INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 22 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podwyższenia kwoty hipoteki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podwyższenia kwoty hipoteki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

W 2007 r. pomiędzy bankiem a Spółką została zawarta umowa kredytu w rachunku bieżącym. Przedmiotem umowy jest kredyt odnawialny w ramach limitu kredytowego w rachunku bieżącym. Jako zabezpieczenie kredytu została ustanowiona jedna hipoteka. Była to hipoteka kaucyjna do kwoty 3,6 mln zł na zabezpieczenie kapitału, odsetek oraz ewentualnych kosztów na nieruchomości należącej do Spółki. Spółka w związku z ustanowieniem hipoteki kaucyjnej złożyła deklarację PCC-3 określając ryczałtową stawkę podatku 19 zł, który uiściła w obowiązującym terminie. W lipcu 2011 r. w związku z podwyższeniem limitu kredytowego został podpisany aneks do umowy, który zobowiązał Spółkę do podwyższenia ww. wpisu hipotecznego z kwoty 3,6 mln zł do kwoty 5,25 mln zł. Pomimo, iż od 20 lutego 2011 r. obowiązuje nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece, która mówi, iż obecnie można ustanowić tylko jedną hipotekę (zniknął podział na hipotekę kaucyjną i zwykłą), bank w swoich dokumentach posługuje się nazwą „hipoteka kaucyjna". Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie uległa zmianie w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle zmian dokonanych w ustawie o księgach wieczystych i hipotece Spółka, w związku ze zmianą treści wpisu hipoteki (podwyższenie kwoty wpisu), będzie musiała zmienić sposób rozliczania się z tego tytułu w podatku od czynności cywilnoprawnej...

Wnioskodawca wskazał, iż w świetle ostatnich zmian przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, obowiązujących od 20 lutego 2011 r., które m.in. uchyliły rozdział dotyczący hipoteki kaucyjnej, pojawiła się wątpliwość dotycząca stosowania w wyżej opisanej sytuacji art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Hipoteka kaucyjna zabezpieczała wierzytelności o wysokości nieustalonej. Do hipoteki kaucyjnej stosowano przepis art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy, który określa stawkę kwotową podatku od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h), w związku z pkt 2 tego ustępu ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają zmiany w umowie o ustanowieniu hipoteki, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych z tytułu zmiany ustanowionej hipoteki kaucyjnej - podwyższenia kwoty wpisu.

Ustanowiona hipoteka zabezpiecza spłatę wynikających z ww. umowy wierzytelności banku, na które składają się:

1. należność główna z tytułu kredytu na rachunku bieżącym,
2. odsetki w postaci:
• umownych odsetek od wykorzystanego kredytu,
• umownych odsetek od niespłaconego w terminie zadłużenia z tytułu należności głównej lub zadłużenia odsetkowego,
3. prowizje i opłaty wynikające z umowy kredytu,
4. przyznane koszty postępowania sądowego lub egzekucyjnego związane z dochodzeniem roszczeń z tytułu ustanowionego zabezpieczenia hipotecznego,
5. świadczenia uboczne w postaci:
• wewnątrzbankowego postępowania windykacyjnego z tytułu ustanowienia zabezpieczenia hipotecznego,
• roszczeń o naprawienie szkód wynikających z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań wynikających z czynności bankowej udzielenia kredytu lub czynności bankowej zabezpieczenia spłaty tego kredytu.

Oprocentowanie wierzytelności jest zmienne i wynosi w dniu podpisania aneksu 7,62% w stosunku rocznym.

Kredyt, który posiada Wnioskodawca jest to kredyt obrotowy na rachunku bieżącym. Istotą tego kredytu jest to, że kredytobiorca posiada uprawnienie do wielokrotnego zadłużenia się w rachunku bieżącym do wysokości limitu ustalonego w umowie. W dniu podpisania umowy kredytowej na rachunku bieżącym nie jest wiadome na jaką kwotę będzie opiewać wierzytelność zabezpieczona hipoteką, gdyż na rachunku ustanowiony jest limit, do wysokości którego Spółka może korzystać z kwoty udzielonego kredytu. Nie jest zatem pewne, czy Wnioskodawca w całości skorzysta z dostępnego kredytu, możliwe jest bowiem także tylko częściowe wykorzystanie kredytu.

