2019.07.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.261.2019.4.JS
z 24 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących opłat leasingowych i opłat za media poniesionych w trakcie zawieszenia działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących opłat leasingowych i opłat za media poniesionych w trakcie zawieszenia działalności oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w trakcie zawieszenia działalności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą: (…). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie (…) oraz świadczenia usług (…) od 1 lutego 2016 r. Od 1 stycznia 2019 r. powyższa działalność pozostaje zawieszona.

Wnioskodawca przed dokonaniem zawieszenia działalności gospodarczej zawarł następujące umowy:

w dniu 12 października 2017 r. umowę leasingu operacyjnego (…) samochodu osobowego. Umowa spełniała warunki leasingu operacyjnego, o których mowa w art. 23a pkt 1 i art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509; dalej: „ustawa o PIT”). Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy, wartość ofertowa pojazdu netto wynosiła (…) zł. Samochód był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z powyższym: Wnioskodawca odliczał 50% podatku naliczonego od rat leasingowych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT oraz zaliczał raty leasingowe do kosztów uzyskania przychodów.
w dniu 25 lutego 2018 r. umowę o świadczenie pakietu usług (…), na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do uiszczania opłat abonamentowych związanych z mediami, w szczególności Internetem.
w dniu 26 lipca 2018 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych (…), na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do uiszczania opłat abonamentowych związanych m.in. z umożliwieniem wykonywania połączeń głosowych, transmisji danych, wysyłania SMS-ów oraz MMS-ów.

W celu uproszczenia, w dalszej części wniosku opłaty, o których mowa w punkcie 2 i 3, będą zwane łącznie: „mediami” albo „opłatami za media”.

Wnioskodawca przed zawieszeniem działalności przedmiotowy samochód osobowy oraz media wykorzystywał do działalności gospodarczej związanej z (…) oraz świadczeniem (…) (usługami opodatkowanymi).

Wnioskodawca zamierza wznowić działalność gospodarczą od momentu uzyskania zdolności do prowadzenia działalności zarobkowej i po wznowieniu działalności w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód oraz korzystać z telefonu oraz Internetu (mediów) na podstawie powyżej zawartych umów i w związku z prowadzeniem działalności w zakresie (…) oraz świadczeniem (…).

Ponadto Zainteresowany wskazał, że:

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 r. wykorzystywał/będzie wykorzystywał (w okresie zawieszenia działalności gospodarczej) będący przedmiotem umowy leasingu samochód osobowy oraz usługi w związku z umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych (telefon) oraz umową o świadczenie pakietu usług (Internet) w ten sposób, że będą one wykorzystywane do czynności związanych z utrzymaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, tj. w szczególności do korzystania z platform internetowych (ePUAP), obsługi kont firmowych, dojazdu na pocztę oraz innych miejsc niezbędnych z punktu widzenia utrzymania działalności w okresie zawieszenia działalności.
Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał/nie będzie wykorzystywał (w okresie zawieszenia działalności gospodarczej) usług do celów prywatnych, a samochód osobowy był wykorzystywany/będzie wykorzystywany do tzw. celów mieszanych określonych w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.
Usługi będące przedmiotem umów wymienionych powyżej nie były/nie będą wykorzystywane w okresie zawieszenia działalności gospodarczej do celów prywatnych, a wynika to z okoliczności, iż na potrzeby prywatne Wnioskodawca wykorzystuje inne źródło usług telekomunikacyjnych oraz usług internetowych.
Wydatki związane z umowami wymienionymi w punkcie 1 pozostają nieodzownie i niezbędnie związane z utrzymaniem działalności gospodarczej z wielu powodów. W pierwszej kolejności Zainteresowany wskazuje, że Internet pozostaje niezbędny do: prowadzenia korespondencji związanej z utrzymaniem działalności, obsługi rachunków firmowych, obsługi ePUAP, a telefon pozostaje niezbędny do utrzymania dotychczasowego numeru telefonu, kontaktu z podmiotami trzecimi (urzędy, klienci) w sprawach dotyczących utrzymania działalności, natomiast pojazd samochodowy jest niezbędny jako środek lokomocji do załatwiania spraw firmowych (dojazd na pocztę, do urzędów) etc.

