INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 30 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o informacje doprecyzowujące stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu A. Prowadzi działalność w zakresie projektowania i produkcji systemów bezpieczeństwa do pojazdów samochodowych (w szczególności poduszek i pasów bezpieczeństwa). Jest on podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatnikiem podatku VAT, zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Prowadzi księgi handlowe wg ustawy o rachunkowości.

W stanie faktycznym, którego dotyczą zapytania, Wnioskodawca dokonuje zakupu komponentów do produkcji poduszek powietrznych od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych (dalej USA) na warunkach EXW. Oznacza to, że nabywca ponosi wszelkie koszty dostawy. Spółka otrzymuje fakturę za towar od kontrahenta z USA.

Ładunek przypływa statkiem do portu w Holandii, gdzie holenderska firma dokonuje odprawy celnej towaru w Holandii działając jako przedstawiciel fiskalny Zainteresowanego (dalej przedstawiciel podatkowy, przedstawiciel fiskalny). W efekcie tej odprawy, firma spedycyjna opłaca należności celne oraz inne koszty związane z dopuszczeniem towarów na obszar UE. Za powyższe koszty oraz usługi firmy będącej przedstawicielem podatkowym związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz z wprowadzeniem towarów na obszar UE, Spółka obciążana jest przez firmę pośredniczącą fakturami zawierającymi następujące pozycje: transport morski, transport pomiędzy Holandią i Polską, zwolnienie konosamentu, przewóz kontenera ze statku na skład, przedokowanie, przygotowanie dokumentów, obsługę celną, koszty bankowe i opłaty za wyłożenie kwoty cła. Do faktury dodawana jest wartość należności celnych uiszczonych przez firmę pośredniczącą. Po wprowadzeniu towaru na obszar UE firma spedycyjna wydaje towar przewoźnikowi, który przywozi towar do magazynu Wnioskodawcy w Polsce. Spółka otrzymuje od przewoźnika dokument CMR, z którego wynika data przywozu ładunku do magazynu w Polsce, oraz fakturę za transport. Holenderska firma spedycyjna wykazuje przewóz towarów z Holandii do Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Firma holenderska nie wystawia faktury za towar.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, iż nabywa towary od spółki amerykańskiej na warunkach EXW, co oznacza, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na niego w momencie przekazania towaru przez spółkę amerykańską przewoźnikowi, czyli w USA.

Przedstawiciel fiskalny (spółka holenderska) płaci w Holandii w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy należności celne związane z odprawianymi towarami będącymi jego własnością. Następnie spółka holenderska wystawiając fakturę obciąża go wartością zapłaconego cła.

Spółka wskazała również, że zleca ona spółce holenderskiej jedną usługę zasadniczą, w której skład wchodzą usługi pomocnicze. Przedmiotem usługi zasadniczej jest organizacja odprawy importowanych przez nią na teren Holandii towarów. W skład tej usługi wchodzą jako usługi pomocnicze m.in.: organizacja transportu, opłacanie zobowiązań Zainteresowanego w związku z importowanymi towarami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja przewozu ładunku towaru z Holandii do Polski stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dla którego obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar otrzymano na terytorium kraju...
2. Czy kontrahentem, którego należy wykazać w informacji podsumowującej VAT UE jako podmiot, od którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest holenderska firma spedycyjna...
3. Czy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy przyjąć cenę wyrażoną w fakturze amerykańskiego dostawcy powiększoną o należne cło...
4. Czy faktury za pozostałe czynności holenderskiej firmy spedycyjnej (m.in.: transport, opłatę za usługę przedstawiciela podatkowego), należy rozliczyć jako zakup usługi niewchodzący do wartości nabycia wewnątrzwspólnotowego...
5. Czy do wyliczenia podstawy opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego należy przyjąć wartość towarów powiększoną o wartość należności celnych przeliczoną według kursu NBP z dnia poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu w którym towar został przetransportowany do Polski...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja jest przemieszczeniem towarów z terytorium państwa członkowskiego UE na terytorium kraju, o którym stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstanie zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT. Wystawiając fakturę wewnętrzną dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów (co potwierdza dokument CMR), należy dokonać przeliczenia stosownych kwot według średniego kursu waluty, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego.

W opinii Spółki, kontrahentem, którego należy wykazać w informacji podsumowującej VAT UE, jako podmiot od którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest holenderska firma spedycyjna. Stanowisko takie zawarte jest m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów - wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 stycznia 2009 r. sygn. IPPP2/443-1531/08-4/SAP w analogicznej sprawie.

