Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-748/15/IZ
z 1 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 21 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705),
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 marca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-748/15/IZ, IBPB-1-3/4510-133/16/IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 21 marca 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (w dalszej części: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem armatury wodociągowo-kanalizacyjnej. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia z 21 listopada 2000 r. (dalej: „Zezwolenie”). Zezwolenie zostało udzielone do 28 maja 2017 r. Na podstawie Zezwolenia Wnioskodawca poniósł w latach 2000-2007 wydatki inwestycyjne o łącznej wartości 4.908.355,86 PLN. Spółka posiada status średniego przedsiębiorcy.

Spółka należy do grupy przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed 1 stycznia 2001 r. - tzw. „starych inwestorów”. Przedsiębiorcy ci korzystali z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku CIT. W okresie pierwszych 10 lat, całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania podatkiem CIT, natomiast po tym okresie dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z podatku CIT w części nieprzekraczającej 50% wysokości dochodu (bez ograniczeń wynikających z kwot faktycznie poniesionych wydatków). W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, które weszły w życie 1 stycznia 2001 r. na mocy ustawy z 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz.U. z 2000 r. nr 60 poz. 704 ze zm.) przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po tej dacie (tzw. „nowi inwestorzy”) korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (ew. kosztów zatrudnienia nowych pracowników) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu.

Ponadto, w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej wprowadzono szczególne zasady w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia przed 1 stycznia 2001 r., przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego. Regulacje te zostały wprowadzone na mocy Ustawy zmieniającej.

Zgodnie z Ustawą zmieniającą, mali i średni przedsiębiorcy posiadający zezwolenie uzyskane przed 1 stycznia 2001 r. zachowali prawo do zwolnień określonych w ustawie z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „Ustawa o SSE”) w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r., w okresie:

• do 31 grudnia 2011 r. - w przypadku małych przedsiębiorców, albo
• do 31 grudnia 2010 r. - w przypadku średnich przedsiębiorców.
  
  

Ustawa zmieniająca przewidziała jednak możliwość wystąpienia przez przedsiębiorcę z wnioskiem do Ministra Gospodarki o zastosowanie wobec niego nowych zasad dotyczących zwolnień podatkowych związanych z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, określonych w Ustawie zmieniającej (tzw. konwersja zezwolenia). Przedsiębiorcy, którzy zmienili zezwolenie we wskazanym powyżej zakresie mogli dodatkowo skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości i z dofinansowania do nowej inwestycji ze środków Funduszu Strefowego. W 2007 r. Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki o zmianę Zezwolenia w trybie określonym w 6 ust. 1 Ustawy zmieniającej. Decyzją z 29 lutego 2008 r. Minister Gospodarki zmienił Zezwolenie zgodnie z wnioskiem Spółki.

Ponadto, Wnioskodawca był beneficjentem pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie:

• uchwały Rady Miejskiej z 29 grudnia 2008 r. wydanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 5 sierpnia 2008 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz.U. z 2008 r. nr 146, poz. 927, dalej: „Rozporządzenie w sprawie podatku od nieruchomości”) oraz
• poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej z 27 sierpnia 2007 r. wydanej na podstawie obowiązującego wcześniej rozporządzenia Rady Ministrów z 23 lipca 2007 r. w sprawie udzielania przez gminy zwolnień od podatku od nieruchomości stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz. U. z 2007 r. nr 1385, poz. 969),
• poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej z 27 czerwca 2005 r. w sprawie Programu Pomocy Publicznej na Rozwój Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Ramach Wyłączeń Grupowych.

(dalej łącznie: „Uchwały Rady Miasta”).

Pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości była udzielona z tytułu kosztów inwestycji poniesionych na podstawie Zezwolenia. Maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości wynosiła 65% lub 50% kosztów kwalifikowanych.

