INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 22 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 28 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych oraz wydatków na remont lokali użytkowych w ramach funduszu remontowego.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 19 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia dokonuje odpisy (w ciężar kosztów) naliczenia na fundusz remontowy:

1. dla lokali mieszkalnych - na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze, art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i statutu Spółdzielni,
2. dla lokali użytkowych, w tym również lokali użytkowych stanowiących mienie Spółdzielni - na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni.
   
   

Wnioskodawca uważa, iż ustawodawca dokonując zmian w zapisie art. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, uregulował zasady odpisu na fundusz remontowy na rzecz lokali mieszczących się w definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Pominął regulacje, dokonywania w ciężar kosztów, odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "...kosztami uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy".

Taki obowiązek (tworzenia funduszu remontowego dla Spółdzielni) wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni.

Odpisy na fundusze remontowe lokali użytkowych obciążają koszty eksploatacji lokali użytkowych i powinny na tej podstawie prawnej stanowić koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wnioskodawca nadmienił, że dokonuje odpisów amortyzacyjnych od części budynków stanowiących mienie Spółdzielni, w których znajdują się lokale użytkowe (dotyczy to obiektów wybudowanych po roku 2000). Wszelkie remonty lokali użytkowych są finansowane z dokonywanych (w poprzednich okresach lub bieżącym roku) odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych. Niewykorzystany (niewydatkowany) odpis na fundusz remontowy lokali użytkowych jest saldem (B. O.) funduszu remontowego lokali użytkowych, do wykorzystania w roku następnym na rzecz tych lokali.

W roku 2010 Spółdzielnia opodatkowała kwotę stanowiącą różnicę między kwotą dokonanego naliczenia odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych za 2010 r. a kwotą dokonanych wydatków z tego funduszu na rzecz lokali użytkowych w 2010 r. Jednocześnie informuje, że w latach 2007-2009 wydatki ponoszone na remonty lokali użytkowych w ramach funduszu remontowego były wyższe niż odpis na fundusz remontowy.

Według Wnioskodawcy obowiązek opodatkowania niewydatkowanej różnicy nie wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przepis ten wymaga dokonywania wpłat na fundusze. Takie wpłaty są dokonywane przez użytkowników lokali użytkowych w postaci wnoszonych wpłat na podstawie wystawionych faktur VAT. Niewydatkowana kwota została opodatkowana przez Wnioskodawcę, gdyż kierował się ostrożnością w stosunku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zasadą ustaloną dla funduszu socjalnego (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) tejże ustawy), z którego wynika, że środki odpisu stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, jeżeli zostały wpłacone na rachunek (bankowy) funduszu.

Jednak Wnioskodawca nadmienia, że wpłaty są dokonywane przez użytkowników lokali na wskazane w fakturze konto bankowe. Obowiązek odprowadzenia środków funduszu remontowego na odrębne konto bankowe (dla funduszu remontowego) nie jest wymagany w tym przypadku. Zatem zasady ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały zachowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca, zaliczając w koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych odpisy na fundusz remontowy lokali użytkowych, których obowiązek wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonuje ich zgodnie z wymogami przywołanego art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ww. ustawy...
2. Czy mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca słusznie postąpił nie uznając odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych za koszt stanowiący koszt uzyskania przychodu, ale za koszty podatkowe uznał koszty remontów tych lokali sfinansowane w ramach funduszu remontowego...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych, którego obowiązek wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze oraz statutu Spółdzielni, zaliczając w ciężar kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, prawidłowo postąpił zaliczając je w ciężar kosztów zgodnie z wymogami art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Wskazać należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Powyższy przepis dotyczy podstawowych odpisów i wpłat na poczet funduszy, jeżeli po pierwsze obowiązek lub możliwość ich tworzenia określają odrębne ustawy, tj. musi istnieć akt prawny (ustawa), która określa obowiązek, ewentualnie możliwość utworzenia przez podatnika danego funduszu. Po drugie, aby zastosować tę regulację w ustawie tej musi znaleźć się zapis, iż odpisy i wpłaty na ten fundusz stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia dokonuje odpisów w ciężar kosztów na fundusz remontowy: dla lokali mieszkalnych na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze, art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i statutu Spółdzielni oraz dla lokali użytkowych, w tym również lokali użytkowych stanowiących mienie Spółdzielni - na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze, statutu Spółdzielni.

Wnioskodawca nadmienił też, że wpłaty są dokonywane przez użytkowników lokali na wskazane w fakturze konto bankowe. Wszelkie remonty lokali użytkowych są finansowane z dokonywanych (w poprzednich okresach lub bieżącym roku) odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych.

Zgodnie z art. 78 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.) zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:

1. fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach;
2. fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.
   
   

W myśl § 2 ww. ustawy spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, iż, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 3 ww. ustawy spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie Spółdzielni. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Zapis art. 6 ust. 3 ww. ustawy, nie zawiera żadnego odniesienia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego. W związku z tym, nie można uznać, iż regulacja ta stanowi przepis prawa podatkowego.

Wobec powyższego, skoro ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (przede wszystkim w art. 17 ust. 1 pkt 44) dokonała podziału na działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz działalność gospodarczą inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, niezbędne jest stwierdzenie co to są zasoby mieszkaniowe i gospodarka tymi zasobami.

W związku z faktem, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji wyżej przytoczonych pojęć, należy przyjąć, iż zasoby mieszkaniowe to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Zatem, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki, inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
   
   

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż lokale użytkowe (bez względu na strukturę własności) nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wskazać należy, iż świadczenia na rzecz funduszu remontowego dokonywane są przez członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali.

Uwzględniając zakres pojęcia „zasoby mieszkaniowe” oraz „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” należy stwierdzić, że odpisy na fundusz remontowy obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, o których mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, dokonane od lokali użytkowych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, mając na uwadze opisany stan faktyczny i treść powołanych przepisów prawa podatkowego brak jest podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów na fundusz remontowy dokonywanych od lokali użytkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Skośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.