Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.125.2019.1.MAZ
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 11 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do opodatkowania stawką 0% transakcji WDT, w przypadku przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej dokumentów przewozowych (listów przewozowych CMR, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentów uzupełniających) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do opodatkowania stawką 0% transakcji WDT, w przypadku przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej dokumentów przewozowych (listów przewozowych CMR, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentów uzupełniających).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz jako podatnik VAT UE.

Wnioskodawca utrzymuje stosunki handlowe z kontrahentami prowadzącymi działalność na terenie innych niż Polska państw Unii Europejskiej. Przeważająca część transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej jako: „WDT”), w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT [ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.)], które opodatkowane są stawką podatku w wysokości 0%, przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, tj.:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca gromadzi w formie papierowej niezbędne dokumenty potwierdzające zrealizowanie WDT, m.in. dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) lub specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W przypadku braku możliwości uzyskania ww. dokumentów, w posiadaniu Spółki znajdują się dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

Ze względu na skalę działalności i w związku z dużymi nakładami ponoszonymi na przesyłkę, gromadzenie i przechowywanie przedmiotowych dokumentów w postaci papierowej, Wnioskodawca rozważa odstąpienie od tej formy gromadzenia i przechowywania dokumentów potwierdzających zrealizowanie transakcji WDT, na rzecz ich gromadzenia i przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania tych dokumentów w formie papierowej. Powyższe dotyczy również faktur dokumentujących WDT, które są wystawiane w formie elektronicznej, za uprzednią zgodą odbiorcy oraz spełniają wymogi określone w art. 106m ustawy o VAT. Zgodnie z rozważanym przez Spółkę modelem archiwizacji (digitalizacji), dokumenty potwierdzające zrealizowane transakcje WDT, tj. dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR), specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT [winno być: art. 42 ust. 11 ustawy o VAT – przypis Organu], odbierane będą przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej, jako skan dokumentu oryginalnego, załączony do wiadomości e-mail, otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta Spółki (dalej jako: „dokumenty elektroniczne”). W niektórych przypadkach, w terminie późniejszym Spółka będzie otrzymywała papierowe wersje dokumentów elektronicznych, lecz nie będzie to regułą. Dokumenty elektroniczne przesyłane będą na specjalnie utworzony w tym celu adres poczty elektronicznej Wnioskodawcy. Po odebraniu dokumentu elektronicznego Spółka nie będzie miała możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w jego treści (format pliku, w którym przechowywany będzie zeskanowany dokument, będzie uniemożliwiał ingerencję w jego treść). Tym samym zapewniona zostanie autentyczność pochodzenia dokumentów elektronicznych oraz integralność ich treści.

Dokumenty, będące przedmiotem wniosku, będą zatem przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych dokumentów, od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W przypadku przechowywania dokumentów potwierdzających dokonanie WDT w formie elektronicznej, uprawnionym organom podatkowym umożliwiony będzie na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, dostęp do tak przechowywanych dokumentów. Dostęp do dokumentów przechowywanych w formie elektronicznej, w tym ich pobierania, przechowywania i przetwarzania danych w nich zawartych, odbywał się będzie na warunkach określonych w przepisach prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR), specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej (tj. jako skan stanowiący załącznik do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą uprawniać Wnioskodawcę do stosowania stawki 0% dla realizowanych przez nią transakcji WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR), specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, gromadzone i przechowywane przez Spółkę wyłącznie w formie elektronicznej (tj. jako skan stanowiący załącznik do wiadomości e-mail, otrzymywanej od przewoźnika lub kontrahenta), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 oraz ust. 11 ustawy o VAT. W konsekwencji, tak samo jak dokumenty papierowe, będą one uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% dla realizowanych przez nią transakcji WDT.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy o VAT. Aby podatnik mógł zastosować stawkę 0% dla WDT powinien przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać w swojej dokumentacji dowody potwierdzające fakt, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Dokumentami, o których mowa powyżej, są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). W ocenie Wnioskodawcy, za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o VAT można uznać w szczególności skan, podpisanego przez nabywcę towarów, dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (skan podpisanego przez nabywcę dokumentu CMR) oraz skan dokumentu stanowiącego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, że przepisy ustawy o VAT nie stanowią o formie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, każda forma tych dokumentów jest dopuszczalna. Należy zauważyć, że w przywołanym artykule nie wskazano, w jakiej formie dokumenty powinny występować, aby uznać je za wystarczające do zakwalifikowania ich jako dowody uprawniające do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla WDT. W rezultacie rozróżnienie dokumentów dla celów dowodowych, na dokumenty w formie papierowej (podpisany przez nabywcę egzemplarz dokumentu CMR lub specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), czy elektronicznej (skan przesłany jako załącznik do wiadomości e-mail), nie powinno mieć wpływu na możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla WDT, o ile jednoznacznie będą dowodzić wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy w kraju członkowskim UE innym niż Polska.

Podobnie w przypadku dokumentów uzupełniających, opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, ustawodawca nie wskazał, aby zachodziła konieczność ich posiadania w formie papierowej. Tym samym, dla możliwości skorzystania ze stawki 0% dla WDT, wystarczające będzie, jak Wnioskodawca będzie posiadał ww. dokumenty w formie elektronicznej i jednocześnie zapewniona zostanie autentyczność pochodzenia takich dokumentów oraz integralność ich treści.

Prawidłowość takiego podejścia znalazła również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, czego wyrazem są poglądy przyjęte w interpretacjach indywidualnych, wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lutego 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.203.2016.1.JNa, w której organ podatkowy wskazał, że „w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentom przechowywanym w formie elektronicznej. Jeżeli są to dokumenty przechowywane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody potwierdzające realizowane przez Wnioskodawcę transakcje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz transakcje eksportu towarów. Zatem dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej (tj. jako skan stanowiący załącznik do wiadomości e mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta), bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy i tym samym będą uprawniać Wnioskodawcę do stosowania stawki 0% dla realizowanych przez niego transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”.

