Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-3/4510-748/15-1/APO
z 4 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 lutego 2019 r. sygn. akt II FSK 674/17, oddalającym skargę kasacyjną Organu wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1005/16, z wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 21 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705),
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 marca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-748/15/IZ, IBPB-1-3/4510-133/16/IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 21 marca 2016 r.

W dniu 1 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-3/4510-748/15/IZ, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705),
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych

-za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 6 kwietnia 2016 r. Pismem z 20 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z 25 maja 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-1-38/16/IZ odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 30 maja 2016 r. Pismem z 28 czerwca 2016 r., które wpłynęło do tut. Organu 5 lipca 2016 r., wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Minister Finansów pismem z 2 sierpnia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/46-45/16-1/IZ udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1005/16 uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 28 lutego 2019 r., sygn. akt II FSK 674/17 przyznał rację Sądowi pierwszej instancji i oddalił skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1005/16 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 4 czerwca 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (w dalszej części: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem armatury wodociągowo-kanalizacyjnej. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia z 21 listopada 2000 r. (dalej: „Zezwolenie”). Zezwolenie zostało udzielone do 28 maja 2017 r. Na podstawie Zezwolenia Wnioskodawca poniósł w latach 2000-2007 wydatki inwestycyjne o łącznej wartości 4.908.355,86 PLN. Spółka posiada status średniego przedsiębiorcy.

Spółka należy do grupy przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed 1 stycznia 2001 r. - tzw. „starych inwestorów”. Przedsiębiorcy ci korzystali z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku CIT. W okresie pierwszych 10 lat, całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania podatkiem CIT, natomiast po tym okresie dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z podatku CIT w części nieprzekraczającej 50% wysokości dochodu (bez ograniczeń wynikających z kwot faktycznie poniesionych wydatków). W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, które weszły w życie 1 stycznia 2001 r. na mocy ustawy z 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz.U. z 2000 r. nr 60 poz. 704 ze zm.) przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po tej dacie (tzw. „nowi inwestorzy”) korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (ew. kosztów zatrudnienia nowych pracowników) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu.

Ponadto, w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej wprowadzono szczególne zasady w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia przed 1 stycznia 2001 r., przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego. Regulacje te zostały wprowadzone na mocy Ustawy zmieniającej. Zgodnie z Ustawą zmieniającą, mali i średni przedsiębiorcy posiadający zezwolenie uzyskane przed 1 stycznia 2001 r. zachowali prawo do zwolnień określonych w ustawie z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „Ustawa o SSE”) w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r., w okresie:

• do 31 grudnia 2011 r. - w przypadku małych przedsiębiorców, albo
• do 31 grudnia 2010 r. - w przypadku średnich przedsiębiorców.
  
  

Ustawa zmieniająca przewidziała jednak możliwość wystąpienia przez przedsiębiorcę z wnioskiem do Ministra Gospodarki o zastosowanie wobec niego nowych zasad dotyczących zwolnień podatkowych związanych z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, określonych w Ustawie zmieniającej (tzw. konwersja zezwolenia). Przedsiębiorcy, którzy zmienili zezwolenie we wskazanym powyżej zakresie mogli dodatkowo skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości i z dofinansowania do nowej inwestycji ze środków Funduszu Strefowego. W 2007 r. Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki o zmianę Zezwolenia w trybie określonym w 6 ust. 1 Ustawy zmieniającej. Decyzją z 29 lutego 2008 r. Minister Gospodarki zmienił Zezwolenie zgodnie z wnioskiem Spółki.

Ponadto, Wnioskodawca był beneficjentem pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie:

• uchwały Rady Miejskiej z 29 grudnia 2008 r. wydanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 5 sierpnia 2008 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz.U. z 2008 r. nr 146, poz. 927, dalej: „Rozporządzenie w sprawie podatku od nieruchomości”) oraz
• poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej z 27 sierpnia 2007 r. wydanej na podstawie obowiązującego wcześniej rozporządzenia Rady Ministrów z 23 lipca 2007 r. w sprawie udzielania przez gminy zwolnień od podatku od nieruchomości stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz. U. z 2007 r. nr 1385, poz. 969),
• poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej z 27 czerwca 2005 r. w sprawie Programu Pomocy Publicznej na Rozwój Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Ramach Wyłączeń Grupowych.

(dalej łącznie: „Uchwały Rady Miasta”).

Pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości była udzielona z tytułu kosztów inwestycji poniesionych na podstawie Zezwolenia. Maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości wynosiła 65% lub 50% kosztów kwalifikowanych.

Oprócz wydatków inwestycyjnych, do poniesienia których Wnioskodawca był zobowiązany na podstawie Zezwolenia, Spółka ponosiła również inne wydatki inwestycyjne, które stanowiły podstawę do udzielenia jej zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie ww. Uchwał Rady Miasta.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 15 marca 2016 r. (wpływ do tut. Organu

21 marca 2016 r.), Spółka doprecyzowała opis stanu faktycznego wskazując, że w dniu 1 maja 2004 r. posiadała status średniego przedsiębiorcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Przepisy którego rozporządzenia Rady Ministrów określają warunki udzielania pomocy publicznej Wnioskodawcy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, jako przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie Zezwolenia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Jaka jest maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia oraz koszty inwestycyjne poniesione w jakim okresie mogą być brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Korzystając z pomocy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia w zakresie nieuregulowanym w Ustawie zmieniającej, Spółka powinna stosować przepisy rozporządzenia Rady ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705).

Ustawa zmieniająca - oprócz określenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej – nie reguluje w sposób szczegółowy pozostałych zasad korzystania ze zwolnienia w podatku CIT przez przedsiębiorców, którzy dokonali zmiany zezwolenia strefowego. Mowa tu między innymi o zasadach ustalania wartości poniesionych kosztów nowej inwestycji oraz zasadach dyskontowania pomocy publicznej. Kwestie te zostały uregulowane w rozporządzeniach Rady Ministrów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych.

W momencie otrzymania przez Spółkę Zezwolenia korzystanie z pomocy strefowej było uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 1997 r. nr 46, poz. 290). Od 2000 r., kiedy to Spółka uzyskała Zezwolenie, wielokrotnie dochodziło do zmian przepisów wykonawczych dotyczących korzystania ze zwolnień podatkowych przysługujących przedsiębiorcom strefowym. Łącznie Rada Ministrów wydała od 2000 r. trzy rozporządzenia w powyższym zakresie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2004 r. nr 218, poz. 2211, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2004 r.”),
• rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2006 r.”),
• rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2008 r.”).
  
  

Zgodnie z § 8 Rozporządzenia strefowego z 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Rozporządzenie strefowe z 2008 r. nie ma zatem zastosowania do pomocy publicznej, z której Spółka korzysta na podstawie Zezwolenia.

Zarówno Rozporządzenie strefowe z 2006 r., jak i Rozporządzenie strefowe z 2004 r. nie zawierały przepisów przejściowych regulujących sytuację przedsiębiorców strefowych działających na podstawie zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie tych rozporządzeń. Obydwa rozporządzenia zawierają przepis, zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem ich wejścia w życie zachowują ważność.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, zasady korzystania z Zezwolenia, w zakresie nieuregulowanym w Ustawie zmieniającej, powinny być ustalane w oparciu o przepisy Rozporządzenia strefowego z 2006 r. (zgodnie z zasadą bezpośredniego obowiązywania nowego prawa).

Ad. 2.

Maksymalna dopuszczalna wielkość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych a obliczając wysokość kosztów kwalifikowanych należy brać pod uwagę jedynie wydatki poniesione do końca 2006 r.

W myśl art. 5 ust. 1 Ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą

-w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę, innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE) - przy uwzględnieniu limitów maksymalnej wielkości pomocy publicznej wskazanych w dalszej części tego przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1 Ustawy zmieniającej, przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

W celu ustalenia zasad korzystania ze zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce na podstawie Zezwolenia należy przeanalizować art. 5 ust. 2 Ustawy zmieniającej, który modyfikuje podstawowe limity dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej obowiązujące przedsiębiorców strefowych, których zezwolenia strefowe nie podległy konwersji.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 Ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę (...) z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.
   
   

Mając na uwadze, że Spółka nie prowadzi działalności w sektorze motoryzacyjnym oraz uzyskała zezwolenie 21 listopada 2000 r., a więc po 31 grudnia 1999 r., zastosowanie znajdzie lit. c przytoczonego powyżej artykułu. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy maksymalna dopuszczalna wielkość zwolnienia podatkowego dla Spółki wynosi 50% kosztów inwestycji poniesionych do 31 grudnia 2006 r. Do kwoty kosztów stanowiącej podstawę wysokości zwolnienia Spółka nie będzie mogła zaliczyć wydatków inwestycyjnych poniesionych po 31 grudnia 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.