Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.795.2018.1.ICZ
z 12 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 października 2018r. (data wpływu 12 października 2018r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego od opłat leasingowych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2018 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego od opłat leasingowych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą od 01.01.2014 działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości (PKD [...]) i będącą czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 25.11.2015 roku, czyli w trakcie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, w rozumieniu art. 23a pkt 1 i art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509; dalej: „ustawa o PIT”), samochodu osobowego - umowa zawarta na okres 36 miesięcy, wartość netto pojazdu – 63.414,63 zł, wartość brutto – 78.000 zł, suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszonych o podatek VAT odpowiadała co najmniej wartości początkowej samochodu. Samochód był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z powyższym:

• Wnioskodawca odliczał 50% podatku naliczonego od rat leasingowych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT oraz
• zaliczał raty leasingowe do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W dniu 21 maja 2016 r. Wnioskodawca miał wypadek samochodowy, który z uwagi na bardzo poważne uszkodzenie ciała (liczne złamania i zwichnięcia w obrębie rąk i nóg) uniemożliwił mu dalsze wykonywanie pracy zawodowej. I tak, w okresie od 21.05.2016 do 18.11.2016 Wnioskodawca przebywał na zwolnieniu lekarskim, później w okresie 19.11.2016 do 13.11.2017 miał przyznane świadczenie rehabilitacyjne, a od 14.11.2017 do 30.11.2018 przyznano mu rentę. W tym czasie Wnioskodawca nie pracował zawodowo, gdyż nie było to możliwe ze względu na liczne zabiegi operacyjne i trwającą rehabilitację, a co za tym idzie, nie osiągał dochodów z pracy zarobkowej, jednak w dalszym ciągu uiszczał opłaty, do których był zobowiązany na podstawie umów zwartych przed wypadkiem (m. in opłaty leasingowe).

Obecnie, mając na względzie stan zdrowia i ostrożne rokowania lekarzy. Wnioskodawca rozważa zawieszenie działalności gospodarczej ze skutkiem wstecznym od dnia 14 listopada 2017 r., kiedy to ZUS wydał decyzję o przyznaniu Wnioskodawcy renty. Taką możliwość dają przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., nr 646, dalej: „Prawo przedsiębiorców”). Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, „w przypadku przedsiębiorcy wpisanego do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej i trwa do dnia wskazanego w tym wniosku albo do dnia wskazanego we wniosku o wznowienie wykonywania działalności gospodarczej”.

Wnioskodawca planuje zawieszenie działalności gospodarczej na okres, w którym nie będzie mógł wykonywać działalności gospodarczej, tj. na okres na jaki została i zostanie w przyszłości przyznana mu renta z ZUS - nie dłużej niż na okres 24 miesięcy przewidziany przez art. 23 ust. 2 Prawa przedsiębiorców. Po odzyskaniu przez Wnioskodawcę możliwości pracy zawodowej Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód w tej działalności.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy po zawieszeniu działalności jego sytuacja podatkowa ulegnie zmianie, a w szczególności w jaki sposób zawieszenie działalności wpłynie na możliwości odliczania podatku od towarów i usług od rat leasingowych w tym na możliwość dalszego pozostawania Wnioskodawcy, jako podmiotu zarejestrowanego w rejestrze) oraz na możliwości zaliczania rat leasingowych (w tym, w części odnoszącej się do podatku od towarów i usług, który nie podlega odliczeniu) do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie (oznaczone nr 1):

Czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania VAT naliczonego od opłat leasingowych?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ww. pytania dotyczącego podatku od towarów i usług:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego w związku z ratami leasingowymi w okresie pierwszych sześciu miesięcy od dnia zawieszenia działalności gospodarczej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak wynika z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Zatem, z odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

1. powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
2. doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
3. podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
   
   

W myśl art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Jednocześnie zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku

gdy:

• sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
  
• transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
  
• wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
  
  • stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
  • podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
  • potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego w części dotyczącej tych czynności;
• faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
  
• wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
  
  

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. Natomiast mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale - art. 99 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 99 ust. 7a ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy. W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

• podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
• podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
• okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
• okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
  
  

Ponadto, należy wskazać, że art. 96 ust. 9a pkt 1 daje naczelnikowi urzędu skarbowego uprawnienie do wykreślenia z rejestru podatnika, który zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 kolejnych miesięcy, z tym że zgodnie z ust. 9b jeżeli podatnik o którym mowa w ust. 9a pkt 1, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1, jest on obowiązany przed dniem zawieszenia działalności gospodarczej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, wskazując okres, w którym będzie wykonywał te czynności. Zgodnie z art. 96 ust. 9c w takiej sytuacji naczelnik nie wykreśla podatnika z rejestru.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym wydatki na raty leasingowe były i są ponoszone w związku z czynnościami niezbędnymi do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w myśl art. 25 ust. 2 Prawa przedsiębiorców. Umowę leasingu na samochód osobowy Wnioskodawca zawarł w dniu 25.11.2015, czyli jeszcze przed zawieszeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z warunkami powyższej umowy leasingowej, nie przysługiwało mu prawo do jej wcześniejszego wypowiedzenia bądź rozwiązania.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że Wnioskodawca ma prawo w okresie zawieszenia działalności do składania deklaracji VAT i wykazania w nich podatku naliczonego do przeniesienia - stosownie do art. 86 ust. 19 ustawy. Jednakże, po okresie sześciu miesięcy zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zostanie wykreślony z rejestru, a zatem nie będzie mógł w dalszym ciągu odliczać podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku VAT od opłat leasingowych ponoszonych w czasie zawieszenia działalności gospodarczej potwierdzają również interpretacje indywidualne, wydawane w podobnych stanach faktycznych przez organy podatkowe. Jako przykład można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. 1061-1PTPP3.4512.77.2016.2.ALN z dnia 11 kwietnia 2016 r., w której organ podatkowy stwierdził, iż „Wnioskodawca zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych zapłaconych w okresie zawieszenia działalności”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do ust. 10 pkt 1 ww. art. 86, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia przysługuje także w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych, jednak w związku z brakiem podatku należnego, który obniża się o podatek naliczony, podatnik ma prawo do przeniesienia tego podatku na następny okres rozliczeniowy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl, art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 7a ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

1. (uchylony)
2. podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
4. okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5. okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
   
   

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.).

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2. może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8. może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629).
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą od 01.01.2014 działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości i będącą czynnym podatnikiem VAT. W dniu 25.11.2015 roku, czyli w trakcie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Samochód był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z powyższym Wnioskodawca odliczał 50% podatku naliczonego od rat leasingowych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca planuje zawieszenie działalności gospodarczej na okres, w którym nie będzie mógł wykonywać działalności gospodarczej, tj. na okres na jaki została i zostanie w przyszłości przyznana mu renta z ZUS - nie dłużej niż na okres 24 miesięcy przewidziany przez art. 23 ust. 2 Prawa przedsiębiorców. Po odzyskaniu przez Wnioskodawcę możliwości pracy zawodowej Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód w tej działalności.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy po zawieszeniu działalności jego sytuacja podatkowa ulegnie zmianie, a w szczególności w jaki sposób zawieszenie działalności wpłynie na możliwości odliczania podatku od towarów i usług od rat leasingowych.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z opłatami leasingowymi od samochodu osobowego można uznać za niezbędne do utrzymania przedsiębiorstwa, bowiem jak wyjaśnił Wnioskodawca, przed zawieszeniem działalności przedmiotowy samochód był wykorzystywany do działalności gospodarczej związanej z wyceną nieruchomości. Ponadto - jak wskazano w treści wniosku – po odzyskaniu przez Wnioskodawcę możliwości pracy zawodowej Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wykorzystywać leasingowany samochód w tej działalności. Wobec tego spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. występuje związek ponoszonych wydatków w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z czynnościami opodatkowanymi, które wystąpią po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków dotyczących samochodu zostało uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo, w okresie zawieszenia działalności do złożenia deklaracji, w których wykaże podatek naliczony z faktur dokumentujących wydatki dotyczące opłat leasingowych samochodu osobowego, które stanowią czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów w myśl art. 25 ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z opłat leasingowych w okresie zawieszenia działalności a nie tylko jak wskazał Wnioskodawca w okresie pierwszych sześciu miesięcy od dnia zawieszenia działalności gospodarczej. Zatem stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, a nie objęte pytaniem, (w szczególności kwestia wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru podatników oraz wysokość odliczenia) nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.