INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych przez Spółkę usług prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych przez Spółkę usług prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem budynków, z których czerpie przychody z tytułu najmu powierzchni biurowej. W celu zawarcia odpowiednich umów najmu, Spółka ponosi koszty usług prawniczych, na które składają się między innymi przygotowywanie treści umów, aneksów, dokumentów towarzyszących, udział w negocjacjach z potencjalnymi najemcami, opiniowanie postanowień umownych proponowanych przez najemców, bądź potencjalnych najemców, a także doradztwo prawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie Spółka powinna rozpoznać, jako koszty uzyskania przychodów, koszty usług prawniczych...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty usług prawniczych Spółka powinna rozpoznawać w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Niewątpliwie koszty usług prawniczych związane są z całokształtem działalności Spółki i stanowią jej nieodzowny element. Z uwagi jednak na fakt, że ich poniesienie nie warunkuje uzyskania przychodu przez Spółkę z tytułu danej umowy najmu, a niejednokrotnie koszty usług prawniczych zostaną poniesione mimo późniejszego niezawarcia danej umowy najmu, nie mogą być traktowane jako koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki wygenerowanymi z danej umowy najmu.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia kosztów pośrednio związanych z przychodem, jednak przyjmuje się, że są to koszty związane z całokształtem działalności podatnika i których nie można powiązać z konkretnym przychodem.

Należy zauważyć, że Spółka w swojej działalności posługuje się pewnymi modelami zawieranych umów najmu. W takim przypadku efekt pracy prawnika przy stworzeniu danego modelu umowy może zostać wykorzystany dla celów wielu umów najmu i trudno przypisać koszt usług prawniczych do konkretnego strumienia przychodów Spółki. Podobnie jest w przypadku, gdy dane postanowienia umowne są specyficzne dla danej grupy najemców, a inne są zupełnie niepowtarzalne. Także w takim przypadku trudno jest rozdzielić pracę prawnika pomiędzy konkretnie zawarte umowy najmu. Nie sposób też pominąć kosztów tych usług prawniczych, które nie zakończyły się zawarciem umowy najmu z danym najemcą ze względu na wycofanie się Spółki bądź potencjalnego najemcy. Niemniej, koszty te były konieczne w ramach prowadzonych negocjacji. Ponadto niemożliwe jest przypisanie do konkretnego przychodu kosztów opinii prawnych czy doradztwa prawnego świadczonego nierzadko bez związku z zawartymi umowami najmu, skoro z reguły tego typu opiniowanie czy doradztwo związane jest z podejmowaniem ogólnych decyzji biznesowych czy strategii wyszukiwania potencjalnych najemców, a także wariantów oferowanych im warunków w celu zwiększenia szans ich pozyskania. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka uważa, że nie sposób przypisać konkretnego przychodu do ponoszonych kosztów z tytułu usług prawniczych, a zatem koszty te stanowią koszty pośrednie Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Z kolei art. 15 ust. 4e ustawy o CIT stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że koszty usług prawniczych stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w dacie ich poniesienia, a zatem w dniu, na który ujęto ten koszt jako koszt w księgach rachunkowych Spółki w rachunku zysków i strat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te nie mogą być także wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Z powyższego zatem wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wskazać w tym miejscu należy, iż powołane powyżej koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest właścicielem budynków, z których czerpie przychody z tytułu najmu powierzchni biurowej. W celu zawarcia odpowiednich umów najmu, Spółka ponosi koszty usług prawniczych, na które składają się między innymi przygotowywanie treści umów, aneksów, dokumentów towarzyszących, udział w negocjacjach z potencjalnymi najemcami, opiniowanie postanowień umownych proponowanych przez najemców, bądź potencjalnych najemców, a także doradztwo prawne.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż koszty usług prawnych bez wątpienia warunkują uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z działalności gospodarczej, dlatego też mogą być rozpoznawane jako koszty podatkowe w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 updop (nie zostały one też ujęte w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop). Należy przy tym zaznaczyć, że muszą być one racjonalne co do zasady i co do wielkości, a także odpowiednio udokumentowane. Wydatków tych jednak nie można powiązać z konkretnym przychodem osiągniętym w konkretnym roku podatkowym, dlatego też stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, których moment potrącenia został uregulowany w art. 15 ust. 4d updop.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.