INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 780/10, stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 25.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ujemnych różnic kursowych powstałych z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 01.07.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ujemnych różnic kursowych powstałych z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją zlewów i umywalek z mieszanek kamienia utwardzonych żywicami. Produkty są sprzedawane na rynki polski oraz poza granice kraju. Wartość sprzedawanych produktów w sprzedaży zagranicznej ustalona jest w walucie EUR. W związku z uzyskiwaniem przychodów w walucie obcej i jednoczesnym ponoszeniu kosztów w walucie polskiej zachodziła potrzeba zabezpieczenia wysokości źródła przychodów i ograniczenia ryzyka kursowego. Dlatego Spółka skorzystała z ofert banków i w dniu 06.12.2007 r. w Banku X oraz w dniu 07.07.2008 r. w Banku Y zawarła umowy transakcji opcji walutowych.

Spółka realizowała opcje walutowe. Z uwagi jednak na niekorzystną dla Spółki zmianę kursu PLN do EUR, skutkującą powstaniem znacznych kosztów związanych z realizacją przez banki uprawnień wynikających z zawartych umów transakcji terminowych Spółka podjęła rozmowy z bankami w celu wcześniejszego zamknięcia opcji. W dniu 02.03.2009 r. w Y Banku podpisano umowę kredytową, której wartość oszacowano na podstawie osiągniętej straty na zamknięciu transakcji terminowych, tj. 1.593.200,00 zł.

W Banku X analogiczną umowę zawarto w dniu 19.03.2009 r. wraz z aneksem z dnia 15.07.2009 r. na łączną kwotę wyrażoną w walucie - 738.619,79 EUR.

Spółka ujęła w księgach wartość tych operacji jako zobowiązanie wobec banku i koszt bilansowy.

Pismem uzupełniającym z dnia 29.06.2010 r. (data wpływu 01.07.2010 r.) Spółka wyjaśniła, co następuje.

Zawarte przez Spółkę umowy transakcji opcji walutowych były opcjami rzeczywistymi, bank miał prawo kupna waluty od Spółki po określonej cenie.

„Wartość tych opcji” to wartość strat poniesionych na zamknięciu transakcji terminowych i jednocześnie kwota zaciągniętego kredytu na spłatę zobowiązania wobec banku.

Z umów opcji walutowych wynika kilkadziesiąt transakcji, których daty rozliczenia były różne, a ostatnie przypadały na miesiąc sierpień 2009 r.

Umowy kredytowe zostały zawarte w dniu 02.03.2009 r. w Y Banku i 19.03.2009 r. w Banku X, terminy spłat zawierają załączone harmonogramy do umów kredytowych.

Pod pojęciem „wartość zobowiązania z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15a” Spółka rozumie uznanie za koszt uzyskania przychodu ujemnych, zrealizowanych różnic kursowych na transakcjach walutowych.

Wartość udzielonego kredytu to równowartość ujemnych różnic kursowych powstałych na transakcji zamknięcia opcji walutowych. Dlatego w dniu zamknięcia opcji ujemne różnice kursowe – zrealizowane poprzez zapłatę z udzielonego kredytu – stanowią koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość zobowiązania z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15a...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ulega wątpliwości, że Spółka spełnia te warunki - zawarła umowy opcji w celu zabezpieczenia źródła przychodu oraz ograniczenia ryzyka różnic kursowych. Jednocześnie koszty różnic kursowych powstałych w wyniku wcześniejszego zamknięcia tych transakcji nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Zobowiązanie do zapłaty kwoty wskazanej w stanie faktycznym powstało w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Brak podjęcia ze strony Spółki działań w kierunku rozwiązania transakcji opcyjnych mogłoby doprowadzić do znacznego pogorszenia sytuacji finansowej Spółki.

Wg Spółki, wartość udzielonych kredytów stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

Wartość kredytu odpowiada bowiem wartości ujemnych różnic kursowych zrealizowanych w dniu zamknięcia transakcji opcji walutowych, ustalonych zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 05 lipca 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-284/10-4/ŁM, w której stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ujemnych różnic kursowych powstałych z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych uznał za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej tut. Organ stwierdził co następuje:

Definicję pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym za pochodne instrumenty finansowe uznaje się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych albo od stóp procentowych lub indeksów, w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Umowa opcji (które w przepisach prawa podatkowego są kwalifikowane do pochodnych instrumentów finansowych) daje nabywcy dwie możliwości, bądź do skorzystania z przysługującej jemu opcji, a tym samym zakupu określonego w umowie instrumentu bazowego po określonej z góry cenie wykonania, bądź też nieskorzystania z niej. W drugim przypadku, opcja (prawo) wygaśnie wraz z momentem zakończenia okresu na jaki umowa opcji została zawarta. W takiej sytuacji cena wykonania stanie się ceną wygaśnięcia. Nabywca opcji zawierając przedmiotową umowę uzyskuje prawo bądź do kupna określonego instrumentu bazowego, bądź do jego sprzedaży. Odpowiednio wystawca zobowiązuje się w tych kontraktach do sprzedaży instrumentu finansowego albo do jego kupna.

