2019.03.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.488.2018.6.MM
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych związanych: z uczestnictwem w festynie sfinansowanym przez Spółkę jest prawidłowe zaś związanych z wydawaniem nagród wygranych w „konkursach” organizowanych podczas tego festynu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej skutków podatkowych organizacji festynu zakładowego oraz wydawania nagród w „konkursach” organizowanych podczas tego festynu. Z uwagi, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.776.2018.3.AO, 0111-KDIB2-1.4010.515.2018.4.JK, 0115-KDIT2-2.4011.488.2018.4.MM wezwano Wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został w dniu 30 stycznia 2019 r.

We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany także Spółką) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji różnego rodzaju części do sprzętu gospodarstwa domowego, a w szczególności urządzeń elektronicznych. Spółka posiada siedzibę i zakład produkcyjny w X. W Spółce działa zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Spółka co roku organizuje festyn zakładowy. Niniejszy wniosek dotyczy festynu zorganizowanego w 2018 r. (wniosek w zakresie zaistniałego stanu faktycznego) oraz festynów które Spółka planuje zorganizować w następnych latach (wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego). Festyn w 2018 r. został zorganizowany, a festyny w następnych latach zostaną zorganizowane na zasadach opisanych poniżej.

Celem organizacji festynu zakładowego jest integracja pracowników/współpracowników Spółki, lepsze poznanie się pracowników/współpracowników oraz członków ich rodzin lub osób towarzyszących, a także integracja Spółki z przedstawicielami lokalnej społeczności.

Uczestnikami festynu są:

osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę (dalej określane jako pracownicy) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy zlecenia (dalej określane jako zleceniobiorcy) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
osoby wynajęte do pracy przez Spółkę od innego podmiotu (dalej określane jako pracownicy wynajęci) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
inni zaproszeni goście (np. przedstawiciele władz gminy w której Spółka ma siedzibę, przedstawiciele szkoły z którą Spółka współpracuje, osoby reprezentujące kontrahentów, emerytowani pracownicy Spółki, członkowie zarządu Spółki).

Możliwość wzięcia udziału w festynie zakładowym mają wszyscy pracownicy, zleceniobiorcy i pracownicy wynajęci. Udział w festynie zakładowym jest dla uczestników dobrowolny.

Wydatki na organizację festynu zakładowego obejmują przede wszystkim nabycie kompleksowej usługi organizacji festynu. W ramach usługi jej wykonawca zobowiązany jest w szczególności do:

uzyskania wszystkich wymaganych prawem zezwoleń i opinii,
zapewnienia łącza energetycznego dostosowanego do potrzeb obsługiwanych urządzeń i techniki estradowej,
pokrycia wszelkich kosztów i przyłączy mediów (woda oraz energia elektryczna),
wynajmu miejsca przeznaczonego na przeprowadzenie festynu wraz z ogrodzeniem terenu,
przygotowania scenariusza festynu,
zapewnienia oprawy artystycznej festynu (konferansjer, występy artystów, pokazy sceniczne, pokaz sztucznych ogni),
zapewnienia atrakcji dla dzieci (place zabaw, dmuchane zamki i zjeżdżalnie, malowanie twarzy, zabawy taneczne, plastyczne, bańki mydlane, konkurencje zręcznościowe, atrakcje sportowe, siatkówka),
zabezpieczenia strony technicznej (profesjonalna scena, nagłośnienie i oświetlenie, parkiet do tańca, namioty i hale namiotowe z miejscami siedzącymi, miejsca konsumpcyjne),
zabezpieczenia zaplecza sanitarnego (toalety, umywalki, pisuary),
zapewnienie profesjonalnej agencji ochrony,
zapewnienia obsługi medycznej w postaci zespołu paramedycznego stacjonującego na terenie festynu przez cały okres jego trwania,
zapewnienia cateringu dla uczestników (menu dla dorosłych - np. kiełbasa, pierogi, gofry, napoje, a ponadto możliwość korzystania z open bar z piwem; menu dla dzieci - np. zupa, zapiekanka, gofry, lody, napoje; zapewnienie cateringu wygląda w ten sposób, że uczestnicy otrzymują talon i na podstawie tego talonu mogą otrzymać jedzenie i picie; uczestnicy odbierają jedzenie i picie w wyznaczonym punkcie na terenie festynu),
zapewnienia wyżywienia dla wszystkich służb zaangażowanych podczas festynu i występujących artystów,
utrzymania porządku i czystości w obrębie działania usługi cateringu, w tym uprzątnięcia miejsca konsumpcyjnego i placu przyległego po zakończeniu festynu,
przygotowania i wydrukowania talonów, na podstawie których uczestnicy festynu będą mogli otrzymać posiłki i napoje,
uregulowania wszelkich opłat wobec Stowarzyszenia ZAiKS,
zapewnienia dyżurnego elektryka w trakcie trwania festynu.

Ponadto w związku z organizacją festynu zakładowego Spółka ponosi również inne wydatki, takie jak np. wydatki na oprawę muzyczną festynu, wynajęcie foto budki, wynajęcie fotografa.

Wydatki na organizację festynu zakładowego są finansowane z następujących źródeł:

środków obrotowych Spółki,
środków zgromadzonych na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej w skrócie ZFŚS),
opłat uiszczonych przez uczestników festynu i zwiększających środki ZFŚS (dotyczy to uczestników będących pracownikami, zleceniobiorcami, pracownikami wynajętymi, a także członków rodzin tych osób lub osób towarzyszących tym osobom).

W trakcie festynu zakładowego dla uczestników organizowane są konkursy z nagrodami. W konkursach mogą brać udział wszyscy uczestnicy festynu zakładowego (konkursy nie są adresowane wyłącznie do pracowników Spółki). Są to konkursy sportowe, sprawnościowe, artystyczne. Konkursy mogą mieć różną formę, w ramach konkursu zawodnicy mogą np. przeciągać linę, grać w meczu siatkówki. Spółka nie posiada regulaminu przeprowadzania konkursów.

Zwycięzcom konkursów są przyznawane nagrody. Nagrody to np.: blender, żelazko, szczoteczka elektryczna, waga łazienkowa, słuchawki, koszulki, torby. Zakup nagród jest finansowany w całości ze środków obrotowych Spółki. Wartość pojedynczej nagrody nie przekracza 200 zł brutto. Spółka nie prowadzi ewidencji zwycięzców oraz przyznawanych im nagród.

Cele uzasadniające organizację festynów zakładowych były i będą następujące:

integracja pracowników/współpracowników Wnioskodawcy, lepsze poznanie się pracowników/współpracowników oraz członków ich rodzin lub osób towarzyszących, co wpływa na poprawę komunikacji, relacji i kontaktów między pracownikami/współpracownikami, a w konsekwencji na poprawę i sprawność funkcjonowania Wnioskodawcy,
chęć utrzymania współpracy z dotychczasowymi pracownikami/współpracownikami Wnioskodawcy, a także zachęcenia potencjalnych osób do zatrudnienia się u Wnioskodawcy, co jest szczególnie istotne w czasach, w których ze względu na niskie bezrobocie trudno jest o pracowników,
chęć wytworzenia więzi między Wnioskodawcą a pracownikami/współpracownikami, co ma wpływ na stabilność zatrudnienia pracowników/współpracowników, a w konsekwencji na stabilność działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę,
polityka Wnioskodawcy nastawiona na stworzenie dobrego miejsca pracy dla pracowników/współpracowników, co wymaga również podejmowania działań zmierzających do wytworzenia dobrej atmosfery w miejscu pracy i integracji pracowników/współpracowników, a co ma skutkować dobrą współpracą przy realizacji zadań w ramach działalności Wnioskodawcy oraz zachęcać do podejmowania i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację festynu zakładowego (w tym wydatki na zakup nagród w konkursach) stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy w związku z udziałem w festynie zakładowym po stronie uczestników powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy na Wnioskodawcy spoczywają związane z tym obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne w stosunku do uczestników?
Czy w związku z wygraniem nagród w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego po stronie uczestników powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy na Wnioskodawcy spoczywają związane, w tym obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne w stosunku do uczestników?
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług związanych z organizacją festynu zakładowego?
Czy w związku z udziałem uczestników w festynie zakładowym Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego, a jeśli tak to w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania?
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nagród za wygrane w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego?
Czy w związku z otrzymaniem przez uczestników nagród w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź w zakresie pytania nr 2 i nr 3. W pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych określa ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie u.p.d.o.f.).

Źródłami przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in.: stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.), działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.) oraz inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. przewiduje, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f. przewiduje, że „Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. „Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".

Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. „Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienaleźące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17".

W kontekście powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń należy zwrócić uwagę na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13). Jest to wyrok o charakterze interpretacyjnym, a więc przedstawiona w nim wykładnia przepisów powinna być stosowana, ponieważ jest ona zgodna z Konstytucją.

W wyroku tym stwierdzono, iż zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Warunek drugi sprowadza się do ustalenia, czy nieodpłatne świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika, czy w interesie pracodawcy, a pracownik uzyskuje korzyść w związku z otrzymaniem tego świadczenia. Trybunał stwierdził, że obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Warunek trzeci wiąże się z tym, czy możliwe jest ustalenie wymiernej i indywidualnie przypisanej korzyści w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Trybunał stwierdził: Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (por. pkt 3.4.7. uzasadnienia) - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. (...) Opodatkowanie uczestnictwa czy też nawet samego zaproszenia na spotkanie integracyjne powodowałoby, że podatkowi podlegałby jedynie statystyczny przychód ustalony w drodze arytmetycznego działania, polegającego na podzieleniu kosztów tego spotkania przez liczbę pracowników biorących w nim udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają zaś podstaw do takiego działania. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi bowiem dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż - zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. - podatnikiem tego podatku jest wyłącznie osoba fizyczna, a nie zbiór takich osób".

Mając na uwadze wykładnię przepisów przedstawioną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie udział uczestników w festynie zakładowym nie będzie wiązał się dla nich z powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Chociaż wyrok ten dotyczy przychodów z nieodpłatnych świadczeń, to zawartą w nim wykładnię art. 11 ust. 1 oraz art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. można odnosić również do osób niebędących pracownikami.

W przypadku pracowników nieodpłatne świadczenie będzie spełnione w interesie pracodawcy, a nie w interesie pracowników. Udział pracowników w festynie zakładowym wiąże się przede wszystkim z interesem pracodawcy. Celem festynu jest integracja pracowników/współpracowników Spółki, umocnienie ich więzi ze Spółką, a w konsekwencji polepszenie komunikacji, wzrost motywacji oraz zwiększenie wydajności pracy. Przesądza to, że główną korzyść z organizacji festynu zakładowego ponosi pracodawca.

W przypadku wszystkich uczestników festynu zakładowego niemożliwe będzie ustalenie wymiernej i indywidualnie przypisanej korzyści wynikającej z udziału w tym festynie. Nie będzie możliwe ustalenie kto zjadł posiłki oferowane w ramach cateringu, a kto nie; nie będzie możliwe ustalenie kto i ile napojów wypił; nie będzie możliwe ustalenie kto i w jakim zakresie korzystał z przygotowanych atrakcji; nie będzie możliwe ustalenie kto i jak długo przebywał na festynie zakładowym. Z powyższych względów nie ma możliwości ustalenia dla każdego z uczestników wymiernej i indywidualnie przypisanej korzyści wynikającej z udziału w festynie zakładowym.

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPB4/4511-56/16-4/MS2), która dotyczyła imprez integracyjnych dla pracowników, zleceniobiorców oraz członków ich rodzin, a także m.in. poniżej wskazane interpretacje:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 czerwca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3- 3.4011.152.2018.2.IM),
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 lutego 2017 r. (sygn. 0461- ITPB2.4511.971.2016.1.BK),
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 maja 2016 r. (sygn. IPPB4/4511-339/16- 2/JK2),
Ministra Finansów z 1 lipca 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.252.2015.MCA),
Ministra Finansów z 4 sierpnia 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.303.2015.CRS),
Ministra Finansów z 15 października 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.365.2015.IMD),
Ministra Finansów z 4 listopada 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.323.2015.OBÓ).

Opowiadając zatem na zadane pytanie nr 2 Wnioskodawca uważa, że w związku z udziałem w festynie zakładowym po stronie uczestników nie powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie spoczywają związane z tym obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne w stosunku do uczestników.

Ustosunkowując się do pytania nr 3 Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie zarówno udział uczestników w festynie zakładowym, jak również wygranie przez niektórych z nich nagród w konkursach organizowanych podczas tego festynu nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak przychodu wynika tutaj z okoliczności opisanych w stanowisku do pytania drugiego. Konkursy z nagrodami są częścią festynu zakładowego, a Spółka nie będzie prowadziła ewidencji zwycięzców oraz przyznanych im nagród. Z tych względów Wnioskodawca uważa, że po stronie uczestników nie powstaje przychód w związku z wygraniem nagród.

Powyższe – w ocenie Wnioskodawcy - potwierdza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 kwietnia 2018 r. (sygn. 0113- KDIPT2-3.4011.108.2018.1.DS).

Jeśli powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostanie uznanie za nieprawidłowe, to należy wskazać że przychód uczestników z tytułu wygrania nagród w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego będzie przychodem z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.). Dotyczy to nagród wygranych przez wszystkich uczestników festynu, w tym nagród wygranych przez pracowników. Kwalifikacja taka wynika z faktu, że jeśli konkurs jest adresowany do pracowników oraz osób niebędących pracownikami, to nagroda w konkursie stanowi przychód z innych źródeł. Stanowisko takie potwierdza np. interpretacja Ministra Finansów z 17 sierpnia 2016 r. (sygn. DD9.8220.2.203.2016.JQP).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 2000 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności".

Zdaniem Wnioskodawcy wygrane przez uczestników nagrody w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego będą zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. Po pierwsze, będą to wygrane w konkursach, rozumianych jako imprezy których głównym celem jest wyłonienie osób najlepszych w danej dziedzinie. W przypadku konkursów organizowanych podczas festynu zakładowego występuje element rywalizacji, współzawodnictwa uczestników. Po drugie, będą to konkursy w dziedzinie sportu. Sport to „ćwiczenia i gry mające na celu rozwijanie sprawności fizycznej i dążenie we współzawodnictwie do uzyskania jak najlepszych wyników" (cyt. za internetowy Słownik Języka Polskiego). W trakcie festynu zakładowego będę się odbywały konkursy sportowe, sprawnościowe lub artystyczne, a więc konkursy w dziedzinie sportu lub sztuki. Po trzecie, wartość pojedynczych nagród nie będzie przekraczała 2000 zł. Po czwarte, nagrody nie będą przyznawane uczestnikom w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Odpowiadając na zadane pytanie Wnioskodawca uważa, że w związku z wygraniem nagród w konkursach organizowanych podczas festynu zakładowego po stronie uczestników nie powstaje przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, a jeśli nawet powstaje to jest to przychód zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f., a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie spoczywają związane z tym obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne w stosunku do uczestników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych związanych: z uczestnictwem w festynie sfinansowanym przez Spółkę jest prawidłowe zaś związanych z wydawaniem nagród wygranych w konkursach organizowanych podczas tego festynu jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast z art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. - wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie zaś z treścią ww. przepisu – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. - wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wynika, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „nieodpłatnych świadczeń” przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, że zgodnie z Internetowym słownikiem języka polskiego, świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (https://sjp.pwn.pl). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W kontekście powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13). W wyroku tym stwierdzono, iż zdaniem Trybunału, należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Odnosząc się do pierwszego z ww. warunków, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

W wyroku tym - w odniesieniu do imprez integracyjnych - stwierdzono, że nie jest spełnione obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego. Nawet gdy pracownik uczestniczy dobrowolnie w imprezie integracyjnej, po jego stronie nie pojawia się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż – pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku – nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W tym miejscu należy zauważyć, że ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosi się do pracowników. Jednakże zawarte w nim wskazania mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla osób niebędących pracownikami.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka co roku organizuje festyn zakładowy. Festyn w 2018 r. został zorganizowany, a festyny w następnych latach zostaną zorganizowane na zasadach opisanych poniżej.

Uczestnikami festynu są:

osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę (dalej określane jako pracownicy) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy zlecenia (dalej określane jako zleceniobiorcy) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
osoby wynajęte do pracy przez Spółkę od innego podmiotu (dalej określane jako pracownicy wynajęci) oraz członkowie rodzin tych osób lub osoby towarzyszące tym osobom,
inni zaproszeni goście (np. przedstawiciele władz gminy w której Spółka ma siedzibę, przedstawiciele szkoły z którą Spółka współpracuje, osoby reprezentujące kontrahentów, emerytowani pracownicy Spółki, członkowie zarządu Spółki).

Możliwość wzięcia udziału w festynie zakładowym mają wszyscy pracownicy, zleceniobiorcy i pracownicy wynajęci. Udział w festynie zakładowym jest dla uczestników dobrowolny.

Wydatki na organizację festynu zakładowego obejmują przede wszystkim nabycie kompleksowej usługi organizacji festynu.

Wydatki na organizację festynu zakładowego są finansowane z następujących źródeł:

środków obrotowych Spółki,
środków zgromadzonych na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej w skrócie ZFŚS),
opłat uiszczonych przez uczestników festynu i zwiększających środki ZFŚS (dotyczy to uczestników będących pracownikami, zleceniobiorcami, pracownikami wynajętymi, a także członków rodzin tych osób lub osób towarzyszących tym osobom).

Zwycięzcom konkursów są przyznawane nagrody. Te nagrody to np.: blender, żelazko, szczoteczka elektryczna, waga łazienkowa, słuchawki, koszulki, torby. Zakup nagród jest finansowany w całości ze środków obrotowych Spółki. Wartość pojedynczej nagrody nie przekracza 200 zł brutto. Spółka nie prowadzi ewidencji zwycięzców oraz przyznawanych im nagród.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę - w przedstawiony we wniosku sposób - festynu zakładowego dla: pracowników, zleceniobiorców, osób wynajętych do pracy od innego podmiotu oraz członków rodzin ww. osób i osób towarzyszących, członków zarządu oraz dla zaproszonych gości nie generuje/nie będzie generować po stronie tych osób powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem w niniejszej sprawie impreza ma/będzie miała charakter integracyjny i nie zostaną spełnione kryteria o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W konsekwencji na Wnioskodawcy – w związku z udziałem ww. osób w festynie zakładowym - nie ciążą/nie będą ciążyły obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Odnosząc się natomiast do nagród, które Wnioskodawca wydał/będzie wydawał uczestnikom „konkursów” sportowych, sprawnościowych i artystycznych, które zorganizował/zorganizuje podczas tego festynu wskazać należy, że skoro znana jest jednostkowa wartość każdej nagrody, to jej wartość stanowi przychód osoby, która ją otrzymała. Nie sposób przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że jego stanowisko potwierdza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 kwietnia 2018 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.108.2018.1.DS, albowiem interpretacja ta nie dotyczy wygranych wydawanych zwycięzcom konkursów lub innych rywalizacji, czy zawodów organizowanych w trakcie imprezy integracyjnej lecz świadczeń, które zapewnione zostały wszystkim uczestnikom takiej imprezy w tym drobnych gadżetów związanych z wyjazdem.

Przy czym zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 2000 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte są wygrane w konkursie m. in. z określonej dziedziny, tj.: nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu które nie przekraczają 2000 zł.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji konkursu. Zgodnie zatem z definicją „konkursu” przytoczoną w Słowniku Języka Polskiego (pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 2002 r.) konkurs to „impreza, przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp. zwykle wyróżnionych nagrodami".

Istotnym elementem każdego konkursu jest rywalizacja pomiędzy jego uczestnikami, zaś od strony formalnej – regulamin określający porządek oraz zasady wyłaniania zwycięzców. W orzecznictwie wskazuje się, że zasadniczo definicja konkursu zawiera w sobie kilka elementów. Pierwszym z nich powinno być ogłoszenie konkursu wraz ze stosowanym regulaminem, po czym uczestnicy konkursu winni podjąć stosowne działania, które z samej natury konkursu powinny zawierać w sobie element rywalizacji. Zakończeniem konkursu, który jest wynikiem współzawodnictwa jego uczestników, jest ogłoszenie wyników i nierzadko rozdanie nagród. Wynik konkursu ma ścisły związek z efektem bezpośredniego współzawodnictwa uczestników konkursu.

Ustawodawca w przepisach podatkowych nie zdefiniował również pojęcia „dziedzina”, jednakże zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, dziedzina, to zakres czyjegoś działania w obrębie nauki, gospodarki, techniki, kultury itp.

Ww. przepisy nie zawierają także definicji „sportu”. Zgodnie z definicją zawartą we Współczesnym Słowniku Języka Polskiego, pod redakcją Bogusława Dunaja, wydawnictwo Langenscheidt Warszawa 2007, str. 1701 - „sport” oznacza ćwiczenia i gry mające na celu podnoszenie sprawności fizycznej, wykonywane według ustalonych reguł, często we współzawodnictwie, których celem jest osiągnięcie jak najlepszych wyników; sprzyjające zachowaniu zdrowia i rozwijające cenne cechy osobowości (wytrwałość, silną wolę, zdyscyplinowanie, itp.).

W ww. przepisach brak jest również definicji „sztuki”, ale zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku Języka Polskiego” PWN – sztuka, to:

dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne; też: wytwór lub wytwory takiej działalności,
umiejętność wymagająca talentu, zręczności lub specjalnych kwalifikacji,
czyn dokonany dzięki takiej umiejętności.

Zatem z powołanej definicji wynika, że dziedzina „sztuki” odnosi się m. in. do wytworów działalności artystycznej.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że pomimo, faktu że nagrody są/będą wydawane w związku z rywalizacją w dziedzinie sportu oraz dziedzinie sztuki, to nie sposób ww. rywalizacji uznać za konkurs, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem – jak wskazał Wnioskodawca - Spółka nie posiada regulaminu przeprowadzania „konkursów”.

Wobec powyższego ww. zwolnienie nie ma zastosowania do wydawanych przez Wnioskodawcę nagród. W przypadku, gdy ww. rywalizacja skierowana jest/będzie zarówno do pracowników, jak i innych osób, wartość wygranych dla wszystkich uczestników tej rywalizacji stanowi/będzie stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyły obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Art. 42a ust. 1 został zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 4 października 2018 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 2126) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. i stosownie do art. 8 ustawy zmieniającej ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2018 r.

Końcowo wskazać należy, że w powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów z 17 sierpnia 2016 r., znak DD9.8220.2.203.2016.JQP wskazano, że (…) konkurs będzie prowadził do wyłonienia zwycięzców, na podstawie określonych wcześniej kryteriów w regulaminie konkursu. M. in. z tych względów Ministerstwo Finansów uznało stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Natomiast w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym brak regulaminu, a zatem powołana przez Wnioskodawcę interpretacja nie potwierdza prezentowanego przez niego stanowiska

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych związanych: z uczestnictwem w festynie sfinansowanym przez Spółkę jest prawidłowe zaś związanych z wydawaniem nagród wygranych w konkursach organizowanych podczas tego festynu jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin