INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 08.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. sprzedaż pojazdów samochodowych. Spółka jest generalnym importerem samochodów, dystrybuującym samochody poprzez sieć dealerów.

Spółka podejmuje szereg działań, które mają na celu intensyfikację działań sprzedażowych. W tym celu, we współpracy z producentem (dalej: „Producent”), organizowane są wydarzenia promocyjne mające zachęcić do zakupu samochodów dystrybuowanych przez Spółkę (dalej: „Wydarzenia”).

Podstawowym i najważniejszym celem Wydarzeń jest pozyskanie nowych klientów, którzy dotąd nie posiadali samochodów oferowanych przez Spółkę, jak i utrzymanie dotychczasowych klientów i zachęcenie ich do zakupu kolejnych modeli samochodów, sprzedawanych przez Spółkę. W związku z powyższym, Wydarzenia są organizowane dla potencjalnych klientów (w przeważającej części) oraz obecnych klientów. Do potencjalnych klientów są kwalifikowane m.in. osoby będące właścicielami pojazdów nabytych od konkurentów działających w tym samym segmencie rynku oraz klienci posiadający samochody z niższego segmentu, a chcący nabyć pojazdy z wyższego segmentu.

Natomiast do obecnych klientów zaliczają się osoby, które zamierzają nabyć model wyższej klasy lub chcą kupić nowy model samochodu i zastąpić nim dotychczasowy pojazd.

Uczestnikom Wydarzeń, w trakcie ich trwania, są prezentowane dane techniczne, parametry, właściwości i zalety samochodów osobowych, jak również są rozdawane materiały reklamowe i informacyjne na temat oferowanych samochodów.

W związku z organizacją Wydarzenia, Producent udostępnia samochody osobowe, a także infrastrukturę potrzebną do organizacji Wydarzenia (np.: pylony, namioty, pachołki, czy punkt rejestracji kierowców) oraz odpowiedni personel. Samochody są wykorzystywane do jazd podczas Wydarzeń, przykładowo do ćwiczeń sprawnościowych, jazd testowych po lotnisku.

W ramach przyjętej polityki oraz w związku z realizacją zadań marketingowych, Spółka zobowiązana jest do ponoszenia części wydatków związanych z organizacją powyższych Wydarzeń. W szczególności, Spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz Producenta wynagrodzenia za udostępnienie samochodów dla potrzeb organizacji imprezy, czy też do pokrycia kosztów transportu tych samochodów.

Spółka, oprócz powyższych wydatków, poniesionych w związku z realizacją wyżej opisanych Wydarzeń, ponosi również koszty:

• części zamiennych do pojazdów, które uległy zużyciu w trakcie Wydarzeń,
• napraw pojazdów uszkodzonych w trakcie Wydarzeń,
• paliwa i innych płynów eksploatacyjnych, używanych przez pojazdy w trakcie Wydarzeń,
• opłat za użytkowanie infrastruktury potrzebnej do organizacji Wydarzeń.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może uznać wydatki opisane w stanie faktycznym poniesione w związku z organizacją powyższych Wydarzeń...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca może uznać wydatki poniesione w związku z organizacją powyższych Wydarzeń, w szczególności wydatki na koszty naprawy uszkodzonych samochodów, wydatki na części zamienne oraz płyny eksploatacyjne, wynagrodzenie dla Producenta za udostępnienie samochodów osobowych dla potrzeb Wydarzenia oraz koszty transportu tych samochodów, w tym również wydatki na udostępnienie infrastruktury.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na szeregu argumentów, wynikających z przepisów prawa.

1.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 tejże ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką orzeczniczą, przytoczony przepis pozwala podatnikowi pomniejszyć przychody do opodatkowania o wszelkie poniesione przez niego wydatki, które według racjonalnej oceny podatnika powinny przyczynić się do powstania przychodu podatkowego. Przykładowo, taki pogląd potwierdził NSA w Lublinie w wyroku z dnia 25 marca 1997 r. sygn. akt I SA/Lu 708/96 wskazując, iż: „zakwalifikowania danego wydatku za koszt funkcjonowania osoby prawnej należy dokonywać indywidualnie w każdym przypadku, kierując się doświadczeniem życiowym i zasadami logiki. Niewątpliwie istotną kategorią tych ustaleń będzie przydatność owych wydatków dla właściwego funkcjonowania osoby prawnej”.

Spółka pragnie podkreślić, iż całokształt wydatków, objętych niniejszym wnioskiem, spełnia powyższe warunki, tj. poniesione zostały one w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie będąc jednocześnie wydatkami wymienionymi w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, iż wszystkie wydatki są odpowiednio udokumentowane (zgodnie z właściwymi przepisami).

2.

Spółka pragnie podkreślić, że wyżej opisane wydatki na organizację Wydarzeń należy zaliczy do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wydatki te nie mieszczą się w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosowanie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, podobnie jak inne ustawy podatkowe, nie zawiera definicji prawnej „reprezentacji”. W związku z powyższym, w celu wyjaśnienia tego pojęcia należy posłużyć się znaczeniem potocznym tego słowa oraz poszukać wskazówek w definicjach słownikowych.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN 1993, tom III, przez reprezentację rozumiemy okazałość, wystawność, wytworność. Zgodnie z tym wyjaśnieniem, można przyjąć, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością w celu wywołania dobrego wrażenia.

