INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2010 r. (data wpływu 02 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania form wtryskowych jako samodzielny środek trwały – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 06 października 2010 r. (data wpływu 08 października 2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania form wtryskowych jako samodzielny środek trwały.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest firmą produkcyjną z branży spożywczej. Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem - producentem opakowań - umowę, której przedmiotem jest wykonanie form wtryskowych.

Cenę form ustalono na 123.500,- PLN / za 3 szt.

Po odbiorze jakościowym i ostatecznym zatwierdzeniu form, będą one stanowić własność Spółki (jeżeli Ona zrezygnuje z usług kontrahenta - drugiej strony umowy - i zleci produkcję opakowań innej firmie, będzie musiała zwrócić swojemu kontrahentowi, dodatkowo 100% wartości form tytułem udziału własnego kontrahenta w projekcie).

Fizycznie form używać będzie kontrahent, posiadający specjalistyczne maszyny służące do produkcji opakowań, za pomocą których będzie wytwarzać i sprzedawać dalej opakowania dla produktów Wnioskodawcy.

Produkcja opakowań przewidziana jest przez okres dłuższy niż 1 rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy forma wtryskowa w omawianym przypadku stanowi samodzielny środek trwały podlegający amortyzacji i zaliczany do grupy 503 KŚT...

Zdaniem Wnioskodawcy, forma wtryskowa stanowi samodzielny środek trwały, który może pracować z dowolną wtryskarką.

Fakt, iż dane narzędzie / urządzenie współpracuje z innymi maszynami, nie oznacza, że bez tych maszyn jest niekompletne czy niezdatne do użytku. Możliwość funkcjonowania formy z różnymi wtryskarkami sprawia, że ma ona przymiot kompletności.

Po odbiorze jakościowym i ostatecznym zatwierdzeniu form przez Spółkę, będą one kompletne i zdatne do użytku. Produkcja opakowań z użyciem ww. form przewidziana jest przez okres dłuższy niż rok (spełnienie warunku art. 16a ust. 1).

Wartość form przekraczająca 3.500,- PLN (art. 16d ust.1) powoduje, że będą one podlegały comiesięcznej amortyzacji i zastosowane zostaną przez podatnika ogólne zasady ustalania wartości początkowej (art. 16h ust. 1 i art. 16g ust. 1).

Zawarty w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunek wykorzystania środka trwałego na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej zostanie tu także spełniony.

Fakt fizycznego używania form przez producenta opakowań nie przekreśla występowania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością.

Producent opakowań przy użyciu form wtryskowych i na swoich maszynach będzie produkował opakowania dla Wnioskodawcy, które dalej będą częścią składową wyrobu gotowego Spółki, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży (art. 15 ust. 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t. j. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem , aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16d ust. 1 tej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Odpisów amortyzacyjnych, stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

W myśl definicji środka trwałego określonej w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiot , aby był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku, ,
3. przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
4. jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Oprócz powyższych przesłanek określonych przez ustawodawcę w ustawie podatkowej przy rozstrzyganiu problemu, czy dany przedmiot może być uznany za środek trwały należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych - Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.) – gdzie poszczególne środki trwałe, zakwalifikowane są do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju.

Art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia wśród środków trwałych m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu. W grupie 5, podgrupie 50 Klasyfikacji Środków Trwałych określono, że rodzaj 503 obejmuje: prasy hydrauliczne do tworzyw sztucznych, wytłaczarki ślimakowe z oprzyrządowaniem, wtryskarki, maszyny powlekające i nasycające, żelatyniarki, maszyny do formowania próżniowego, zgrzewarki do mas plastycznych, ucierarki jedno- i trójwalcowe, zwijarki rur bakelitowych, formy wtryskowe oraz inne maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych. Nie należy zaliczać do rodzaju 503 aparatów do wymiany ciepła oraz maszyn i aparatów do operacji i procesów materiałowych, ujętych w podgrupach 46 i 47.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jako firma produkcyjna z branży spożywczej, zawarła z producentem opakowań umowę, której przedmiotem jest wykonanie form wtryskowych w cenie 123.500 PLN za 3 sztuki. Po odbiorze jakościowym i ostatecznym zatwierdzeniu form, będą one stanowić własność Spółki. Fizycznie form używać będzie kontrahent, posiadający specjalistyczne maszyny służące do produkcji opakowań, za pomocą których będzie wytwarzać i sprzedawać dalej opakowania dla produktów Wnioskodawcy. Produkcja opakowań przewidziana jest przez okres dłuższy niż 1 rok.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska, zakupione formy mogą współpracować z dowolną wtryskarką, w tym przypadku należącą do innego podmiotu – producenta opakowań, a to świadczy, że są one samodzielnym, zdatnym do użytku urządzeniem, niestanowiącym części peryferyjnej wtryskarki. Zatem, można przyjąć „kompletność i zdatność do użytku” tych form w dniu przyjęcia ich do używania.

Wobec powyższego, należy uznać, że Spółka nabywając formy wtryskowe, nabyła samodzielne, zdatne do użytku urządzenia, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok oraz wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, każda z przedmiotowych form stanowi samodzielny środek trwały (zaliczany do grupy 503 KŚT) podlegający amortyzacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.