Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.313.2019.1.MC
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% dla usług transportu międzynarodowego w przypadku przechowywania dokumentacji wyłącznie w formie elektronicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do stosowania stawki 0% dla usług transportu międzynarodowego w przypadku przechowywania dokumentacji wyłącznie w formie elektronicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - jest czynnym podatnikiem VAT. W stosunku do międzynarodowych usług transportowych, które świadczy, Spółka stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 0%. W związku z powyższym zobowiązana jest przechowywać dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT.

Wymagane dokumenty stanowiące dowód świadczenia międzynarodowych usług transportowych Spółka przechowuje w formie papierowej, niezależnie od tego w jakiej formie powstały, ale także powstałe w formie papierowej po ich zeskanowaniu - w formie plików PDF na serwerze; i tak:

1. faktury sprzedaży usług transportowych wystawiane są przez Spółkę w systemie …. i przechowywane przez Spółkę w formie plików PDF na serwerze oraz także w formie papierowej;
2. faktury korygujące sprzedaż usług transportowych oraz faktury zaliczkowe na poczet usług transportowych wystawiane są przez Spółkę w programie ….. i przechowywane przez Spółkę w formie plików PDF na serwerze oraz także w formie papierowej;
3. z kolei dokumenty poświadczające wykonanie usługi transportowej (międzynarodowe listy przewozowe CMR poświadczające zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami), powstają w formie papierowej i są przechowywane przez Spółkę w formie papierowej, ale także po ich zeskanowaniu - w formie plików PDF na serwerze.
   
   

Z uwagi na dużą ilość gromadzonej i przechowywanej dokumentacji w wersji papierowej oraz przechowywanie tej samej dokumentacji w formie elektronicznej, Spółka chciałaby odstąpić od przechowywania zarówno dokumentów CMR w formie papierowej, jak i faktur oraz innych stanowiących dowód świadczenia usług międzynarodowych w formie papierowej. Spółka chciałaby przechowywać ww. dokumenty wyłącznie w formie elektronicznej i to niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one wygenerowane, to znaczy Spółka zamierza przetworzyć dokumenty CMR z formy papierowej na formę elektroniczną i wyłącznie w takiej formie je przechowywać, a dokumenty powstałe drogą elektroniczną, w tym faktury, przechowywać w takiej formie, w jakiej powstały, a więc wyłącznie w formie elektronicznej.

Spółka zamierza archiwizować i przechowywać ww. dokumenty w następujący sposób: faktury VAT i inne dokumenty poświadczające wykonanie usług transportowych powstałe w formie elektronicznej przechowywać w takiej postaci, w jakiej zostały wygenerowane i przesłane do kontrahenta, a więc w formie elektronicznej.

Natomiast co do dokumentów CMR, które powstały w formie papierowej, Spółka wyznaczy osobę, która będzie upoważniona i odpowiedzialna za przetworzenie dokumentów CMR z wersji papierowej na elektroniczną. Ta osoba będzie skanować dokumenty CMR, następnie potwierdzi je za zgodność z oryginałem poprzez podpisanie tych dokumentów swoim podpisem elektronicznym i zapisze je w plikach PDF na serwerze. Osoba ta będzie dawała rękojmię poświadczenia za zgodność z oryginałem dokumentów przetwarzanych.

Tak zeskanowane i poświadczone za zgodność z oryginałem oraz zapisane dokumenty będą przechowywane na serwerze znajdującym się w siedzibie Spółki, zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami przechowywania dokumentów, w formacie PDF lub w innym formacie zgodnym z przepisami prawa.

Spółka planuje przechowywanie wystawionych dokumentów przewozowych CMR w formie elektronicznej w sposób zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność dokumentów od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 1997 nr 137 poz. 926); przez autentyczność pochodzenia dokumentu Spółka rozumie pewność co do tożsamości zleceniodawcy i zleceniobiorcy oraz treści zlecenia transportowego, a integralność treści postrzega jako brak możliwości dokonania jakichkolwiek zmian w dokumencie zapewniając jednocześnie Organowi podatkowemu lub Organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do ww. dokumentów, a także bezzwłoczne ich dostarczenie na żądanie Organów.

Ponadto, Spółka zapewni także oprogramowanie, które będzie posiadało liczne zabezpieczenia, np. blokadę usunięcia zapisanych dokumentów, blokadę podmienienia tychże dokumentów oraz stworzy możliwość utworzenia kopii zapasowej - jako formę zabezpieczenia danych.

Spółka nie znajduje przepisów, które wskazywałyby na brak możliwości opisanego wyżej sposobu archiwizowania i przechowywania dokumentów przewozowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, a szczególnie dokumenty CMR, które powstały w wersji papierowej i zostaną przetworzone na wersję elektroniczną w sposób opisany w stanie faktycznym, które to będą przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 ustawy o VAT i tym samym będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczonych przez nią usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, w tym dokumenty CMR, które powstały w wersji papierowej i zostaną przetworzone na wersję elektroniczną w sposób opisany w stanie faktycznym i będą przechowywane przez Spółkę wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 ustawy o VAT. W konsekwencji, tak samo jak dokumenty papierowe, będą one stanowić jeden z dokumentów będących dowodem świadczenia przez Spółkę usług transportu międzynarodowego oraz usług transportowych wykonywanych na terytorium kraju i Unii Europejskiej, które stanowią dowód usługi transportu międzynarodowego, i będą one uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczenia tych usług.

Spółka uważa, że nie ma przeszkód, aby Spółka w formie elektronicznej mogła przechowywać dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT, w tym dokumenty CMR, które powstały w formie papierowej. Tak jak i nie widzi przeciwskazań, aby dokumenty, które powstały w formie elektronicznej były przechowywane w formie papierowej - po ich wydrukowaniu i poświadczeniu za zgodność z oryginałem przez osobę do tego upoważnioną.

Spółka wskazuje na następujące przepisy prawa, w których to brak jest jakiegokolwiek przeciwwskazań co do zasad przechowywania dokumentów w formie elektronicznej:

• art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 nr 54 poz. 535), stanowi, że „dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:
  1. towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2,
  (...)
  3. towarów przez eksportera - dowód wywozu,”

• według art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 nr 54 poz. 535), w którym określone zostały terminy przechowywania dokumentacji podatkowej związanej z VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 ww. ustawy. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, o czym stanowi art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 1997 nr 137 poz. 926).
  

• zgodnie z Konwencją o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzoną w Genewie dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r., Nr 49, poz. 238), dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom niniejszej Konwencji (art. 4 Konwencji CMR).
  

• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23.12.2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. 2013 poz. 1719).
  
  

Należy zauważyć, iż żaden z ww. aktów prawnych nie wskazuje, w jakiej formie należy przechowywać dokumenty przewozowe. W szczególności nie wskazuje tego art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 nr 54 poz. 535) ani nie zostało to uregulowane w tejże ustawie w dziale IV. Obowiązek podatkowy ani w dziale IX. Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe, ani też w dziale XI. Dokumentacja. Żaden przepis ww. działu IV. i IX. ustawy o podatku od towarów i usług nie stoi w sprzeczności z opisanym w stanie faktycznym planowanym przez Spółkę sposobem przechowywania dokumentów, jak i też żaden przepis działu XI. ww. ustawy nie wskazuje na brak takiej możliwości.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka znajduje liczne przykłady orzecznictwa, i tak:

• w interpretacji z dnia 10 sierpnia 2011 r. (znak: IPPP3/443-750/11-2/SM), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w całości podzielił stanowisko podatnika, przedstawiającego następujące zdarzenie i jego ocenę: „Spółka gromadzi także dokumenty przewozowe. W tym względzie Spółka zaznacza, iż przepisy ustawy o VAT nie wskazują aby dokument przewozowy (taki jak CMR) musiał koniecznie mieć postać dokumentu papierowego. W ocenie Spółki, dla celów dowodowych, tj. dla celu udowodnienia, iż sprzedawane towary zostały dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim UE, może zostać wykorzystany również dokument przewozowy w formie elektronicznej, taki jak e-CMR”,
  

• podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 21 grudnia 2011 r. (znak: ITPP2/443-1410/11/AK), odnosząc się do pytania podatnika o formę dokumentu uprawniającego do zastosowania stawki 0% VAT do usług transportu międzynarodowego uznał, że „Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu”,
  

• stanowisko prezentowane przez Spółkę, poparte przytoczonymi powyżej interpretacjami indywidualnymi, znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 22 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Bd 266/11), rozpatrując przesłankę posiadania międzynarodowego biletu lotniczego, wystawionego przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera będącego dowodem świadczenia usług międzynarodowego transportu osób (art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT) doszedł do następujących konkluzji: „Skoro w uzgodnionym z prawem unijnym, uregulowaniu podatku VAT, ustalono dla usług jakie świadczył skarżący stawkę 0%, to wymogi formalne by zastosować tę stawkę muszą pozostawać w zgodzie z zasadą proporcjonalności. Inaczej mówiąc wymóg dokumentowania nie może być zbyt formalistyczny czy uciążliwy dla podatnika. Przede wszystkim nie może pozbawiać go praw a priori. Jeżeli powszechną praktyką staje się generowanie biletów elektronicznych, gdzie co do zasady nie ma już biletu w formie kartonika, a bilet pozostaje często elementem świata wirtualnego, co więcej podatnik występuje w układzie w roli pośrednika, to należało się zastanowić, jak w takim wypadku wnioskodawca może udowodnić świadczenie usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23 w zgodzie z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT. Istotą tego zapisu jest bilet a nie posiadanie go przez skarżącego. W takim wypadku nie ma przeszkód, by przyjąć, że jeśli podatnik posiada dowody na to, że istniał międzynarodowy bilet lotniczy - dowód zawarcia umowy przewozu, to nie ma przeszkód by skarżący stosował stawkę ustaloną w art. 83 ustawy o VAT”.
  
  

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku przechowywania dokumentów przewozowych w formie papierowej, a dla spełnienia wymogów wskazanych w ww. przepisach prawa podatkowego wystarczy przechowywanie dokumentów przewozowych w formie plików zapisanych na serwerze w elektronicznym systemie archiwizacyjnym w siedzibie Spółki i jest to wystarczający dowód dla Organu podatkowego na udokumentowanie świadczenia przez Spółkę usług transportowych podlegających stawce VAT 0%. Moc dowodowa dokumentów przechowywanych w formie papierowej i elektronicznej jest równa. A zwłaszcza, że kopie dokumentów będą poświadczone za zgodność z oryginałem poprzez podpisanie podpisem elektronicznym osoby wyznaczonej, upoważnionej i odpowiedzialnej za poświadczanie tych dokumentów z oryginałem, dającej rękojmie ich właściwego, zgodnego z przepisami poświadczenia za zgodność z oryginałem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Na mocy art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

Stosownie do art. 83 ust. 5 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.
   
   

Z kolei § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2350) stanowi, iż obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do:

1. usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego;
2. wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego;
3. usług transportu towarów świadczonych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy będącego usługobiorcą tych usług, posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości poza terytorium kraju:
   1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub
   2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
4. usług transportu towarów przewożonych przez osoby podróżujące, takich jak bagaż lub pojazdy samochodowe, jeżeli transport tych osób jest opodatkowany podatkiem według stawki w wysokości 0%;
5. usług świadczonych osobom w środkach transportu morskiego, lotniczego i kolejowego, jeżeli transport tych osób jest opodatkowany podatkiem według stawki w wysokości 0%;
6. usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, polegających na obsłudze pasażerów w tych portach;
7. usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.
   
   

Stosownie do treści ust. 2 powołanego wyżej paragrafu przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z uregulowań wyżej cytowanego art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania międzynarodowego transportu towarów jest list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, który potwierdzałby fakt, iż nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Dopuszczalne są też inne dokumenty, przy czym ustawodawca nie określił jakie to mają być dowody, jednak muszą one jednoznacznie, w sposób niebudzący wątpliwości, potwierdzać spełnienie ww. wymogu. Zatem, chcąc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego.

Należy przy tym zauważyć, iż przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Jeżeli zatem dokument, o którym mowa w powołanym art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy będzie udostępniony w formie elektronicznej, np. skan, ksero, faks dokumentu, i nie będzie budził wątpliwości co do jego autentyczności, może stanowić dowód.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT świadczy usługi transportu międzynarodowego. Spółka zamierza odstąpić od przechowywania dokumentów CMR, faktur oraz innych dokumentów stanowiących dowód świadczenia usług międzynarodowych w formie papierowej i przechowywać je wyłącznie w formie elektronicznej. Wnioskodawca będzie przechowywać faktury i inne dokumenty poświadczające wykonanie ww. usług transportowych w takiej formie, w jakiej zostały wygenerowane i przesłane do kontrahenta, tj. w formie elektronicznej. Natomiast dokumenty CMR, które powstały w formie papierowej, zostaną przetworzone przez osobę upoważnioną na wersję elektroniczną. Ww. osoba będzie skanować dokumenty CMR, następnie potwierdzać je za zgodność z oryginałem poprzez podpisanie tych dokumentów podpisem elektronicznym oraz zapisze je w plikach PDF na serwerze. Osoba wyznaczona przez Spółkę będzie dawała rękojmię poświadczenia za zgodność z oryginałem dokumentów przetwarzanych. Ww. dokumenty CMR będą przechowywane na serwerze znajdującym się w siedzibie Spółki, zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami przechowywania dokumentów, w formacie PDF lub w innym formacie zgodnym z przepisami prawa. Spółka ww. dokumenty CMR zamierza przechowywać w sposób zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność, od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku gdy przedmiotowe dokumenty, w tym międzynarodowe listy przewozowe CMR przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości będą potwierdzały, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia doszło do wykonania usług transportu międzynarodowego w rozumieniu ww. przepisów ustawy i/lub przepisów wykonawczych do ustawy, to ww. dokumenty będą miały moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 83 ust. 5 ustawy. Tym samym będą uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% do świadczonych przez nią usług transportu międzynarodowego, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów określonych w tym zakresie przepisami prawa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, ul. …, …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.