Wnioskodawca podkreślił, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych różnicuje stawkę podatku, ustalając stawkę procentową od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności 0,1 % (art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. a) ustawy) oraz stawkę kwotową w wysokości 19 zł od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej (art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy). Z powyższego wynika, że zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki, lecz od tego, czy wierzytelność zabezpieczona hipoteką istnieje i jej wysokość jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można.

Wnioskodawca wskazał, iż w opisywanym przez niego przypadku, brak możliwości ustalenia wierzytelności należnej bankowi od kredytobiorcy wyklucza możliwość zastosowania do tej czynności procentowej stawki podatku. Wybór stawki kwotowej w opisywanym przypadku podyktowany jest możliwością dokonywania zmiany oprocentowania w czasie trwania umowy oraz tym, iż wysokość kwoty wykorzystanego kredytu w dniu podpisania umowy oraz należnych od tej kwoty odsetek jest nieznana (gdyż Spółka może korzystać z kredytu na rachunku bieżącym do limitu). Wysokość odsetek będzie określana sukcesywnie przy spłacie kredytu według określonych w umowie wskaźników. W niniejszym przypadku zatem brak możliwości ustalenia wierzytelności należnej bankowi od kredytobiorcy wyklucza możliwość zastosowania do tej czynności procentowej stawki podatku. Zatem stawka podatku od przedmiotowej czynności cywilnoprawnej, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wynosi 19 zł.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zmiany w ustawie o księgach wieczystych i hipotece, w szczególności uchylenie rozdziału 2 w dziale II o hipotece kaucyjnej nie mają wpływu na kształt obowiązujących zasad opodatkowania oraz dotychczasowy sposób rozliczania się przez Spółkę z podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu ustanowienia hipoteki. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnej nie jest uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki, lecz od tego, czy wierzytelność zabezpieczona hipoteką istnieje i jej wysokość jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można - na to wskazuje treść art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Wnioskodawca zwraca uwagę na pismo Ministerstwa Finansów z dnia 9 lutego 2011 r., nr PL/LM/830/2/2/CHI/11/BMI9/356 stanowiące odpowiedź na pismo Prezesa Krajowej Rady Notarialnej z dnia 5 stycznia 2011 r. Nr Ldz. 05/04/11 w sprawie poboru przez notariuszy podatku od czynności cywilnoprawnych od ustanowienia hipoteki. W piśmie wskazano, iż: „Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) – dalej zwana „upcc” nie odwołuje się w żadnym przepisie do pojęć takich jak hipoteka zwykła lub hipoteka kaucyjna. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h) upcc przedmiotem opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych jest ustanowienie hipoteki. Na podstawie zaś art. 7 ust. 1 pkt 7 upcc stawka podatku od ustanowienia hipoteki wynosi 0,1% kwoty zabezpieczonej wierzytelności w przypadku, gdy hipoteka zabezpiecza wierzytelności istniejące, albo 19 zł, w przypadku, gdy hipoteka zabezpiecza wierzytelności o wysokości nieustalonej.

Powyższe przepisy pozwalają wysnuć wniosek, iż ustawodawca ustalił stawki podatku od czynności cywilnoprawnych w oparciu o rodzaj zabezpieczonych wierzytelności, a nie rodzaj ustanowionej hipoteki. W związku z tym, zmiana przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361, z późn. zm.) wprowadzona ustawą z dnia 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131, poz. 1075), nie wpłynie zasadniczo na stosowanie przepisów ustawy podatkowej. Zasady pobierania podatku od czynności cywilnoprawnych od ustanowienia hipoteki na podstawie obecnie obowiązujących przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, znajdą zastosowanie także do ustalenia stawki podatku po wejściu w życie przedmiotowej nowelizacji. Jeżeli zatem ustanowiona hipoteka będzie zabezpieczała wierzytelności istniejące, należy stosować stawkę podatku w wysokości 0,1% kwoty zabezpieczonej lub zabezpieczonych wierzytelności. Podatek wyniesie 19 zł w przypadku, gdy hipoteka zostanie ustanowiona na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej lub na zabezpieczenie zarówno wierzytelności istniejących, jak i wierzytelności o wysokości nieustalonej”.

