INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 marca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 07 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku wybudowanego przez wspólników Spółki jawnej, ze środków pieniężnych tej Spółki, na gruncie prywatnym stanowiącym współwłasność tych wspólników, po jego wniesieniu do Spółki do używania (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 marca 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku wybudowanego przez wspólników Spółki jawnej, ze środków pieniężnych tej Spółki, na gruncie prywatnym stanowiącym współwłasność tych wspólników, po jego wniesieniu do Spółki do używania.

W przedmiotowym wniosku został o przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jawna z własnych środków wybudowała na gruncie, stanowiącym własność wspólników tej Spółki (w tym Wnioskodawcy) budynek magazynowy. Inwestycja wykonana została za zgodą właścicieli nieruchomości (wspólników Spółki), na podstawie wydanego na jednego ze wspólników pozwolenia na budowę oraz w celu prowadzenia w wybudowanym przez spółkę budynku działalności gospodarczej. W lipcu 2010 roku, zakończono budowę magazynu i uzyskano pozwolenia na użytkowanie.

Spółka jawna po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, zakwalifikowała budynek jako budynek wybudowany na obcym gruncie i wprowadziła go do ewidencji środków trwałych, dokonując odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku, na podstawie art. 22a ust 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budynek wykorzystywany jest przez spółkę do prowadzonej przez nią działalności, jako magazyn towarów.

Wspólnicy Spółki jawnej zamierzają wnieść przedmiotową nieruchomość do spółki, jako wkład do używania. Wartość wniesionego wkładu wspólnicy określą w oparciu o rynkową wartość gruntu i wybudowanego budynku. Wspólnicy nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Przy nabyciu przez nich gruntu podatek od towarów i usług nie wystąpił.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka po wniesieniu przez wspólników wkładu do spółki do używania, w postaci zabudowanej nieruchomości, będzie mogła nadal dokonywać odpisów amortyzacyjnych, kwalifikując budynek jako środek trwały na podstawie art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. budynek wybudowany na obcym gruncie...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt wniesienia zabudowanej nieruchomości do używania, na podstawie umowy spółki nie stanowi okoliczności, która powoduje, iż Spółka nie będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Budynek w dalszym ciągu wykorzystywany jest dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Spółka nie będąca właścicielem gruntu, ale która zrealizowała inwestycję na cudzym gruncie w postaci budynku magazynowego ma prawo do zaliczenia poniesionych wydatków w formie odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od faktu, iż w okresie korzystania przez Spółkę z nieruchomości oraz wybudowanego przez nią budynku wspólnicy wniosą, jako wkład do spółki do używania przedmiotową nieruchomość. W tej sytuacji zmieni się jedynie rodzaj stosunku prawnego, na podstawie której grunt oraz budynek będzie udostępniony spółce. Zmiana ta nie spowoduje „przejścia” własności przedmiotowego gruntu i budynku, co wykluczałoby kontynuację amortyzacji przez spółkę na dotychczasowych zasadach i na podstawie, tj. art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z wystąpieniem żadnej okoliczności, która będzie podstawą do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Spółka nadal będzie wykorzystywała dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności budynek i nadal nie będzie właścicielem nieruchomości, na której jest posadowiony budynek, posiadając jedynie prawo korzystania z nieruchomości i budynku. W przedstawionych okolicznościach nie przestaną występować wszystkie niezbędne przesłanki do wyodrębnienia inwestycji jako budynku wybudowanego na obcym gruncie. Tym samym nie przestanie istnieć podlegający amortyzacji środek trwały ujęty w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, jako budynku wybudowanego na obcym gruncie, gdyż nie zmieni się kwalifikacja własności tego środka trwałego - będzie on stanowił nadal składnik majątku wspólników. W żadnym razie, zmiana umowy spółki poprzez wniesienie, jako wkładu do spółki nieruchomości do używania, nie może automatycznie stanowić o wykluczeniu stosowania art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – określanego w dalszej części skrótem „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo- akcyjna. Spółka osobowa stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne. Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m.in. z art. 8 K.s.h., który stanowi, iż spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka jawna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem, solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką (art. 22 K.s.h.). Należy także wskazać na treść art. 28 K.s.h., zgodnie z którym majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Stosownie do treści art. 48 § 2 K.s.h, wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Natomiast zgodnie z art. 48 § K.s.h, prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się za przeniesione na spółkę. Z powyższych przepisów Kodeksu spółek handlowych, w sposób jednoznaczny wynika, iż majątek spółki osobowej jest wyodrębniony od majątku wspólników. Wkład wspólnika nie został wyraźnie w kodeksie zdefiniowany. Wkładem do spółki osobowej mogą być prawa, usługi, świadczenie pracy, które z punktu widzenia wspólników są przydatne dla spółki. Wkładem mogą być prawa rzeczowe (na przykład własność nieruchomości, ruchomości), prawa rzeczowe ograniczone (na przykład prawo użytkowania), prawa na dobrach niematerialnych itp. Wkładem do spółki jawnej może być też prawo obligacyjne (między innymi obligacje, udziały, akcje oraz prawo najmu, dzierżawy). Możliwe jest również oddanie rzeczy do korzystania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

Jak wynika przy tym z art. 22c pkt 1 wskazanej powyżej ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż wspólnicy Spółki jawnej wybudowali ze środków pieniężnych tej Spółki budynek magazynowy, na gruncie stanowiącym własność wspólników tej Spółki. Inwestycja wykonana została za zgodą właścicieli nieruchomości (wspólników spółki), na podstawie wydanego na jednego ze wspólników pozwolenia na budowę. Spółka zakwalifikowała przedmiotowy budynek jako budynek wybudowany na cudzym gruncie i wprowadziła go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonując odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22a ust 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budynek ten wykorzystywany jest do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, jako magazyn towarów. Wspólnicy Spółki jawnej zamierzają wnieść przedmiotową nieruchomość do spółki, jako wkład do używania.

Zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2011r. Znak: IBPBI/1/415-230/11/ZK wskazano m.in., iż obiekt budowlany „budowany przez Spółkę, na nieruchomości gruntowej stanowiącej współwłasność „prywatną” wspólników tejże Spółki, jako budynek wybudowany na cudzym gruncie, może stanowić dla tej Spółki podlegający amortyzacji środek trwały o ile spełnia kryterium kompletności i zdatności do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej” oraz, iż „amortyzacji budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie dokonuje się na ogólnych zasadach wynikających z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy”.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowy budynek zostanie wniesiony do Spółki, jako wkład wyłącznie do używania, a zatem nie będzie stanowił własności Spółki jawnej (nie będzie wchodził do majątku odrębnego tej Spółki), to przedmiotowy budynek nadal będzie budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie, zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy. W konsekwencji Spółka nadal będzie mogła dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 3 i 4, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.