INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 15 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na naprawę placu pomiędzy obiektami Spółki potwierdzonego dokumentem INVOICE (pierwsza część pytania przedstawiona we wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na naprawę placu pomiędzy obiektami Spółki potwierdzonego dokumentem INVOICE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w kwietniu 2010 roku dokonała naprawy nawierzchni placu - asfaltowanie odcinka placu pomiędzy obiektami Spółki w jednym z oddziałów w Polsce. Usługa została wykonana przez firmę zagraniczną. Wykonawca usługi wystawił dokument INVOICE tytułem wykonania powierzchni asfaltowej. Dokument nie spełniał wymogów faktury VAT przewidzianych w ustawie o VAT z tego powodu, nie został ujęty w księgach rachunkowych i rejestrze VAT, nie został odliczony podatek VAT naliczony i nie zostały zaksięgowane koszty. Niniejsze zdarzenie gospodarcze i dokument jego dotyczące, były przedmiotem kontroli w 2010r. przez Urząd Skarbowy. Protokół podpisano w 2010r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji nakłady poniesione na naprawę placu i potwierdzone dokumentem INVOICE są kosztem uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych... (pierwsza część pytania przedstawiona we wniosku)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Położenie nowej nawierzchni pomiędzy budynkami przetwórni (budynkiem produkcyjnym i magazynowym) ułatwi i usprawni pracę przetwórni, więc należy uznać że nakłady są poniesione dla zabezpieczenia źródeł przychodu. Art. 15 ust. 4e updop pozwala na ujęcie w księgach rachunkowych, jako dowodu poniesienia kosztów uzyskania przychodu, dokumentu innego niż faktura. Na tej podstawie Spółka uważa, że posiadany dokument INVOICE może być podstawą ujęcia nakładów w księgach rachunkowych oraz same nakłady można uznać za koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma/może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Powołany przepis art. 15 ust. 1 updop należy zatem interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 updop, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 16a - 16m updop.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane „dowodami źródłowymi” (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 tej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w kwietniu 2010 roku dokonała naprawy nawierzchni placu pomiędzy obiektami Spółki w jednym z oddziałów w Polsce. Usługa została wykonana przez firmę zagraniczną. Wykonawca usługi wystawił dokument INVOICE tytułem wykonania powierzchni asfaltowej. Położenie nowej nawierzchni pomiędzy budynkami przetwórni (budynkiem produkcyjnym i magazynowym) ułatwi i usprawni pracę przetwórni, więc należy uznać że nakłady są poniesione dla zabezpieczenia źródeł przychodu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż poniesiony przez Spółkę wydatek, jako że dotyczy remontu składnika majątku Spółki wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej wypełnia przesłanki ujęcia go jako koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy. Wydatek ten nie został również wymieniony w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Zatem, o ile posiadany przez Spółkę dokument INVOICE spełnia wymogi dowodu księgowego zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości Spółka będzie uprawniona do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów podatkowych.

Stanowisko Spółki, z powyższym zastrzeżeniem jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.