INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 12 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed dniem utraty warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed dniem utraty warunków do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi od 20 marca 1993 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania robot budowlanych, wykończeniowych. Jako formę opodatkowania wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług. W dniu 18 maja 2009 r. dokonał zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, rozszerzając działalność gospodarczą o kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Nie dokonał w 2009 r. zmiany formy opodatkowania, za 2009 r. złożył zeznanie PIT-28, nie dokonał również zmiany formy opodatkowania na 2010 r. W dniu 15 października 2009 r., aktem notarialnym Wnioskodawca nabył w ramach działalności gospodarczej nieruchomość o wartości 202.000 zł jako towar handlowy z zamiarem jej wyremontowania i odsprzedaży. W dniu 30 czerwca 2010 r. aktem notarialnym sprzedał powyższą nieruchomość za kwotę 560.000 zł. Przed spisaniem aktu notarialnego otrzymał dwie zaliczki na podstawie wystawionych faktur i dwie już po spisaniu aktu notarialnego. Kupującym jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej. Wydanie rzeczy nastąpiło w dniu spisania aktu notarialnego, tj. 30 czerwca 2010 r. Kwoty netto z ww. faktur rozliczył stawką 3% zachowując ryczałtową formę opodatkowania. Z informacji uzyskanej z właściwego urzędu skarbowego dowiedział się, że utracił prawo do opodatkowania w formie ryczałtu i powinien rozliczać się na zasadach ogólnych wg stawki 18%. W związku z tym powinien skorygować błędy w podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku numerem dwa.

Czy koszty remontu przedmiotowej nieruchomości, które przyczyniły się do zwiększenia jej wartości, może zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu... W jaki sposób i w jakim momencie może te koszty uwzględnić i rozliczyć w rozliczeniu na zasadach ogólnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, do 14 października 2009 r. powinien rozliczyć przychody na PIT-28, od 15 października 2009 r. przechodzi na zasady ogólne, tj. w dniu w którym nabył aktem notarialnym nieruchomość, czyli od 15 października 2009 r. obowiązany jest do rozliczenia dochodów w zeznaniu PIT-36. Uwzględnia poniesione koszty z przejściem na rok 2010 poprzez złożenie korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2011 r. ITPB1/415-1059a/10/WM, stanowiącą ocenę stanu faktycznego określonego przez Wnioskodawcę pytaniem numer jeden, stwierdzić należy, iż z dniem 30 czerwca 2010 r., tj. z dniem podpisania aktu notarialnego i wydania nieruchomości kupującemu, Wnioskodawca utracił uprawnienie do opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i zobowiązany jest był opłacać podatek na zasadach ogólnych.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów definiuje art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. z 2010 roku Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek:

• aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu podatkowego lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• nie może to być koszt wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy.

Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów.

Zatem kosztem uzyskania przychodów jest uzasadniony racjonalnie i gospodarczo wydatek związany z działalnością gospodarczą podatnika, który przez jego poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zatem, aby ustalić zgodnie z powyższym przepisem dochód za okres od 30 czerwca 2010 r. do 31 grudnia 2010 r., należy sporządzić remanent początkowy i końcowy. Remanentem początkowym, w tym przypadku będzie remanent sporządzony na dzień 30 czerwca 2010 r.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W myśl § 27 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie z § 29 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Ponieważ przedmiotowy budynek na dzień sprzedaży i wiążącej się z tym faktem utraty prawa do opodatkowania tego przychodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, należy traktować jako wyrób gotowy, wobec powyższego w spisie z natury na dzień 30 czerwca 2010 r., tj. na dzień zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, należało wycenić go według kosztów wytworzenia.

Zatem w spisie tym należało ująć wartość nabytej przez Wnioskodawcę przed opodatkowaniem działalności gospodarczej na zasadach ogólnych nieruchomości wraz z wartością poniesionych przez niego kosztów zakupu materiałów bezpośrednio zużytych do jej remontu.

Tak więc, wartość nabytej nieruchomości oraz wartość zużytych bezpośrednio do remontu materiałów, zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, w momencie ustalania dochodu za okres od 30 czerwca 2010 r. do 31 grudnia 2010 r.

Nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, jest konsekwencją ustaleń zawartych w interpretacji indywidualnej nr ITPB1/415-1059a10/WM, że Wnioskodawca zobowiązany jest do opłacania podatku na zasadach ogólnych od 30 czerwca 2010 r., a nie jak wskazał Wnioskodawca od dnia 15 października 2009 r., tj. z dniem nabycia nieruchomości będącej przedmiotem obrotu. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty zeznań za 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.