesieniu do kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dotyczących towarów i usług, których Spółka nie będzie w stanie jednoznacznie przypisać do czynności opodatkowanych lub też do czynności zwolnionych. Ponieważ Spółka przewidywała, że proporcja sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej przekroczy w 2010 roku (analogicznie jak to miało miejsce w 2008 roku) wartość 99%, na zasadzie określonej w art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawi o VAT, Spółka zaproponowała uzgodnienie z Naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego proporcji szacunkowej na poziomie 100%.

Protokołem ustalenia proporcji na rok 2010 z dnia 30 marca 2010 roku Naczelnik właściwego urzędu skarbowego przyjął proponowaną proporcję na 2010 rok w wysokości 100%. W związku z faktem, że ww. protokół został podpisany i odebrany przez spółkę w marcu 2010r., Spółka stosuje uzgodnioną 100% proporcję począwszy od rozliczenia VAT za miesiąc marzec 2010r.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do dokonania korekty podatku naliczonego, o który został pomniejszony podatek należny w miesiącach styczniu i lutym 2010r.

Podkreślić należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości stosowania wskaźnika proporcji innego niż ten, który został wyliczony na podstawie roku poprzedzającego rok podatkowy (art. 90 ust. 4 cyt. ustawy), bądź ustalonego z Naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 90 ust. 8 i ust. 9). Jeżeli Naczelnik właściwego urzędu skarbowego dokonał podpisania stosownego protokołu określającego proporcję wyliczoną szacunkowo (która miałaby w danym roku służyć do ustalania kwot podatku naliczonego, o które można pomniejszać podatek należny), to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie dają możliwości stosowania innej, niż ustalona, proporcji. Przepisy art. 90 ust. 8 i ust. 9 cyt. ustawy wyraźnie wskazują na konieczność uzgodnienia szacunkowo wyliczonej proporcji z Naczelnikiem urzędu skarbowego i akceptację tej proporcji wyrażonej sporządzeniem protokołu, m.in. w przypadku, gdy podatnik uważa, że proporcja ustalona na podstawie poprzedniego roku, jest dla niego niereprezentatywna w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, iż w związku z tym, iż Spółka dokonała ustalenia z Naczelnikiem właściwego urzędu skarbowego „wstępnej” szacunkowej proporcji na rok 2010, w wysokości 100%, ma ona prawo do obniżenia podatku należnego o całość podatku naliczonego w każdym z poszczególnych miesięcy 2010 roku. Pomimo zatem, iż powyższa proporcja została uzgodniona z Naczelnikiem urzędu skarbowego na podstawie protokołu podpisanego w dniu 30 marca 2010r., Wnioskodawca ma prawo do zastosowania proporcji w wysokości 100% również w miesiącach styczniu 2010r. i lutym 2010r.

W związku z powyższym za ww. dwa okresy rozliczeniowe, tj. za miesiąc styczeń 2010r. i luty 2010r., Spółka ma prawo do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7, w oparciu o przepisy art. 86 ust. 13 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.