Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.185.2019.1.MM
z 4 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków w postaci gratyfikacji finansowej oraz nagrody finansowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków w postaci gratyfikacji finansowej oraz nagrody finansowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz nie posiada statusu uczelni.

Wnioskodawca zamierza organizować kursy/szkolenia kompetencji zawodowych osób fizycznych. Udział w kursie/szkoleniu będzie odpłatny. Spółka zamierza w celu zdobycia szerokiego grona klientów, wprowadzić Program Polecający, w którym ustalone zostaną zasady, że w przypadku zgłoszenia się osoby zainteresowanej udziałem w kursie/szkoleniu z polecenia osoby, która brała udział w okresie wcześniejszym w organizowanym przez Wnioskodawcę kursie/szkoleniu, osobie polecającej zostanie wypłacona gratyfikacja finansowa (środki pieniężne) w kwocie jednakowej dla wszystkich osób polecających. Zasady uzyskania gratyfikacji zostaną opisane w Programie Polecającym. Gratyfikacja ta zostanie wypłacona pod warunkiem, gdy:

• zostanie polecona firma Wnioskodawcy, tj. wcześniejszy uczestnik kursu/szkolenia poleci firmę Wnioskodawcy,
• osoba zgłaszająca się do firmy Wnioskodawcy, która weźmie udział w kursie/szkoleniu dokona pełnej odpłatności za udział oraz wskaże, że jej uczestnictwo następuje z polecenia wskazanej osoby.
  
  

Ponadto Wnioskodawca rozważa dodatkowy sposób na zwiększenie liczby uczestników biorących udział w organizowanych kursach/szkoleniach, poprzez przekazanie nagrody finansowej. Osoby, które zakończą z wynikiem pozytywnym szkolenie/kurs otrzymają nagrodę pieniężną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki opisane zarówno w pierwszym jak i drugim przypadku będą stanowiły koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki poniesione na wypłacenie gratyfikacji finansowej oraz nagrody finansowej będą stanowiły koszt uzyskania przychody w dacie ich wypłaty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Przedsiębiorca ma zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile spełniają one powyższe warunki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę gratyfikacji finansowej oraz nagrody finansowej wypłacanej Polecającym stanowić będą dla niego koszty uzyskania przychodu ze względu na fakt, iż wydatki te spełniają wszystkie kryteria, o których mowa powyżej, tj.:

• wydatek zostanie poniesiony przez podatnika (wypłata nastąpi z zasobów majątkowych Wnioskodawcy);
• poniesienie wydatku będzie definitywne (wypłata nastąpi po spełnieniu warunków opisanych w Programie Polecającym i będzie bezzwrotna, w konsekwencji kwota wypłacona Polecającym nie będzie w żaden sposób zwracana Wnioskodawcy);
• związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą – celem Wnioskodawcy jest generowanie sprzedaży szkoleń oraz kursów zawodowych na polskim rynku i dlatego zamierza on poprzez wypłacanie nagrody lub gratyfikacji uzyskać kolejnego chętnego na udział w szkoleniu;
• poniesiony zostanie w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów (wprowadzenie możliwości uzyskania od Wnioskodawcy nagród lub gratyfikacji finansowych ma doprowadzić do uzyskania i utrzymania wysokiej pozycji rynkowej Wnioskodawcy w segmencie szkoleń zawodowych i zapewnienia jej kanałów zbytu; działanie to będzie miało wiec na celu uzyskanie oraz zabezpieczenie źródła przychodów);
• wydatek zostanie udokumentowany – podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie nota księgowa (uznaniowa/obciążeniowa), potwierdzenie wypłaty z rachunku bankowego lub dowód wypłaty KW.; ponadto Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z wypłatą;
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszt uzyskania przychodów (katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania nie obejmuje wydatków opisanych przez Wnioskodawcę).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z pytaniem wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków w postaci gratyfikacji finansowej oraz nagrody finansowej, nie zaś kwestia momentu zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.