Wskazano również, iż Spółka rozlicza różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cytując jednocześnie zapisy ust. 2 i 3 tej regulacji. W związku z tym, różnice kursowe powiększające odpowiednio przychody albo koszty uzyskania przychodów powstają wyłącznie w ww. sytuacjach. W każdym z powyższych przypadków dochodzi do faktycznego przepływu środków pieniężnych.

Rozpatrując jednak kwestię kosztów podatkowych w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy mieć na uwadze postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ww. ustawy. Tym samym kredyt, w myśl powyższego przepisu, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Reasumując, tut. Organ stwierdził, iż tylko ujemne, zrealizowane różnice kursowe powstałe na transakcji zamknięcia rzeczywistych opcji walutowych stanowią koszt uzyskania przychodu, w myśl art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 21.07.2010 r.) Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 17 sierpnia 2010 r. nr ILPB3/423W-141/10-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wystosowała skargę w dniu 10.09.2010 r. Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 08 października 2010 r. nr ILPB3/4240-112/10-2/BN.

Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał w dniu 14 stycznia 2011 r. wyrok – prawomocny od dnia 25 lutego 2011 r. – sygn. akt I SA/Po 780/10, uchylający zaskarżoną interpretację.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy, wyrażonego we wniosku i uzasadnienie prawne. Od tego ostatniego można odstąpić jedynie wówczas, gdy stanowisko zainteresowanego jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Wykładnia tych przepisów, dokonana w powiązaniu z pozostałymi przepisami regulującymi wydanie interpretacji prowadzi do wniosku, iż wydana interpretacja ma dotyczyć tylko i wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku w sposób wyczerpujący.

Sąd podkreślił, iż ocena dokonana w interpretacji winna polegać na stwierdzeniu, czy stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe bądź nieprawidłowe. Powinna dotyczyć zadanego przez wnioskodawcę pytania oraz dotyczyć przedstawionego stanu faktycznego oraz być jednoznaczna. Nie może zatem być uznana za prawidłową interpretacja, w której organ podatkowy dokonuje oceny innego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku lub nie udziela odpowiedzi na zadane pytanie. Wnioskodawca winien bowiem uzyskać jednoznaczne stanowisko organu w zakresie stosowania prawa w konkretnym, przedstawionym przez nią stanie faktycznym.

W opinii Sądu, pytanie Spółki dotyczyło kwestii czy wartość zobowiązania z tytułu wcześniejszego zamknięcia transakcji opcji walutowych stanowi dla Spółki koszt podatkowy i na takie pytanie winien w sposób jednoznaczny odpowiedzieć organ podatkowy. Kwestia finansowania wcześniejszego niż pierwotnie zakładano zamknięcia transakcji opcji walutowych (za pomocą kredytu) nie stanowiła treści zadanego przez podatnika pytania i nie stanowiła do udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie istotnej kwestii.

Sąd ponadto wskazał, iż kolejnym błędem organu podatkowego było nierozważnie czy w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powołanym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Sądu, organ podatkowy winien powołać się na cytowany przepis oraz dokonać jego wykładni, a także ocenić, biorąc pod uwagę przyjęty stan faktyczny, czy w oparciu o zawarte przez podatnika z bankami umowy kredytowe i dokonane płatności nie nastąpiło wcześniejsze zrealizowanie praw z opcji i rozliczenie zawartego instrumentu finansowego, a co za tym idzie czy nie ziścił się warunek determinujący możliwość zarachowania poniesionego wydatku związanego z opcją jako kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe oraz uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, stwierdza się co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym za pochodne instrumenty finansowe uznaje się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych albo od stóp procentowych lub indeksów, w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Powszechnie przyjmuje się, że umowa opcji (opcji, które w przepisach prawa podatkowego są kwalifikowane do pochodnych instrumentów finansowych) - to kontrakt, którego przedmiotem jest prawo (opcja) jednej ze stron (nabywcy, posiadacza opcji) do kupna albo sprzedaży pewnego instrumentu bazowego po ustalonej przez strony cenie wykonania w określonym momencie albo do określonego momentu w przyszłości.

Umowa opcji daje nabywcy dwie możliwości, bądź do skorzystania z przysługującej mu opcji, a tym samym zakupu określonego w umowie instrumentu bazowego po określonej z góry cenie wykonania, bądź też nieskorzystania z niej. W drugim przypadku opcja (prawo) wygaśnie wraz z momentem zakończenia okresu, na jaki umowa opcji została zawarta. W takiej sytuacji cena wykonania stanie się ceną wygaśnięcia. Nabywca opcji zawierając przedmiotową umowę uzyskuje prawo bądź do kupna określonego instrumentu bazowego, bądź do jego sprzedaży. Odpowiednio wystawca zobowiązuje się w tych kontraktach do sprzedaży instrumentu finansowego albo do jego kupna.