Zainteresowany wskazał również, że ww. umowy zostały zawarte przed zawieszeniem działalności gospodarczej na czas określony, a Wnioskodawca nie ma możliwości rozwiązania ww. umów bez poniesienia negatywnych konsekwencji związanych z przedwczesnym zakończeniem umów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania VAT naliczonego od opłat leasingowych?
Czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania VAT naliczonego od opłat za media (telefon, Internet)?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do odliczania VAT naliczonego od opłat leasingowych oraz opłat za media w okresie zawieszenia działalności gospodarczej (pytanie nr 1 i 2).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, dalej jako: „u.p.t.u.” albo „ustawa o VAT”). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do ust. 10 pkt 1 ww. art. 86, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia przysługuje także w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych, jednak w związku z brakiem podatku należnego, który obniża się o podatek naliczony, podatnik ma prawo do przeniesienia tego podatku na następny okres rozliczeniowy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl, art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 7a ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie których są podatnikiem;
okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646, dalej jako: „Prawo przedsiębiorców”).

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 Prawa przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.

Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 Prawa przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 Prawa przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle powyższych przepisów oraz opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u., podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. występuje związek ponoszonych wydatków w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z czynnościami opodatkowanymi, które wystąpią po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego stanowiska uznać należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo w okresie zawieszenia działalności do składania miesięcznych deklaracji, w których będzie uprawniony do wykazywania podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące opłat leasingowych samochodu osobowego oraz opłat za media, które stanowią czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w myśl art. 25 ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych. Tytułem przykładu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2018 r., 0111-KDIB3-1.4012.795.2018.1.ICZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku wykorzystywania ich do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak stanowi przepis art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy – zgodnie z art. 99 ust. 7a ustawy – nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

(uchylony);
podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie których są podatnikiem;
okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292).

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Ponadto w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629).

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…) oraz świadczenia usług (…) od 1 lutego 2016 r. Od dnia 1 stycznia 2019 r. powyższa działalność pozostaje zawieszona. Wnioskodawca przed dokonaniem zawieszenia działalności gospodarczej zawarł następujące umowy:

w dniu 12 października 2017 r. umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy, wartość ofertowa pojazdu netto wynosiła (…) zł. Samochód był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z powyższym: Wnioskodawca odliczał 50% podatku naliczonego od rat leasingowych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy oraz zaliczał raty leasingowe do kosztów uzyskania przychodów;
w dniu 25 lutego 2018 r. umowę o świadczenie pakietu usług, na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do uiszczania opłat abonamentowych związanych z mediami, w szczególności Internetem;
w dniu 26 lipca 2018 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do uiszczania opłat abonamentowych związanych m.in. z umożliwieniem wykonywania połączeń głosowych, transmisji danych, wysyłania SMS-ów oraz MMS-ów.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. ze względu na stan zdrowia i niemożliwość prowadzenia działalności zawodowej Wnioskodawca dokonał zawieszenia działalności gospodarczej. Od momentu zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie pracuje zawodowo, nie osiąga dochodów z pracy zarobkowej wykonywanej od dnia 1 stycznia 2019 r. (bo jej nie wykonuje). Jednakże z uwagi na zawarte umowy w dalszym ciągu uiszczał opłaty, do których był zobowiązany na podstawie ww. umów oraz będzie je uiszczał przez cały okres zawieszenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca przed zawieszeniem działalności przedmiotowy samochód osobowy oraz media wykorzystywał do działalności gospodarczej związanej z (…) oraz świadczeniem (…) (usługami opodatkowanymi). Wnioskodawca zamierza wznowić działalność gospodarczą od momentu uzyskania zdolności do prowadzenia działalności zarobkowej i po wznowieniu działalności w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód oraz korzystać z telefonu oraz Internetu (mediów) na podstawie powyżej zawartych umów i w związku z prowadzeniem działalności w zakresie (…) oraz świadczeniem (…).

