INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 03 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego z tytułu umorzonego podatku od nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego z tytułu umorzonego podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Zarząd Gospodarki Mieszkaniowej jest zakładem budżetowym Gminy L., który administruje zasobami komunalnymi miasta. Administrowanie zasobami komunalnymi to zarządzanie poprzez zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych lokalnego społeczeństwa, jak też wynajem lokali użytkowych na cele działalności gospodarczej oraz ponoszenie całości kosztów związanych z utrzymaniem tych zasobów komunalnych, w tym m.in. kosztów podatku od nieruchomości na rzecz Urzędu Miasta.

W związku z trudną sytuacją finansową, Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta w pierwszej kolejności o odroczenie terminu płatności tego podatku.

Obecnie wobec utrzymujących się trudności, Zarząd Gospodarki Mieszkaniowej przygotowuje wystąpienie o umorzenie zaległości podatkowych wynikających ze składanych deklaracji podatkowych.

Wnioskodawca podatek ten na bieżąco księguje i kwalifikuje w koszty uzyskania przychodów.

Dla celów prawidłowego wyliczenia dochodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca w ewidencji księgowej wyodrębnia analitycznie przychody i koszty w części dotyczącej budynków mieszkalnych, tj. z gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz przychody i koszty uzyskania z pozostałej działalności gospodarczej.

Przedmiotowy podatek od nieruchomości Wnioskodawca dzieli i traktuje w kosztach uzyskania następująco:

• od budynków mieszkalnych - jako koszty utrzymania zasobu mieszkaniowego,
• od lokali i nieruchomości użytkowych (w tym garaży) - jako koszty innej (pozostałej) działalności gospodarczej,
• od nieruchomości będących siedzibami Wnioskodawcy - zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy - rozlicza proporcjonalnie na poszczególne źródła przychodów.
  
  

Zarząd Gospodarki Mieszkaniowej dodaje, że na bieżąco rozlicza się z Urzędem Skarbowym i wpłaca zaliczki miesięcznie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w sposób uproszczony, tj. zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Jak należy zakwalifikować przychód z tytułu umorzonego podatku od nieruchomości...
2. Czy wartość tą rozliczyć stosując zasadę jaką Wnioskodawca zastosował przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodu, tj. umorzony podatek stanowiłby przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w takiej wysokości, jak zaewidencjonowano koszty zasobu mieszkaniowego; w części dotyczącej lokali i nieruchomości użytkowych – stanowiłby przychód z pozostałej działalności, a w zakresie kosztów rozliczanych proporcjonalnie – umorzenie potraktować jako przychód z pozostałej działalności...
3. W przeciwnym razie całą wartość umorzonego zobowiązania potraktować należałoby jako przychód z pozostałych źródeł...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu ewentualnego umorzenia podatku od nieruchomości powinien zostać rozliczony adekwatnie do sposobu zakwalifikowania podatku od nieruchomości w koszty uzyskania przychodów, tzn. w części dotyczącej zasobów mieszkaniowych winien być potraktowany jako przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, natomiast w części dotyczącej lokali użytkowych, garaży oraz nieruchomości będących siedzibami Wnioskodawcy, winien być zakwalifikowany do pozostałej działalności gospodarczej, z której dochód podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków.

W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak i inną działalność gospodarczą (podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym), obowiązany jest, stosując przepisy art. 12 ww. ustawy, podzielić przychody na te pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak i z pozostałej działalności.

Jednocześnie wskazać należy, że nie może być sytuacji, iż istnieją przychody, których nie można przyporządkować do konkretnego źródła przychodów. Jeżeli dane wpływy dotyczą gospodarki zasobami mieszkaniowymi, to stanowią przychód z tego właśnie źródła. Pozostałe wpływy to przychody z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Niezwykle ważne jest też określenie prawidłowej wielkości kosztów uzyskania przychodów pamiętając o postanowieniach art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów.

Następnie prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł. W przypadku, gdy przyporządkowanie poniesionych kosztów do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł nie jest możliwe, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2a tejże ustawy, zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

Pamiętać jednakże należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Tylko do takich kosztów uzasadnione jest zastosowanie proporcji, o której mowa w ww. przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że podatek od nieruchomości dzieli i traktuje w kosztach uzyskania przychodów następująco:

• od budynków mieszkalnych - jako koszty utrzymania zasobu mieszkaniowego,
• od lokali i nieruchomości użytkowych (w tym garaży) - jako koszty innej (pozostałej) działalności gospodarczej,
• od nieruchomości będących siedzibami Wnioskodawcy - zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy - rozlicza proporcjonalnie na poszczególne źródła przychodów.
  
  

Z przedstawionych okoliczności wynika także, że uzyska On przychód z tytułu umorzenia przedmiotowego podatku od nieruchomości.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić w tym miejscu należy, że Zarząd Gospodarki Mieszkaniowej prowadzi działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w związku z tym uzyskuje z tej działalności przychody podatkowe i ponosi związane z nimi koszty uzyskania przychodów oraz działalność inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi i z tego źródła również uzyskuje przychody podatkowe i ponosi odpowiadające im koszty.

Prowadząc jednak tak szeroką działalność, Wnioskodawca ponosi również koszty uzyskania przychodów, które są wspólne dla obu źródeł przychodów. Te koszty należy przypisać do obu źródeł przychodów w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z tych dwóch źródeł w ogólnej ich kwocie.

Reasumując, umorzony podatek od nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w takiej wysokości, w jakiej zaewidencjonowano koszty zasobu mieszkaniowego, natomiast w części dotyczącej lokali i nieruchomości użytkowych oraz w zakresie kosztów rozliczanych proporcjonalnie będzie stanowić przychód z pozostałej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.