Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.174.2019.2.PRP
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia – według daty nadania – 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.) oraz z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania „Transakcji pierwszej” za eksport towarów oraz prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla ww. dostawy,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT „Transakcji drugiej” na terytorium kraju
  

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania „Transakcji pierwszej” za eksport towarów oraz prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla ww. dostawy,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT „Transakcji drugiej” na terytorium kraju.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia – według daty nadania – 15 kwietnia 2019 r. oraz z dnia 4 czerwca 2019 r. poprzez pełnomocnictwo i doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. sp. k. (dalej jako „A” lub „Wnioskodawca”) oraz spółka B sp. z o.o. (dalej jako ,B”) są podmiotami z siedzibą na terytorium Polski (ten sam adres siedziby), zarejestrowanymi w Polsce dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Działalność A koncentruje się na produkcji wyposażenia ogrodowego i domowego, w szczególności parasoli przeciwsłonecznych, mebli ogrodowych, poduszek na meble ogrodowe oraz materacy, łóżek i tekstyliów domowych takich jak poduszki na krzesła, poduszki dekoracyjne, maty na stół, zasłony itp. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje następujących transakcji:

Transakcja pierwsza

A dokonuje dostawy wyprodukowanych wyrobów gotowych dla B, a B dokonuje dostawy tych towarów dla podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Ukrainy (dalej jako „Nabywca”). Przy czym towar transportowany jest bezpośrednio z magazynu A na terytorium Polski do Nabywcy na terytorium Ukrainy. Za transport towarów z terytorium Polski (z magazynu A) na terytorium Ukrainy będzie odpowiedzialna A. A będzie w szczególności odpowiedzialna za wybór przewoźnika, kontakt z przewoźnikiem, organizacje transportu, zlecenie usług przewoźnikowi (będzie otrzymywała fakturę od przewoźnika za usługi transportowe) oraz będzie odpowiedzialna za towar w czasie jego transportu z Polski na Ukrainę. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z A na B będzie następowało na terytorium Ukrainy (zgodnie z ustalonymi warunkami dostawy A PL będzie odpowiadała za transport towarów na terytorium Ukrainy). A będzie każdorazowo dysponował listem przewozowym CMR, który będzie zawierał w szczególności następujące dane: - pole numer 1 „Nadawca” - dane B, - pole numer 2 „Odbiorca” - dane Nabywcy na Ukrainie; - pole numer 3 „Miejsce przeznaczenia” - adres dostawy na Ukrainie; - pole numer 4 „Miejsce i data załadowania” - adres i data załadunku na terenie Polski, - pole numer 5 „Załączone dokumenty” - faktura dotycząca transakcji pomiędzy B a ostatecznym odbiorcą na Ukrainie; - pole numer 14 „Postanowienia odnośnie przewoźnego” - DDP miejsce na Ukrainie.

Odprawę celną eksportową w Polsce dokonuje B. Podmiot ten składa do organów celnych dokument celny wywozowy (tj. Jednolity Dokument Administracyjny - SAD) zawierający w szczególności następujące informacje: - pole numer 2 „Nadawca/Eksporter” - dane B; - pole numer 8 „Odbiorca” - dane ostatecznego odbiorcy na Ukrainie; - pole numer 22 „Waluta i ogólna wartość faktury” - wartość sprzedaży towarów od B do ostatecznego odbiorcy na Ukrainie; - pole numer 44 - zostaną wskazane obie faktury - wystawiona przez A PL na B i wystawiona przez B na Nabywcę. W polu tym zostanie wpisany kod 04PL06 wraz z NIP A oraz numerem i wartością netto faktury wystawionej przez A na B. W związku z powyższym po opuszczeniu przez towar obszaru Wspólnoty A otrzyma komunikat IE-599.

