INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 12 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kwoty otrzymanej od biura rachunkowego w związku z zawartą ugodą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kwoty otrzymanej od biura rachunkowego w związku z zawartą ugodą. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 5 listopada 2010 r. Nr ITPB3/423-561/10-2/AW wezwano Spółkę o jego uzupełnienie. Niniejsze zostało dokonane w dniu 18 listopada 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z decyzją Urzędu Kontroli Skarbowej (pokontrolną) Spółka zapłaciła podatek od towarów i usług oraz podatek dochodowy wraz z odsetkami za lata objęte kontrolą skarbową. Spółka zawarła ugodę pozasądową z Biurem Rachunkowym, które odpowiadało w owym czasie za prawidłowe naliczenie podatku. W wyniku ugody Biuro zwróciło Spółce wartość podatku wraz z należnymi odsetkami za część ujawnionej niedopłaty, która powstała z winy Biura.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota, którą zwróciło Biuro Rachunkowe w wyniku zawartej ugody (wartość podatku + odsetki) stanowi przychód Spółki i należy ją opodatkować podatkiem dochodowym...

Zdaniem Spółki zwrócone środki pieniężne nie stanowią przychodu do opodatkowania.

Otrzymane pieniądze i wartości pieniężne zaliczane są do przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, jednak ustawodawca przewidział wyjątki określone w art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z nim nie uważa się za przychody:

• zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetu jednostek samorządu terytorialnego niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów,
• zwróconych innych wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Jeśli Spółka otrzymała zwrot części poniesionych wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (w przypadku podatku oraz odsetek od zaległości podatkowych nie jest to możliwe – art. 16 ust. 1 pkt 15 i 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tego rodzaju wydatki zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów) to środki pieniężne otrzymane tytułem zwrotu tych wydatków nie stanowią przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł z biurem rachunkowym ugodę pozasądowa na mocy której biuro – które odpowiedzialne było za prawidłowe naliczanie podatku – zwróciło mu wartość podatku wraz z należnymi odsetkami za część ujawnionej niedopłaty.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Spółka oparła swoją argumentację na brzmieniu art. 12 ust. 4 pkt 6 i pkt 6a w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 15 oraz pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 15 i 21 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach a także odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Do przychodów tzw. „neutralnych podatkowo”, a więc niestanowiących podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu, należą więc – w myśl tych przepisów – m.in. zwrócone podatki stanowiące dochody budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego oraz zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów; wydatki te wymienia art. 16 powołanej ustawy.

Wobec tego, dla oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy kluczowe jest ustalenie znaczenia pojęcia „zwrot podatku”. Na gruncie prawa podatkowego instytucję tę reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) Ordynacja podatkowa.

Na mocy art. 3 ust. 7 tej ustawy, przez zwrot podatku rozumie się zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego. Należy przy tym podkreślić, że zwrotowi może podlegać wyłącznie podatek, który został wcześniej zapłacony.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że wypłata środków przez biuro rachunkowe nie jest tożsama ze zwrotem podatku. Analizowany stan faktyczny nie mieści się zatem w zakresie zastosowania przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie kwota pieniężna otrzymana przez Spółkę nie może być uznana za pożytek, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy podatkowej. Cytowany przepis odnosi się bowiem wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

W niniejszej sprawie takie okoliczności nie zachodzą, zatem wskazany przepis na gruncie rozstrzyganego zagadnienia nie znajduje zastosowania.

W przedmiotowej sprawie zawarcie ugody z biurem rachunkowym, powoduje zwolnienie tego biura z ciążącej na nim odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę. Zatem, otrzymane od biura rachunkowego na podstawie ww. ugody świadczenie stanowi w istocie odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania przez nie zleconej usługi, a nie zwrot podatków, czy też wydatków poniesionych przez Spółkę a niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego otrzymane środki pieniężne od biura rachunkowego stanowią odszkodowanie, a konsekwencji przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80 – 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.