INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. (w dalszej części – Wnioskodawca lub Spółka) jest wiodącym producentem i sprzedawcą opakowań (w tym opakowań dla przemysłu farmaceutycznego). Na wniosek części pracowników, Spółka zawarła z prywatnym centrum medycznym (w dalszej części – Centrum Medyczne) umowę grupowego ubezpieczenia medycznego (w dalszej części – Umowa).

Na podstawie Umowy, prawo do korzystania ze świadczeń medycznych przysługuje 33 pracownikom Spółki (w dalszej części – Pracownik albo łącznie – Pracownicy), przy czym:

• 25 Pracowników objęto pakietem X (ze świadczeń medycznych może korzystać Pracownik, współmałżonek / konkubent / konkubina Pracownika oraz dzieci własne / dzieci przysposobione / dzieci przyjęte na wychowanie Pracownika );

• 6 Pracowników objęto pakietem Y(ze świadczeń medycznych może korzystać jedynie Pracownik);

• 2 Pracowników objęto pakietem „Z (ze świadczeń medycznych może korzystać Pracownik oraz Osoby Uprawnione; zakres świadczeń medycznych objętych pakietem jest szerszy aniżeli w przypadku pakietu X)
  
  

Umowa nie obejmuje żadnych świadczeń medycznych, które pracodawca zobowiązany jest zapewnić na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa (w tym w szczególności przepisów Kodeksu pracy). Spółce znane jest wynagrodzenie Centrum Medycznego (w dalszej części również – Składka) z tytułu poszczególnych pakietów medycznych.

Koszty związane z objęciem prywatną opieką medyczną ponoszą Pracownicy, natomiast Spółka jest stroną Umowy m. in. ze względów organizacyjnych i administracyjnych (tzn. prywatne ubezpieczenie medyczne jest finansowane w całości przez Pracowników, nie natomiast przez Spółkę).

Mechanizm ponoszenia przez poszczególnych Pracowników kosztów związanych z ubezpieczeniem medycznym jest następujący:

• Wnioskodawca jest obciążany przez Centrum Medyczne kosztami związanymi z zapewnieniem ubezpieczenia medycznego (na podstawie faktury). Wynagrodzenie należne Centrum Medycznemu (na podstawie wystawionej faktury) jest uiszczane przez Spółkę. Spółka nie zalicza kwot należnych Centrum Medycznemu w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów,

• na podstawie stosownego porozumienia między Pracownikiem a Spółką, wynagrodzenie netto Pracownika będzie odpowiednio pomniejszane o Składkę należną Centrum Medycznemu (tzn. np. w przypadku Pracownika objętego pakietem X z wynagrodzenia netto Pracownika potrącona zostanie kwota odpowiadająca Składce należnej z tytułu pakietu Z).
  
  

Z wynagrodzenia brutto Pracownika, Spółka jako płatnik – według odrębnych przepisów – będzie potrącać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz obowiązkowe składki ubezpieczeniowe (np. rentowe, emerytalne, etc.). Wynagrodzenie brutto będzie podstawą do wyliczenia – według odrębnych przepisów – obowiązkowych składek ubezpieczeniowych (np. rentowych, emerytalnych, FGŚP, etc.) finansowanych przez płatnika składek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka – przy uwzględnieniu zasad kwalifikowania wynagrodzeń pracowniczych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – będzie uprawniona do odniesienia w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów:
   1. tej części wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego, oraz
   2. obciążeń publicznoprawnych (tj. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowych składek ubezpieczeniowych w części finansowanej przez ubezpieczonego) przypadających na część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego...
2. Czy Spółka – przy uwzględnieniu zasad kwalifikowania składek ubezpieczeniowych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 15 ust. 4h i art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – będzie uprawniona do odniesienia w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów obowiązkowych składek ubezpieczeniowych (w części finansowanej przez płatnika) przypadających na tą część wynagrodzenia brutto Pracownika, która (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowe składki ubezpieczeniowe w części finansowanej przez ubezpieczonego) będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów mogą być odniesione:

• ta część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana – na wniosek Pracownika – na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego oraz obciążenia publicznoprawne (tj. zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowe składki ubezpieczeniowe w części finansowanej przez ubezpieczonego) przypadające na część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego,

• obowiązkowe składki na ubezpieczenie (w części finansowanej przez płatnika) przypadające na część wynagrodzenia brutto Pracownika, która będzie przeznaczona – na wniosek Pracownika – (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz obowiązkowych składek ubezpieczeniowych) na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego.
  
  

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego i przypadające na nią obciążenia publicznoprawne jako podatkowy koszt uzyskania przychodu.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Zgodnie z powołaną regulacją, dla uznania za podatkowy koszt uzyskania przychodu, wydatek powinien mieć przymiot wydatku uzasadnionego ze względu na potencjalną możliwość osiągnięcia przychodu lub zachowania / zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, „kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 1998 r. sygn. SA/Lu 230/97), a „wyrażenie «w celu osiągnięcia przychodu» oznacza, że wydatek musi być poniesiony w taki sposób, by racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z nim spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 sierpnia 2003 r. sygn. SA/Bd 1627/03).

W ocenie Wnioskodawcy, część wynagrodzenia Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego oraz przypadające na nią obciążenia publicznoprawne – jako tzw. koszt pracowniczy – pozostają w pośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę.

Wynagrodzenie za pracę jest nie tylko uprawnieniem pracownika (wynikającym z powszechnie obowiązujących przepisów prawa), ale również podstawowym warunkiem podjęcia przez pracownika pracy. Przekazanie części wynagrodzenia na pokrycie kosztów prywatnej opieki medycznej jest indywidualną decyzją danego Pracownika o sposobie zadysponowania uposażeniem wynikającym ze stosunku pracy, stąd – w ocenie Spółki – związek między częścią wynagrodzenia przekazywaną na wskazany przez Pracownika cel a uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów jest tak samo bezsprzeczny, jak związek pozostałej części wynagrodzenia z przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę.

Zarówno część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego, jak i przypadające na nią obciążenia publicznoprawne (tj. zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowe składki ubezpieczeniowe w części finansowanej przez ubezpieczonego) mogą być zatem uznane za wydatki, które mają na celu osiągnięcie przychodu przez Wnioskodawcę.

Wynagrodzenie z tytułu stosunku pracy nie stanowi również wydatku wyłączonego z zakresu kosztów uzyskania przychodów (wprawdzie w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułu stosunku pracy, niemniej jednak – jak wskazano w stanie faktycznym – Wnioskodawca zaliczając wynagrodzenie Pracownika do podatkowych kosztów uzyskania przychodów uwzględni zasady wynikające z art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Biorąc pod uwagę powyższe, część wynagrodzenia Pracownika, która (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowe składki ubezpieczeniowe) będzie – na wniosek Pracownika – przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego oraz przypadające na nią obciążenia publicznoprawne spełniają warunki dla uznania za podatkowy koszt uzyskania przychodu.

W przedmiotowym stanie faktycznym bez znaczenia pozostaje fakt, iż część wynagrodzenia nie zostanie faktycznie przekazana Pracownikowi – potrącenie kwoty odpowiadającej Składce z wynagrodzenia Pracownika będzie bowiem stanowiło formę zadysponowania przez Pracownika wynagrodzeniem.

Na podstawie stosownej umowy między Spółką a Pracownikiem, Spółka dokona jedynie przekazania części wynagrodzenia Pracownika na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego (tzn. za zgodą Pracownika Spółka przekaże część wynagrodzenia nie np. na rachunek bankowy Pracownika, ale na pokrycie kosztów ubezpieczenia medycznego).

W ocenie Spółki, powyższe oznacza, iż przedmiotowa część wynagrodzenia zostanie postawiona do dyspozycji Pracownika, a Spółka – realizując dyspozycję Pracownika – dokona wyłącznie czynności technicznej w imieniu i na rzecz Pracownika (tzn. przekazania części wynagrodzenia Pracownika na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Obowiązkowe składki ubezpieczeniowe (w części finansowanej przez płatnika) przypadające na część wynagrodzenia brutto Pracownika, która będzie przeznaczona na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego jako podatkowy koszt uzyskania przychodu.

Jak wskazano powyżej część wynagrodzenia netto Pracownika, która będzie przekazana na pokrycie kosztów prywatnego ubezpieczenia medycznego oraz przypadające na nią obciążenia publicznoprawne mogą być odniesione w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W konsekwencji, również obowiązkowe składki ubezpieczeniowe (w części finansowanej przez płatnika) od tej części wynagrodzenia brutto Pracownika, która będzie przeznaczona na sfinansowanie przez Pracownika jego prywatnej opieki medycznej (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz obowiązkowych składek ubezpieczeniowych) mogą stanowić podatkowy koszt uzyskania przychodu (przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 15 ust. 4h i art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.