INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24.01.2011 r. (data wpływu 04.02.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów do Hiszpanii stawką 0% oraz stwierdzenia nadpłaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów do Hiszpanii i stwierdzenia nadpłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

M. dalej: M. lub Spółka) jest spółką prawa holenderskiego zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT dla celów transakcji krajowych oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada ważny numer VAT UE). M. jest dystrybutorem zabawek. Spółka na terenie Polski dokonuje lokalnych nabyć towarów, które są następnie przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT). W ramach swojej działalności, począwszy od lutego 2008 r. Spółka dokonuje m.in. wewnatrzwspólnotowych dostaw towarów do Hiszpanii dla jednej ze spółek z grupy M. Przedmiotowa spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Hiszpanii (dalej: Spółka hiszpańska lub Kontrahent hiszpański). Spółka raportując transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do kontrahentów unijnych sprawdza co miesiąc w bazie VIES, czy numer VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: VAT UE) podany jej przez kontrahentów jest aktywny. W trakcie takiej weryfikacji Spółka uzyskała informację za pośrednictwem bazy VIES, iż numer VAT UE Kontrahenta hiszpańskiego nie jest aktywny. W związku z powyższym, pomimo posiadania wszystkich innych dokumentów potwierdzających fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (włącznie z dokumentami transportowymi), Spółka z ostrożności wykazała dostawy do Hiszpanii na zasadach obowiązujących dla transakcji krajowych. Spółka naliczyła 22% podatku VAT na transakcjach ze Spółką hiszpańska metodą VAT „w stu”, tj. potraktowała kwotę wykazaną na fakturach wystawionych na Kontrahenta hiszpańskiego jako kwotę brutto. Podatek VAT należny został przez Spółkę wykazany w deklaracjach VAT za odpowiednie miesiące.

W październiku 2009 r. Spółka została poinformowana przez Kontrahenta hiszpańskiego, iż został on zarejestrowany retrospektywnie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez hiszpańskie władze podatkowe. W celu potwierdzenia powyższej informacji Spółka wystąpiła do Biura Wymiany Informacji Podatkowych z prośbą o potwierdzenie zidentyfikowania Spółki hiszpańskiej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Hiszpanii. Spółka uzyskała w formie pisemnej potwierdzenie, że Spółka hiszpańska jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT UE na terenie Hiszpanii od dnia 1 stycznia 2008 r.

W związku z faktem, iż jak zostało wspomniane powyżej, rejestracja miała skutek retrospektywny, Spółka hiszpańska miała obowiązek rozliczenia w prawidłowy sposób transakcji wewnątrzwspólnotowych, które miały miejsce od stycznia 2008 r. Spółka hiszpańska w złożonych deklaracjach podatkowych wykazała transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT) z Polski od M., które miały miejsce od lutego 2008 r.

Dla celów polskiego podatku VAT, dostawy towarów do Hiszpanii stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Spółka pragnie podkreślić, że w odniesieniu do tych dostaw posiada dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), jednoznacznie potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium Hiszpanii. Dokumenty te obejmują w szczególności kopię faktury dokumentującej dostawę towarów wraz ze specyfikacją towarów oraz list przewozowy wystawiony przez przewoźnika i potwierdzający dostarczenie towarów do odbiorcy na terenie Hiszpanii. Na fakturach wystawionych przez Spółkę widnieje prawidłowy numer VAT UE Kontrahenta hiszpańskiego. Wynika to z faktu, iż Spółka wystawiając faktury dokumentujące WDT była przekonana, że Spółka hiszpańska jest podatnikiem zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Fakt, iż numer VAT UE był nieaktywny został wykryty dopiero w późniejszym okresie. Z uwagi na uzyskanie przez Spółkę potwierdzenia z Biura Wymiany Informacji Podatkowych, że Spółka hiszpańska jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT UE na terenie Hiszpanii od dnia 1 stycznia 2008 r., Spółka zamierza skorygować deklaracje za okres od lutego 2008 r. do września 2009 r. Ponadto, Spółka informuje, że jej rozliczenia z tytułu podatku VAT za okres od lutego 2008 r. do maja 2009 r. były objęte kontrolą podatkową Kontrolujący nie stwierdzili żadnych nieprawidłowości w rozliczeniach w zakresie podatku VAT za wskazane okresy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Spółka wnosi o potwierdzenie, że w stosunku do dostaw towarów z Polski do Hiszpanii dokonywanych przez nią od lutego 2008 r. do września 2009 r., M. ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT...
2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, to czy Spółka ma prawo dokonać korekt deklaracji podatkowych za okres od lutego 2008 r. do września 2009 r. i wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT...
   
   

Biorąc pod uwagę, że:

- M. posiada status podatnika VAT zarejestrowanego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce,

- Kontrahent hiszpański posiada status podatnika VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Hiszpanii i dokonał rozliczenia podatku VAT od nabyć wewnątrzwspólnotowych z Polski dokonanych od lutego 2008 r.,

- M. posiada faktury VAT dokumentujące dostawę towarów z Polski do Hiszpanii, na których wskazany jest zarówno polski numer VAT UE poprzedzony dwuliterowym prefiksem jak i numer VAT UE Kontrahenta hiszpańskiego,

- Spółka posiada dowody dostarczenia towarów do Hiszpanii, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, że jest ona uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT w odniesieniu do transakcji WDT do Hiszpanii dokonanych od lutego 2008 r. do września 2009 r., które zostały uprzednio wykazane ze stawką 22% VAT. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium kraju państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów (dalej: Warunek 1);
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (dalej: Warunek 2).
   
   

Dowodami, o których mowa powyżej są zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, 2.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym nie podlega wątpliwości, iż towary należące do Spółki zostały wywiezione z Polski a następnie dostarczone do Kontrahenta hiszpańskiego posiadającego ważny numer VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. A zatem, w świetle przywołanego wyżej art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dostawa taka spełnia definicję WDT.

Bezsporny jest również fakt, iż Kontrahent hiszpański posiada status podatnika VAT na terenie Hiszpanii oraz uzyskał numer identyfikacyjny VAT z prefiksem ES (VAT UE). Numer VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych został nadany Spółce hiszpańskiej przez hiszpańskie władze podatkowe retrospektywnie, co zostało potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowych, tak więc Kontrahent hiszpański był zobowiązany do rozliczania podatku VAT od nabyć wewnątrzwspólnotowych na terenie Hiszpanii od stycznia 2008 r. Zatem z punktu widzenia przepisów obowiązujących w Hiszpanii, już w momencie dokonywania poszczególnych dostaw towarów do Hiszpanii, Spółka hiszpańska była podatnikiem VAT zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w tym kraju.

Uzyskanie przez Spółkę hiszpańską oficjalnego poświadczenia statusu hiszpańskiego podatnika VAT UE potwierdza, iż Spółka hiszpańska, jako odbiorca towarów będących przedmiotem wywozu do Hiszpanii, posiada właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej nadany jej przez hiszpańskie organy podatkowe.

Powyższy wniosek, iż retrospektywna rejestracja podmiotu skutkuje tym, że na dzień dokonania dostawy kontrahent posiadał właściwy i ważny numer VAT został również potwierdzony w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Jeżeli chodzi o faktury VAT dokumentujące dokonane dostawy towarów, Spółka potwierdza, że na fakturach wskazany jest jej polski numer VAT UE (z prefiksem PL), jako numer VAT sprzedawcy oraz hiszpański numer VAT UE Kontrahenta (z prefiksem ES) jako numer VAT nabywcy. Biorąc powyższe pod uwagę, w odniesieniu do analizowanych dostaw towarów do Hiszpanii realizowanych w latach 2008 oraz 2009 spełniony został Warunek 1.

Ponadto, w stosunku do wszystkich dostaw towarów do Hiszpanii, o których mowa powyżej, Spółka zgromadziła wymagane przepisami ustawy o VAT dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem transakcji WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium Hiszpanii (tj. kopię faktury, specyfikację sztuk ładunku, list przewozowy). W związku z tym, zdaniem Spółki, Warunek 2 jest również spełniony.

Jednocześnie, Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, iż faktury sprzedażowe wystawione na rzecz Kontrahenta hiszpańskiego zawierają jego numer VAT poprzedzony kodem ES nadany przez hiszpańskie organy podatkowe. Spółka hiszpańska wypełniła wszystkie obowiązki wynikające z hiszpańskich przepisów o VAT w zakresie przedmiotowych transakcji, w szczególności wykazane zostało i rozliczone w Hiszpanii wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów z Polski od M. zrealizowane od lutego 2008 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka spełnia obecnie wszystkie wymogi oraz dysponuje wszystkimi dokumentami uprawniającymi do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do transakcji WDT, o których mowa powyżej. W konsekwencji, Spółka uważa, że jest uprawniona do ujęcia dostaw towarów będących przedmiotem niniejszego wniosku w deklaracjach VAT-7 jako WDT opodatkowanego według stawki 0% VAT.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że zastosowanie stawki 0% VAT do dokonanych przez nią dostaw towarów z Polski do Hiszpanii realizować będzie zasadę neutralności podatku VAT.

Z samej konstrukcji WDT i WNT wynika, że zasadą jest opodatkowanie WDT stawką 0% VAT w kraju wywozu oraz opodatkowanie WNT stawką właściwą w kraju konsumpcji - tylko w ten sposób możliwe jest zachowanie zasady neutralności opodatkowania VAT. Zasada zwolnienia WDT z opodatkowania w kraju nabycia wynika wprost z art. 138 Dyrektywy nr 2006/1 12/INE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1, dalej: Dyrektywa 2006/112/WE). Zgodnie z tym artykułem państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej nie będącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów”.

Rejestracja Kontrahenta hiszpańskiego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Hiszpanii umożliwiła temu podmiotowi odpowiednie rozliczenie WNT w tym kraju, zgodnie z obowiązującymi tam przepisami o VAT. Oznacza to, że dostawa towarów z Polski do Hiszpanii została odpowiednio opodatkowana w Hiszpanii, tj. w kraju konsumpcji towarów. Zasada neutralności wymaga więc, aby Spółka miała prawo do opodatkowania tych dostaw w Polsce według stawki 0% VAT, tym bardziej, że spełnione są w tym przypadku Warunki 1 i 2. W przeciwnym razie doszłoby do podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, co jest sytuacją niedopuszczalną na gruncie Dyrektywy VAT.

Powyższe stanowisko, że warunkiem zastosowania do WDT stawki 0% VAT jest opodatkowanie dostawy w państwie odbiorcy (co w przedstawionym stanie faktycznym bezsprzecznie miało miejsce) potwierdzają również m.in. sądy administracyjne, stwierdzając, iż dostawa wewnątrzwspólnotowa podlega opodatkowaniu stawką 0%, co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towarów do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru. Zasada ta obowiązuje jednak wyłącznie, gdy w wyniku transakcji obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru, w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru na terenie jego kraju. Innymi słowy każdej wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru towarzyszy po drugiej stronie wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru (NSA z dnia 2 lipca 2010 r., sygn. I FSK 1196/09).

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, iż posiada wszystkie pozostałe dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski do Hiszpanii. A zatem, zgodnie z orzecznictwem Europejskiej Trybunału Sprawiedliwości, wobec niekwestionowanego dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, niedopuszczalne byłoby kwestionowanie prawa do skorzystania z 0% stawki podatku. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. III SA/Wa 1120/09 oraz w wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. 600/10, gdzie uznał, że zwolnienie od podatku VAT powinno być uznane, w sytuacji, gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny. W podsumowaniu WSA w Warszawie stwierdził, że możliwe jest zwolnienie WDT z podatku w państwie rozpoczęcia dostawy poprzez zastosowanie stawki 0%, gdyż WDT została opodatkowana w państwie, w którym nastąpiła ostateczna konsumpcja (WSA w Warszawie w wyroku z dnia 28 października 2010 r., sygn. 603/10).

Jak wynika z przedstawionego wyżej orzecznictwa, pozbawienie Spółki możliwości zastosowania stawki 0% dla dostawy do Hiszpanii, godziłoby w podstawową zasadę neutralności opodatkowania podatkiem VAT, szczególnie w sytuacji, gdy podatek VAT dla przedmiotowej transakcji został już rozliczony przez nabywcę.