Zważywszy na powyższe, nie można uznać organizacji przedmiotowych wydarzeń, jako reprezentacji, ponieważ mają one charakter reklamowo - informacyjny i zmierzają przede wszystkim do prezentacji towarów oferowanych przez Spółkę.

Spółka zaznacza, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „reklamy”. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN z 1981 r. tom III, reklamą jest „(…) rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję (...)”. Nowy Słownik Języka Polskiego PWN z 2003 r. dodatkowo wskazuje, iż za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcania do zakupu.

Ponadto, warto w tym miejscu przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06 listopada 2003 r. (sygn. akt I SA/Łd 591/03), w którym NSA stwierdził, iż w świetle słownikowych definicji pojęcia „reklama”, jak też rozumienia posługiwania się nim w obrocie handlowym można sformułować następujące wnioski:

• najistotniejszą cechą i treścią każdej reklamy jest zawarta w niej informacja o reklamowanych produktach,
• sposób przedstawiania tej informacji ma na celu zachęcenie potencjalnego klienta do nabycia reklamowanego produktu oraz
• wzbudzenie chęci nabycia produktu może odbywać się w bardzo różny sposób, w zależności od zastosowanych technik i środków.
  
  

Za szeroką definicją reklamy opowiada się również Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W sprawach C-69/92 ETS argumentował, że pojęcie reklamy obejmuje transakcję taką, jak sprzedaż przez dostawcę na rzecz odbiorcy - w ramach kampanii reklamowej - ruchomego majątku rzeczowego, przekazywanego bezpłatnie klientom lub sprzedawanego po niższych cenach, bądź organizację przyjęcia, konferencji prasowej, seminarium, jeśli w zakres takiej imprezy wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu i jakości oferowanych produktów lub usług będących przedmiotem tej działalności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi (Orzeczenie z 17.11.1993 r. w sprawie C-69/92 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga § 14,15, 17,19, 20.).

Z powyższego wynika, że reklama powinna być interpretowana szeroko, bez ograniczeń co do rodzaju wykonywanych działań reklamowych. Tym samym, w opinii Spółki, wyżej opisane Wydarzenia wypełniają znamiona działań o charakterze reklamowym.

Spółka zaznacza, iż celem organizowanych Wydarzeń jest przekazanie uczestnikom informacji na temat pojazdów osobowych, oferowanych do sprzedaży przez Spółkę, która dotyczy ich właściwości technicznych i parametrów. W obecnych warunkach konkurencji i gospodarki wolnorynkowej przekazywanie informacji na temat sprzedawanych samochodów osobowych i ukazanie ich zalet jest niezbędne do tego, aby firma o ustalonej na rynku pozycji tę pozycję nie tylko ugruntowywała, ale także i zwiększała swój udział na rynku, a w konsekwencji, powiększała swoje przychody.

W związku z tym, Wydarzenia przyczyniają się bezpośrednio do zapewnienia sprzedaży towarów (utrzymanie źródła przychodów), jak i do jej zwiększenia (pozytywny wpływ na wartość przychodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Ustawodawca dokonał pewnego podziału kosztów, a mianowicie na koszty bezpośrednie, tj. koszty związane z uzyskaniem przychodów i koszty pośrednie, tj. koszty związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z tym, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy.

Ta właśnie cecha odróżnia wydatki na reprezentację od ogólnych wydatków związanych z prowadzeniem firmy.

Wnioskodawca jest generalnym importerem samochodów, dystrybuującym je poprzez sieć dealerów. W celu intensyfikacji sprzedaży, we współpracy z producentem, podejmuje działania promocyjne, mające zachęcić do zakupu samochodów. Efektem tych działań jest pozyskanie nowych klientów, którzy dotąd nie posiadali samochodów oferowanych przez Spółkę, jak i utrzymanie dotychczasowych klientów i zachęcenie ich do zakupu kolejnych modeli samochodów.

Wnioskodawca partycypuje w kosztach związanych z udostępnieniem przez producenta samochodów oraz infrastruktury potrzebnej do organizacji Wydarzenia (np.: pylony, namioty, pachołki, czy punkt rejestracji kierowców) oraz odpowiedni personel. Samochody są wykorzystywane do ćwiczeń sprawnościowych i jazd testowych po lotnisku. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka ponosi również koszty:

• części zamiennych do pojazdów, które uległy zużyciu w trakcie Wydarzeń,
• napraw pojazdów uszkodzonych w trakcie wydarzeń,
• paliwa i innych płynów eksploatacyjnych, używanych przez pojazdy w trakcie wydarzeń,
• opłat za użytkowanie infrastruktury potrzebnej do organizacji wydarzeń.
  
  

Podejmowane działania promocyjne, jako sposób pozyskiwania klienta, mają na celu wzrost przychodów ze sprzedaży samochodów poprzez zachęcenie potencjalnych nabywców do ich zakupu, jak również zatrzymanie dotychczasowych klientów (zabezpieczenie źródła przychodów).

Jednocześnie należy stwierdzić, że do przedmiotowych kosztów nie mają zastosowania postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. Wydarzenia spełniają, wskazane art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunki do ich uznania za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.