Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.779.2018.2.AK
z 1 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2018 r. (data wpływu 24 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej ze sprzedażą dla B., dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej ze sprzedażą dla C., zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę kompletu dokumentów w postaci wystawionej faktury dla B. lub C., specyfikacji sztuk ładunku, potwierdzenia wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki wskazującego na wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w postaci wystawionej faktury dla B. lub C., specyfikacji sztuk ładunku oraz zestawienia zbiorczego pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej ze sprzedażą dla B.,
• dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej ze sprzedażą dla C.,
• zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę kompletu dokumentów w postaci wystawionej faktury dla B. lub C., specyfikacji sztuk ładunku, potwierdzenia wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki wskazującego na wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii,
• zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w postaci wystawionej faktury dla B. lub C., specyfikacji sztuk ładunku oraz zestawienia zbiorczego pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) o doprecyzowany opis sprawy oraz dowód wpłaty opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (zarejestrowanym również w VAT-UE) i zajmuje się produkcją i sprzedażą legowisk dla zwierząt domowych.

Wyroby gotowe sprzedawane są w dużej mierze kontrahentom z krajów UE innych aniżeli Polska. Kontrahenci posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Numery identyfikacyjne sprzedawcy i nabywcy, poprzedzone dwuliterowym kodem, zamieszczane są na każdej fakturze sprzedaży dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Transport towarów często zlecany jest przewoźnikowi (firmie kurierskiej). Celem zapewnienia sobie możliwości stosowania stawki 0% w rozumieniu art. 42 u.p.t.u., Wnioskodawca do każdej dostawy towarów, gdzie wysyłka realizowana jest za pośrednictwem zewnętrznej firmy/przewoźnika, gromadzi komplet dokumentów, który składa się z:

1. wystawionej faktury,
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (packing list),
3. listu przewozowego zawierającego dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruku ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

Znaczącymi odbiorcami wyrobów gotowych Wnioskodawcy są korporacje B. oraz C. W przypadku sprzedaży do oddziałów w Niemczech, Czechach czy Wielkiej Brytanii dla B., w celu możliwości stosowania stawki 0% Wnioskodawca gromadzi następujące dokumenty:

1. wystawioną fakturę, zawierającą dodatkowo oprócz podstawowych danych, numer przesyłki/przesyłek oraz adres magazynu na terytorium Niemiec lub Czech, lub Wielkiej Brytanii,
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list) zawierającą dane sprzedawcy i nabywcy, adres magazynu nabywcy oraz numer zamówienia,
3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres magazynu nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

W przypadku sprzedaży do Francji dla C. (towar wysyłany jest bezpośrednio osobom fizycznym na terenie Francji, które zakupiły towar przez Internet), w celu możliwości stosowania stawki 0%, Wnioskodawca gromadzi następujące dokumenty:

1. wystawioną fakturę zawierającą dodatkowo oprócz podstawowych danych, adnotację o wysyłce towarów odbiorcom indywidualnym do Francji (faktura jest wystawiona dla C. posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych poprzedzony kodem FR),
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list) pobraną z systemu E., zawierającą dane odbiorcy przesyłki na terytorium Francji oraz numer zamówienia,
3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres odbiorcy na terytorium Francji) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium Francji.
   
   

W celu usprawnienia procedur związanych z gromadzeniem dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% w WDT, Wnioskodawca rozważa:

1. rezygnację z gromadzenia listu przewozowego zaparafowanego przez kuriera, bowiem dokument ten ma charakter pomocniczy i potwierdza jedynie przyjęcie towaru do transportu,
2. kompletowanie dokumentu alternatywnego w stosunku do wydruku monitoringu przesyłki/trackingu ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską w postaci zbiorczego zestawienia potwierdzeń doręczenia przesyłek, które Wnioskodawca pozyskiwałby bezpośrednio od przewoźnika/firmy kurierskiej. Dokument ten zawierałby daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek.
   
   

Biorąc pod uwagę opisany wyżej stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy posiadając opisane powyżej komplety dokumentów, będzie uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów według stawki 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u.

