INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 03 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów spożywczych i usług gastronomicznych w restauracjach – jest prawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów spożywczych w restauracjach – jest bezprzedmiotowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup usług gastronomicznych w restauracjach – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych,
2. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup artykułów spożywczych,
3. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych oraz towarów spożywczych w restauracjach i podatku należnego od tych usług,
4. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych oraz prezentów małej wartości i próbek,
5. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pozostałych materiałów reklamowych i podatku należnego od tych wydatków,
6. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków nieposiadających logo Spółki i podatku należnego od tych wydatków,
7. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów przekazywanych na cele osobiste pracownika i podatku należnego od tych wydatków,
8. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów zużywanych następnie na potrzeby remontów i inwestycji w Spółce,
9. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów i wyprodukowanie wyrobów przekazywanych na cele reklamowe i wydawania próbek swoich produktów oraz podatku należnego od tych wydatków,
10. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wysyłanych do klientów Spółki wyrobów, towarów i ekspozytorów na cele reklamowe i ekspozycji.
    
    

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z nowelizacją od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie polegającym na nadaniu nowego brzmienia art. 7 ust. 2 tej ustawy, zachodzi konieczność poddania pod ocenę organu wydającego interpretację indywidualną następujących zdarzeń występujących w Spółce.

W Spółce mają miejsce następujące zdarzenia:

1. W toku swojej działalności, Spółka ponosi wydatki z tytułu zakupu artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu i biur, które to artykuły spożywcze są zużywane jako drobne poczęstunki dla klientów odwiedzających Spółkę, szkoleń klientów, podczas akcji promocyjnych, zużywane w trakcie narad pracowniczych, spotkań pracowników poszczególnych działów, w trakcie procesu sporządzania inwentury. Przy nabyciu tych towarów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.
2. Spółka zakupuje usługi gastronomiczne w związku z pobytem pracowników Spółki na spotkaniach z kontrahentami w restauracjach. W trakcie tych spotkań w restauracjach spożywane są artykuły spożywcze, które zostają wyszczególnione na fakturze zakupu jako towar, niezależnie od usługi gastronomicznej. Tak więc bywa, że obok usługi gastronomicznej Spółka nabywa także towary, które są zużywane w trakcie pobytu w restauracji na potrzeby spotkania z kontrahentem.
3. Spółka zakupuje drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty małej wartości i próbki. Wszystkie wspomniane w zdaniu poprzednim kategorie towarów Spółka wydaje nieodpłatnie swoim kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom. Przy nabyciu tych materiałów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.
   Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż drukowane materiały reklamowe i informacyjne zawierają logo Spółki oraz nadrukowane informacje o Spółce. Prezenty małej wartości nie zawsze zaopatrzone są w logo Spółki. Prezenty posiadają znamiona reprezentacji i reklamy. Pod pojęciem próbek Wnioskodawca rozumie pojedyncze egzemplarze produkowanych przez siebie wyrobów i zakupionych towarów.
4. Spółka kupuje pozostałe materiały reklamowe (niebędące drukowanymi materiałami reklamowym informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów, kontrahentów.
   Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż pozostałe materiały reklamowe to np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy.
5. Spółka nabywa drobne przedmioty o charakterze upominków, nieposiadające logo Spółki i wydaje te upominki nieodpłatnie swoim kontrahentom, na przykład jako upominki świąteczne.
6. Spółka nabywa towary i przekazuje je na cele osobiste pracownika Spółki, przy czym nie chodzi tutaj o towary, co do których istnieje wynikający z przepisów bhp obowiązek ich dostarczenia pracownikowi przez pracodawcę.
   Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż na cele osobiste pracowników przekazuje takie same towary, jak pozostałe materiały reklamowe określone w stanie faktycznym nr 4, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy. Towary te są przekazywane pracownikom w celu upowszechnienia przez pracowników logo Spółki, które znajduje się na wszystkich takich towarach. Wydania takich towarów następują podczas wybranych istotnych szkoleń, narad pracowniczych, spotkań.
7. Spółka swoje wyroby, jak i zakupione towary zużywa na potrzeby remontów i własnych inwestycji.
8. Spółka wydaje wyroby oraz zakupione towary na potrzeby reklamy oraz Spółka wydaje pojedyncze egzemplarze swoich produktów jako próbki.
   Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż na potrzeby reklamy Wnioskodawca wydaje swoim kontrahentom oraz do własnych salonów sprzedaży zakupione wyroby sanitarne, wyprodukowane przez Spółkę wyroby ceramiczne oraz pozostałe materiały reklamowe określone w stanie faktycznym nr 4, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy.
9. Spółka w ramach akcji reklamowo - marketingowych wysyła do swoich klientów poza granicami Polski (na terytorium Unii Europejskiej oraz na terytoria poza Unią Europejską) m.in. wyroby, towary oraz tak zwane ekspozytory, przeznaczone na ekspozycję i reklamę.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy w stanie faktycznym nr 1 wydatek na zakup artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu i biur zużytych jako drobne poczęstunki dla klientów odwiedzających Spółkę, zużytych w trakcie narad pracowniczych, spotkań pracowników poszczególnych działów, w trakcie procesu sporządzania inwentury, szkoleń kontrahentów, akcji promocyjnych stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w dacie poniesienia...
2. Czy w stanie faktycznym nr 1 w sytuacji, gdyby organ stwierdził obowiązek naliczenia podatku należnego na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to czy podatek należny stanowiłby koszt uzyskania przychodów Spółki...
3. Czy w stanie faktycznym nr 2 Spółka może zaliczyć poniesione wydatki netto do kosztów uzyskania przychodów a podatek należny naliczony na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
4. Czy w stanie faktycznym nr 3 wydatki poniesione na zakup drukowanych materiałów reklamowych informacyjnych oraz prezentów małej wartości i próbek wydawanych nieodpłatnie na rzecz kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki...
5. Czy w stanie faktycznym nr 4 przy założeniu, że przekazanie nieodpłatne innych materiałów reklamowych (niebędących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podatek należny naliczony przez Spółkę na podstawie art. 7 ust. 2 będzie kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a same wydatki netto (bez VAT) na nabycie takich innych materiałów reklamowych będą kosztem uzyskania przychodów...
6. Czy w stanie faktycznym nr 5 przy nieodpłatnym przekazywaniu kontrahentom drobnych upominków, nieposiadających logo Spółki, Spółka może zaliczyć poniesione wydatki w wartości netto do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich poniesienia, a naliczony podatek należny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
7. Czy w stanie faktycznym nr 6 przy nieodpłatnym przekazywaniu pracownikowi nabytych wcześniej towarów na cele osobiste pracownika Spółki, innych niż towary, co do których istnieje wynikający z przepisów bhp obowiązek ich dostarczenia pracownikowi przez pracodawcę, Spółka może zaliczyć poniesione wydatki netto do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich poniesienia oraz czy naliczony podatek należny może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
8. Czy w stanie faktycznym nr 7 wydatki na nabycie towarów zużywanych następnie na potrzeby remontów i inwestycji w Spółce mogą stanowić koszt uzyskania przychodów: w zależności od tego czy dany wydatek można zaliczyć do kategorii remontu – bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów lub w sytuacji, gdy dany wydatek stanowi inwestycję, modernizację – pośrednio w drodze podwyższenia wartości początkowej...
9. Czy w stanie faktycznym nr 8 wydatki związane z zakupem i wyprodukowaniem towarów -wydawanych kontrahentom w celach reklamowych są kosztami uzyskania przychodów, a w razie obowiązku naliczenia podatku należnego na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czy taki podatek należny będzie kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
10. Czy w stanie faktycznym nr 9, w sytuacji gdyby organ uznał, że wydanie ekspozytorów na zasadach opisanych w tym stanie faktycznym podlega opodatkowaniu, to czy podatek należny będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
    
