INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 4 lutego 2011r.), uzupełnionego dnia 11 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• momentu powstania przychodu z tytułu opłacania przez pracodawcę na rzecz pracowników składek ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym - jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika z tytułu opłacania ww. składek w części dotyczącej:
  • składki na ubezpieczenie NW (opłata za ryzyko) – jest prawidłowe,
  • składek inwestowanych w fundusze kapitałowe – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego, od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę na rzecz pracowników składek ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 marca 2011r. Znak: IBPBI/1/415-247/11/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 11 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca opłaca wybranym swoim pracownikom ubezpieczenie na życie z funduszem kapitałowym w ... Jest to rodzaj programu motywacyjnego, zaoferowanego pracownikom Wnioskodawcy. Składka odprowadzana jest miesięcznie w wysokości 3% od wynagrodzenia zasadniczego brutto pracownika. Składka składa się z dwóch części, tj. składki na ubezpieczenie NW oraz składki kapitałowej, która jest inwestowana przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe w fundusze inwestycyjne. Dokonując zapłaty składki na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego Wnioskodawca pobiera zaliczkę na podatek dochodowy pracownika i składkę na ubezpieczenie społeczne. Towarzystwo Ubezpieczeniowe prowadzi dla każdego pracownika odrębne, indywidualne konto, na którym gromadzi kapitał i odsetki. Przystąpienie do funduszu jest dobrowolne, uprawniony jest każdy pracownik z minimum 12 miesięcznym stażem pracy u Wnioskodawcy. Na mocy wewnętrznego Regulaminu Wnioskodawcy, pracownik ma prawo do wypłaty zgromadzonych środków po okresie 5 lat od daty przystąpienia do ubezpieczenia. Jeśli w trakcie okresu ubezpieczenia umowa o pracę ulegnie rozwiązaniu pracownik nie otrzyma tych środków, pozostają one do podziału pomiędzy pozostałych uczestników funduszu według decyzji pracodawcy. Po upływie okresu 5 lat pracownik może dysponować środkami zgromadzonymi na jego indywidualnym rachunku w Towarzystwie Ubezpieczeniowym, przy czym konieczna jest do tego zgoda pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu opłacania pracownikowi przez Wnioskodawcę ubezpieczenia z funduszem kapitałowym, pracownik osiąga przychód ze stosunku pracy...
2. Jeżeli pracownik osiąga przychód ze stosunku pracy w związku z zapłatą przez Wnioskodawcę składek z tytułu ubezpieczenia z funduszem kapitałowym, to kiedy ten przychód jest osiągany...
3. Czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, niezależnie od momentu osiągnięcia przychodu przez pracownika...

Jeżeli tak, to w jaki sposób Wnioskodawca winien je wykonać...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, pracownik uzyskuje przychód ze stosunku pracy, jaki łączy go z Wnioskodawcą. Różny będzie jednak moment powstania tego przychodu. Część składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową NW (opłata za ryzyko), stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki w firmie ubezpieczającej. Natomiast w wypadku części składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstanie w momencie faktycznego przysporzenia majątkowego, tj. dopiero po upływie 5 lat od przystąpienia pracownika do programu. Do tego momentu pracownik nie posiada prawa do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z programu. Dodać należy, że w wypadku rozwiązania umowy o pracę w tym okresie, pracownik nie otrzymuje żadnych środków finansowych. Wnioskodawca ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od składek z tytułu ubezpieczenia NW pracownika, w dacie przekazania tej składki do Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Jeżeli natomiast chodzi o składkę inwestowaną w fundusze ubezpieczeniowe, to z racji momentu powstania przychodu, na Wnioskodawcy nie ciążą w takim wypadku obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Po upływie 5 lat, kiedy pracownik będzie mógł już swobodnie dysponować zgromadzonymi środkami i osiągnie przychód podatkowy, Wnioskodawca nie będzie miał technicznej możliwości pobrania zaliczki na podatek dochodowy od swojego pracownika. Wynika to z faktu, że wszelkie przepływy finansowe po upływie 5 lat będą odbywały się bezpośrednio pomiędzy pracownikiem a Towarzystwem Ubezpieczeniowym.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołał indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, wydane w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektorów Izb Skarbowych z dnia:

• 20 sierpnia 2009r., Znak: ILPB1/415-613/09-2TW,
• 21 marca 2008r. Znak: IPPB2/415-639/07-2/SR,
• 20 marca 2008r. Znak: IBPB2/415-578/07/BD,
• 8 stycznia 2008r. Znak: IBPB2/415-485/07/BD.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, iż na pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” składają się łącznie dwa elementy: po pierwsze chodzi o wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, w wyniku których podatnik otrzymuje w sposób nieodpłatny, t.j. nie związany z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, oraz po drugie takie przysporzenie majątkowe jest uzyskiwane kosztem innego podmiotu.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji „nieodpłatnego świadczenia” przyjmuje się, iż zarówno kwota składki na ubezpieczenie NW (opłata za ryzyko), jak również kwoty wpłacane na fundusze inwestycyjne należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie z Towarzystwem Ubezpieczeniowym związanej z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym.

Istotną kwestią jest ustalenie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń. Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenia z tytułu ubezpieczenia należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika natomiast z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca opłaca pracownikom ubezpieczenie na życie z funduszem kapitałowym. Składka składa się z dwóch części, tj. składki na ubezpieczenie NW (opłata za ryzyko) oraz składki kapitałowej, która jest inwestowana przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe w fundusze inwestycyjne. Jeśli w trakcie okresu ubezpieczenia umowa o pracę ulegnie rozwiązaniu pracownik nie otrzyma tych środków, pozostają one do podziału pomiędzy pozostałych uczestników funduszu według decyzji pracodawcy. Po upływie okresu 5 lat pracownik może dysponować środkami zgromadzonymi na jego indywidualnym rachunku w Towarzystwie Ubezpieczeniowym, przy czym konieczna jest do tego zgoda pracodawcy.

Wobec powyższego część składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową NW (opłata za ryzyko), stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej. Pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie. Natomiast z tytułu opłacania przez pracodawcę (ubezpieczającego) części składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika. Do tego momentu pracownik nie posiada prawa do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z programu, bowiem jak wynika z wniosku po upływie okresu 5 lat pracownik może dysponować zgromadzonymi środkami, jednakże konieczna jest do tego zgoda pracodawcy. Ponadto, jeśli w trakcie okresu ubezpieczenia umowa o pracę ulegnie rozwiązaniu pracownik nie otrzyma tych środków, pozostają one do podziału pomiędzy pozostałych uczestników funduszu według decyzji pracodawcy (ubezpieczającego).

Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę tej części składek, która jest inwestowana w fundusze kapitałowe. Dopiero w momencie, gdy nastąpi przekazanie praw i obowiązków (cesja) na rzecz pracownika, powstanie po jego stronie przychód ze stosunku pracy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisami prawa podatkowego, które nakładają na określone podmioty obowiązki płatnika są m. in. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki obowiązek wynika w szczególności z treści art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego brzmieniem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawca jako pracodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do świadczeń, które sam przekazał, czy też pokrył za pracownika (lub byłego pracownika). W związku z powyższym, w świetle art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem w przedmiotowej sprawie jest Wnioskodawca (ubezpieczający). To na Wnioskodawcy, jako płatniku ciąży obowiązek pobrania stosownej zaliczki tytułem wyżej określonego przychodu oraz wystawienia informacji PIT-11 celem rozliczenia się pracownika w zeznaniu podatkowym z przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, tj. w roku, w którym pracownik nabył określone prawa tytułem zawartej umowy ubezpieczeniowej (czyli w roku dokonania przedmiotowej cesji).

Zgodnie bowiem z art. 39 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Bezpodstawne są twierdzenia Wnioskodawcy, że nie będzie miał technicznej możliwości pobrania zaliczki na podatek dochodowy od swojego pracownika, bowiem jak wynika z wniosku po upływie okresu 5 lat pracownik może dysponować zgromadzonymi środkami, jednakże konieczna jest do tego zgoda pracodawcy. Zatem to Wnioskodawca ostatecznie będzie decydował o przekazaniu praw i obowiązków na rzecz pracownika, a tym samym będzie posiadał wiedzę o powstaniu po jego stronie przychodu ze stosunku pracy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu opłacania składek inwestowanych w fundusze ubezpieczeniowe, z racji momentu powstania przychodu, nie ciążą na nim obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.