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 r. wykorzystywał/będzie wykorzystywał (w okresie zawieszenia działalności gospodarczej) będący przedmiotem umowy leasingu samochód osobowy oraz usługi w związku z umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych (telefon) oraz umową o świadczenie pakietu usług (Internet) w ten sposób, że będą one wykorzystywane do czynności związanych z utrzymaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, tj. w szczególności do korzystania z platform internetowych (ePUAP), obsługi kont firmowych, dojazdu na pocztę oraz innych miejsc niezbędnych z punktu widzenia utrzymania działalności w okresie zawieszenia działalności. Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał/nie będzie wykorzystywał (w okresie zawieszenia działalności gospodarczej) usług do celów prywatnych, a samochód osobowy był wykorzystywany/będzie wykorzystywany do tzw. celów mieszanych określonych w art. 86a ust. 1 ustawy. Usługi będące przedmiotem umów wymienionych powyżej nie były/nie będą wykorzystywane w okresie zawieszenia działalności gospodarczej do celów prywatnych, a wynika to z okoliczności, iż na potrzeby prywatne Wnioskodawca wykorzystuje inne źródło usług telekomunikacyjnych oraz usług internetowych. Wydatki związane z umowami wymienionymi w punkcie 1 pozostają nieodzownie i niezbędnie związane z utrzymaniem działalności gospodarczej z wielu powodów. W pierwszej kolejności Zainteresowany wskazuje, że Internet pozostaje niezbędny do: prowadzenia korespondencji związanej z utrzymaniem działalności, obsługi rachunków firmowych, obsługi ePUAP, a telefon pozostaje niezbędny do utrzymania dotychczasowego numeru telefonu, kontaktu z podmiotami trzecimi (urzędy, klienci) w sprawach dotyczących utrzymania działalności, natomiast pojazd samochodowy jest niezbędny jako środek lokomocji do załatwiania spraw firmowych (dojazd na pocztę, do urzędów) etc. Zainteresowany wskazał również, że ww. umowy zostały zawarte przed zawieszeniem działalności gospodarczej na czas określony, a Wnioskodawca nie ma możliwości rozwiązania ww. umów bez poniesienia negatywnych konsekwencji związanych z przedwczesnym zakończeniem umów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania VAT naliczonego od opłat leasingowych oraz od opłat za media (telefon, Internet).

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, jak wyżej wskazano, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z opłatami leasingowymi od samochodu osobowego oraz opłatami za media można uznać za niezbędne do utrzymania przedsiębiorstwa, bowiem jak wyjaśnił Wnioskodawca, przed zawieszeniem działalności przedmiotowy samochód oraz media (telefon i Internet) były wykorzystywane do działalności gospodarczej związanej z (…) oraz świadczeniem (…) (usługami opodatkowanymi). Ponadto – jak wskazano w treści wniosku – po odzyskaniu przez Wnioskodawcę możliwości pracy zawodowej Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód oraz media w tej działalności. Wobec tego spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. występuje związek ponoszonych wydatków w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z czynnościami opodatkowanymi, które wystąpią po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga również, że zasady odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków dotyczących samochodu osobowego zostało uregulowane w art. 86a ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych i opłat za media zapłaconych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, które stanowią czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w myśl art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

Podsumowując:

Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego od opłat leasingowych ponoszonych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.
Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego od opłat za media (telefon, Internet) ponoszonych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, a nie objęte pytaniem (w szczególności kwestia wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru podatników oraz wysokość i termin wykazania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej) nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących opłat leasingowych i opłat za media poniesionych w trakcie zawieszenia działalności. Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w trakcie zawieszenia działalności zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin