INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2011r. sygn. akt II FSK 1927/09 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 czerwca 2009r., Sygn. akt I SA/Gl 982/08, wniosku z dnia 23 kwietnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 24 kwietnia 2008r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W dniu 24 lipca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB2/415-790/08/MCZ, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretację skutecznie doręczono w dniu 25 lipca 2008r.

Pismem z dnia 06 sierpnia 2008r.(data wpływu do tut. Biura – 07 sierpnia 2008r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 02 września 2008r. Znak: IBPB2/415W-83/08/MCZ odmawiając zmiany ww. interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 04 września 2008r.

Pismem z dnia 6 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 6 października 2008r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił pismem z dnia 05 listopada 2008r. Znak: IBPB2/4160-53/08/MCZ, IBRB/007-0031/08/I odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyniku rozpatrzenia skargi, wyrokiem z dnia 22 czerwca 2009r., Sygn. akt I SA/Gl 982/08 uchylił zaskarżoną interpretację jako wydaną z naruszeniem prawa materialnego stwierdzając, iż w przedstawionym stanie faktycznym zaskarżona interpretacja art. 21 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nietrafna.

Organ od powyższego wyroku wniósł skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 17 marca 2011r. Sygn. akt II FSK 1927/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia z dnia 22 czerwca 2009r., Sygn. akt I SA/Gl 982/08 wpłynął do tut. Biura w dniu 12 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2002r. wnioskodawca uległ wypadkowi komunikacyjnemu w Turcji doznając wieloodłamowego, otwartego złamania kości udowej lewej. Tam też wnioskodawca był leczony operacyjnie - dokonano zespolenia złamań gwoździem śródszpikowym ryglowanym i plastyki ubytków skóry. Po powrocie do kraju wnioskodawca wielokrotnie był hospitalizowany na oddziale ortopedycznym. Rehabilitacja nie przyniosła jednak rezultatów w postaci odzyskania całkowitej sprawności - nie uzyskano pełnego zrostu złamania. Natomiast wytworzyły się pourazowe zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu biodrowego, które były powodem konieczności wykonania endoplastyki tego stawu. Tylko wykonanie takiego zabiegu pozwoliłoby na powrót do zdrowia. W lipcu 2007r. u wnioskodawcy przeprowadzona została operacja endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Za przeprowadzony zabieg została wystawiona faktura VAT, w której wyszczególniono: koszt zabiegu operacyjnego w kwocie 29.750 zł oraz koszt hospitalizacji w kwocie 2.550 zł, łącznie 32.300 zł. Ponadto na fakturze pozycję zabieg operacyjny rozpisano na: koszt endoprotezy i koszt zabiegu. W 2003r. wnioskodawca uzyskał umiarkowany stopień niepełnosprawności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach wydatków na cele rehabilitacji wnioskodawca może odliczyć zgodnie z art. 26 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu w zeznaniu rocznym za 2007r. poniesiony koszt zabiegu operacyjnego w kwocie 29.750 zł, wyszczególniony na fakturze...

Zdaniem wnioskodawcy podatnik ma prawo do pomniejszenia sobie dochodu o poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne. Za taki wydatek uważa się wydatki poniesione m.in. na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Uważa on że wydatek który poniósł na zabieg polegający na wszczepieniu endoprotezy, który pozwoli mu wykonywać czynności życiowe bez ograniczeń; w całości może odliczyć od dochodu w kwocie wyszczególnionej w poz. 1 faktury VAT - zabieg operacyjny.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 24 lipca 2008r. Znak: IBPB2/415-790/08/MCZ Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że wydatek poniesiony na opisany we wniosku zabieg operacyjny nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym (operacja). Wobec tego wnioskodawca nie może odliczyć od dochodu wydatku poniesionego w 2007r. w kwocie 29.750,00 zł na operacyjne wszczepienie stawu biodrowego.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, prawomocnym wyrokiem z dnia 22 czerwca 2009r., Sygn. akt I SA/Gl 982/08 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 24 lipca 2008r. Znak: IBPB2/415-790/08/MCZ jako wydaną z naruszeniem prawa materialnego stwierdzając, że co do zasady zabiegów chirurgicznych nie można utożsamiać z zabiegami rehabilitacyjnymi. Zasada ta jednak - nie może prowadzić do eliminowania z zabiegów rehabilitacyjnych takich zabiegów operacyjnych, które de facto decydują o możliwości wykonywania jakiejkolwiek rehabilitacji i bez których nie jest możliwe jej podjęcie. Dlatego jeżeli zabieg chirurgiczny stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji, tj. działania, którego efektem końcowym, jest maksymalne przywrócenie sprawności rehabilitowanemu. Sąd podkreślił, iż zarówno definicja zawarta w „Słowniku wyrazów obcych" ( PWN, Warszawa 1991r.) jak i w ustawie z dnia 23 sierpnia 1997r. o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych zalicza działania lecznicze do zabiegów rehabilitacyjnych, a zatem uzasadniony jest pogląd, że zabieg chirurgiczny mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd stwierdził również, że ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo - rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organów czy to podatkowych, czy interpretacyjnych i ocena ta należy do lekarza specjalisty. W ocenie Sądu z przedstawionego przez skarżącego stanu faktycznego - nie można było wywieść wniosku, że wydatek poniesiony przez niego w 2007r. na zabieg wszczepienia endprotezy nie był wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7 a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odpłatnością za zabieg rehabilitacyjny, a skoro tak, to przyjęcie za nieprawidłowe stanowiska skarżącego było nieuprawnione.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jak również rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2011r. Sygn. akt II FSK 1927/09, którym to wyrokiem została oddalona skarga kasacyjna od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż „ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2008r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2007r., podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem został zawarty w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne jest katalogiem zamkniętym co oznacza, że odliczeniu od dochodu nie mogą podlegać inne niż wymienione w tym katalogu wydatki.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na ww. cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną ( dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie ( art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w czerwcu 2002r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu w Turcji doznając wieloodłamowego, otwartego złamania kości udowej lewej. Wnioskodawca był leczony operacyjnie w Turcji i poddawany wielokrotnie rehabilitacji w Polsce. Jednak ww. działania nie przyniosły spodziewanych rezultatów i pourazowe zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu biodrowego stały się powodem konieczności wykonania endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Operacja została wykonana w lipcu 2007r. Za przeprowadzony zabieg została wystawiona faktura VAT. W 2003r. wnioskodawca uzyskał umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Biorąc powyższe pod uwagę można przyjąć, iż zabieg chirurgiczny, polegający na endoprotezoplastyce stawu biodrowego kwalifikuje się do zabiegów rehabilitacyjnych, ponieważ ma na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności uszkodzonego organu, w tym przypadku stawu biodrowego pacjenta. Ostatecznie jednak rozstrzygnięcie tej kwestii należy do lekarza specjalisty.

Mając na względzie stan faktyczny i prawny obowiązujący w ww. zakresie w 2007r., stwierdzić zatem należy, iż wnioskodawcy po spełnieniu wszystkich wskazanych powyżej warunków (określonych w art. 26 ust. 7b-7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przysługuje prawo odliczenia od dochodu za 2007r. wydatku dotyczącego operacji stawu biodrowego jako odpłatności za zabieg rehabilitacyjny związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.