Transakcja druga

A nabywa towary od podmiotu z siedzibą na terytorium Chin (dalej jako „Dostawca”), a następnie dokonuje sprzedaży tych towarów na rzecz B. Natomiast B dokonuje dostawy tych towarów do Nabywcy z siedzibą na terytorium Ukrainy. Zakupione przez A towary transportowane są bezpośrednio z terytorium Chin na terytorium Ukrainy (w momencie rozpoczęcia transportu z Chin wiadomo jest, że miejscem docelowej dostawy tych towarów jest Ukraina), przy czym transportowany statkiem z Chin towar wpływa do portu w Gdyni, a z portu w Gdyni transportowany jest na Ukrainę. Z momentem wprowadzenia towaru na terytorium Unii Europejskiej towar zostaje objęty procedurą tranzytu i nie przestaje podlegać tej procedurze na terytorium Polski czy innego kraju Unii Europejskiej. Towar nie zostaje dopuszczony do obrotu na terytorium Unii. W stosunku do nabywanych towarów nie powstaje dług celny oraz nie są pobierane opłaty wyrównawcze oraz opłaty o podobnym charakterze. Za transport towarów z terytorium Chin na terytorium Ukrainy odpowiada w całości A. Opisana we wniosku dostawa towarów nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. A nie jest zarejestrowany dla podatku o charakterze podobnym do podatku od towarów i usług w Chinach, tj. w państwie, z którego towar jest transportowany do państwa docelowego (na Ukrainę).

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Odnośnie „Transakcji pierwszej”:

1. Nabywca będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium Ukrainy.
   
   

Odnośnie „Transakcji drugiej”:

1. Pomiędzy wejściem przedmiotowych towarów do portu w Gdyni a dalszym ich transportem nie będą wykonywane w stosunku do ww. towarów jakiekolwiek czynności (np. przepakowanie itp.).
2. Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium Chin.
3. B nabywa prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium Ukrainy.
4. Nabywca towarów (X) będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium Ukrainy.
5. Dostawa towarów pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą dokonywana jest przy zastosowaniu reguły FOB. Dostawca zobowiązany jest do dostarczenia towaru do portu w Chinach i załadunek na statek. Wnioskodawca w ramach organizacji transportu z Chin na Ukrainę odpowiada za wybór przewoźnika, zlecenie przewoźnikowi transportu towarów z portu w Chinach na Ukrainę (Wnioskodawca informuje przewoźnika o dostawie), utrzymuje kontakt z przewoźnikiem w trakcie trwania transportu (w razie jakichkolwiek problemów, pytań, konieczności dostarczenia dokumentów przewoźnik kontaktuje się z Wnioskodawcą), ponosi koszty związane z odprawą celną w eksporcie. Na zlecenie Wnioskodawcy przewoźnik organizuje fracht morski, opłaty portowe i transport drogowy, a następnie obciąża opłatami i kosztami usług Wnioskodawcę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „Transakcja pierwsza” stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym A ma prawo do zastosowania na wystawianych fakturach stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0% w eksporcie?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym transakcja opisana jako „Transakcja druga” nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce u Wnioskodawcy, tj. nie stanowi dla Wnioskodawcy ani importu towarów ani eksportu towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opisana powyżej „Transakcja pierwsza” stanowi dla A eksport towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”), w związku z czym spółka A będzie miała prawo zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0% w eksporcie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. eksport towarów.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 8 tej ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz (tzw „eksport bezpośredni”), lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (tzw. „eksport pośredni”), z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu, służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Opisana transakcja stanowi transakcję łańcuchową, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z powyższym przepisem, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Pomimo istnienia jednak kilku dostaw, to w ramach transakcji łańcuchowej dochodzi tylko do jednego fizycznego wydania towaru.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 2 oraz 3 ustawy o VAT, przy dostawach towarów dokonywanych w ramach łańcucha transakcji, miejsce świadczenia ustalane jest w celu określenia miejsca (państwa) opodatkowania danej dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia przy dostawie w ramach transakcji łańcuchowych. Zgodnie z treścią tego przepisu, dostawę która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną (a zarazem opodatkowaną) w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną (a zarazem opodatkowaną) w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT tylko jedna z dostaw realizowanych w ramach łańcucha będzie stanowić eksport towarów. Jest to tzw. dostawa „ruchoma”, tj. dostawa, do której przyporządkowuje się transport.

