INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2010 r. (data wpływu 28.12.2010 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 24.02.2011 r. (data wpływu 04.03.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego zrealizowanych różnic kursowych, ustalanych wg tzw. metody podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego naliczonych a niezrealizowanych różnic kursowych związanych z zaciągniętym kredytem inwestycyjnym, przy stosowaniu tzw. podatkowej metody ustalania tych różnic.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dzierżawy, budowy oraz naprawy taboru kolejowego. W związku z rozwojem prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje realizację inwestycji w postaci m.in. rozbudowy posiadanych hal lub budowę nowych hal, stanowiących środki trwałe w rozumieniu Ustawy o CIT bądź też zakupu środków trwałych lub ich modernizację, zwanych dalej „Inwestycjami”. W trakcie prowadzenia Inwestycji przez Wnioskodawcę często ponoszone są wydatki w walucie obcej, w wyniku których powstają różnice kursowe.

Spółka stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość początkowa Inwestycji powinna zostać powiększona jedynie o zrealizowane różnice kursowe, czy Wnioskodawca powinien uwzględnić także różnice kursowe naliczone, lecz niezrealizowane...

W ocenie Wnioskodawcy, w wartości początkowej Inwestycji należy uwzględnić jedynie zrealizowane różnice kursowe.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16 ust. 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: Ustawa o CIT), wydatki na środki trwałe nie stanowią kosztów podatkowych, jednakże do kosztów uzyskania przychodu mogą zostać zaliczone odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie natomiast z art. 16f ust. 1 Ustawy o CIT, podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środka trwałego.

Zgodnie z przepisami Ustawy o CIT wartość początkową stanowi co do zasady cena nabycia lub koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT cenę nabycia definiuje się jako „kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...)„.

Z kolei stosownie do art. 16g ust. 5 ww. ustawy „za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”.

Zakres definicji ceny nabycia oraz kosztu wytworzenia został rozszerzony przez art. 16g ust. 5 Ustawy o CIT, który stwierdza, iż „cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”.

Niewątpliwie koszt ponoszony w walucie obcej na realizację Inwestycji mieści się w zakresie powołanych wyżej przepisów. Także różnice kursowe, wynikające z kosztów poniesionych w walucie obcej, powinny powiększać cenę nabycia lub koszt wytworzenia.

W ocenie Wnioskodawcy ww. przepis należy jednak czytać łącznie z art. 15a Ustawy o CIT, który określą co należy rozumieć przez określenie „różnice kursowe”.

Na mocy ust. 1 artykułu 15a Ustawy o CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3”.

Redakcja samej definicji różnicy kursowej wskazuje na okoliczność, iż muszą wystąpić dwie wartości, pomiędzy którymi może powstać różnica kursowa. Wniosek taki potwierdza art. 15a ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, zgodnie z którym dodatnia różnica kursowa w przypadku poniesienia kosztu w walucie obcej występuje, gdy wartość poniesionego kosztu jest wyższa, niż w dniu zapłaty. Zatem dopiero w momencie zapłaty istnieje możliwość ustalenia czy różnica kursowa wystąpiła i w jakiej wysokości.

Powyższe prowadzi do wniosku, że wartość początkową powiększają nie wszystkie różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, ale tylko różnice kursowe zrealizowane do tego dnia.

Powołane wyżej stanowisko znajduje pełne uzasadnienie także w interpretacjach organów podatkowych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 sierpnia 2010 r. znak, IBPBI/2/423-985/10/PK;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 7 czerwca 2010 r., znak IPPB5/423-152/10-4/AS;
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 19 lutego 2010 r., znak IPPB5/423-756/09-3/IŚ,
   
   

W ostatniej z powołanych interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważył, iż w sytuacji nabycia składnika majątku uznanego za środek trwały za cenę wyrażoną w walucie obcej, tj. sfinansowanego środkami z kredytu inwestycyjnego w walucie obcej sposób liczenia różnic kursowych związanych ze spłatą takiego kredytu (różnic dodatnich lub ujemnych) według reguł z art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 updop wskazuje wprost i jednoznacznie, że wyliczenie takiej różnicy jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy jednym z parametrów jest faktyczne zrealizowanie płatności.

W konkluzji organ podatkowy stwierdził, że „w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka – Wnioskodawca przy ustalaniu wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład inwestycji opisanej we wniosku winna naliczyć wyłącznie zrealizowane różnice kursowe z tytułu spłaty kredytu zaciągniętego w walucie obcej (art. 16g ust. 1 w zw. z art. 15a ust. 2 pkt 5, ust. 3 pkt 5 i ust. 9 oraz w zw. z art. 15a ust. 7 updop)”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w ww. interpretacji stwierdził wyraźnie, że: „koszt wytworzenia środka trwałego powiększa się lub zmniejsza o zrealizowane różnice kursowe od kredytu w walucie obcej, dotyczącego inwestycji, spłaconego w walucie obcej przed oddaniem środka trwałego do używania. Z art. 15a updop wynika bowiem, że dodatnie różnice kursowe (zwiększające przychody) oraz ujemne różnice kursowe (zwiększające koszty uzyskania przychodów) - w przypadku wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych powstają w dniu zapłaty. Tym samym, ich naliczenie następuje w chwili realizacji, tj. uregulowania zobowiązania w walucie obcej. W tym przypadku mamy zatem do czynienia z zastosowaniem zasady kasowej”, mającej również zastosowanie przy ustalaniu różnic kursowych korygujących koszt wytworzenia składnika majątkowego trwałego”.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość początkowa inwestycji winna być powiększona jedynie o różnice kursowe zrealizowane do dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.