Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.269.2019.2.IR
z 17 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za WNT podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski, dla której to czynności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT oraz określenia momentu dokonania ww. dostawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za WNT oraz określenia momentu dokonania ww. dostawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie postawionych we wniosku pytań, przedstawienie własnego stanowiska oraz wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

D. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) dokonuje zakupu maszyn poligraficznych od sprzedawcy zagranicznego (dalej Kontrahent). Zakupione maszyny są transportowane bezpośrednio z kraju będącego członkiem Unii Europejskiej do polskiego klienta końcowego, gdzie następnie są montowane (instalowane). Każda zainstalowana maszyna wymaga okresowej wymiany części, która jest dokonywana przez Spółkę zgodnie z indywidualnymi warunkami technicznymi danej maszyny drukarskiej. Wymiana części stanowi stały element procesu eksploatacji maszyny.

Spółka na podstawie danych historycznych oraz ekstrapolacji przyszłej wielkości produkcji klientów końcowych wysyła zamówienie do Kontrahenta na części zamienne (dalej „Części Zamienne” lub „Klicki”). Części Zamienne nabywane są bezpośrednio od Kontrahenta, który dostarcza je bezpośrednio z magazynu zlokalizowanego w kraju będącego członkiem Unii Europejskiej do magazynu Spółki w Polsce. Stan magazynu podlega elektronicznej kontroli i weryfikacji dokonywanej przez Kontrahenta. Spółka ponosi koszty ubezpieczenia swojego magazynu gdzie zlokalizowane są Części Zamienne będące prawnie własnością Kontrahenta. Kontrahent zamówione przez Spółkę części przesyła do polskiego magazynu Spółki na podstawie listu odbioru (Pick List). Dokumentowi towarzyszy dokument CMR.

Spółka samodzielnie podejmuje decyzję kiedy oraz ile i jakie Części Zamienne zlokalizowane w magazynie Spółki wyda do swojego konkretnego klienta końcowego. Niemniej jednak Kontrahent monitoruje proces wyjścia części zamiennych z magazynu. W przypadku, gdy Spółka wyda konkretnemu klientowi końcowemu za dużo części zamiennych, to w następnym miesiącu Kontrahent może pomniejszyć łączną ilość części zamiennych, jaka zostanie przysłana do Spółki od Kontrahenta.

Rozliczenia Spółki za Części Zamienne zarówno z klientem końcowym jak i z Kontrahentem dokonywane są ryczałtowo (na podstawie ilości wystąpienia określonych parametrów technicznych). Kontrahent wystawia fakturę dokumentującą dostawy do Spółki dopiero za miesięczny okres rozliczeniowy zgodnie z zużyciem Części Zamiennych zamontowanych u klienta końcowego. Kontrahent uznaje sprzedaż części zamiennych do Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W praktyce fizyczna dostawa Części Zamiennych na podstawie Pick List jest dokonywana na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc rozliczeniowy. Jednocześnie, Kontrahent wystawia fakturę do połowy miesiąca następującego po miesiącu rozliczeniowym.

Niezależnie od transakcji nabycia Części Zamiennych Spółka dokonuje nabycia od Kontrahenta tzw. usługi serwisowej, która jest klasyfikowana także jako zakup usług od podmiotu holenderskiego.

Spółka współpracuje z Kontrahentem na podstawie umowy wraz załącznikami (dalej łącznie: „Umowa”). Zgodnie z Umową wprowadzono rozróżnienie na dwie grupy sprzedawanych przez Kontrahenta wyrobów:

1. „Products” oraz
2. „Supplies”.
   
   

Na podstawie umowy „Supplies” zdefiniowano jako rzeczy materialne takie jak blankets, ink, etc. Takie brzmienie przepisu wskazuje, iż czynność sprzedaży „Supplies” obejmuje dostawę towarów. Ponadto, użycie odrębnego terminu w Umowie wskazuje, iż są wprowadzone regulacje prawne dotyczące wyłącznie tego typu wyrobów. Wnioskodawca wskazał, iż termin”Products” obejmuje też pozycje ujęte przez Kontrahenta jako „Supplies”. Szczegółowe określenie warunków sprzedaży „Supplies” zawarto w jednym z załączników gdzie uregulowano szczegółowo sposób kalkulacji wynagrodzenia tzw. Klik-ów w zależności od typu części zamiennej. Jednocześnie, w punkcie 2 „Scope” powiązano wyraźnie wynagrodzenie za dokonane dostawy „Supplies” z ryczałtowym wynagrodzeniem ustalonym na podstawie modelu rozliczeń Klik-ów. W Umowie wskazano też, iż prawo własności Części Zamiennych pozostaje w gestii Kontrahenta do momentu zamontowania w maszynie drukarskiej oraz zapłaty całości wynagrodzenia. Jednocześnie punkt ten dopuszcza monitorowanie obiegu „Supplies” w relacji Spółka - klient końcowy. Ponadto, przepis ten zobowiązuje Spółkę do oddzielnego składowania „Supplies” w ramach magazynu Spółki. Dodatkowo Spółka zobowiązana jest do informowania o stanie wydzielonego magazynu. Kontrahent zastrzega sobie prawo do ewentualnego audytu/ inspekcji wydzielonego magazynu gdzie składowane są Części Zamienne.

Zgodnie z Umową ryzyko utraty Części Zamiennych przechodzi na Spółkę w momencie dostawy. Choć w punkcie tym jest mowa o „Products” to jak wskazano powyżej ta definicja obejmie też „Supplies”. W konsekwencji, przyjęcie Części Zamiennych na magazyn wydzielony Spółki oznacza też przejście ryzyka utraty tych części z Kontrahenta na Spółkę.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.
  

• Kontrahent Wnioskodawcy (zagraniczny sprzedawca) jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej.
  

• W odpowiedzi na pytanie o treści „W jakim kraju (proszę wskazać jego nazwę) znajduje się magazyn, z którego bezpośrednio dostarczane są/będą części zamienne do magazynu Wnioskodawcy w Polsce? oraz „Z terytorium jakiego państwa członkowskiego dokonano/zostanie dokonane przemieszczenie (transport) do Polski części zamiennych, o których mowa w opisie sprawy?” Zainteresowany wskazał, że Holandia.
  

• W odpowiedzi na pytanie o treści „Jakie reguły (warunki) Incoterms (stanowiące zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży) są/będą stosowane do transakcji objętych zakresem zadanych pytań?” Wnioskodawca wskazał, że dostawa od Kontrahenta do magazynu Wnioskodawcy to warunki EXW. Dostawa części zamiennych do klienta końcowego to DDU.
  

• Zgodnie z Umową ryzyko utraty Części Zamiennych przechodzi na Spółkę w momencie dostawy.
  

• Spółka nabywa prawo do decydowania o losach Części Zamiennych już z momentem ich wejścia na wydzielony magazyn. Jednocześnie właścicielem w sensie prawnym towaru nadal pozostaje Kontrahent (Dostawca).
  

• W odpowiedzi na pytanie o treści „Jakie postanowienia umowne dotyczące momentu przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem (tj. częściami zamiennymi) jak właściciel wynikają z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem, o którym mowa w opisie sprawy?” Wnioskodawca wskazał, że Umowa wskazuje, iż prawo własności do towaru (Części Zapasowych) jest przyznane Kontrahentowi do momentu zainstalowania towaru w maszynie.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 czerwca 2019 r.).

1. Czy Spółka powinna klasyfikować opisaną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski, dla której to czynności jest podatnikiem podatku VAT?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to czy prawidłowo Spółka uznaje, iż za moment dokonania dostawy, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy VAT (który to moment może wpływać na powstanie obowiązku podatkowego w razie braku wystawienia faktury przez kontrahenta) jest moment wprowadzenia Części Zamiennych do magazynu Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 15 czerwca 2019 r.):

Ad. 1)

Spółka powinna klasyfikować opisaną transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski, dla której to czynności jest podatnikiem podatku VAT.

Spółka jest zdania, iż przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT gdzie wskazano, iż towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Takie stanowisko jest też potwierdzone przez brzmienie Umowy.

Zgodnie z Umową wprowadzono rozróżnienie na dwie grupy sprzedawanych przez Kontrahenta wyrobów:

1. „Products” oraz
2. „Supplies”.
   
   

Na podstawie umowy „Supplies” zdefiniowano jako rzeczy materialne takie jak blankets, ink, etc. Takie brzmienie przepisu wskazuje, iż czynność sprzedaży „Supplies” obejmuje dostawę towarów. Ponadto, użycie odrębnego terminu w Umowie wskazuje, iż są wprowadzone regulacje prawne dotyczące wyłącznie tego typu wyrobów. Wskazać też należy, iż termin „Products” obejmuje też pozycje ujęte przez Kontrahenta jako „Supplies”. W konsekwencji, pojęcie „Products” jest pojęciem szerszym obejmującym całość wyrobów, które sprzedaje Kontrahent. Zatem takie ukształtowanie definicji „Products” wskazuje, iż adekwatnie zastosowanie znajdą do wyrobów „Supplies” także regulacje wprost dotyczące „Products”. Szczegółowe określenie warunków sprzedaży „Supplies” zawarto w jednym z załączników. W załączniku uregulowano szczegółowo sposób kalkulacji wynagrodzenia tzw. Klik-ów w zależności od typu Części Zamiennej. Jednocześnie, w punkcie 2 załącznika powiązano wyraźnie wynagrodzenie za dokonane dostawy „Supplies” z ryczałtowym wynagrodzeniem ustalonym na podstawie modelu rozliczeń Klik-ów.

W umowie wskazano, iż prawo własności Części Zamiennych pozostaje w gestii Kontrahenta do momentu zamontowania w maszynie drukarskiej oraz zapłaty całości wynagrodzenia. Jednocześnie punkt ten dopuszcza monitorowanie obiegu „Supplies” w relacji Spółka – klient końcowy. Ponadto, przepis ten zobowiązuje Spółkę do oddzielnego składowanie „Supplies” w ramach magazynu Spółki. Dodatkowo, Spółka zobowiązana jest do informowania o stanie wydzielonego magazynu. Kontrahent zastrzega sobie prawo do ewentualnego audytu/inspekcji wydzielonego magazynu gdzie składowane są Części Zamienne.

Wskazane przez Kontrahenta zastrzeżenie prawa własności wydaje się mieć charakter zbliżony do polskich regulacji art. 589-592 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Polskie regulacje umożliwiają zastrzeżenie własności sprzedanej rzeczy przewidując, iż kupujący stanie się właścicielem rzeczy dopiero z chwilą zapłaty ceny, a nie w momencie zawarcia umowy. Przejście własności na kupującego nastąpi automatycznie, z mocy prawa, w momencie zapłacenia ceny.

Z brzmienia powyżej wskazanych regulacji Umowy wynika, iż Kontrahent zobowiązał się jedynie do dostawy „Supplies” do Spółki. Brak jest dodatkowych elementów świadczenia wykonywanych przez Kontrahenta, które umożliwiałyby uznanie transakcji za sprzedaż usług. Ponadto, brzmienie Umowy wskazuje, iż wprowadzono zasadę, iż ewentualne czynności techniczne, koszty instalacji są przypisane do Spółki.

Dodatkowo, należy wskazać, iż Kontrahent zastrzegł prawo własności do zbywanych Części Zamiennych, zatem także takie zastrzeżenie wskazuje, iż podstawową cechą transakcji jest zbycie Części Zamiennych (rzeczy). Gdyby celem Kontrahenta była sprzedaż usług to wskazane zastrzeżenie prawa własności byłoby pozbawione uzasadnienia, gdyż nie można przenieść prawa własności usług.

Ad. 2)

Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca - to prawidłowo Spółka uznaje, iż momentem dokonania dostaw, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy VAT (który to moment może wpływać na powstanie obowiązku podatkowego w razie braku wystawienia faktury przez kontrahenta) jest moment wprowadzenia Części Zamiennych do magazynu Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z powszechnie obowiązującą definicją terminu „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT obejmuje przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym) oraz przeniesienie władztwa ekonomicznego nad tym towarem, dokonane przez dostawcę, który władał nim jako posiadacz samoistny (jak właściciel), i w następstwie którego nabywca może tym towarem rozporządzać jak właściciel, tzn. korzystać z niego z wyłączeniem innych osób, pobierać pożytki i inne dochody, mieć możność przetwarzania go, zużycia, a nawet zniszczenia, a także dokonywać w stosunku do niego czynności prawnych (przykładowo wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2018 r. sygn. I FSK 1815/16).

Także prawo unijne uznaje, iż „do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru dochodzi – i znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej – tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca wykaże, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu towar ten fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. (...) W związku z tym zakwalifikowanie danej transakcji jako nabycia wewnątrzwspólnotowego nie może zależeć od przestrzegania określonego terminu, w którym powinien rozpocząć się lub zakończyć transport dostarczanego towaru” (wyrok TSUE z 18 listopada 2010 r. sygn. 84/09).

Zdaniem Wnioskodawcy, bazując na powyższej definicji należy wskazać, iż w przypadku omawianej transakcji Spółka nabywa prawo do decydowania o losach Części Zamiennych już z momentem ich wejścia na wydzielony magazyn. To bowiem Spółka samodzielnie decyduje kiedy oraz ile Części Zamiennych wyda do konkretnego klienta końcowego. Ponadto, to Spółkę obciążają koszty związane ze składowaniem takich Części Zamiennych, w tym koszty ubezpieczenia oraz utrzymania infrastruktury magazynu, etc. Z całokształtu transakcji wynika, iż to Spółka dokonuje szacunku zapotrzebowania swoich klientów na Części Zamienne oraz ich zamówienia u Kontrahenta. W całym łańcuchu dostawy Spółka pełni zatem rolę wiodącą -koordynatora.

Oczywiście istniejący zapis o zachowaniu własności Części Zamiennych przez Kontrahenta do czasu pełnej zapłaty nie wpływa na fakt, iż w momencie wejścia takich części zamiennych na magazyn Kontrahent pozbywa się realnego wpływu na przeznaczenie tych Części Zamiennych, przykładowo na moment ich zejścia z takiego magazynu. Fakt monitorowania całego obiegu części zamiennych przez wydzielony magazyny ma swoje uzasadnienie bardziej w celu zapewnienia kontroli szczelności całego obiegu części zamiennych i uniknięcia kradzieży takich Części Zamiennych.

O braku wpływu zapisu o zastrzeżeniu prawa własności wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2008 r. sygn. IPPP1/443-1157/08-2/SM uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż: „według przepisów kodeksu cywilnego zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej ma ten skutek, że przejście własności ze sprzedawcy na kupującego jest zależne od uiszczenia w określonym terminie całej umówionej ceny. Art. 589 kodeksu cywilnego mówi wyraźnie, że w przypadku, gdy sprzedawca zastrzegł własność sprzedanej rzeczy aż do uiszczenia ceny, to w razie wątpliwości uznaje się, że własność rzeczy została przeniesiona pod warunkiem zawieszającym. Stąd w fakturze lub na umowie może znaleźć się zastrzeżenie, że do momentu całkowitej zapłaty ceny towar jest własnością sprzedawcy”.

Ponadto, na podstawie Umowy ryzyko utraty Części Zamiennych przechodzi na Spółkę w momencie dostawy. W konsekwencji przyjęcie Części Zamiennych na magazyn wydzielony Spółki oznacza też przejście ryzyka utraty tych części z Kontrahenta na Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydaje się zatem zasadne przyjęcie tezy, iż już w momencie wejścia części zamiennych na wydzielony magazyn Spółka staje się ich posiadaczem samoistnym (jak właściciel) i w następstwie może tymi częściami zamiennymi swobodnie dysponować. Takie podejście polegające na rozerwaniu prawa własności od momentu dokonania fizycznej dostawy prezentują też organy podatkowe. Przykładowo, Pomorski Urząd Skarbowy w interpretacji z 16 maja 2005 r. sygn. PV/443-87/IV/2005/JW wskazał, iż: „Z pisma Podatnika wynika, iż od momentu dostarczenia komponentów do magazynu nabywca ma prawo do dysponowania towarem i decyduje o jego przeznaczeniu tzn. dokonuje konfekcjonowania, etykietowania i dystrybucji komponentów do konkretnej produkcji. A zatem zdaniem tut. Organu, to właśnie przeniesienie prawa do dysponowania towarem, a nie prawo własności, konstytuuje dostawę w rozumieniu VAT. Jeżeli więc z zawartych umów wynika, że prawo do dysponowania towarem (w tym przypadku prawo do pobrania z magazynu dowolnej partii towaru w dowolnym momencie) zostało przeniesione na przyszłego nabywcę z chwilą sprowadzenia towarów do kraju przeznaczenia, to mając na uwadze stan faktyczny oraz przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nastąpi u Podatnika już w momencie ich przywozu do magazynu "call-off stock". Już wówczas następuje bowiem przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 października 2014 r. sygn. IBPP4/443-296/14/PK gdzie stwierdzono, iż: „Istotą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną”.

Według Spółki, warto także odwołać się do interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lutego 2015 r. sygn. IPPP3/443-1177/14-2/JF gdzie wskazano, iż: „Jeżeli zatem wywóz towarów z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwo zakończenia transportu lub wysyłki”.

Podsumowując, przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami przechodzi na Spółkę w momencie wejścia Części Zamiennych na wydzielony magazyn Wnioskodawcy i ten moment stanowi moment dokonania dostawy, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy VAT, który to moment może wpływać na powstanie obowiązku podatkowego w razie braku wystawienia faktury przez kontrahenta jest moment wprowadzenia Części Zamiennych do magazynu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy ‒ przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   -z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt l lit. a.
   
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić jednakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ponadto podatnik dokonujący WNT jest zobowiązany do opodatkowania tej transakcji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jako podatnik VAT-UE nabywa Części Zamienne do maszyn poligraficznych od Kontrahenta, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Przedmiotowe Części Zamienne są dostarczane bezpośrednio z magazynu zlokalizowanego w Holandii do magazynu Spółki w Polsce. Kontrahent zamówione przez Spółkę części przesyła do polskiego magazynu Spółki na podstawie listu odbioru (Pick List). Dokumentowi towarzyszy dokument CMR. Kontrahent uznaje sprzedaż części zamiennych do Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Rozliczenia Spółki za Części Zamienne zarówno z klientem końcowym, jak i z Kontrahentem dokonywane są ryczałtowo (na podstawie ilości wystąpienia określonych parametrów technicznych). Kontrahent wystawia fakturę dokumentującą dostawy do Spółki dopiero za miesięczny okres rozliczeniowy zgodnie z zużyciem Części Zamiennych zamontowanych u klienta końcowego. W praktyce fizyczna dostawa Części Zamiennych na podstawie Pick List jest dokonywana na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc rozliczeniowy. Jednocześnie, Kontrahent wystawia fakturę do połowy miesiąca następującego po miesiącu rozliczeniowym. Spółka samodzielnie podejmuje decyzję kiedy oraz ile i jakie Części Zamienne zlokalizowane w Jej magazynie wyda do swojego konkretnego klienta końcowego. Zgodnie z Umową ryzyko utraty Części Zamiennych przechodzi na Spółkę w momencie dostawy. W konsekwencji, przyjęcie Części Zamiennych na magazyn wydzielony Spółki oznacza też przejście ryzyka utraty tych części z Kontrahenta na Spółkę. Wnioskodawca nabywa prawo do decydowania o losach Części Zamiennych już z momentem ich wejścia na wydzielony magazyn. Dostawa od Kontrahenta do magazynu Wnioskodawcy to warunki EXW. Dostawa części zamiennych do klienta końcowego to DDU.

Odnosząc się do kwestii uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski, dla której to czynności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT podkreślić należy, że dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, co oznacza, że na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  

• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest czynnym podatnikiem VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Spółka nabywa towary (części zamienne), które są wysyłane z terytorium Holandii na terytorium Polski przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach, w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę części zamiennych dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, nabywane przez Wnioskodawcę części zamienne do maszyn poligraficznych, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlegają/będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca z tego tytułu jest/będzie podatnikiem.

Z kolei odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 należy zwrócić uwagę na definicję dostawy towarów na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Wprowadzenie w miejsce sprzedaży (czyli zobowiązania sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy oraz wydania jej kupującemu, czemu odpowiada zobowiązanie kupującego do odebrania rzeczy i zapłaty ceny) kategorii pojęciowej „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” służy temu, aby podatkiem od towarów i usług zostały objęte również i takie czynności, w których z prawnego punktu widzenia nie dochodzi do przeniesienia na drugą stronę transakcji własności towaru, ale dochodzi do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad tym towarem, co pozwala nabywcy na dysponowanie tym towarem w sposób zbliżony do właściciela. Z tego względu w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie podkreślano, że ta regulacja ma na celu opodatkowanie zbycia uprawnień do faktycznego dysponowania rzeczą, a nie wyłącznie prawa własności rzeczy.

Zatem dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

W świetle powyższego, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca nabywa prawo do decydowania o losach Części Zamiennych już z momentem ich wejścia na wydzielony magazyn, w konsekwencji, przyjęcie Części Zamiennych na magazyn wydzielony Spółki oznacza też przejście ryzyka utraty tych części z Kontrahenta na Spółkę, to uznać należy, że przeniesienie prawa do rozporządzenia ww. towarami przechodzi na Spółkę w momencie wejścia Części Zamiennych na wydzielony magazyn Wnioskodawcy. Tym samym moment wejścia Części Zamiennych na wydzielony magazyn Wnioskodawcy stanowi/będzie stanowił moment dokonania dostawy, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.