INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu przyłączenia do sieci energetycznej oraz tzw. opłaty planistycznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłaty przyłączenia do sieci energetycznej oraz opłaty planistycznej związanej z uzyskaniem warunków przyłączeń energetycznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka z o.o. przygotowuje do realizacji projekty elektrowni wiatrowych. W następstwie dokonuje sprzedaży gotowego projektu. Z tytułu prac związanych z przygotowaniem jak i ich realizacji ponosi liczne koszty, które to są związane z kosztami bezpośrednimi, jak również kosztami pośrednimi. Koszty bezpośrednie są księgowane na koszty przyszłych okresów i z chwilą sprzedaży projektu są rachowane jako wydatki stanowiące koszt uzyskania przychodów. Pozostałe wydatki stanowiące koszty pośrednie są bezpośrednio księgowane w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Do najpoważniejszych wydatków, które Spółka ma obowiązek uiścić, są opłaty dla Urzędu Regulacji Energetyki, jako swoistego rodzaju opłaty z tytułu przyłączy do sieci, jak również wydatki związane z kosztami planistycznymi związanymi z uzyskaniem warunków przyłączeń energetycznych.

Powyższe wydatki są obowiązkowymi opłatami, które wymusza ustawa - Prawo energetyczne. Są to wydatki, które Spółka ma obowiązek uiścić przed przystąpieniem do realizacji konkretnego zamówienia na projekt. Ponoszone na rzecz Urzędu Regulacji Energetyki wydatki przez Spółkę są realizowane w związku nie z konkretnym projektem, ale w ogóle prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu uiszczanych opłat na rzecz Urzędu Regulacji Energetyki, jak również koszty planistyczne są wydatkami, które można zarachować bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą dokonania ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż ponoszone wydatki związane z opłatami za przyłączenie do sieci energetycznych są swoistymi opłatami wymuszonymi przez ustawę prawo energetyczne na rzecz Urzędu Regulacji Energetyki oraz inne koszty planistyczne stanowią koszty pośrednie dla Spółki i tym samym zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będą koszt uzyskania przychodów, w dacie ich faktycznego poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, t.j.:

• konieczność faktycznego – co do zasady – poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Art. 16 ust. 1 ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, np. na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 18 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi: grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar.

Konkludując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• został właściwie udokumentowany.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W konsekwencji, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli Spółka wykaże, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatki z tytułu opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej oraz tzw. opłaty planistycznej warunkują uzyskiwanie przez Jednostkę przychodów z działalności gospodarczej. Jak jednoznacznie wskazała we wniosku powyższe wydatki są obowiązkowymi opłatami, które wymuszają postanowienia ustawy - Prawo energetyczne. Dla Spółki są to wydatki, które ma obowiązek uiścić przed przystąpieniem do realizacji konkretnego zamówienia na projekt – przy czym wydatki nie są ponoszone w związku z konkretnym projektem, ale w związku z ogólnie prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. W świetle powyższego, ww. wydatki poniesione przez Spółkę (Wnioskodawcę) będą mogły być rozpoznane jako koszt podatkowy w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1.

Jednocześnie koszt ten nie może zostać powiązany z konkretnym przychodem osiągniętym w konkretnym roku podatkowym. Wydatek ten stanowi więc koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, a jego moment poniesienia został uregulowany w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do treści art. 15 ust. 4d wyżej wymienionej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Reasumując, Spółka będzie mogła zaliczyć przedmiotowe wydatki z tytułu przyłączenia do sieci energetycznej oraz tzw. opłaty planistycznej do kosztów uzyskania przychodów, na mocy dyspozycji art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d, w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.