Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.15.2019.1.SG
z 10 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wynikającej ze zwrotu dotacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wynikającej ze zwrotu dotacji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2012 r. w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” ) została podpisana umowa z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) na podstawie której, Spółka otrzymała dotację na dofinansowanie realizowanego Projektu “....” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka.

W kwietniu 2017 r. Spółka otrzymała decyzję z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), wzywającą Spółkę do zwrotu kwoty przyznanej dotacji w wysokości 258.280,84 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych liczonymi od dnia przekazania środków na rachunek bankowy Spółki w terminie 14 dni od doręczenia decyzji.

Powodem wypowiedzenia umowy podanym przez PARP było nieosiągnięcie założonych celów Projektu, na który była przyznana dotacja.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy korekty kosztów uzyskania przychodu wynikających z wydania decyzji zobowiązującej do zwrotu otrzymanej dotacji w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę można dokonać w roku podatkowym, w którym została doręczona decyzja z wypowiedzeniem umowy, czy ze skutkiem wstecznym korygując ubiegłe lata?

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta kosztów uzyskania przychodów wynikająca z decyzji nakazującej zwrot dotacji powinna być dokonana na bieżąco tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wpłynęło pismo wzywające do zwrotu dotacji na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1995 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.), rozdziału 3 dotyczącego kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty w części pierwotnie sfinansowanej ze środków pochodzących z dotacji i wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów powinny zwiększać koszty uzyskania przychodów jednorazowo w momencie otrzymania decyzji o zwrocie przedmiotowej dotacji.

Ze względu na niespełnienie warunków przedmiotowej umowy Spółka zobowiązana jest do zwrotu kwoty otrzymanej dotacji. Tym samym, w momencie zwrotu dotacji, dojdzie do obciążenia majątku Spółki i koszty wcześniej wyłączone z kosztów uzyskania przychodów nie będą już kosztami zwróconymi podatnikowi w formie dotacji ale kosztami sfinansowanymi przez samego podatnika.

W zaistniałej sytuacji, nie znajdzie już zastosowania przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty sfinansowane dotacją otrzymaną przez Spółkę. Zatem w związku ze zwrotem otrzymanej kwoty dotacji Spółka prowadząca działalność, będzie miała prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów, kosztów wcześniej wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanych otrzymaną dotacją. Zwrot dotacji na podstawie nakazu zwrotu z kwietnia 2017 r. powoduje sytuację, w której zakupy dokonane przez Spółkę, zostały sfinansowane ze środków Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59.

W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4i updop, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekt związanych z udzieleniem Spółce dotacji nie można traktować jak błędów rachunkowych lub innych oczywistych omyłek.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2012 r. w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością została podpisana umowa z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) na podstawie której, Spółka otrzymała dotację na dofinansowanie realizowanego Projektu “...” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. W kwietniu 2017 r. Spółka otrzymała decyzję z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), wzywającą Spółkę do zwrotu kwoty przyznanej dotacji w wysokości 258.280,84 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych liczonymi od dnia przekazania środków na rachunek bankowy Spółki w terminie 14 dni od doręczenia decyzji. Powodem wypowiedzenia umowy podanym przez PARP było nieosiągnięcie założonych celów Projektu, na który była przyznana dotacja.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że skoro zwrot dofinansowania przez Spółkę spowodowany był nieosiągnięciem założonych celów Projektu, na który była przyznana dotacja, a więc fakt ten nie był możliwy do przewidzenia na etapie zawierania umowy o dofinansowanie (czyli nie było to spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką), to Wnioskodawca winien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w momencie, w którym otrzymał decyzję o zwrocie dotacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.