Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.102.2019.1.PP
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych naliczanych od 1 października 2019 r. od wartości początkowej samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych naliczanych od 1 października 2019 r. od wartości początkowej samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , zwana dalej „Podatnikiem”, „Stroną”, „Spółką” lub „Wnioskodawcą”, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych oraz doradztwa podatkowego. W Spółce rokiem podatkowym ( obrotowym ) jest okres kolejnych 12 miesięcy od dnia 1 października do dnia 31 września. Na dzień sporządzenia wniosku rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 października 2018 r. do dnia 31 września 2019 r. Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy p.d.o.p. do dnia 30 września 2019 r. Spółka jest zobowiązana do stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochód osobowy marki (…), zwany dalej w skrócie samochodem osobowym lub pojazdem samochodowym, który to samochód osobowy strona nabyła w dniu 30 sierpnia 2017 r. Przedmiotowy samochód osobowy został przekazany przez Spółkę do użytkowania przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2017 r. Wskazać należy, że wnioskodawca w całości sfinansował nabycie opisanego powyżej samochodu osobowego ze środków własnych oraz ww. samochód osobowy Spółka w sierpniu 2017 r. zaewidencjonowała w ewidencji środków trwałych. Strona wartość początkową ww. samochodu osobowego ustaliła na kwotę 148,576,02 zł. Wnioskodawca ustalił jednocześnie, iż ww. samochód osobowy od miesiąca września 2017 r. będzie amortyzowany przez okres 5 lat, według stawki amortyzacyjnej wysokości 20,00% oraz wnioskodawca ustalił jednocześnie, iż od momentu naliczania odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu osobowego, tj. od września 2017 r. przez okres jego amortyzowania, będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wyłącznie odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ww. pojazdu samochodowego nie przekraczającej kwoty 20.000 EURO, tj: w przeliczeniu na złote od kwoty w wysokości 85.220,00 zł, która to kwota została obliczona według kursu średniego euro z dnia przekazania ww. pojazdu samochodowego przez stronę do użytkowania. Jednocześnie wnioskodawca ustalił, że nie zaliczone odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodu były i będą ewidencjonowane przez stronę w kosztach operacyjnych nie zaliczanych przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu. Do dnia 30 września 2019 r. wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od ww. pojazdu samochodowego w wysokości 35.508,33 zł, natomiast do kosztów operacyjnych strona zamierza zaliczyć odpisy amortyzacyjne w kwocie 26.398,34 zł. Strona ustaliła, iż na dzień 1 października 2019 r. niezamortyzowana wartość początkowa ww. samochodu osobowego będzie wynosić 86.669,35 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawcy od dnia 1 października 2019 r. będzie przysługiwało prawo uznania za koszt uzyskania przychodu całości odpisów amortyzacyjnych które będą naliczane przez stronę od wartości początkowej opisanego powyżej samochodu osobowego, który to pojazd samochodowy będzie wykorzystywany przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej, przyjętego do użytkowania przez stronę w sierpniu 2017 r., a którego to pojazdu samochodowego wartość początkowa na dzień przekazania przez Spółkę do użytkowania przekraczała kwotę w wysokości 20.000 EURO?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem strony wydatki związane z użytkowaniem samochodu osobowego przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę, w tym naliczane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ww. pojazdu samochodowego, należy uznać za wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Stosowanie jednak do art. 16 ust. l pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku wnioskodawcy nie uważa się od dnia 1 października 2019 r. za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego wykorzystywanego przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej, które będą naliczane od wartości początkowej przewyższającej kwotę 150.000,00 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych). Wskazać należy w przedmiotowej sprawie, iż wartość początkowa samochodu osobowego przekazanego przez wnioskodawcę do użytkowania w sierpniu 2017 r. wynosiła 148.576,02 zł, czyli nie będzie przekraczała na dzień 1 października 2019 r. kwoty ww. ograniczenia w wysokości 150.000,00 zł. Wskazać także należy, iż ustawodawca w przepisach przejściowych w ustawie z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) nie wskazał, iż odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej samochodów osobowych przyjętych do użytkowania, w przypadku strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych przyjętych do dnia 31 września 2019 r., będą mogły być zaliczone po dniu 1 października 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu, jedynie tylko od wartości początkowej nie przekraczającej 20.000.00 EURO. Dlatego też reasumując powyższe wnioskodawca jest zdania, iż z uwagi na fakt że wartość początkowa samochodu osobowego nie przekracza 150.000,00 zł, Spółce będzie przysługiwało od dnia 1 października 2019 r. prawo uznawania za koszt uzyskania przychodu całości odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowej opisanego powyżej samochodu osobowego, który to pojazd samochodowy będzie wykorzystywany przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej, przyjętego do użytkowania przez stronę w sierpniu 2017 r., a którego to pojazdu samochodowego wartość początkowa nadzień przekazania przez Spółkę do użytkowania przekraczała 20.000 EURO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość dla funkcjonowania podmiotu) oraz możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.

Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby źródło to funkcjonowało w bezpieczny sposób. Zatem wydatki, które przyczynią się do zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodu, to takie wydatki, które w efekcie pozwolą w przyszłości osiągnąć przychód z tego źródła.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych praz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 4 – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019r. – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
2. 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
   
   

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 2 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych oraz doradztwa podatkowego. W Spółce rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy od dnia 1 października do dnia 30 września. Przy prowadzeniu działalności Spółka wykorzystuje samochód osobowy, który nabyła w dniu 30 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wprowadził ww. samochód do ewidencji środków trwałych w sierpniu 2017 r. oraz ustalił jego wartość początkową na kwotę 148 576 zł. Ww. samochód ma być amortyzowany przez okres 5 lat od września 2017 r., według stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%. Spółka ustaliła, że od momentu naliczania odpisów amortyzacyjnych, tj. od września 2017 r. i przez okres amortyzowania ww. samochodu, będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ww. pojazdu nie przekraczającej kwoty 20 000 euro. Wnioskodawca ustalił także, że nie zaliczone odpisy amortyzacyjne były i będą ewidencjowane przez Spółkę w kosztach operacyjnych nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Do dnia 30 września 2019 r. Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w wysokości 35 508 zł, natomiast do kosztów operacyjnych Spółka zaliczy odpisy amortyzacyjne w wysokości 26 398 zł. Wnioskodawca ustalił, że na dzień 1 października 2019 r. niezamortyzowana wartość początkowa ww. samochodu będzie wynosić 86 669,35 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt możliwości zaliczenia od 1 października 2019 r. do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych, które będą naliczane przez Spółkę od wartości początkowej ww. samochodu osobowego, przyjętego do użytkowania przez Spółkę w sierpniu 2017 r., w przypadku gdy wartość początkowa ww. pojazdu na dzień przekazania do użytkowania przekraczała kwotę 20 000 euro.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazał, że nabyty samochód osobowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w sierpniu 2017 r. Natomiast moment naliczania odpisów amortyzacyjnych rozpoczął swój bieg we wrześniu 2017 r. Wnioskodawca ustalił, że przez okres amortyzacji pojazdu będzie zaliczał odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ww. samochodu w wysokości nieprzekraczającej kwoty 20 000 euro. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. nie można było uznać za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

W świetle znowelizowanego art. 16 ust. 1 pkt 4, który określa nowy limit w wysokości 150 000 zł w przypadku samochodów osobowych, należy stwierdzić, że ww. przepis nie ogranicza prawa do stosowania tego limitu od dnia 1 stycznia 2019 r. w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed datą wejścia w życie znowelizowanego przepisu. Jak wskazał Wnioskodawca, wartość początkowa nabytego samochodu osobowego jest odpowiednio niższa od limitu zawartego w ww. przepisie, tj. wartość początkowa pojazdu ustalona została na kwotę 148 576,02 zł.

Jednocześnie, jak wynika z art. 13 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018 r., poz. 2159) – zmieniającego z dniem 1 stycznia 2019 r. m.in. art. 16 ust. 1 pkt 4 updop – podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Odnosząc się do powyższych ustaleń, należy stwierdzić, że Spółka do końca roku podatkowego rozpoczętego w 2018 r., a zakończonego w dniu 30 września 2019 r. powinna stosować limit amortyzacji w wysokości 20 000 euro. Natomiast od dnia 1 października 2019 r. Spółkę będzie obowiązywał nowy limit w kwocie 150 000 zł.

W konsekwencji, Spółka ma prawo do uznania za koszty uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych naliczanych od 1 października 2019 r. od wartości początkowej samochodu osobowego, w związku z zastosowaniem nowego limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 udpop, wynoszącego 150 000 zł.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych naliczanych od 1 października 2019 r. od wartości początkowej samochodu osobowego, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.