Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.252.2019.2.IR
z 14 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 31 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu i obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu przewalutowania środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu i obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu przewalutowania środków pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zainteresowana (dalej też „Wnioskodawczyni”) w 2018 r. powróciła do Polski po wieloletnim pobycie za granicą. Od 2018 r. ma w Polsce miejsce zamieszkania i nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.; dalej: ustawa PIT). Nie prowadzi też pozarolniczej działalności gospodarczej.

Po powrocie do Polski, Zainteresowana otrzymywała na rachunek bankowy prowadzony w Polsce przez bank krajowy, darowizny pieniężne od swojego ojca przebywającego za granicą. Darowizny te, po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, zostały zgłoszone w odpowiednim terminie właściwemu organowi podatkowemu poprzez złożenie zgłoszenia SD-Z2. Kwoty wspomnianych darowizn były przesyłane z rachunku bankowego prowadzonego za granicą w dolarach amerykańskich. Zainteresowana dokonywała ich wypłat w złotych, w związku z czym bank krajowy dokonujący tych wypłat musiał dokonać tzw. przewalutowania, tj. przeliczenia ich na złote według odpowiedniego kursu. Tak otrzymane kwoty w złotych były przez Zainteresowaną przeznaczane na bieżące wydatki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym kwota uzyskana z wymiany dolarów amerykańskich na ich równowartość w złotych stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przewalutowanie posiadanych przez Nią środków pieniężnych nie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PIT. Tego rodzaju operacja przewalutowania środków pieniężnych w walucie obcej na środki pieniężne w złotych jest więc dla Zainteresowanej neutralna podatkowo, a zatem w opisanym stanie faktycznym nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 24c ust. 1 ustawy PIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i ust. 3.

Zgodnie zaś z ust. 2 pkt 3 powołanego artykułu, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 ‒ co jednak w sprawie niniejszej nie ma znaczenia).

Z kolei, stosownie do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 ‒ co jednak w sprawie niniejszej nie ma znaczenia).

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy PIT, a konsekwencją powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwalifikacja do jednego ze źródeł przychodów określonych w zacytowanym powyżej art. 10 ust. 1 ustawy PIT.

Jak więc z powyższego wynika, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu, jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Oznacza to również, że bez powstania przychodu na gruncie przepisów ustawy PIT nie jest możliwe zaistnienie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które w istocie są określonym przyrostem majątkowym.

Według Wnioskodawczyni, dla porządku przywołać można stanowisko Trybunału Konstytucyjnego zawarte w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), w którym Trybunał (odwołując się do literatury przedmiotu ‒ por. A. Nita, Prawo podatkowe, op. cit., s. 184; J. Grabarczyk, op. cit., s. 105) zauważył, że warunkiem objęcia podatkiem dochodowym korzyści majątkowej uzyskanej przez podatnika jest jej rzeczywisty i wymierny charakter; co do zasady przychodami są jedynie świadczenia rzeczywiście uzyskane, a nie należne przyrosty wartości (pkt 4.1.1. powołanego wyroku).

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione uregulowania prawne oraz okoliczności faktyczne przedstawione w opisanym stanie faktycznym, należy zdaniem Wnioskodawczyni stwierdzić, że przewalutowanie środków pieniężnych posiadanych przez Nią nie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy PIT i jest tym samym neutralne podatkowo dla Wnioskodawczyni, jako że zdarzenie to nie niesie dla Niej żadnej korzyści majątkowej (o rzeczywistym i wymiernym charakterze) i nie powodując przyrostu w Jej majątku.

Wnioskodawczyni wskazała też, że podziela i przyjmuje za własny pogląd wyrażony przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2018 r. (nr 0112-KDIL3-2.4011.287.2018.1.TR), wydanej w analogicznej sprawie, bowiem dotyczącej prawnopodatkowej kwalifikacji operacji przewalutowania na złote środków pieniężnych uzyskanych w walucie w drodze spadku. Organ podatkowy wyjaśnił w niej, że „operacja przewalutowania środków pieniężnych w walucie obcej na środki pieniężne w złotych jest neutralna podatkowo. (...) W przypadku wymiany waluty obcej, poza działalnością gospodarczą nie dochodzi do zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych. Wnioskodawca zamienił na złotówki własne środki pieniężne nabyte w walucie obcej w drodze spadku (...). W konsekwencji, należy zatem uznać, że w takim przypadku nie doszło do przyrostu w majątku Wnioskodawcy, ale jedynie do zmiany waluty, w której był on wyrażony”.

Wnioskodawczyni rozumie, że rzeczona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie w sprawie, w której została wydana, jednakże została powołana we wniosku z uwagi na zawarte w niej cenne wskazówki interpretacyjne, które w ocenie Wnioskodawczyni znajdują zastosowanie również w niniejszej sprawie.

Podsumowując, zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawczyni jest więc, według Niej, prawidłowe, bowiem w związku z przewalutowaniem dolarów amerykańskich na złotówki nie powstał po Jej stronie przychód, a tym samym nie powstał również dochód dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.