W przedmiotowej sprawie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów z Polski na Ukrainę jest A, a przeniesienie prawa do rozporządzania towarem z A na B oraz z B na Nabywcę z Ukrainy następuje na terytorium Ukrainy. W związku z tym transport towarów należy przyporządkować dostawom dokonywanym przez A dla B, a w konsekwencji dostawy dokonywane przez A stanowią eksport towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dostawa towarów dokonywana jest w ramach tzw. eksportu bezpośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Zgodnie z przytoczoną definicją, do uznania danej czynności za eksport bezpośredni towarów konieczne jest wystąpienie łącznie następujących przesłanek:

1. transport towarów dokonany jest z Polski poza terytorium UE, przez dostawcę posiadającego siedzibę na terytorium Polski (lub na jego rzecz),
2. transport towarów jest dokonywany w związku z dostawą towarów określoną w art. 7 ustawy o VAT,
3. transport jest potwierdzony przez określony w przepisach urząd celny.
   
   

Dokonując analizy powyższej definicji eksportu bezpośredniego w kontekście czynności stanowiących przedmiot wniosku, Wnioskodawcy doszli do wniosku, że warunki na jakich dochodzi do dostawy realizowanej przez A, wskazują na realizację wszystkich przesłanek umożliwiających klasyfikację tej transakcji na gruncie przepisów ustawy o VAT jako eksportu bezpośredniego. Powyższa konkluzja wynika z faktu, iż towar będący przedmiotem transakcji zostanie przetransportowany przez spółkę A (a więc przez dostawcę lub na jego rzecz) z terytorium Polski na terytorium kraju znajdującego się poza terytorium UE, a nie przez nabywcę lub na jego rzecz (towar nie będzie transportowany przez B).

Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT posługuje się zwrotem „dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych”. Nie ulega zatem wątpliwości, że art. 2 pkt 8 ustawy o VAT odnosi się do fizycznego transportowania towaru z terytorium kraju poza terytorium UE (z perspektywy regulacji ustawy o VAT nie ma znaczenia kto dokonuje odprawy celnej wywozowej; przepisy podatkowe nie odnoszą się także do pojęcia eksportera w rozumieniu prawa celnego). W przedmiotowej sprawie towar transportowany jest faktycznie przez dostawcę lub na jego rzecz (tj. przez A), a nie przez nabywcę lub na jego rzecz (nie przez B), w konsekwencji nie można w przedmiotowym przypadku uznać, że mamy do czynienia na gruncie ustawy o VAT z tzw. „eksportem pośrednim”, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b), bowiem nie mamy do czynienia z sytuacją, gdy transport towarów dokonywany jest przez nabywcę.

Skoro transport towarów dokonywany jest przez dostawcę lub na jego rzecz może zaistnieć jedynie sytuacja wskazana w art. 2 pkt 8 lit. a) tj. tzw. „eksport bezpośredni”. Należy podkreślić, że transport towarów jest dokonany w związku z dostawą towarów określoną w art. 7 ustawy o VAT.

Przez eksport towarów rozumie się „dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE”. Należy zatem uznać, że definicja - dotyczy przypadku, w którym towary są transportowane w związku z dokonaną dostawą, którą należy rozumieć zgodnie z art. 7 ustawy o VAT jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. W świetle powyższego, towary transportowane przez A z Polski poza terytorium UE stanowią przedmiot dostawy dokonanej przez A. W wyniku tej transakcji dochodzi do przejścia prawa do rozporządzenia nimi jak właściciel z A na B. W związku z tym również drugi z warunków eksportu bezpośredniego zostanie w przedmiotowej transakcji spełniony. Ponadto podkreślenia wymaga fakt, iż wywóz towarów poza UE jest każdorazowo potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. A otrzymuje dokument IE-599 potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE. Tym samym, spełnione zostaną wszystkie przesłanki wskazane w ustawie o VAT, niezbędne do zakwalifikowania dostawy, która ma zostać dokonana przez A, jako eksportu bezpośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreślił, że stanowisko przedstawione powyżej zostało potwierdzone w analogicznym stanie faktycznym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-446/15-4/AJB.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się pod warunkiem, że podatnik posiada dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie przesłanki art. 41 ust. 4 ustawy o VAT zostały spełnione, ponieważ, jak wskazano powyżej, A będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzonych przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych, dokumentujących wywóz towarów poza terytorium UE. A, po opuszczeniu przez towar obszaru Wspólnoty, otrzyma bowiem komunikat IE599. W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że opisana w stanie faktycznym „Transakcja pierwsza” stanowi dla A eksport towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”), w związku z czym spółka A będzie miała prawo zastosować dla tej transakcji stawkę podatku VAT w wysokości 0%.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja opisana jako „Transakcja druga” nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług u Wnioskodawcy ani jako import towarów ani jako eksport towarów.

Import towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. import towarów na terytorium kraju. Poprzez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium UE (art. 2 pkt 7 ustawy o VAT). Miejsce świadczenia w przypadku importu towarów określa art. 26a ustawy o VAT. Zgodnie z ustępem 1 tej regulacji miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku, gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

1. uszlachetniania czynnego,
2. odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
3. składowania celnego,
4. tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,
5. wolnego obszaru celnego

- miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom (art. 26a ust. 2 ustawy o VAT).

Ponieważ w przedmiotowym przypadku towary z momentem wprowadzenia ich na terytorium Unii Europejskiej będą objęte procedurą tranzytu, której nie przestaną podlegać na terytorium żadnego państwa unijnego, w tym na terytorium Polski, a zatem przedmiotowa transakcja nie stanowi importu towarów na terytorium Polski.

Ponadto, zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 tej regulacji.

Zgodnie z art. 19a ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Ponieważ w przedmiotowej sytuacji w stosunku do nabywanych przez Wnioskodawcę towarów nie powstaje dług celny oraz nie są pobierane opłaty wyrównawcze oraz opłaty o podobnym charakterze, to nie powstaje też obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług od tej transakcji.

Eksport towarów

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia przy dostawie w ramach transakcji łańcuchowych. Zgodnie z treścią tego przepisu, dostawę która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną (a zarazem opodatkowaną) w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną (a zarazem opodatkowaną) w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT tylko jedna z dostaw realizowanych w ramach łańcucha będzie stanowić eksport towarów. Jest to tzw. dostawa „ruchoma”, tj. dostawa, do której przyporządkowuje się transport. W przedmiotowej sprawie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów z Chin na Ukrainę jest A, a przeniesienie prawa do rozporządzania towarem z A na B następuje na terytorium Ukrainy. W związku z tym transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonywanej pomiędzy podmiotem z Chin a A, a miejscem opodatkowania kolejnych dostaw, tj. dostawy A dla B oraz dostawy dokonywanej przez B na rzecz Nabywcy z Ukrainy jest terytorium kraju zakończenia transportu towarów, tj. terytorium Ukrainy.

W konsekwencji transakcją „ruchomą” jest transakcja pomiędzy Dostawcą z Chin a A.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. eksport towarów.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 8 tej ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz (tzw „eksport bezpośredni”), lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (tzw „eksport pośredni”), z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu, służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W przedmiotowej sprawie towar, w ramach „ruchomej” transakcji pomiędzy Dostawcą z Chin a A, transportowany jest z terytorium Chin (dostarczenie towaru do portu w Gdyni, a następnie podjęcie jego transportu z portu w Gdyni na Ukrainę, nie przerywa transportu), a zatem nie mamy do czynienia z transportem towarów z terytorium Polski, a w konsekwencji nie mamy do czynienia z eksportem towarów na terytorium Polski.

Z kolei kolejne dostawy towarów, tj. w szczególności dostawa towarów pomiędzy A a B, jako transakcja „nieruchoma” podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, tj. w miejscu zakończenia transportu, a zatem skoro transport towarów kończy się na Ukrainie, to dostawa towarów pomiędzy A a B podlega opodatkowaniu na Ukrainie i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT na terytorium Polski.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionych okolicznościach nie powstanie u Wnioskodawcy na terytorium Polski obowiązek podatkowy ani z tytułu importu towarów ani z tytułu eksportu towarów. W konsekwencji, faktury wystawione przez A oraz B dokumentujące dostawę towarów nie powinny zawierać podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla innych podmiotów.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.