W świetle powyższej argumentacji, Spółka pragnie podkreślić, że w chwili obecnej spełnia wszelkie wymogi uprawniające ją do zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do dostaw towarów do Hiszpanii, o których mowa powyżej. W szczególności, Spółka posiada:

1. faktury dokumentujące dostawy towarów z Polski do Hiszpanii, zawierające właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej nadany Spółce hiszpańskiej przez hiszpańskie organy podatkowe dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (z przedrostkiem ES),
2. dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski do Hiszpanii, na podstawie których Spółka jest w stanie udowodnić, iż towary zostały faktycznie wywiezione do Hiszpanii.
   
   

Ponadto, nabywca Spółki hiszpańskiej wykazał w swoich deklaracjach VAT powyższe dostawy towarów jako WNT dla celów hiszpańskiego podatku VAT.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT obejmującego dostawy towarów z Polski do Hiszpanii, dokonywane w okresie od lutego 2008 r. do września 2009 r.

Zgodnie z art. 42 ust. 12a ustawy o VAT, jeżeli po złożeniu deklaracji podatkowej, w której wewnątrzwspólnotowa dostawa jest wykazana ze stawką właściwą dla dostawy krajowej, podatnik otrzyma dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, to upoważnia to podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, w której wykazano tę dostawę towarów. Jednocześnie, ustawa o VAT nie wskazuje podobnego mechanizmu korekt deklaracji podatkowych dla sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, tj. otrzymania przez nabywcę, w wyniku retrospektywnej rejestracji, właściwego i ważnego numeru identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych już po dokonaniu WDT.

Zdaniem Spółki w tej sytuacji, prawo do skorygowania deklaracji podatkowych wynika z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), zgodnie z którym jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację”.

Ponadto, na prawo do korekty deklaracji VAT nie wpływa również fakt, iż rozliczenia z tytułu podatku VAT za okres od lutego 2008 r. do maja 2009 r. były objęte kontrolą podatkową Wynika to z faktu, iż podczas przedmiotowej kontroli podatkowej, kontrolujący nie stwierdzili żadnych nieprawidłowości w zakresie rozliczeń podatku VAT za wskazane okresy. Podsumowując, Spółka ma prawo dokonać korekty złożonych deklaracji podatkowych VAT-7 w zakresie wykazania WDT z Polski do Hiszpanii, dokonanej w okresie od lutego 2008 r. do września 2009 r. Ponadto, z uwagi na fakt, że Spółka w uprzednio złożonych deklaracjach VAT-7 wykazała dostawy na rzecz Kontrahenta hiszpańskiego jako dostawy lokalne i opodatkowała je stawką 22%, zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, Spółka może wystąpić z wnioskiem stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług i jej zwrot na rachunek bankowy Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów (dalej: warunek 1);
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami, o których mowa powyżej są, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym towary należące do Spółki były przez nią wywożone z terytorium Polski na terytorium Hiszpanii do jednej ze spółek z grupy M. , która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Hiszpanii. A zatem, w świetle przywołanego wyżej art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przemieszczenie takie wypełnia definicję WDT.

Wnioskodawca w lutym 2008 r. dokonując dostawy towaru na rzecz Spółki z Hiszpanii, w trakcie weryfikacji numeru VAT uzyskał informację, że jest on nieaktywny. W konsekwencji, transakcje powyższe Wnioskodawca wykazał na zasadach obowiązujących dla transakcji krajowych, tj. naliczyła podatek VAT w wysokości 22 %. W październiku 2009 r. kontrahent hiszpański poinformował Wnioskodawcę, że od dnia 01.01.2008 r. jest on zarejestrowanym podatnikiem VAT UE na terenie Hiszpanii. Zatem, już w momencie dokonywania poszczególnych przemieszczeń towarów z Polski do Hiszpanii, kontrahent Wnioskodawcy był podatnikiem VAT w kraju nabycia towaru. Jak wskazuje się we wniosku, kontrahent hiszpański został zarejestrowany retrospektywnie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych przez władze hiszpańskie.

Biorąc powyższe pod uwagę, w odniesieniu do analizowanych przemieszczeń towarów z Polski do Hiszpanii realizowanych od lutego 2008 r. do września 2009 r. na rzecz zarejestrowanego podatnika VAT UE w Hiszpanii, Wnioskodawca miał prawo zastosować preferencyjną stawkę podatku w wysokości 0%, na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy.

Ponadto, jak wskazuje w swoim stanie faktycznym Wnioskodawca w stosunku do wszystkich przemieszczeń towarów do Hiszpanii, zgromadził dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium Hiszpanii, tj.: kopię faktury dokumentującej dostawę towarów wraz ze specyfikacją towarów oraz list przewozowy wystawiony przez przewoźnika i potwierdzający dostarczenie towarów do odbiorcy na terenie Hiszpanii.

Reasumując, Wnioskodawca spełnia wszystkie wymogi formalne wynikające z ustawy oraz dysponuje wszystkimi dokumentami uprawniającymi do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w odniesieniu do transakcji WDT, o których mowa powyżej. W konsekwencji jest uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w stosunku do dostaw towarów z Polski do Hiszpanii dokonywanych od lutego 2008 r. do września 2009 r. na rzecz kontrahenta hiszpańskiego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

W art. 42 ust. 1 pkt 2 zawarty jest jeden z warunków dla opodatkowania dostawy towarów do innego kraju unijnego stawka w wysokości 0%.

Z kolei w ust. 12 tego artykułu znajduje się zapis, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
   
   

Przepisy art. 42 ust. 12a ustawy stanowią, że w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0 % w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Zatem wynika z powyższego, że gdy podatnik otrzyma wymagane dokumenty potwierdzające, w myśl ustawy, że miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa, wówczas ma prawo do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, w której wykazał dostawę towarów ze stawką krajową.

Wnioskodawca słusznie zauważa, że ustawa nie wskazuje przepisów regulujących kwestię korekty deklaracji podatkowej w sytuacji otrzymania przez nabywcę, w wyniku retrospektywnej rejestracji, właściwego i ważnego numeru identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych już po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej. Zatem w kwestii korekty deklaracji należy odnieść się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalej Ordynacja podatkowa. I tak, przepisy dotyczące korekty deklaracji zostały zawarte w art. 81 § 1 ww. ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z kolei na mocy art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie określone w § 1 — zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej — przysługuje również:

1. podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1,jeżeli:
   1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2 wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej
   2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 5 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek
   3. nie będąc obowiązanymi do składania zeznań (deklaracji) dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

W przypadkach o których mowa w § 2 pkt 1 lit a i b oraz w pkt 2 lit a i b podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) — art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej.

W analizowanym przypadku, z tytułu dokonanej dostawy wewnątrzwspólnotowej został wpłacony podatek VAT, bowiem kontrahent hiszpański nie spełniał na moment dokonywania dostawy warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. nie posiadał aktywnego numeru identyfikacyjnego dla takich transakcji, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Należy zauważyć, iż istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Ta cecha transakcji wewnątrzwspólnotowych stanowi jednocześnie podstawową regułę interpretacyjną, jaką należy się kierować przy opodatkowaniu tych transakcji.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy należy wysnuć wniosek iż prawo Wnioskodawcy do zastosowania stawki 0% zależy przede wszystkim od tego czy doszło do faktycznej dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów. Jak wskazuje Wnioskodawca, w odniesieniu do tych dostaw dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy, które jednoznacznie potwierdzają, że towary wywiezione zostały z terytorium kraju do Hiszpanii. Wnioskodawca otrzymał w październiku 2009 r. informację od swojego hiszpańskiego kontrahenta, iż został on retrospektywnie zarejestrowany w Hiszpanii dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. od 1 stycznia 2008 r. Konsekwencją tego był obowiązek rozliczenia przez kontrahenta hiszpańskiego w prawidłowy sposób transakcji wewnątrzwspólnotowych dokonywanych od 1 stycznia 2008 r. Jak wskazuje się we wniosku, podmiot hiszpański w składanych przez siebie deklaracjach podatkowych wykazał transakcje z Wnioskodawcą jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, począwszy od lutego 2008 r.

Zważywszy na zasadę neutralności podatku VAT, stwierdzić należy, że Wnioskodawca, mógł dokonać korekty deklaracji podatkowych, poprzez korektę okresów rozliczeniowych, w których dostawa została dokonana. Jednak pamiętać należy, że w podatku od towarów i usług zmniejszenie kwoty podatku należnego nie zawsze powoduje obowiązek składania wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Kwestia powyższa znajduje rozwiązanie w przepisie art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego; podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo dokonać korekt deklaracji podatkowych za okres od lutego 2008 r. do września 2009 r. i wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.