Wnioskodawca tytułem uzupełnienia stanu faktycznego dot. dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej ze sprzedażą dla C. informuje, że:

1. podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu towarów jest Wnioskodawca. Otrzymanie zamówienia na dany produkt poprzedzone jest następującą procedurą:
   1. Wnioskodawca przygotowuje oferty na udostępnionej przez C. platformie. Przygotowanie oferty oznacza zadeklarowanie dostępności danej ilości towarów po danej cenie,
   2. C. udostępnia na swoich stronach produkty uwzględniając swoją marżę. Klient indywidualny zamawia towar korzystając z ofert udostępnianych przez C. decydując o tym, jaki towar zamawia i w jakiej ilości,
   3. C. przesyła zamówienia do Wnioskodawcy, który w ciągu 24 godzin zobligowany jest zapakować oraz wysłać towar wprost do odbiorcy indywidualnego i wskazać przewoźnika oraz numer listu przewozowego,
2. do przeniesienia przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na firmę C. dochodzi w momencie wysyłki towaru przez dostawcę, czyli Wnioskodawcę,
3. do przeniesienia prawa przez C. do rozporządzania towarem jak właściciel na odbiorcę indywidualnego dochodzi w momencie dostarczenia towaru.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy komplet dokumentów związany ze sprzedażą dla B., na który składa się:
   1. wystawiona faktura zawierająca dodatkowo oprócz podstawowych danych, numer przesyłki/przesyłek oraz adres magazynu na terytorium Niemiec lub Czech, lub Wielkiej Brytanii,
   2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (packing list) zawierająca dane sprzedawcy i nabywcy, adres magazynu nabywcy oraz numer zamówienia,
   3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres magazynu nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
   4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE, uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.?
2. Czy komplet dokumentów związany ze sprzedażą dla C., na który składa się:
   1. wystawiona faktura zawierająca dodatkowo oprócz podstawowych danych, adnotację o wysyłce towarów odbiorcom indywidualnym do Francji (faktura jest wystawiona dla C. posiadający ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych poprzedzony kodem FR),
   2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (packing list), pobrana z systemu, zawierająca dane odbiorcy przesyłki na terytorium Francji oraz numer zamówienia,
   3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres odbiorcy na terytorium Francji) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
   4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium Francji, uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.?
3. Czy posiadając komplet dokumentów w postaci:
   1. wystawionej faktury dla B. lub C.,
   2. specyfikacji sztuk ładunku,
   3. potwierdzenia wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki wskazującego na wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, bez kompletowania listu przewozowego potwierdzającego jedynie przyjęcie towarów do transportu, Wnioskodawca byłby uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.?
4. Czy zestawienie zbiorcze pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, może być dokumentem alternatywnym w stosunku do wydruku monitoringu przesyłki/trackingu, uprawniającym do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na postawione pytania powinna brzmieć:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% pod warunkiem, że dokona dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (tym nabywcą będzie B. i składając deklarację wykaże tę dostawę towarów będąc zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Ponadto Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowody, o których mowa powyżej będą składać się z:

1. wystawionej faktury zawierającej dodatkowo oprócz podstawowych danych, numer przesyłki/przesyłek oraz adres magazynu na terytorium Niemiec lub Czech lub Wielkiej Brytanii,
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (packing list) zawierającej dane sprzedawcy i nabywcy, adres magazynu nabywcy oraz numer zamówienia,
3. listu przewozowego zawierającego dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres magazynu nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruku ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który potwierdzałby dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

Ad. 2.

Wnioskodawca jest uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% pod warunkiem, że dokona dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (tym nabywcą będzie C.) i składając deklarację wykaże tę dostawę towarów będąc zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Ponadto Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowody, o których mowa powyżej będą składać się z:

1. wystawionej faktury zawierającej dodatkowo oprócz podstawowych danych adnotację o wysyłce towarów odbiorcom indywidualnym do Francji (faktura jest wystawiona dla C. posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, poprzedzony kodem FR),
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (packing list) pobranej z systemu E., zawierającej dane odbiorcy przesyłki na terytorium Francji oraz numer zamówienia,
3. listu przewozowego zawierającego dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres odbiorcy na terytorium Francji) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruku ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który potwierdzałby dostarczenie towarów na terytorium Francji.
   
   

Ad. 3.

Posiadając komplet dokumentów w postaci wystawionej faktury dla B. lub C., specyfikacji sztuk ładunku, potwierdzenia wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki potwierdzającego wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii bez kompletowania listu przewozowego potwierdzającego jedynie przyjęcie towarów do transportu, Wnioskodawca byłby uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.

Ad. 4.

Posiadając dokument alternatywny w stosunku do wydruku monitoringu przesyłki potwierdzającego wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii w postaci zbiorczego zestawienia pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierającego daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca byłby uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 u.p.t.u. przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 42 ust. 1 u.p.t.u., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem VAT UE, sprzedając towary kontrahentom B. lub C., którzy również są czynnymi podatnikami VAT-UE, składając deklarację podatkową wykazuje w odpowiedni sposób dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, spełnia tym samym wymogi formalne niezbędne dla zastosowania stawki 0% w WDT, wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3.

Odnosząc się do warunku odpowiedniego dokumentowania wywozu towarów, zawartego w art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., odnieść się należy do art. 42 ust. 3 u.p.t.u., który stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony).
   