Podobne stanowisko zostało zajęte w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie indywidualnej interpretacji z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IPPP3/443-530/14-2/JF. Zgodnie z tą interpretacją, przedstawione powyżej stanowisko jest aktualne także w stosunku do dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zdaniem organu podatkowego „elektroniczna forma przechowywania dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie wystarczająco uprawdopodobniona. Wobec tego dokumenty przechowywane w formie elektronicznej np. w postaci plików PDF, w sposób niebudzący wątpliwości co do ich autentyczności, mogą stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”.

Wobec powyższego uznać należy, że uprawnienie Wnioskodawcy do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dokumentów CMR, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, bądź dokumentów uzupełniających w formie papierowej. Tym samym nie ma podstaw do odmówienia mocy dowodowej dokumentom dostarczonym w formie elektronicznej (skan), za pomocą wiadomości e-mail w formacie, który uniemożliwia ingerencję w treść dokumentu (PDF). W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że będąc w posiadaniu ww. dokumentów jedynie w formie elektronicznej (tj. w formie skanu), będzie uprawniony do stosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu wskazać można na: interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 stycznia 2014 r., sygn. ILPP4/443-465/13-3/ISN; interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 marca 2015 r., sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS; interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r., sygn. IBPP4/4512-191/15/EK; interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 czerwca 2016 r., sygn. IBPP2/4512-159/16/EK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym - art. 2 pkt 32 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 – art. 13 ust. 6 ustawy.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzają-cych dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Katalog ten może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Powyższe nie oznacza jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikowi bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów. Najistotniejsze jest jednak, żeby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika jednoznacznie, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Zatem niezbędne jest, aby posiadane przez podatnika dokumenty oraz ich treść „łącznie” potwierdzały, że mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT oraz podatnik VAT UE. Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i gromadzi na potwierdzenie tych transakcji dokumenty w formie papierowej (dokumenty przewozowe - listy przewozowe CMR, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku lub dokumenty uzupełniające). Spółka rozważa przechowywanie tych dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej, także faktur dokumentujących WDT, które za zgodą odbiorców wystawia w formie elektronicznej. Dokumenty elektroniczne będą przesyłane na specjalnie utworzony adres poczty elektronicznej Wnioskodawcy. Spółka nie będzie miała możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian treści tych dokumentów, zachowana będzie autentyczność ich pochodzenia, integralność treści i czytelność, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Dostęp do tych dokumentów, zgodnie z przepisami prawa, zostanie umożliwiony organom podatkowym.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do opodatkowania stawką 0% transakcji WDT, w przypadku przechowywania wyłącznie - w formie elektronicznej (jako skan stanowiący załącznik do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta) - dokumentów potwierdzających dokonanie transakcji WDT (będą to dokumenty przewozowe – list przewozowy CMR, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy).

Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że w ramach planowanego modelu archiwizacji (digitalizacji) otrzymywane przez Wnioskodawcę, na specjalnie utworzony adres poczty elektronicznej, skany dokumentów potwierdzających dokonanie transakcji WDT (będą to dokumenty przewozowe – listy przewozowe CMR, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy). Dokumenty te, wraz z fakturami elektronicznymi, będą przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Po odebraniu skanu dokumentów potwierdzających dokonanie WDT, Spółka nie będzie miała możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w ich treści, zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność i czytelność treści tych dokumentów. Dokumenty te będą przechowywane w podziela na okresy, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie. Umożliwiony będzie organom podatkowym, na ich żądanie, dostęp do tych dokumentów przechowywanych w formie elektronicznej, ich pobór, przetwarzanie danych, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Kwestia przechowywania dokumentacji uregulowana jest w art. 112 ustawy. W artykule tym określone zostały jedynie terminy przechowywania dokumentacji podatkowej związanej z VAT. Przepisy ustawy nie stanowią natomiast o formie dokumentów, zatem można wnioskować, że każda ich forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona.

Natomiast odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów, potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy, na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT. Transakcja WDT (dokonanie wywozu towarów i ich dostawa do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego) powinna być potwierdzona w oparciu o dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy, stanowiące podstawowy katalog dokumentów, uwiarygadniających tę dostawę. W przypadku natomiast, gdy te dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy w innym państwie członkowskim, mogą być one uzupełnione dodatkowymi dokumentami, wskazanymi w szczególności w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie jest wymagane łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów, wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie i w sposób wystarczający potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przy tym wymienione przepisy nie stanowią o formie lub formacie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma lub format dokumentu, byle uprawdopodobniały wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu od odbiorcy w formie elektronicznej, np. jako skan. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna. Jeżeli zatem będzie to otrzymany od odbiorcy towaru dokument, udostępniony w formie elektronicznej, jako e-mail lub skan – jak to przedstawił w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca - nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności pochodzenia, integralności i czytelności treści, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Reasumując, ze względu na powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia oraz integralności treści i czytelności, przechowywane przez Wnioskodawcę, wyłącznie w formie elektronicznej (jako skan, stanowiący załącznik do wiadomości e-mail, otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta), dokumenty jednoznacznie potwierdzające dokonanie transakcji WDT (dokumenty przewozowe – listy przewozowe CMR, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty uzupełniające, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy), będą uprawniały Spółkę do stosowania stawki opodatkowania 0% dla realizowanych transakcji WDT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie sformułowanego pytania, zatem swoim zakresem nie obejmuje oceny spełniania przez Wnioskodawcę pozostałych wymogów, uprawniających do stosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT, bowiem powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.