Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.19.2019.4.AT
z 8 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 22 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z pokryciem kosztów studiów doktoranckich pracownika Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z pokryciem kosztów studiów doktoranckich pracownika Wnioskodawcy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 lutego 2019 r. Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.26.2019.1.GG, 0111-KDIB2-1.4010.19.2019.3.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. oferuje szeroką paletę usług z zakresu przeładunku towaru oraz magazynowania, a także wszelkiego rodzaju czynności logistycznych. Przedmiotem jej działalności pozostają również badania naukowe oraz prace rozwojowe w dziedzinie nauk technicznych. W ramach działania programu operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Regionalnego Spółka otrzymała dofinansowanie z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju na „Opracowanie regału (…)”.

Otrzymane z Unii Europejskiej dofinansowanie stanowi dużą szansę dalszego prężnego rozwoju i wzmocnienia pozycji Spółki na współczesnym rynku logistycznym, a opracowanie regału na pewno przyczyni się do zwiększenia jej konkurencyjności, czyniąc ją interesującym partnerem.

W celu ich pełnego i efektywnego wykorzystania Spółka chciałaby zaproponować jednemu ze swoich pracowników możliwość podniesienia kwalifikacji w drodze podjęcia opłacanych przez pracodawcę studiów doktoranckich, które pozwoliłyby pracownikowi na uzyskanie wszechstronnej wiedzy w następującym zakresie:

1. problem zatrzymania i uwalniania surowców i opakowań,
2. problem regałów szufladkowych jako rozwiązanie sprzętowe umożliwiające podniesienie efektywności wykorzystania powierzchni magazynowej,
3. integracja regałów szufladkowych z WMS.

Pracownik, który miałby podjąć studia doktoranckie pełni w Spółce rolę Prezesa Zarządu, pozostając zatrudnionym na tym stanowisku na podstawie umowy o pracę, będąc jednocześnie jednym z jej udziałowców.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 18 marca 2019 r. wskazano ponadto, że pracownik, który został wytypowany przez Spółkę do podjęcia studiów doktoranckich ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Pozostaje zatrudniony na stanowisku Prezesa Zarządu Spółki nieprzerwanie od 1998 r.

Wnioskodawca planuje zawrzeć z pracownikiem umowę w zakresie sfinansowania kosztów studiów doktoranckich w IV kwartale 2019 r. Na jej podstawie pracownik obowiązany będzie do nadzorowania i bezpośredniego uczestnictwa w pracach nad projektami składanymi do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz w projektach, w ramach których Spółce udało się pozyskać dofinansowanie. Ponadto, pracownik zostanie zobowiązany do przygotowywania wszelkich wniosków kierowanych do Urzędu Patentowego wraz z opracowaniem niezbędnych ku temu dokumentów.

Zdobyte przez pracownika wykształcenie, poza oczywistym faktem podniesienia jego wiedzy i umiejętności, ma na celu podniesienie jego kwalifikacji zawodowych, co pozwoli na jego kwalifikację jako członka kadry naukowej. Tym samym Wnioskodawca jako pomysłodawca projektów a zarazem Prezes Zarządu Spółki oraz członek kadry naukowo-badawczej, będzie mógł składać wnioski do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, oczekując na pozytywne ich rozpatrzenie (wyłącznie wnioski składane przez kadrę naukową z tytułem doktora nauk są bowiem brane pod uwagę w trakcie przyznawania dotacji na projekty naukowe).

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego, zawarto także we własnym stanowisku w sprawie, gdzie wskazano, że zdobyta w trakcie studiów wiedza oraz materiał merytoryczny zebrany do opracowania pracy doktorskiej pozostawać będzie w ścisłym związku z przedmiotem działalności spółki oraz przedmiotem pozyskanego przez nią dofinansowania, tj. budową regałów wykorzystywanych w wewnętrznej logistyce magazynowej. Ww. wiedza która z założenia służyć ma usprawnieniu pracy magazynowej jest niezbędna dla prawidłowego spożytkowania otrzymanych środków unijnych, co z kolei będzie wykorzystywane zarówno przez pracownika jak i przez pracodawcę w dalszym dążeniu do rozwoju spółki. Opracowanie regału, bez wątpienia wpłynie na zwiększenie przychodów spółki w drodze zwiększenia ilości obsługiwanych klientów. Spowodowane to będzie wzrostem wiedzy personelu oraz faktycznych możliwości spółki, która dysponować będzie kolejnym i nowym sprzętem zwiększającym możliwości magazynowe przedsiębiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy koszty studiów doktoranckich w opisanych powyżej okolicznościach, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytane oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z podjęciem studiów doktoranckich przez pracownika będącego zarówno Prezesem Zarządu jak i udziałowcem spółki stanowić będą koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”). Zgodnie z treścią tego przepisu, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, ze wszelkie poniesione przez podatnika wydatki, po wyłączeniu tych z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że pozostają one w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przez niego przychodami lub służą zabezpieczeniu ich osiągnięcia. Innymi słowy, będą nimi wszelkiego rodzaju koszty bezpośrednio lub pośrednio wpływające na osiągnięcie przez podmiot przychodów, związane z działalnością i funkcjonowaniem przedsiębiorcy, z czym będziemy mieli do czynienia w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym.

Pracownik w ramach swoich obowiązków nie tylko zarządza finansami spółki oraz kadrą pracowniczą, ale zajmuje się również promocją usług oraz pozyskiwaniem nowych kontrahentów. W związku z tym, uczestniczy w licznych spotkaniach z potencjalnymi klientami, w trakcie których jego zadaniem jest nie tylko przekonanie przyszłego partnera biznesowego do wysokiej jakości świadczonych usług oraz profesjonalizmu personelu, który będzie je świadczył i nadzorował, ale także przekazanie pozytywnego wizerunku firmy działającej przy użyciu najnowszej technologii oraz wykwalifikowanych specjalistów posiadających szeroką wiedzę oraz doświadczenie w swojej dziedzinie, co stanowi jeden z kluczowych elementów strategii marketingowej. W celu pozyskania nowych kontrahentów niezbędne jest jednak w pierwszej kolejności zwiększenie i usprawnienie powierzchni magazynowej, co pozwoli z kolei na dostosowanie się do stawianych przez rynek i klientów wymagań. W związku z tym, przedsiębiorca wystąpił z odpowiednim wnioskiem o dofinansowanie, które otrzymał.

Zdobycie tytułu doktora, a co za tym idzie znaczne poszerzenie zakresu wiedzy w dziedzinie, którą zajmuje się spółka pomoże w realizacji zadań, które zostały postawione przed pracownikiem, a tym samym przyczyni się do osiągnięcia stawianych przed spółką jako przedsiębiorcą dalekosiężnych celów, zwiększając w efekcie jej prestiż. Zdobyta w trakcie studiów wiedza oraz materiał merytoryczny zebrany do opracowania pracy doktorskiej pozostawać będzie w ścisłym związku z przedmiotem działalności spółki oraz przedmiotem pozyskanego przez nią dofinansowania, tj. budową regałów wykorzystywanych w wewnętrznej logistyce magazynowej. Ww. wiedza która z założenia służyć ma usprawnieniu pracy magazynowej jest niezbędna dla prawidłowego spożytkowania otrzymanych środków unijnych, co z kolei będzie wykorzystywane zarówno przez pracownika jak i przez pracodawcę w dalszym dążeniu do rozwoju spółki. Opracowanie regału, bez wątpienia wpłynie na zwiększenie przychodów spółki w drodze zwiększenia ilości obsługiwanych klientów. Spowodowane to będzie wzrostem wiedzy personelu oraz faktycznych możliwości spółki, która dysponować będzie kolejnym i nowym sprzętem zwiększającym możliwości magazynowe przedsiębiorcy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano także, że podniesienie przez pracownika kwalifikacji zawodowych umiejscowi go w gronie kadry naukowej, co z kolei będzie miało wpływ na wynik rozpoznawania składanych przez spółkę do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju wniosków o dofinansowanie na kolejne projekty naukowe. Wyłącznie wnioski członków kadry naukowej z tytułem doktora są brane pod uwagę i w konsekwencji mogą liczyć na ich pozytywne rozpatrzenie. Możliwość pracy nad kolejnymi projektami oznacza dla spółki rozwój, rozszerzenie oferty, a w konsekwencji możliwość pozyskania nowej klienteli.

Poza jednoznacznym i wyraźnym związkiem przyczynowo-skutkowym pomiędzy wydatkami związanymi z opłaceniem studiów doktoranckich pracownika, a przychodami pracodawcy, swoje stanowisko podatnik uzasadnia użytym przez ustawodawcę w przywołanym powyżej przepisie sformułowaniem „w celu osiągnięcia przychodów”, co oznacza że faktyczne znaczenie ma tutaj sam cel, w związku z którym dokonane zostały wydatki, a nie rozmiar czy fakt osiągniętych w związku z nimi przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że jego wątpliwość powstała w związku z treścią art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. W niniejszej sprawie, wydatki związane ze studiami stanowić będą wprawdzie jednostronne świadczenie na rzecz udziałowca, który jest jednak jednocześnie Prezesem Zarządu pozostającym zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Wydaje się zatem, że przytoczony przepis nie znajdzie tutaj zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki na rzecz pracowników pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca oferuje szeroką paletę usług z zakresu przeładunku towaru oraz magazynowania, a także wszelkiego rodzaju czynności logistycznych. Przedmiotem jego działalności pozostają również badania naukowe oraz prace rozwojowe w dziedzinie nauk technicznych. W ramach działania programu operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Regionalnego Spółka otrzymała dofinansowanie z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju na „Opracowanie regału (…)”. Otrzymane dofinansowanie stanowi dużą szansę dalszego prężnego rozwoju i wzmocnienia pozycji Spółki na współczesnym rynku logistycznym, a opracowanie regału na pewno przyczyni się do zwiększenia jej konkurencyjności, czyniąc Wnioskodawcę interesującym partnerem. W celu ich pełnego i efektywnego wykorzystania Spółka chciałaby zaproponować jednemu ze swoich pracowników możliwość podniesienia kwalifikacji w drodze podjęcia opłacanych przez pracodawcę studiów doktoranckich, które pozwoliłyby pracownikowi na uzyskanie wszechstronnej wiedzy w następującym zakresie: problem zatrzymania i uwalniania surowców i opakowań, problem regałów szufladkowych jako rozwiązanie sprzętowe umożliwiające podniesienie efektywności wykorzystania powierzchni magazynowej, integracja regałów szufladkowych z WMS. Pracownik, który miałby podjąć studia doktoranckie pełni w Spółce rolę Prezesa Zarządu, pozostając zatrudnionym na tym stanowisku od 1998 r. na podstawie umowy o pracę, będąc jednocześnie jednym z jej udziałowców. Wnioskodawca planuje zawrzeć z pracownikiem umowę w zakresie sfinansowania kosztów studiów doktoranckich w IV kwartale 2019 r. Na jej podstawie pracownik obowiązany będzie do nadzorowania i bezpośredniego uczestnictwa w pracach nad projektami składanymi do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz w projektach, w ramach których Spółce udało się pozyskać dofinansowanie. Ponadto, pracownik zostanie zobowiązany do przygotowywania wszelkich wniosków kierowanych do Urzędu Patentowego wraz z opracowaniem niezbędnych ku temu dokumentów. Zdobyte przez pracownika wykształcenie, poza oczywistym faktem podniesienia jego wiedzy i umiejętności, ma na celu podniesienie jego kwalifikacji zawodowych, co pozwoli na jego kwalifikację jako członka kadry naukowej. Tym samym Wnioskodawca jako pomysłodawca projektów a zarazem Prezes Zarządu Spółki oraz członek kadry naukowo-badawczej, będzie mógł składać wnioski do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, oczekując na pozytywne ich rozpatrzenie (wyłącznie wnioski składane przez kadrę naukową z tytułem doktora nauk są bowiem brane pod uwagę w trakcie przyznawania dotacji na projekty naukowe). Zdobyta w trakcie studiów wiedza oraz materiał merytoryczny zebrany do opracowania pracy doktorskiej pozostawać będzie w ścisłym związku z przedmiotem działalności spółki oraz przedmiotem pozyskanego przez nią dofinansowania, tj. budową regałów wykorzystywanych w wewnętrznej logistyce magazynowej. Ww. wiedza która z założenia służyć ma usprawnieniu pracy magazynowej jest niezbędna dla prawidłowego spożytkowania otrzymanych środków unijnych, co z kolei będzie wykorzystywane zarówno przez pracownika jak i przez pracodawcę w dalszym dążeniu do rozwoju spółki. Opracowanie regału, bez wątpienia wpłynie na zwiększenie przychodów spółki w drodze zwiększenia ilości obsługiwanych klientów. Spowodowane to będzie wzrostem wiedzy personelu oraz faktycznych możliwości spółki, która dysponować będzie kolejnym i nowym sprzętem zwiększającym możliwości magazynowe przedsiębiorcy.

Z powyższego wynika, że przedmiotowe wydatki związane ze skierowaniem Prezesa Zarządu na studia doktoranckie, mają wpływ na poszerzenie zakresu wiedzy tego pracownika w dziedzinie, którą zajmuje się spółka oraz na realizację zadań, które zostały postawione przed pracownikiem, a tym samym przyczynią się do zabezpieczenia źródła przychodów oraz jego zwiększenia i umożliwią dalszy rozwój Spółki. Zauważyć bowiem należy, że zdobyta przez pracownika w trakcie studiów wiedza oraz materiał merytoryczny zebrany do opracowania pracy doktorskiej pozostawać będą w ścisłym związku z przedmiotem działalności spółki oraz przedmiotem pozyskanego przez nią dofinansowania, tj. budową regałów wykorzystywanych w wewnętrznej logistyce magazynowej. Co do zasady, wydatki te można zatem uznać za ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jednakże z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku Prezes Zarządu jest jednocześnie udziałowcem Spółki, ocena prawna przedmiotowych wydatków wymaga odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

W dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Nie znajdzie on natomiast zastosowania w przypadku, gdy świadczenia na rzecz udziałowca dotyczą lub są związane z pełnieniem funkcji w organie zarządzającym. Odpowiada im wówczas wykonywanie przez tą osobę fizyczną określonych czynności na rzecz Spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny.

Istotne znaczenie dla kwalifikacji prawnej świadczeń na rzecz Prezesa Zarządu ma również unormowanie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Jednakże wskazać należy, że zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę.

Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego).

Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy CIT, nie uwzględnia zatem wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 38a ustawy CIT nie będą miały zastosowania, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym Spółką, a przedmiotowe wydatki (koszty sfinansowania studiów doktoranckich) można zakwalifikować, jako będące następstwem dwustronnych zobowiązań, przez co stanowią koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają podstawowy wymóg określony w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, tj. mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy że w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności wydatki z tytułu pokrycia kosztów studiów ponoszone przez Spółkę na rzecz Prezesa Zarządu w celu uzyskania przez pracownika tytułu naukowego mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.