Wnioskodawca wskazał, iż takie stanowisko, choć w okresie przed zmianą ustawy o księgach wieczystych i hipotece, potwierdzają także organy podatkowe (interpretacja indywidualna z 25 marca 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-408/08-4/MZ, interpretacja prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 2004r. nr IS.I/2-415/215/04, postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszczu Gdańskim nr DN/436-5/06, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009r. nr IPPB2/436-408/08-2/MZ.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stwierdził, że zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki, lecz od tego, czy wysokość wierzytelności zabezpieczonej hipoteką jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można. Dlatego też, dokonane przez ustawodawcę zmiany w ustawie o księgach wieczystych i hipotece nie mają wpływu na sposób opodatkowania przez Wnioskodawcę zmiany ustanowionej hipoteki zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101 poz. 649 ze zm.) przedmiotem tego podatku jest ustanowienie hipoteki. W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy podatkowi podlegają również zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu ustanowienia hipoteki powstaje z chwilą złożenia oświadczenia o jej ustanowieniu lub z chwilą zawarcia umowy ustanowienia hipoteki - art. 3 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przy ustanowieniu hipoteki obowiązek podatkowy ciąży na składającym oświadczenie woli o ustanowieniu hipoteki - art. 4 pkt 8 ustawy. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy podstawę opodatkowania przy ustanowieniu hipoteki stanowi kwota zabezpieczonej wierzytelności.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy stawka podatku od ustanowienia hipoteki wynosi:

1. na zabezpieczenie wierzytelności istniejących - od kwoty zabezpieczonej wierzytelności - 0,1 %,
2. na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej - 19 zł.
   
   

Zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnych nie jest uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki. Jeżeli zatem ustanowiona hipoteka zabezpiecza wierzytelności istniejące, należy stosować stawkę podatku w wysokości 0,1% kwoty zabezpieczonej lub zabezpieczonych wierzytelności. W przypadku, gdy hipoteka zabezpiecza wierzytelności o wysokości nieustalonej lub zabezpiecza zarówno wierzytelności istniejące jak i wierzytelności o wysokości nieustalonej podatek wyniesie 19 zł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2007 r. pomiędzy bankiem a Spółką została zawarta umowa kredytu w rachunku bieżącym. Przedmiotem umowy jest kredyt odnawialny w ramach limitu kredytowego w rachunku bieżącym. Jako zabezpieczenie kredytu została ustanowiona jedna hipoteka. Była to hipoteka kaucyjna do kwoty 3,6 mln zł na zabezpieczenie kapitału, odsetek oraz ewentualnych kosztów na nieruchomości należącej do Spółki. Spółka w związku z ustanowieniem hipoteki kaucyjnej złożyła deklarację PCC-3 określając ryczałtową stawkę podatku 19 zł, który uiściła w obowiązującym terminie. W lipcu 2011 r. w związku z podwyższeniem limitu kredytowego został podpisany aneks do umowy, który zobowiązał Spółkę do podwyższenia ww. wpisu hipotecznego z kwoty 3,6 mln zł do kwoty 5,25 mln zł.

Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym, uregulowanym w przepisach ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.). W dniu 20 lutego 2011 r. weszły w życie nowe przepisy ustawy o księgach wieczystych i hipotece wprowadzone ustawą z dnia 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 131 poz. 1075). Nowelizacja ustawy wprowadziła m.in. jeden rodzaj hipoteki, tym samym zniesiony został podział hipoteki na hipotekę zwykłą oraz kaucyjną.

Należy jednakże podkreślić, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie odwołuje się w żadnym przepisie do pojęć takich jak hipoteka zwykła lub hipoteka kaucyjna.

Przedmiotem opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych jest ustanowienie hipoteki. Stawka podatku od ustanowienia hipoteki wynosi 0,1% kwoty zabezpieczonej wierzytelności w przypadku, gdy hipoteka zabezpiecza wierzytelności istniejące, albo 19 zł, w przypadku, gdy hipoteka zabezpiecza wierzytelności o wysokości nieustalonej. Przy czym wskazać należy, iż fakt, że hipoteka zostanie ustalona do wprost oznaczonej kwoty nie ma wpływu na zastosowanie zasad jej opodatkowania. Suma hipoteki (kwota do której hipoteka została ustalona) nie jest pojęciem tożsamym z kwotą wierzytelności istniejącej w rozumieniu podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie można zatem przyjąć, iż suma hipoteki odpowiada kwocie zabezpieczonej wierzytelności istniejącej. W świetle powyższego zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku ustanowienia hipoteki jest uzależnione od tego, czy wierzytelność zabezpieczona hipoteką istnieje i jej wysokość jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można (czyli od rodzaju zabezpieczonej wierzytelności).

Wobec powyższego należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż zmiany w ustawie o księgach wieczystych i hipotece, w szczególności uchylenie rozdziału o hipotece kaucyjnej nie miały wpływu na kształt obowiązujących zasad opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych. Zastosowanie stawki podatku od czynności cywilnoprawnej nie jest bowiem uzależnione od rodzaju ustanowionej hipoteki, lecz od tego, czy wierzytelność zabezpieczona hipoteką istnieje i jej wysokość jest znana, czy też wysokości tej wierzytelności ustalić nie można - na to wskazuje treść art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Odnośnie ewentualnych skutków podatkowych jakie na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wywoła podwyższenie - w przedstawionym stanie faktycznym - kwoty hipoteki, wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają zmiany umów wymienionych w pkt 1 art. 1 ust. 1 ustawy, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania. W podatku od czynności cywilnoprawnych podstawa opodatkowania została ujęta wartościowo - jest nią wartość (kwota) przedmiotu opodatkowania. I tak, w myśl art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca przyjął jako podstawę opodatkowania hipoteki - kwotę zabezpieczonej wierzytelności. Ujęcie wartościowo podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych skutkuje również ustaleniem procentowych stawek podatkowych. Jednakże w niektórych sytuacjach podstawa opodatkowania nie ma charakteru wartościowego, gdyż zgodnie z utrwalonym poglądem w doktrynie prawa cywilnego, wierzytelność o nieustalonej wysokości cechuje stała zmiana wysokości wierzytelności w trakcie trwania stosunku zobowiązaniowego i w związku z tym podstawa opodatkowania ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie takiej wierzytelności nie może być ujęta wartościowo, skoro nie jest znana jej wysokość. W takiej sytuacji pobiera się stałą stawkę kwotową podatku (19,00 zł) wynikającą z art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnej.

W przedmiotowej sprawie, w związku z podwyższeniem limitu kredytowego został podpisany aneks do umowy kredytowej, który zobowiązał Spółkę do podwyższenia wpisu hipotecznego z kwoty 3,6 mln zł do kwoty 5,25 mln zł. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zmiana ustanowionej hipoteki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jako zmiana umowy. Jednocześnie z uwagi na brak możliwości ustalenia wierzytelności należnej bankowi od kredytobiorcy (m.in. na skutek zmian jej oprocentowania) Wnioskodawca wyklucza możliwość zastosowania do tej czynności procentowej stawki podatku. Zatem stawka podatku od przedmiotowej czynności cywilnoprawnej winna wynosić – zdaniem Spółki - 19 zł.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Jeżeli zmiana hipoteki ma na celu zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej – na co wskazuje sam Wnioskodawca - to nie można mówić o podwyższeniu podstawy opodatkowania, gdyż określenie jej jest niemożliwe. W takiej sytuacji pobiera się stałą stawkę kwotową podatku, która już przez Spółkę została uiszczona w momencie ustanowienia hipoteki. Ponadto w przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych przyjętą zasadą jest, że w przypadku zmiany umów, które powodują podwyższenie podstawy opodatkowania przy ustaleniu wysokości podatku uwzględnia się podatek poprzednio uiszczony. W przypadku stawki kwotowej przy hipotece takiej możliwości nie ma.

Wobec powyższego podwyższenie (zmiana) hipoteki, która zabezpiecza wierzytelność o wysokości nieustalonej nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.