Do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy przyjąć cenę wyrażoną w fakturze amerykańskiego dostawcy powiększoną o należne cło. Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 31 ust. 2 ustawy).
   
   

Do podstawy opodatkowania nie powinny być włączane koszty związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz wprowadzeniem towarów na obszar UE opłacane przez holenderską firmę spedycyjną. Wymienione koszty nie są pobierane od Zainteresowanego przez dostawcę towarów, lecz należne są podmiotowi trzeciemu - firmie spedycyjnej.

Podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powiększają również koszty związane z przemieszczeniem towarów z Holandii do Polski.

Podobne stanowisko zawarte jest m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2010 r. sygn. IPPP1/443-1204/09-3/MP w analogicznej sprawie.

„Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Poza zasadniczym elementem (cena nabycia, albo koszt wytworzenia), podstawa opodatkowania winna być powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku od towarów i usług (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy). Tak określona podstawa opodatkowania będzie powiększona o wydatki dodatkowe, pod warunkiem, że wydatki te będą pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wszystkie inne koszty uboczne, za które zapłata została dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz firmy spedycyjnej i przewoźnika nie będą powiększały podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż dla ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, Wnioskodawca powinien przyjąć cenę nabycia towaru, tj. kwotę należną dostawcy z kraju trzeciego (Urugwaj) oraz kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy, powiększyć ją o należne cło”.

Reasumując, wartość towaru wynikającą z faktury od amerykańskiego kontrahenta powiększoną o należne cło, za które Spółka jest obciążana przez przedstawiciela podatkowego należy przeliczyć po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar został przetransportowany do Polski.

Jak już wskazał Zainteresowany, do wyliczenia podstawy opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego należy przyjąć wartość towarów powiększoną o wartość należności celnych. Stanowi o tym art. 31a ustawy o VAT. Do podstawy nie wlicza się wartości transportu z USA do Polski, jak również wartości usługi przedstawiciela podatkowego. Jak stanowi przepis art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podstawa opodatkowania obejmuje m.in. wydatki związane z transportem, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przedmiotowym stanie wydatki związane z omawianymi usługami nie są pobierane przez dostawcę, dlatego transport z USA do Polski jest odrębną usługą i nie ma podstaw do zwiększenia podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należną z tego tytułu. Usługi holenderskiej firmy spedycyjnej obejmujące usługę transportową, jak również usługę przedstawiciela podatkowego należy zakwalifikować (łącznie) jako odrębną usługę, dla której obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania usługi, czyli w momencie dostarczenia komponentów do magazynu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość towaru wynikającą z faktury od amerykańskiego kontrahenta powiększoną o należne cło, za które jest on obciążany przez przedstawiciela podatkowego, należy przeliczyć po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar został przetransportowany do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Art. 11 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu komponentów do produkcji poduszek powietrznych od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych na warunkach EXW, co oznacza, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na niego w momencie przekazania towaru przez spółkę amerykańską przewoźnikowi, czyli w USA. Jest on podatnikiem podatku VAT zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Importowane towary przypływają statkiem do portu w Holandii, gdzie holenderska firma działająca jako przedstawiciel Zainteresowanego, dokonuje odprawy celnej towaru. W efekcie tej odprawy przedstawiciel ten opłaca należności celne oraz inne koszty związane z dopuszczeniem towarów na obszar UE. Po wprowadzeniu towaru na obszar UE, towar przewożony jest do magazynu Spółki na terytorium Polski.

Wnioskodawca otrzymuje fakturę za towar od kontrahenta z USA, natomiast za koszty oraz usługi firmy będącej przedstawicielem podatkowym związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz z wprowadzeniem towarów na obszar UE, jest on obciążany przez nią fakturami zawierającymi następujące pozycje: transport morski, transport pomiędzy Holandią i Polską, zwolnienie konosamentu, przewóz kontenera ze statku na skład, przedokowanie, przygotowanie dokumentów, obsługę celną, koszty bankowe i opłaty za wyłożenie kwoty cła. Spółka holenderska płaci w Holandii w imieniu i na rachunek Zainteresowanego należności celne związane z odprawianymi towarami będącymi jego własnością.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji działa w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Holandii) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Przedstawione przez Spółkę okoliczności wskazują zatem, iż zaimportowane z kraju trzeciego towary zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Holandii. Zaś przemieszczenie towarów (uprzednio zaimportowanych i odprawionych) z Holandii do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

W myśl przytoczonego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie przez Zainteresowanego własnych towarów z Holandii do Polski w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi na terytorium kraju wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m.in. w art. 20 ust. 6 ustawy.