    

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3 (oznaczone we wniosku nr 5). Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań dot. podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 14 listopada 2011 r. nr ILPB3/423-358/11-4/MM, ILPB3/423-358/11-6/MM, ILPB3/423-358/11-7/MM, ILPB3/423-358/11-8/MM, ILPB3/423-358/11-9/MM, ILPB3/423-358/11-10/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym nr 2 wydatki związane z zakupem usług gastronomicznych oraz towarów w związku z pobytem pracownika Spółki wraz z kontrahentem w restauracji nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bowiem znajdzie zastosowanie ograniczenie pomieszczone w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast podatek należny naliczony przez Spółkę będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych i usług gastronomicznych w restauracjach,
• bezprzedmiotowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów spożywczych w restauracjach,
• nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup usług gastronomicznych w restauracjach.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupuje usługi gastronomiczne w związku z pobytem pracowników Spółki na spotkaniach z kontrahentami w restauracjach. W trakcie tych spotkań w restauracjach spożywane są artykuły spożywcze, które zostają wyszczególnione na fakturze zakupu jako towar, niezależnie od usługi gastronomicznej. Tak więc bywa, że obok usługi gastronomicznej Spółka nabywa także towary, które są zużywane w trakcie pobytu w restauracji na potrzeby spotkania z kontrahentem.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy ponoszone przez Spółkę wydatki na usługi gastronomiczne w związku z pobytem pracowników Spółki na spotkaniach z kontrahentami w restauracjach, ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też będą miały na celu zachęcanie potencjalnych kontrahentów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z dotychczasowymi klientami oraz nabywania oferowanych usług czy towarów.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej przedmiotowych wydatków Spółki na zakup towarów spożywczych oraz usług gastronomicznych w związku z pobytem pracownika Spółki wraz z kontrahentem w restauracji mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z klientami czy kontrahentami omawiane będą różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na dotychczasowym kliencie lub potencjalnym kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci podatnik, zainteresowany np. przyjęciem jego oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki będą wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki związane z zakupem usług gastronomicznych oraz towarów spożywczych w związku z pobytem pracownika Spółki wraz z kontrahentem w restauracji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 14 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1154/11-5/MN, zagadnienie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów spożywczych w restauracjach, stało się – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - bezprzedmiotowe.

Odnosząc się natomiast do wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych, należy podkreślić, że w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (…).

Oznacza to, że w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług od zakupionych usług gastronomicznych, a nie jak wskazuje Wnioskodawca „podatek należny naliczony przez Spółkę”.

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie w kwocie, której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT, stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto dodaje się, iż wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.