INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko PHPU A. przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007r. (data wpływu do tut. BKIP – 24 września 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę w związku z zawarciem na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczeniowym na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym składki, której część przeznaczona jest na ubezpieczenie NW (opłata za ryzyko) a część inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez pracodawcę w związku z zawarciem na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczeniowym na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym składki, której część przeznaczona jest na ubezpieczenie NW (opłata za ryzyko) a część inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. W związku z brakami formalnymi i wątpliwościami dotyczącymi zdarzenia przyszłego pismem z dnia 06 października 2007r. Znak: IBPB1/415-127/07/RM, IBPB2/415-485/07/BD wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 21 grudnia 2007r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą i rozliczający się z urzędem skarbowym na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów) mający zamiar dla swoich pracowników wprowadzić program lojalnościowy, który pozwoliłby pogłębić związki pracowników z firmą i zmniejszyć prawdopodobieństwo zwolnienia się pracownika. Program polega na corocznej, przez okres 5 lat wpłacie określonej kwoty na konto Towarzystwa Ubezpieczeń na życie i dalszym 5 letnim okresie inwestowania (łącznie 10 lat). Ze składki wpłacanej przez pracodawcę (ubezpieczający) w ramach jednej umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, gdzie ubezpieczonym jest pracownik część kwoty stanowi wpłatę na ubezpieczenie NW, od której naliczane są składki na ubezpieczenie społeczne i podatki. Pozostała część kwoty jest inwestowana w fundusze inwestycyjne i jest w dyspozycji pracodawcy w okresie trwania programu. Po 10 latach nastąpi cesja kwoty zgromadzonej na rzecz pracownika wskazanego w programie. W przypadku, gdyby pracownik wskazany w programie zwolnił się z pracy pracodawca ma prawo przekazać program na innego pracownika.

Do momentu cesji na konto konkretnego pracownika kwota programu stanowi własność pracodawcy, a po cesji stanowi przychód pracownika. Do czasu cesji pracownik nie posiada prawa do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z programu, a obrót kwot między pracownikiem a pracodawcą następuje w formie bezgotówkowej. Pracownik uzyskuje natomiast przychód z tytułu objęcia go ochroną ubezpieczeniową (świadczenie dla jego spadkobierców w przypadku zgonu), z zatem opłata za ryzyko pokrywana przez pracodawcę jest przychodem pracownika. Wobec powyższego pracodawca jest właścicielem, dysponentem (ubezpieczającym) umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym i jednocześnie podmiotem finansującym ww. umowę. Inwestycja w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe jest związana z ryzykiem inwestycyjnym, co uniemożliwia określenie wartości wypłaconej kwoty ubezpieczonemu. Jednocześnie ubezpieczający (pracodawca) może w dowolnym czasie za zgodą Towarzystwa Ubezpieczeniowego na życie za pomocą cesji zmienić ubezpieczonego (pracownika), natomiast zgromadzone środki w ramach ww. umowy ubezpieczenia przekazać innemu ubezpieczonemu (pracownikowi), zawierając nową umowę ubezpieczenia. Określenie wysokości świadczenia jest możliwe tylko w momencie wypłaty, bądź postawienia do dyspozycji ubezpieczonego środków zgromadzonych w ramach tego programu (wycena wartości jednostek funduszu kapitałowego na dany dzień), co pozwala na naliczenie i uiszczenie konkretnych kwot do urzędu skarbowego (wartość na dany dzień). Wobec powyższego w momencie zakładania umowy ubezpieczenia na życie, do podstawy opodatkowania pracownika ZUS i PIT zaliczana jest składka z tytułu ubezpieczenia NNW. Jednocześnie kosztem pracodawcy (ubezpieczającego) jest cała składka. Natomiast w momencie wypłaty bądź postawienia środków do dyspozycji ubezpieczonego (pracownika) następuje zaksięgowanie ww. środków do podstawy opodatkowania (ZUS i PIT 4). Do momentu przekazania środków konkretnemu pracownikowi dysponentem, właścicielem jest pracodawca. Natomiast po przekazaniu staje się przychodem tego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wpłata (opłata za ryzyko) ponoszona przez pracodawcę w związku z zawarciem przez niego na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia NW na życie z Towarzystwem Ubezpieczeń na życie jest przychodem tego pracownika w momencie jej ponoszenia...
2. Czy ponoszone przez pracodawcę w związku z zawarciem przez niego na rzecz pracownika umowy ubezpieczenia z Towarzystwem Ubezpieczeniowym na życie kwoty wpłat inwestowane w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe będące integralną częścią umowy ubezpieczenia na życie, stanowią przychód tego pracownika ze stosunku pracy w momencie dokonania przez pracodawcę cesji zgromadzonej kwoty na konto pracownika...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy przychodem pracownika jest część związana z ochroną ubezpieczeniową, natomiast część związana z programem inwestycyjnym będzie jego przychodem w momencie przekazania mu programu w formie cesji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.Art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby (art. 353 Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji „nieodpłatnego świadczenia” przyjmuje się, iż zarówno kwota składki na ubezpieczenie NW, jak również kwoty wpłacane na fundusze inwestycyjne należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie (NW) z Towarzystwem Ubezpieczeniowym na życie w powiązaniu z inwestowaniem w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Istotną kwestią jest ustalenie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenia z tytułu ubezpieczenia należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego część składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową NW (opłata za ryzyko), stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki w firmie ubezpieczającej. Z wniosku wynika, że z tą chwilą pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie.Natomiast z tytułu opłacania przez pracodawcę – ubezpieczającego części składek inwestowanych w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe przychód ze stosunku pracy dla pracownika powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika. Do tego momentu pracownik nie posiada prawa do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z programu. Ponadto pracodawca (ubezpieczający) może w przypadku zwolnienia się pracownika wskazanego w programie przekazać program na innego pracownika. Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez pracodawcę tej części składek, która jest inwestowana w fundusze kapitałowe. Dopiero w momencie, gdy nastąpi przekazanie praw i obowiązków (cesja) na rzecz pracownika wskazanego w programie powstanie po jego stronie przychód ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.