INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 września 2010 r.), uzupełnionym w dniach 02, 07 i 29 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki sfinansowane zwrotem nadpłaconego podatku od towarów i usług będą stanowiły koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki sfinansowane zwrotem nadpłaconego podatku od towarów i usług będą stanowiły koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 listopada 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1218/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 02, 07 i 29 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka powstała z przekształcenie zakładu budżetowego w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. Nr 9 z 1997 r. poz. 43 z późn. zm.) oraz na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 26 października 2000 r.

Założycielem Spółki jest Gmina, która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy, zgodnie z umową spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego, wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osobowego, towarowego w tym transportu międzynarodowego oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim.

Spółka świadczy wyżej wymienione usługi na podstawie zawartej umowy z Gminą. Przedmiotem umowy jest uregulowanie zasad realizacji przez Spółkę, nałożonego na nią w trybie władczym, zobowiązania do świadczenia publicznych usług komunikacyjnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Umowa określa szczegółowe zasady, na jakich Spółka ma wykonywać w ogólnym publicznym interesie gospodarczym, zadania własne Gminy w zakresie lokalnego transportu oraz transportu młodzieży do szkół w granicach administracyjnych Gminy. W szczególności umowa reguluje warunki i zasady realizacji przez Spółkę usług przewozowych na liniach autobusowych w wyżej wymienionym obrębie oraz zasady korzystania z infrastruktury służącej do wykonywania zadania własnego Gminy.

Przychody Spółki stanowi m.in. dopłata mająca charakter rekompensaty otrzymywana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr. Podstawę otrzymania rekompensaty stanowi umowa, z której wynika, że dofinansowaniu podlega koszt jednego wozokilometra. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej (pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy). Dopłata-rekompensata, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przychodem wolnym od podatku, natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych tą rekompensatą. Zgodnie z przyjętą wykładnią, przedmiotową dopłatę jednostka opodatkowała podatkiem od towarów i usług. W roku 2009 Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W interpretacji IBPP2/443-831/09/RSz z dnia 6 stycznia 2010 r. Dyrektor rozstrzygnął, iż przedmiotowa dopłata nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarowi usług i tym samym uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Następnie Spółka złożyła korygujące deklaracje VAT-7 za lata 2005-2009 i uzyskała zwrot nadpłaconego podatku od dopłaty.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. Spółka wyjaśniła, iż przy wystawianiu faktury dla Gminy na dopłatę do kosztów działalności, wartość wozokilometra wynikająca z umowy unettawiała, wyodrębniając wartość netto oraz podatek VAT (metodą „w stu”), który był traktowany jako 7% VAT należy podlegający wpłacie do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki Spółki (rok 2010) sfinansowane zwrotem nadpłaconego podatku od towarów i usług będą stanowiły dla Jednostki koszty uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Spółka, kwotę zwróconego przez Urząd Skarbowy nadpłaconego podatku od towarów i usług przeznaczyła na pokrycie bieżących kosztów działalności operacyjnej (działalności podstawowej Spółki), a wydatki sfinansowane zwrotem nadpłaconego podatku VAT uznała za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Jednak stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy (są to jedyne, określone ustawowo kryteria uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodów, natomiast nie ma znaczenia dla tej kwalifikacji, z jakich środków zostały sfinansowane poniesione wydatki). Skoro nie źródło sfinansowania wydatków tylko ich rodzaj decyduje czy są one kosztem uzyskania przychodu, to wydatki Spółki sfinansowane w 2010 r. zwrotem nadpłaconego podatku VAT, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów (zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu i nie zostały wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 października 2008 r. Sygn. ITPB3/423-488/08/AW.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem wniosku nie była ocena czy dopłata-rekompensata, otrzymana od Gminy w świetle art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), jest dochodem wolnym od podatku. Zatem tut. Organ, będąc związany zakresem przedmiotowym wniosku w niniejszej interpretacji nie badał czy otrzymane przez Spółkę środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy ww. przepisu lecz przyjął założenie, że przedmiotowa dopłata korzysta z ww. zwolnienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust.1 pkt 47 updop, wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przychody Spółki stanowi m.in. dopłata (mająca charakter rekompensaty) otrzymywana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr. Podstawę otrzymania rekompensaty stanowi umowa, z której wynika, że dofinansowaniu podlega koszt jednego wozokilometra. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej (pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy).

Skoro zgodnie z przyjętym założeniem dopłata (rekompensata), zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 updop jest wolna od podatku, to na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy, wydatki nią sfinansowane nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotową dopłatę Spółka opodatkowała pierwotnie podatkiem od towarów i usług. W roku 2009 Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. środków otrzymanych od Gminy. W interpretacji z dnia 06 stycznia 2010 r. Znak IBPP2/443-831/09/RSz tut. Organ wskazał, iż przedmiotowa dopłata nie stanowi obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarowi usług. W związku z powyższym Spółka złożyła korygujące deklaracje VAT-7 za lata 2005-2009 i uzyskała zwrot nadpłaconego „podatku” od dopłaty.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji tut. Organ rozpatrując przedmiotowy wniosek przyjął założenie, iż otrzymana od Gminy dopłata korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 updop. Skoro fakt ten jest na gruncie przedmiotowej sprawy bezsporny to jego konsekwencją jest uznanie, iż wydatki sfinansowane przez Spółkę z tych środków nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 updop.

Stanowisko Spółki, iż wydatki sfinansowane w 2010 r. zwrotem „nadpłaconego podatku VAT”, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów ponieważ to nie źródło sfinansowania tych wydatków tylko ich rodzaj decyduje czy są one kosztem uzyskania przychodu jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.