   

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „dokumenty przewozowe”, jednakże w świetle przyjętej linii interpretacyjnej pojęcie to należy rozumieć szeroko. W interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. 3063-ILPP1-3.4512.66.2017.1.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że „dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy”.

Takim dokumentem w ocenie Wnioskodawcy jest bez wątpienia wydruk monitoringu przesyłki lub zbiorcze zestawienie pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek, bowiem dokumenty te wypełniają warunek jednoznacznego potwierdzenia wywozu towarów z terytorium kraju oraz są dokumentami otrzymanymi od przewoźnika – pierwszy pochodzi z udostępnionej przez niego strony internetowej, natomiast drugi jest bezpośrednio przez niego wystawiony. Wydruk w postaci monitoringu przesyłki z potwierdzeniem dostarczenia przesyłki na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE jest wystarczający dla zastosowania stawki 0% w WDT, co potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn. 0115-KDIT1-3.4012.127.2018.2.AT z dnia 7 maja 2018 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej sygn. ILPP4/443 -255/12-4/ISN z dnia 11 września 2012 r., gdzie „W przedmiotowej sprawie, w celu zapewnienia możliwości zastosowania 0% stawki VAT w Przypadku 3, Spółka potwierdza, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, poprzez gromadzenie następujących dokumentów: 1. wystawionej faktury VAT, 2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (Packing List), 3. dokumentu transportowego, przy czym może to być dokument przewozowy nadania (transport zlecany jest przewoźnikowi/spedytorowi) bez podpisu nabywcy, w treści którego wskazany jest m.in.: odbiorca towarów – jest nim podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży, miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, numer faktury bądź zamówienia którego faktura dotyczy, podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport, 4. dodatkowo, ponieważ wydany Zainteresowany przez przewoźnika (kuriera lub spedytora) list przewozowy nie zawiera podpisu (i stempla) nabywcy towaru, a przewoźnik (spedytor lub kurier) udostępnia na swojej stronie internetowej usługę »śledzenia« przesyłki – monitorowania jej statusu (tzw. tracking). Spółka posiada wydruk ze strony internetowej potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę. Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają/uprawdopodobniać będą wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia/uprawniać będzie Zainteresowanego do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”.

Skoro zatem organy podatkowe akceptują potwierdzenie wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki, to tym bardziej zbiorcze zestawienie wyemitowane bezpośrednio przez przewoźnika, w ocenie Wnioskodawcy, powinno być równie wiarygodnym dokumentem uprawniającym do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla WDT.

W świetle art. 42 ust. 11 u.p.t.u. w przypadku, gdy zgromadzone dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, wówczas dowodami w tym zakresie mogą być inne dokumenty. Takim dokumentem jest list przewozowy stanowiący potwierdzenie przyjęcia towaru do transportu. Ma on charakter uzupełniający, bowiem nie należy do dokumentacji podstawowej, której posiadanie w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. w zw. z art. 42 ust. 3 u.p.t.u. (specyfikacja sztuk ładunku i dokument otrzymany od przewoźnika, który jednoznacznie potwierdza dostarczenie towarów na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, np. wydruk monitoringu przesyłki) uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% w WDT. List przewozowy będący jedynie potwierdzeniem przyjęcia towarów do transportu ma więc jedynie charakter pomocniczy i jego brak, przy jednoczesnym posiadaniu dokumentów podstawowych (specyfikacja sztuk ładunku i potwierdzenie wywozu w postaci monitoringu przesyłki lub zbiorczego zestawienia pozyskanego bezpośrednio od przewoźnika) nie powinien pozbawiać Wnioskodawcy możliwości zastosowania stawki 0% w WDT przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą legowisk dla zwierząt domowych. Wyroby gotowe sprzedawane są w dużej mierze kontrahentom z krajów UE innych aniżeli Polska. Znaczącymi odbiorcami wyrobów gotowych Wnioskodawcy są korporacje B. oraz C. W przypadku sprzedaży do Francji dla C. Wnioskodawca towar wysyła bezpośrednio osobom fizycznym zamieszkałym na terytorium Francji, które zakupiły go przez Internet w serwisie E. W odniesieniu do sprzedaży dla C. podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu towarów jest Wnioskodawca. Otrzymanie zamówienia na dany produkt poprzedzone jest następującą procedurą:

1. Wnioskodawca przygotowuje oferty na udostępnionej przez C. platformie. Przygotowanie oferty oznacza zadeklarowanie dostępności danej ilości towarów po danej cenie,
2. C. udostępnia na swoich stronach produkty uwzględniając swoją marżę. Klient indywidualny zamawia towar korzystając z ofert udostępnianych przez C. decydując o tym, jaki towar zamawia i w jakiej ilości,
3. C. przesyła zamówienia do Wnioskodawcy, który w ciągu 24 godzin zobligowany jest zapakować oraz wysłać towar wprost do odbiorcy indywidualnego i wskazać przewoźnika oraz numer listu przewozowego.
   
