INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura 27 czerwca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - osoba fizyczna, prowadził działalność w zakresie robót budowlanych i wykończeniowych. W dniu 29 grudnia 2010r. wniósł do spółki jawnej, której był wspólnikiem, aport w postaci własności całego prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. W skład przedsiębiorstwa wchodziły w szczególności środki trwałe, a także prawo ochronne na znak towarowy, które zostało mu udzielone w roku 2004, a którym Wnioskodawca posługiwał się od wielu lat i dzięki któremu był identyfikowany na rynku przez kontrahentów i konsumentów, a zatem od początku służył zapewnieniu rozpoznawalności przedsiębiorstwa. Oznaczenie, którym posługiwał się przedsiębiorca i które zostało wniesione do spółki jako znak towarowy, jest znakiem słowno-graficznym zawierającym nazwę przedsiębiorcy i przeznaczonym do oznaczenia konkretnych towarów i/lub usług. Znak towarowy nie był przed aportem umieszczony w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani amortyzowany. Dla celów aportu dokonana została przez biegłego wycena rynkowa wartości prawa ochronnego na znak towarowy. Po aporcie do spółki jawnej, wprowadzono przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji i amortyzowano go, a miesięczne odpisy amortyzacyjne uwzględniano w kosztach uzyskania przychodów. Należy jednak wskazać, iż ze względu na specyfikę działalności w branży budowlanej, spółka przez pierwsze miesiące roku kalendarzowego (tożsamego w przypadku spółki z rokiem podatkowym) generuje i generować będzie straty podatkowe, nawet przy nie uwzględnianiu w kosztach uzyskania przychodów opisów amortyzacyjnych prawa ochronnego na znak towarowy. Pierwsze zyski planowane są na koniec trzeciego kwartału roku. Należy wskazać, iż wartość rynkowa przedsiębiorstwa, które stanowiło przedmiot wkładu do spółki jawnej była znacząco wyższa od wartości rynkowej aktywów netto tego przedsiębiorstwa (aktywa pomniejszone o zobowiązania). W związku z tym, w ramach rozliczenia wniesienia wkładu do spółki osobowej powstała dodatnia wartość firmy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca właściwie określił wartość początkową prawa ochronnego na znak towarowy według wartości rynkowej prawa ustalonej przez biegłego rzeczoznawcę...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy, otrzymanego przez spółkę osobową, w wyniku dokonania aportu przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę, wspólnika spółki jawnej, powinna zostać ustalona w wysokości jego wartości ustalonej przez rzeczoznawcę. Stosownie do art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je wstań likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 7, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W świetle art. 22g ust. 14a u.p.d.o.f., w razie nabycia przedsiębiorstwa w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 14. Zgodnie zatem z art. 22g ust. 14 pkt 1 u.p.d.o.f., w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2, łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej. Stosownie do art. 22g ust. 2 u.p.d.o.f., wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

We wskazanym stanie faktycznym, w wyniku aportu powstała tzw. dodatnia wartość firmy. W efekcie łączna wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wchodząca w skład nabytego przedsiębiorstwa, została ustalona w wysokości ich wartości rynkowej. W świetle powyższego, w sytuacji, gdy w wyniku wniesienia aportem przedsiębiorstwa powstała dodatnia wartość firmy, w rozumieniu art. 22g ust. 2 u.p.d.o.f., wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy została prawidłowo ustalona w wysokości ich wartości określonej przez rzeczoznawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003r. nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, a poniesione na ich nabycie wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Za wartości niematerialne i prawne, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje m.in. prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej, która normuje m.in.:

1. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,
2. zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców,
3. zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Urzędem Patentowym”.
   
   

Prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług, jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Jednocześnie muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Stosownie do art. 22g ust. 14a ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 14.

Zatem w przypadku gdy w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa nie były ujawnione składniki majątku wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności wnoszącego aport, po ich otrzymaniu w formie wkładu niepieniężnego, spółka osobowa będzie miała prawo do ustalenia ich wartości początkowej, z uwzględnieniem treści art. 22g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten stanowi, że w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
   
   

Zgodnie z art. 22g ust. 2 ww. ustawy, wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 29 grudnia 2010r. Wnioskodawca wniósł do spółki jawnej, której był wspólnikiem, aport w postaci własności całego prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziło m.in. prawo ochronne na znak towarowy, które zostało mu udzielone w 2004r. Znak towarowy nie był przed aportem ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, ani też amortyzowany. Dla celów aportu dokonana została przez biegłego wycena rynkowa wartości prawa ochronnego na znak towarowy. Po aporcie do spółki jawnej, wprowadzono przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzowano go, a miesięczne odpisy amortyzacyjne uwzględniano w kosztach uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa stwierdzić, iż w przypadku wniesienia aportem do spółki jawnej znaku towarowego dochodzi do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do tego znaku, czyli nabycia prawa. Jego właścicielem staje się Spółka. Natomiast w sytuacji gdy w związku z aportem powstała dodatnia wartość firmy, Spółka jawna, której wnioskodawca jest wspólnikiem, mogła ująć w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, otrzymane w ramach aportu przedsiębiorstwa, a nie amortyzowane przez Wnioskodawcę ww. prawo ochronne na znak towarowy, w wysokości jego wartości rynkowej.

W konsekwencji, uznać należy, iż w spółce jawnej amortyzacji mogło podlegać prawo ochronne na znak towarowy, jako wartość niematerialna i prawna, określona w art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane od wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo to zostało wprowadzone do ewidencji, do końca przyjętego okresu amortyzacji (…). Wartość początkową prawa ochronnego na znak towarowy stanowi wartość rynkowa prawa, ustalona na moment wniesienia aportu, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, wspólnika Spółki jawnej, w proporcji odpowiadającej wielkości posiadanego przez niego udziału w zyskach tej spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.