Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.45.2019.3.MF
z 18 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), uzupełnionym 4 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszt nabycia usługi od Spółki A. stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2019 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszt nabycia usługi od Spółki A. stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.45.2019.2.MF, Znak: 0111-KDIB3-3.4012.55.2019.3.MS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 kwietnia 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką, należącą do Grupy (dalej: „Grupa”). Głównym celem działalności gospodarczej Spółki i zarazem celem biznesowym jest inwestowanie w projekty związane z wytwarzaniem energii elektrycznej - zarówno gotowe projekty fotowoltaiczne z pozwoleniami na budowę instalacji fotowoltaicznej, jak również projekty polegające na budowie elektrowni fotowoltaicznych i czerpania zysków ze sprzedaży energii lub ze zbycia takiego projektu. Projekty fotowoltaiczne realizowane mogą być zarówno na terytorium Polski jak i w innych państwach.

Obecnie Spółka nadzoruje budowę instalacji fotowoltaicznej na terenie Iranu. Projekt realizowany jest w prowincji Y (dalej: „Projekt”) i należy cywilnoprawnie do irańskiej Spółki S. (dalej: „K”), której Spółka jest głównym udziałowcem.

Projekt realizowany przez K. ma na celu budowę farmy fotowoltaicznej o mocy do 5 MWp. Po zakończeniu realizacji Projektu, wyprodukowana energia wytworzona w ramach farmy będzie sprzedawana na podstawie 20-letniej umowy zakupu energii zawartej z władzami Iranu. Spółka nie wyklucza, że po realizacji Projektu udziały w K. zostaną przez nią zbyte.

W ramach realizacji Projektu 1 sierpnia 2018 r. Spółka zawarła z K. umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa Serwisowa”), zgodnie z którą, Spółka zobowiązała się m.in. do:

• zapewnienia funkcji nadzorczych i kierowniczych nad Projektem;
• wyboru usług bankowych, księgowych, kadrowych, podatkowych i prawnych;
• przedfinansowania i organizacji końcowego finansowania inwestycji;
• udzielania porad i zatwierdzania dużych kontraktów na zamówienia;
• wyboru zagranicznych firm zakupowych i dokonywania odpowiednich płatności.
  
  

Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. W związku z tym świadczenie wskazanych wyżej usług przez Spółkę, nie tylko w ramach Projektu, ale również w związku z innymi inwestycjami Spółki nie byłoby możliwe bez wsparcia w postaci usług firm zewnętrznych, czy też usług świadczonych przez podmioty z Grupy.

Na podstawie zapisów Umowy Serwisowej koszty usług nabytych przez Spółkę od podmiotów zewnętrznych zostaną zrefakturowane na rzecz K. (w zależności od danej kategorii kosztów z odpowiednią marżą lub bez), jeśli dane usługi są bezpośrednio związane z Projektem realizowanym przez K.

W związku z realizacją Projektu Spółka korzysta z usług świadczonych przez podmioty z nią niepowiązane jak również m.in. z usług świadczonych przez A. Sp. z o.o. (dalej: „A”), należącej do Grupy, której usługi obejmują m.in.:

• usługi zarządzania,
• usługi zewnętrznego doradcy,
• usługi prawne.
  
  

Podstawą świadczenia usług przez A. na rzecz Spółki jest umowa z 1 maja 2018 r. pomiędzy A. jako usługodawcą i Spółką jako usługobiorcą, przy czym w uzasadnionych przypadkach (wymagających specjalistycznej wiedzy ekonomicznej i prawnej) dopuszczalne jest nabywanie usług na rzecz Spółki przez A. od dostawców zewnętrznych i dalsze refakturowanie. Umowa ta została zawarta w celu usprawnienia procesów zarządzania i uporządkowania kwestii administracyjnych w ramach Grupy. Jak Spółka wskazała powyżej, konieczność nabywania przez Spółkę usług od A. uzasadnia profil prowadzonej przez Spółkę działalności w zakresie koordynacji procesu inwestycyjnego polegającego na budowie farm fotowoltaicznych, a następnie przesyłu, dystrybucji i handlu energią elektryczną, wzgl. sprzedaży gotowych projektów fotowoltaicznych (jak ma to miejsce w przypadku Projektu).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca zleca wykonanie niektórych usług dotyczących Projektu dla A., która następnie wystawia z tego tytułu fakturę VAT na rzecz Spółki.

Do tej pory A. wystawiło na rzecz Spółki kilka faktur związanych z realizacją Projektu. Jednocześnie na podstawie zapisów Umowy Serwisowej Spółka zamierza wystawić stosowne faktury VAT (w terminach wskazanych w Umowie Serwisowej) z tytułu świadczonych przez nią usług (faktury takie obejmować będą koszty związane z usługami nabytymi przez Spółkę od podmiotów niepowiązanych i od A.).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 1 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że posiada dokumenty, z których wynika związek nabywanych przez nią usług od A. z usługami, które świadczy dla K. Są to:

• umowa o świadczenie usług zawarta przez Spółkę z K. (dalej: „Umowa S”),
• specyfikacje wskazujące usługi wykonane (nabyte od podmiotów zewnętrznych oraz A.) przez Spółkę na rzecz K.,
• faktury jakie będą wystawione na podstawie Umowy S. na rzecz K. przez Spółkę w związku z nabywanymi przez Spółkę od podmiotów zewnętrznych i Spółki A. usługami dotyczącymi realizacji projektu w zakresie nadzoru budowy instalacji fotowoltaicznej na terenie Iranu ( budowy prowadzonej przez K.).
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że związek nabywanych przez niego usług z usługami, które świadczy dla K., potwierdzają również wewnętrzne raporty i notatki z podróży służbowych odbywanych przez zarząd Spółki, w wyniku których Spółka nabywa usługi na rzecz K.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszt nabycia powyższej usługi od Spółki A. stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt nabycia usługi od Spółki A. stanowi dla niego koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawy o PDOP”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Na uwagę zasługuje fakt, że w odniesieniu do wydatków na zabezpieczenie i zachowanie, podobnie jak do wydatków na osiągnięcie przychodów, ustawa posługuje się zwrotem „w celu”, a nie „skutek”. Nie ma zatem podstaw do wykazywania bezpośredniej zależności między poniesionym wydatkiem a zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, jakim jest np. działalność gospodarcza. Istotne zatem znaczenie ma rzeczywisty zamiar podatnika, a nie ostateczny skutek poniesionego kosztu.

Ustalenie powyższego nie wyjaśnia co należy rozumieć pod pojęciem „zachowanie” i „zabezpieczenie”. Ustawodawca choć posługuje się tymi pojęciami, nie definiuje ich.

Wskazane jest zatem słownikowe ich rozumienie, zgodnie z którym:

• zachować (zachowywać) to dochować (dochowywać) coś wstanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności,
• zabezpieczyć (zabezpieczać) to dać (dawać) ochronę, osłonę przed czymś niebezpiecznym, szkodliwym; ustrzec (strzec), ochronić (chronić).
  
  

Na podstawie powyższych definicji należy stwierdzić, że wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów to wydatki poniesione w celu zagwarantowania ciągłości funkcjonowania np. działalności gospodarczej, tak aby źródło to przynosiło przychody w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z nabyciem usług świadczonych przez A. na rzecz Spółki, które to wydatki: (i) są niezbędne, aby Spółka mogła świadczyć usługi na rzecz K. na podstawie Umowy Serwisowej, (ii) są związane z nadzorem i zabezpieczeniem przez Spółkę realizacji Projektu na terenie Iranu, w przyszłości zaowocują zyskami Spółki w postaci przychodów z tytułu Umowy Serwisowej (oraz potencjalnie również z tytułu dywidend otrzymywanych od K.). Tym samym, koszty nabycia usług od A. stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm. dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna więc brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest polską spółką, należącą do Grupy. Głównym celem działalności gospodarczej Spółki i zarazem celem biznesowym jest inwestowanie w projekty związane z wytwarzaniem energii elektrycznej - zarówno gotowe projekty fotowoltaiczne z pozwoleniami na budowę instalacji fotowoltaicznej, jak również projekty polegające na budowie elektrowni fotowoltaicznych i czerpania zysków ze sprzedaży energii lub ze zbycia takiego projektu. Projekty fotowoltaiczne realizowane mogą być zarówno na terytorium Polski jak i w innych państwach. Obecnie Spółka nadzoruje budowę instalacji fotowoltaicznej na terenie Iranu. Projekt realizowany jest w prowincji Y i należy cywilnoprawnie do irańskiej Spółki S., której Spółka jest głównym udziałowcem. Na podstawie zapisów Umowy Serwisowej koszty usług nabytych przez Spółkę od podmiotów zewnętrznych zostaną zrefakturowane na rzecz K., jeśli dane usługi są bezpośrednio związane z Projektem realizowanym przez K. Projekt realizowany przez K. ma na celu budowę farmy fotowoltaicznej o mocy do 5 MWp. Po zakończeniu realizacji Projektu, wyprodukowana energia wytworzona w ramach farmy będzie sprzedawana na podstawie 20-letniej umowy zakupu energii zawartej z władzami Iranu. Spółka nie wyklucza, że po realizacji Projektu udziały w K. zostaną przez nią zbyte. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. W związku z tym świadczenie wskazanych wyżej usług przez Spółkę, nie tylko w ramach Projektu, ale również w związku z innymi inwestycjami Spółki nie byłoby możliwe bez wsparcia w postaci usług firm zewnętrznych, czy też usług świadczonych przez podmioty z Grupy. Na podstawie zapisów Umowy Serwisowej koszty usług nabytych przez Spółkę od podmiotów zewnętrznych zostaną zrefakturowane na rzecz K., jeśli dane usługi są bezpośrednio związane z Projektem realizowanym przez K. Podstawą świadczenia usług przez A. na rzecz Spółki jest umowa z 1 maja 2018 r. pomiędzy A. jako usługodawcą i Spółką jako usługobiorcą, przy czym w uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest nabywanie usług na rzecz Spółki przez A. od dostawców zewnętrznych i dalsze refakturowanie. Umowa ta została zawarta w celu usprawnienia procesów zarządzania i uporządkowania kwestii administracyjnych w ramach Grupy. Jak Spółka wskazała powyżej, konieczność nabywania przez Spółkę usług od A. uzasadnia profil prowadzonej przez Spółkę działalności w zakresie koordynacji procesu inwestycyjnego polegającego na budowie farm fotowoltaicznych, a następnie przesyłu, dystrybucji i handlu energią elektryczną, wzgl. sprzedaży gotowych projektów fotowoltaicznych. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca zleca wykonanie niektórych usług dotyczących Projektu dla A., która następnie wystawia z tego tytułu fakturę VAT na rzecz Spółki.

Do tej pory A. wystawiło na rzecz Spółki kilka faktur związanych z realizacją Projektu. Jednocześnie na podstawie zapisów Umowy Serwisowej Spółka zamierza wystawić stosowne faktury VAT z tytułu świadczonych przez nią usług.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku, wydatki związane z nabyciem usług świadczonych przez Spółkę A. na rzecz Spółki, zostały poniesione w związku z zawartą 1 maja 2018 r. umową, w celu usprawnienia procesów zarządzania i uporządkowania kwestii administracyjnych w ramach Grupy. Konieczność nabywania przez Spółkę usług od A. uzasadnia profil prowadzonej przez Spółkę działalności w zakresie koordynacji procesu inwestycyjnego polegającego na budowie farm fotowoltaicznych, a następnie przesyłu, dystrybucji i handlu energią elektryczną, wzgl. sprzedaży gotowych projektów fotowoltaicznych (jak ma to miejsce w przypadku Projektu). Ponadto jak wskazano we wniosku wydatki te są niezbędne, aby Spółka mogła świadczyć usługi na rzecz K. na podstawie Umowy Serwisowej oraz są związane z nadzorem i zabezpieczeniem przez Spółkę realizacji Projektu na terenie Iranu, w przyszłości zaowocują zyskami Spółki w postaci przychodów z tytułu Umowy Serwisowej. Tym samym, ww. wydatki mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo należy dodać, że aby zaliczyć przedmiotowe wydatki związane z nabyciem usług od Spółki A. do kosztów uzyskania przychodów, należy pamiętać o ich właściwym udokumentowaniu, bowiem ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazaniu związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na Podatniku, bo to on wywodzi ze zdarzenia skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i pozostający w związku z przychodem.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia ustalenia, czy wydatki mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zastosowania ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.