   

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w przypadku transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę wyrobów gotowych dla C. występują dwie dostawy:

1. dostawa miedzy Wnioskodawcą a C. oraz
2. dostawa między C. a odbiorcą indywidualnym zamieszkałym na terytorium Francji.
   
   

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu – który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów – ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ww. przepis reguluje wprost sytuację gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podmiotu. W takich przypadkach ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów prowadzących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy – w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

W przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jeden transport lub wysyłka.

Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której jest przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, mają charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towarów, natomiast wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie mają charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towarów.

Mając na uwadze art. 22 ust. 3 ustawy należy stwierdzić, że transport towarów powinien zostać przypisany dostawie towarów dokonanej przez Wnioskodawcę – podmiot odpowiedzialny za organizację transportu towarów z terytorium kraju na terytorium Francji – na rzecz C. Transakcja ta stanowi zatem dostawę „ruchomą” opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu. Kolejna dostawa towarów dokonana przez C., na rzecz odbiorcy indywidualnego zamieszkałego na terytorium Francji, jest dostawą „nieruchomą” opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu, tj. na terytorium Francji.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) – jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 – art. 41 ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej za pośrednictwem zewnętrznej firmy /przewoźnika mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

W przedmiotowej sprawie warunek ten jest spełniony, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i dokonuje dostaw określonych towarów na rzecz nabywców, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT UE, które w wyniku tych dostaw są transportowane z terytorium kraju na terytoria państw członkowskich innych niż terytorium kraju – do miejsc wskazanych przez nabywców.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca często zleca transport towarów przewoźnikowi (firmie kurierskiej). Celem zapewnienia sobie możliwości stosowania stawki 0% w rozumieniu art. 42 ustawy, Wnioskodawca do każdej dostawy towarów, gdzie wysyłka realizowana jest za pośrednictwem zewnętrznej firmy/przewoźnika, gromadzi komplet dokumentów, który składa się z:

1. wystawionej faktury,
2. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (packing list),
3. listu przewozowego zawierającego dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruku ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

W celu usprawnienia procedur związanych z gromadzeniem dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, Wnioskodawca rozważa:

1. rezygnację z gromadzenia listu przewozowego zaparafowanego przez kuriera, bowiem dokument ten ma charakter pomocniczy i potwierdza jedynie przyjęcie towaru do transportu,
2. kompletowanie dokumentu alternatywnego w stosunku do wydruku monitoringu przesyłki/trackingu ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską w postaci zbiorczego zestawienia potwierdzeń doręczenia przesyłek, które Wnioskodawca pozyskiwałby bezpośrednio od przewoźnika/firmy kurierskiej. Dokument ten zawierałby daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek.
   
   

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy – odpowiadając na pytania Wnioskodawcy – należy stwierdzić.

Komplet dokumentów związany ze sprzedażą dla B., na który składa się:

1. wystawiona faktura zawierająca dodatkowo oprócz podstawowych danych, numer przesyłki/przesyłek oraz adres magazynu na terytorium Niemiec lub Czech, lub Wielkiej Brytanii,
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (packing list) zawierająca dane sprzedawcy i nabywcy, adres magazynu nabywcy oraz numer zamówienia,
3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres magazynu nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE,

uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.

Komplet dokumentów związany ze sprzedażą dla C., na który składa się:

1. wystawiona faktura zawierająca dodatkowo oprócz podstawowych danych, adnotację o wysyłce towarów odbiorcom indywidualnym do Francji (faktura jest wystawiona dla C. posiadający ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych poprzedzony kodem FR),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (packing list), pobrana z systemu E., zawierająca dane odbiorcy przesyłki na terytorium Francji oraz numer zamówienia,
3. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres odbiorcy na terytorium Francji) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
4. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium Francji

uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca posiadając komplet dokumentów w postaci:

1. wystawionej faktury dla B. lub C.,
2. specyfikacji sztuk ładunku,
3. potwierdzenia wywozu towaru w postaci wydruku monitoringu przesyłki wskazującego na wywóz towarów na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, bez kompletowania listu przewozowego potwierdzającego jedynie przyjęcie towarów do transportu

będzie uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że zestawienie zbiorcze pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii, może być dokumentem alternatywnym w stosunku do wydruku monitoringu przesyłki/trackingu.

Wobec powyższego, w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w postaci:

1. wystawionej faktury dla B. lub C.,
2. specyfikacji sztuk ładunku,
3. zestawienia zbiorczego pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii

będzie on uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.