Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.137.2019.1.MS
z 10 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. oraz określone spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: „PGK”) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Zgodnie z tą umową Spółka S.A. (jako podmiot dominujący) jest spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji podatkowej.

Spółki wchodzące w skład PGK prowadzą działalność podstawową w zakresie produkcji wyrobów, handlu towarami oraz świadczenia usług, z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem CIT.

Spółka wchodząca w skład PGK (dalej: „Spółka”) zatrudnia pracowników, którzy zrzeszają się w związkach zawodowych, zarówno zakładowych, jak i międzyzakładowych. W ramach Spółki, może działać wiele organizacji pracowniczych stanowiących związki zawodowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2019 r., poz. 263; dalej: „ustawa o związkach zawodowych”), w stosunku do których Spółka (pracodawca) ma określone zobowiązania.

Zgodnie z art. 25 ust. 5, art. 31 ust. 3 oraz art. 341 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, pracodawca zatrudniający pracowników będących członkami związków zawodowych działających u tego pracodawcy, jest zobowiązany zwolnić z obowiązku świadczenia pracy określoną liczbę pracowników, na określony czas pełnienia przez nich funkcji w zarządzie organizacji związkowej lub na czas wykonywania doraźnych czynności przez pracowników, wynikających z ich przynależności do związku zawodowego. Jednocześnie, w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w organizacji pracowniczej/związku zawodowym, pracownik ma zagwarantowane prawo do wynagrodzenia za pracę (w tym zakresie jednak, to zarząd danej organizacji pracowniczej/związku zawodowego podejmuje decyzję, czy dany pracownik będzie z tego prawa korzystał). Koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) tych oddelegowanych pracowników ma obowiązek pokryć pracodawca.

Powyższe zasady (wynikające z ustawy o związkach zawodowych) są respektowane przez Spółkę. W związku z czym zwalnia ona z obowiązku świadczenia pracy tych pracowników, którzy pełnią funkcje związkowe w związkach zawodowych. Jednocześnie, zgodnie z decyzją podjętą przez odpowiednie organy związków zawodowych działających w Spółce (pracodawcy), pracownikom tym wypłacane są wynagrodzenia za czas pełnienia funkcji związkowej, a także pokrywane dodatkowe koszty pracownicze związane z wypłatą wynagrodzenia, tj. narzuty na wynagrodzenia takie jak składki na ubezpieczenie.

Wnioskodawca informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016 - 2018 Spółka S.A. wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkową grupę kapitałową PGK. Podatnik ten utracił byt w wyniku upływu terminu na jaki została utworzona ówczesna PGK. W okresie jej funkcjonowania PGK jako odrębny podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje z 13 kwietnia 2016 r. o sygn. IBPB-1-3/4510-286/16/SK oraz IBPB-1-3/4510-248/16/SK, w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od 1 stycznia 2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowa PGK, ponowne wystąpienie z wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) stanowią koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ze wskazanego przepisu wynika, iż warunkami, które muszą być spełnione aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy są:

• poniesienie wydatku przez podatnika,
• poniesienie w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• brak wskazania wydatku w katalogu kosztów niepodatkowych zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia, tzw. koszty pośrednie.

Najpowszechniejszym kosztem występującym w zakładzie pracy jest wynagrodzenie dla zatrudnionych pracowników. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aktem prawnym gwarantującym pracownikowi (członkowi zarządu związku zawodowego), zwolnionemu z obowiązku świadczenia pracy, otrzymanie wynagrodzenia od pracodawcy jest ww. ustawa o związkach oraz akty wykonawcze do tej ustawy.

Zgodnie z regulacjami ustawy o związkach zawodowych, pracodawcy są zobowiązani ponosić koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem pracownika zwolnionego/oddelegowanego do pracy w związkach zawodowych. Powyższe oznacza, że konieczność zwolnienia określonych pracowników Spółki (z obowiązku świadczenia pracy) do pełnienia funkcji związkowej oraz wypłaty im standardowego wynagrodzenia za czas zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy wynika z przepisów prawa (ustawa o związkach zawodowych), co potwierdza, że wydatki ponoszone na wynagrodzenia tych pracowników są niejako realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa. Dlatego też, Spółka ponosząc te wydatki pozostaje w zgodzie z przepisami prawnymi, utrzymuje dobre relacje ze związkami zawodowymi, co pozwała jej na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej (minimalizowanie ryzyka protestów pracowniczych bądź zarzutów naruszania prawa, motywowanie pracowników, dawanie poczucia odpowiedniego zabezpieczenia interesów pracowniczych). W rezultacie więc, wydatki te w sposób pośredni przekładają się na zabezpieczenie źródła przychodów podatkowych, a w związku z tym, iż nie zostały trwale uznane za wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów (w oparciu o art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), w rozliczeniu podatku dochodowego winny być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.