INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 czerwca 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 14 czerwca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wartości nabytych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wartości nabytych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka poczynając od miesiąca stycznia 2009r. dokonywała zakupu uprawnień do emisji CO2 w celu pokrycia ewentualnego niedoboru, które zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości zaksięgowała jako wartości niematerialne i prawne. Faktury dokumentujące nabycie Spółka otrzymywała w okresach dekadowych i były one księgowane na konto wartości niematerialnych i prawnych w 2009r. Faktura za okres rozliczeniowy 21-31 grudnia w 2009r. była wystawiona z datą 04 stycznia 2010 r. W księgach została ujęta pod datą 31 grudnia 2009r. W 2009r. Spółka nie utworzyła rezerwy na zobowiązania z tytułu brakujących uprawnień, ponieważ zgodnie z obowiązującą polityką rachunkowości "rezerwa na zobowiązania z tytułu emisji gazów objętych systemem uprawnień do emisji jest tworzona tylko wówczas, gdy rzeczywista emisja oraz plany produkcji pokazują niedobór uprawnień w całym okresie sprawozdawczym".

Zakupione uprawnienia pokryły niedobór za rok 2009. Raport roczny na podstawie, którego dokonano rozliczeń uprawnień do emisji został zweryfikowany w lutym 2010r. i prawidłowa ilość ton CO2 została ujęta w księgach za 2009r. Umorzenie praw nastąpiło w dniu 27 kwietnia 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy umorzenie nabytych uprawnień do emisji CO2 nastąpiło w kwietniu 2010 r. (za rok poprzedni), umarzana wartość powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie ujęcia tego kosztu w księgach zgodnie z polityką rachunkowości tj. w 2012 r., czy w dacie umorzenia...

Zdaniem Spółki, mimo, że w kwietniu 2010r. nastąpiło umorzenie praw do emisji CO2, to nie wiązały się z tym żadne operacje księgowe, w szczególności wartość umorzonych uprawnień nie została rozliczona w koszty rachunkowe (bilansowe). W księgach rachunkowych zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości te wartości niematerialne i prawne zostaną ujęte w koszty 2012r.

Zdaniem Spółki, zważywszy, że rozliczenie w koszty w księgach rachunkowych nastąpi w 2012r., w tym też momencie wydatki na nabycie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Za uznaniem tego stanowiska za prawidłowe przemawia wykładnia art. 15 ust. 4d updop. Celem powołanej regulacji było zbliżenie zasad rozliczania kosztów w czasie na gruncie prawa podatkowego i prawa bilansowego.

Skoro przepis art. 15 ust. 4d updop, definiując dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu odnosi się do prawa bilansowego i za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), to konsekwentnie wydatek na nabycie uprawnień do emisji powinien być uznany za koszt podatkowy w 2012r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.), przyznane dla instalacji uprawnienia do emisji na dany rok okresu rozliczeniowego mogą być:

1. wykorzystane na własne potrzeby prowadzącego instalację, odpowiadające rzeczywistej emisji danej substancji do powietrza;
2. sprzedawane;
3. wykorzystane w następnych latach okresu rozliczeniowego lub w następnym okresie rozliczeniowym.
   
   

Jak stanowi art. 26 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku krajowego systemu handlu uprawnieniami do emisji umowy sprzedaży uprawnień do emisji mogą być zawierane wyłącznie między prowadzącymi instalacje, którym przyznano uprawnienia do emisji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Zatem, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 updop, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Ustawa o pdop przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami.
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Natomiast koszty uzyskania przychodów pośrednie to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, związane z całokształtem działalności. Kosztów tych nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, od miesiąca stycznia 2009r. dokonywała zakupu uprawnień do emisji CO2, które pokryły niedobór za rok 2009. Raport roczny na podstawie, którego dokonano rozliczeń uprawnień do emisji został zweryfikowany w lutym 2010r. i prawidłowa ilość ton CO2 została ujęta w księgach za 2009r. Umorzenie praw nastąpiło w dniu 27 kwietnia 2010r.

Zakup nabytych uprawnień związany jest niewątpliwie z uzyskaniem przez Spółkę przychodów. Jednakże, wydatków na nabycie tychże uprawnień, nie można powiązać w sposób bezpośredni z przychodami Wnioskodawcy. Wobec tego, wydatki te stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d ustawy o pdop co do zasady, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o pdop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, skoro wydatków na nabycie uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych nie można w sposób bezpośredni powiązać z przychodami Spółki to jako koszty pośrednie są one potrącane w dacie ich poniesienia, tj. w dniu na który ujęto koszt z nimi związany w księgach rachunkowych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro rozliczenie umorzonych uprawnień w koszty w księgach rachunkowych nastąpi w 2012r., to w tym też momencie wydatki na nabycie uprawnień powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.