INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (wpływ do tut. BKIP 22 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonej o 500% opłaty uiszczanej w przypadku braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego – jest nieprawidłowe,
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów „podstawowej” opłaty za korzystanie ze środowiska – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonej o 500% opłaty uiszczanej w przypadku braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego,
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów „podstawowej” opłaty za korzystanie ze środowiska.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie poboru i rozprowadzania wody oraz odprowadzania ścieków do wód lub ziemi. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18 listopada 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019) Spółka zobowiązana jest do posiadania pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków i wód opadowych i roztopowych do potoku B oraz rzeki P., do czego zobowiązuje art. 122 ww. ustawy. Spółka nie posiada pozwolenia wodnoprawnego dla niektórych wylotów. W związku z tym zgodnie z art. 292 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zmianami) Spółka zadeklarowała do właściwego organu jakim jest Marszałek Województwa podwyższone o 500% opłaty za wprowadzanie ścieków oraz wód opadowych i roztopowych do wód. Jednocześnie Spółka występowała o odroczenia terminów płatności tych opłat w związku z realizowaną inwestycją mającą na celu min. zebranie ścieków z terenu miasta i skierowanie ich do oczyszczalni ścieków i uzyskała zgodę na odroczenie terminu płatności do dnia 30 czerwca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zadeklarowana opłata podwyższona o 500% wynikająca z art. 292 ustawy Prawo ochrony środowiska stanowi koszt uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, podwyższona o 500% opłata za wprowadzanie ścieków i wód opadowych i deszczowych do wód stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie zaksięgowania złożonej deklaracji, gdyż nie dochodzi do naruszenia przepisów ustawy prawo ochrony środowiska, która dopuszcza możliwość takiego korzystania ze środowiska dokonując jednocześnie podwyższonych opłat. Jednocześnie jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami powinna być odniesiona w koszty w momencie ujęcia w księgach rachunkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Ustawodawca dokonał podziału kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (jednakże bez zdefiniowania tych pojęć). Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami dotyczą całokształtu działalności podatnika, związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie każdy koszt związany z działalnością podatnika może jednakże zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami nie mogą w szczególności być wydatki wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Przepis ten, w pkt 19 lit. a) stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, iż opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Spełniają one bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów. Z kosztów uzyskania przychodów wyłączone są natomiast należności uiszczane w związku z nieprzestrzeganiem przepisów dot. ochrony środowiska.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzi On działalność w zakresie poboru i rozprowadzania wody oraz odprowadzania ścieków do wód lub ziemi bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego dla niektórych wylotów. Wobec powyższego uiszcza opłaty z tytułu korzystania ze środowiska podwyższone o 500%, wynikające z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 292 tej ustawy Spółka uiszcza opłaty z tytułu korzystania ze środowiska podwyższone o 500% w przypadku braku wymaganego pozwolenia na:

1. wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów,
2. pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.
   
   

Stwierdzić zatem należy, iż korzystanie ze środowiska bez wymaganego pozwolenia zagrożone sankcją w postaci podwyższonej opłaty za korzystanie ze środowiska jest objęte zakresem przedmiotowym art. 16 ust. 1 pkt 19 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc więc pod uwagę wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, uiszczanej w przypadku braku wymaganego pozwolenia na pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, podwyższonej o 500% opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska, w części obejmującej kwotę podwyższenia tej opłaty. Stanowi ona bowiem sankcję za naruszenie przez Spółkę korzystającą ze środowiska przepisów dotyczących ochrony środowiska, tj. brak wymaganego pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie ścieków. Tym samym, nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Strony, iż ustawa o ochronie środowiska dopuszcza działania, na które wskazuje Spółka. Zaakceptowanie takiego stanowiska sankcjonowałoby w istocie działania przedsiębiorców, którzy bez uzyskania stosownych pozwoleń (co stanowi zasadę) wprowadzają ścieki do wód i do ziemi. Skoro zatem sankcyjny charakter podwyższenia opłaty nie budzi wątpliwości, wydatek ten nie stanowi kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonej o 500% opłaty uiszczanej w przypadku braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego jest zatem nieprawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonej opłaty stało się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 273 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo ochrony środowiska, opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.

Odnośnie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za korzystanie ze środowiska (w wysokości „podstawowej”) stwierdzić należy, iż ww. opłata jest kosztem związanym ogólnie z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Opłat tych nie można bowiem odnieść do konkretnego przychodu, stąd też należy zakwalifikować je do kosztów pośrednich - art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do ww. przepisów ustawy:

• koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ww. ustawy),
• za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f – 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).
  
  

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.

Wobec powyższego, opłaty z tytułu korzystania ze środowiska, jako koszty pośrednie, powinny być przez Spółkę potrącalne, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia, tj. w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych.

Stanowisko Spółki w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za korzystanie ze środowiska jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.