W opcji inkorporowane są wszystkie prawa nabywcy, na rzecz którego wystawca ma obowiązek świadczyć. Dlatego też posiada ona wartość samą w sobie i przyjmuje się, iż może ona być samoistnym przedmiotem obrotu.

W praktyce obrotu instrumentami pochodnymi występują:

1. transakcje rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny,
2. transakcje nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy pomiędzy terminowym a bieżącym kursem waluty.
   
   

Rozliczenie opcji jest efektywne podatkowo. Tym samym, w przypadku dodatniego wyniku transakcji należy go potraktować jako przychód podatkowy, a w przypadku ujemnego, jako koszt podatkowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zawarte przez Spółkę umowy transakcji opcji walutowych były opcjami rzeczywistymi, bank miał prawo kupić od Spółki waluty po określonej cenie. Jednocześnie Spółka wskazała, iż wartość zobowiązania z tytułu wcześniejszego zamknięcia ww. transakcji opcyjnych odpowiada zrealizowanym ujemnym różnicom kursowym.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w art. 9b ust. 3 ustawy, sporządzane są przez podatników sprawozdania finansowe.
   
   

Z treści wniosku wynika, iż Spółka rozlicza różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem sprzedaż przez Spółkę określonej waluty na podstawie opcji należy oceniać w szczególności z punktu widzenia art. 15a ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 tej ustawy jako wpływ lub wypływ środków pieniężnych w walucie obcej, który będzie generował różnice kursowe.

I tak, zgodnie z art. 15a ust. 1 cytowanej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na mocy ust. 2 pkt 3 powołanego w zdaniu poprzednim artykułu, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

W myśl natomiast art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Przy umowach opcyjnych o charakterze rzeczywistym mamy do czynienia z fizyczną dostawą instrumentu bazowego w tym przypadku danej waluty, w konsekwencji skutki podatkowe transakcji wymiany na podstawie zawartej umowy opcyjnej należy rozpatrywać w kontekście powstających różnic kursowych od własnych środków związanych z przedmiotową transakcją.

Jednocześnie rozpatrując kwestię kosztów podatkowych wskazać należy na regulację art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Rozpatrując jednak kwestię kosztów podatkowych w oparciu o ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy mieć na uwadze postanowienia art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 8b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, generalna zasada wynikająca z ww. regulacji stanowi, iż wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie:

• realizacji praw wynikających z danego instrumentu,
• rezygnacji z realizacji tych praw,
• odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.
  
  

Tym samym, koszty uzyskania przychodów powstają dopiero w dacie realizacji (albo rezygnacji z realizacji) praw z instrumentów pochodnych lub w momencie ich odpłatnego zbycia. Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia / wytworzenia środków trwałych oraz nabycia wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to stosownie do art. 16g ust. 3 i 4 tej ustawy wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej.

Innymi słowy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy wprowadza ograniczenie czasowe co do początkowego momentu, od którego podatnik uprawniony jest do rozpoznania kosztów z powyższego tytułu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka realizowała opcje walutowe. Z uwagi jednak na niekorzystną dla Spółki zmianę kursu PLN do EUR, skutkującą powstaniem znacznych kosztów związanych z realizacją przez banki uprawnień wynikających z zawartych umów transakcji terminowych Spółka podjęła rozmowy z bankami w celu wcześniejszego zamknięcia opcji. W 2009 r. Spółka podpisała z bankiem umowy kredytowe, których wartość oszacowano na podstawie osiągniętej straty na zamknięciu transakcji terminowych.

Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, iż nastąpiło wcześniejsze zrealizowanie praw z opcji i rozliczenie zawartych instrumentów finansowych. Ten fakt stanowił bowiem podstawę powstania po stronie Spółki zobowiązania wobec banków, które zostało uregulowane poprzez zapłatę z udzielonych przez te banki kredytów. Tym samym, ziścił się warunek determinujący możliwość zarachowania poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, jeszcze raz podkreślić należy, iż skutki podatkowe transakcji wymiany na podstawie zawartych umów opcyjnych o charakterze rzeczywistym, należy rozpatrywać w kontekście powstających różnic kursowych związanych z przedmiotową transakcją.

Reasumując, wartość zobowiązania z tytułu zamknięcia transakcji opcji walutowych odpowiadająca wartości ujemnych różnic kursowych zrealizowanych w dniu zamknięcia transakcji opcji walutowych stanowi koszt uzyskania przychodu, w myśl art. 15a ust. 1 w związku z art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.