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasada ta nie znajduje jednak zastosowania w niniejszej sprawie. W sprawie będącej przedmiotem wniosku obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania przemieszczenia towarów z Holandii do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie oraz momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest ono dokonywane.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawcę reprezentował na terytorium Holandii ustanowiony holenderski przedstawiciel podatkowy. Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej VAT-UE, Zainteresowany powinien wykazać jako kontrahenta holenderską firmę spedycyjną, podając jej właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w państwie członkowskim, z którego dokonane zostało wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod tego kraju.

Jeżeli zatem regulacje prawne w Holandii nie wymagają od Wnioskodawcy rejestracji do podatku od wartości dodanej oraz zezwalają na użyczenie unijnego numeru VAT przez działającego na tym terenie w jego imieniu przedstawiciela, jak również nakazują temu przedstawicielowi wykazanie przedmiotowej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terenie Holandii, to stanowisko Zainteresowanego należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 31 ust. 2 ustawy).
   
   

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu komponentów do produkcji poduszek powietrznych od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych na warunkach EXW. Oznacza to, że nabywca ponosi wszelkie koszty dostawy. Spółka otrzymuje fakturę za towar od kontrahenta z USA.

Przedstawiciel fiskalny płaci w Holandii w imieniu i na rachunek Zainteresowanego należności celne związane z odprawianymi towarami będącymi jego własnością.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opisanego we wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów (koszt zakupu), a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, który sprzedał Wnioskodawcy przedmiotowe towary. Tak określona podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku. A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć także cło uiszczone na terytorium Holandii w związku z importem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia.

Tym samym w niniejszej sprawie, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje wartość towaru wykazaną przez kontrahenta z USA na fakturze dostawy oraz wartość zapłaconego w Holandii cła.

Stanowisko Spółki w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zatem prawidłowe.

Ad. 4

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z analizy sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z holenderską firmą spedycyjną (przedstawiciel podatkowy, przedstawiciel fiskalny) umowę, w ramach której firma ta dokonuje w jego imieniu odprawy celnej towaru zaimportowanego ze Stanów Zjednoczonych. W związku z dopuszczeniem towarów na obszar Unii Europejskiej, przedstawiciel ponosi określone koszty i świadczy usługi związane z transportem morskim, wyładunkiem oraz z wprowadzeniem towarów na obszar Wspólnoty. Z tego tytułu, Spółka obciążana jest przez firmę holenderską fakturami zawierającymi następujące pozycje: transport morski, transport pomiędzy Holandią i Polską, zwolnienie konosamentu, przewóz kontenera ze statku na skład, przedokowanie, przygotowanie dokumentów, obsługę celną, koszty bankowe i opłaty za wyłożenie kwoty cła.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zgodnie ze zleceniem firma holenderska świadczy na rzecz Zainteresowanego usługę zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z cyt. już art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Tym samym wynagrodzenie za wykonanie usługi pobierane przez przedstawiciela podatkowego, nie powiększa podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca przemieszcza własny towar w ramach swojego przedsiębiorstwa z Holandii do Polski. Zaś holenderski przedstawiciel podatkowy, nie występuje w roli dostawcy tego towaru, gdyż towar stanowi cały czas własność Zainteresowanego.

Za prawidłowe należy uznać zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym pozostałe czynności holenderskiej firmy spedycyjnej, należy rozliczyć jako zakup usługi niewchodzący do wartości nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów.

Ad. 5

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Jak wykazano powyżej, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonywanego przez Wnioskodawcę, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tzn. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa tego towaru na terytorium Polski. Do wyliczenia podstawy opodatkowania tej transakcji należy przyjąć wartość towarów wynikającą z faktury wystawionej przez ich dostawcę ze Stanów Zjednoczonych powiększoną o wartość zapłaconego cła, przeliczoną według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar został dostarczony do magazynu Wnioskodawcy w Polsce.

Zatem, stanowisko Zainteresowanego w kwestii przeliczania na złote podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług w kwestii importu usług wydane zostało postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w dniu 7 stycznia 2011 r. Nr ILPP2/443-1605/10 5/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.