Oprócz wydatków inwestycyjnych, do poniesienia których Wnioskodawca był zobowiązany na podstawie Zezwolenia, Spółka ponosiła również inne wydatki inwestycyjne, które stanowiły podstawę do udzielenia jej zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie ww. Uchwał Rady Miasta.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 15 marca 2016 r. (wpływ do tut. Organu

21 marca 2016 r.), Spółka doprecyzowała opis stanu faktycznego wskazując, że w dniu 1 maja 2004 r. posiadała status średniego przedsiębiorcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Przepisy którego rozporządzenia Rady Ministrów określają warunki udzielania pomocy publicznej Wnioskodawcy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, jako przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie Zezwolenia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Jaka jest maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia oraz koszty inwestycyjne poniesione w jakim okresie mogą być brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
   
   

Ad. 1

Korzystając z pomocy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia w zakresie nieuregulowanym w Ustawie zmieniającej, Spółka powinna stosować przepisy rozporządzenia Rady ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705).

Ustawa zmieniająca - oprócz określenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej – nie reguluje w sposób szczegółowy pozostałych zasad korzystania ze zwolnienia w podatku CIT przez przedsiębiorców, którzy dokonali zmiany zezwolenia strefowego. Mowa tu między innymi o zasadach ustalania wartości poniesionych kosztów nowej inwestycji oraz zasadach dyskontowania pomocy publicznej. Kwestie te zostały uregulowane w rozporządzeniach Rady Ministrów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych.

W momencie otrzymania przez Spółkę Zezwolenia korzystanie z pomocy strefowej było uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 1997 r. nr 46, poz. 290). Od 2000 r., kiedy to Spółka uzyskała Zezwolenie, wielokrotnie dochodziło do zmian przepisów wykonawczych dotyczących korzystania ze zwolnień podatkowych przysługujących przedsiębiorcom strefowym. Łącznie Rada Ministrów wydała od 2000 r. trzy rozporządzenia w powyższym zakresie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2004 r. nr 218, poz. 2211, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2004 r.”),
• rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2006 r.”),
• rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie strefowe z 2008 r.”).
  
  

Zgodnie z § 8 Rozporządzenia strefowego z 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Rozporządzenie strefowe z 2008 r. nie ma zatem zastosowania do pomocy publicznej, z której Spółka korzysta na podstawie Zezwolenia.

Zarówno Rozporządzenie strefowe z 2006 r., jak i Rozporządzenie strefowe z 2004 r. nie zawierały przepisów przejściowych regulujących sytuację przedsiębiorców strefowych działających na podstawie zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie tych rozporządzeń. Obydwa rozporządzenia zawierają przepis, zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem ich wejścia w życie zachowują ważność.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, zasady korzystania z Zezwolenia, w zakresie nieuregulowanym w Ustawie zmieniającej, powinny być ustalane w oparciu o przepisy Rozporządzenia strefowego z 2006 r. (zgodnie z zasadą bezpośredniego obowiązywania nowego prawa).

Ad. 2

Maksymalna dopuszczalna wielkość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych a obliczając wysokość kosztów kwalifikowanych należy brać pod uwagę jedynie wydatki poniesione do końca 2006 r.

W myśl art. 5 ust. 1 Ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą

-w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę, innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE) - przy uwzględnieniu limitów maksymalnej wielkości pomocy publicznej wskazanych w dalszej części tego przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1 Ustawy zmieniającej, przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (Ustawy o SSE), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

W celu ustalenia zasad korzystania ze zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce na podstawie Zezwolenia należy przeanalizować art. 5 ust. 2 Ustawy zmieniającej, który modyfikuje podstawowe limity dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej obowiązujące przedsiębiorców strefowych, których zezwolenia strefowe nie podległy konwersji.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 Ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę (...) z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.
   
   

Mając na uwadze, że Spółka nie prowadzi działalności w sektorze motoryzacyjnym oraz uzyskała zezwolenie 21 listopada 2000 r., a więc po 31 grudnia 1999 r., zastosowanie znajdzie lit. c przytoczonego powyżej artykułu. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy maksymalna dopuszczalna wielkość zwolnienia podatkowego dla Spółki wynosi 50% kosztów inwestycji poniesionych do 31 grudnia 2006 r. Do kwoty kosztów stanowiącej podstawę wysokości zwolnienia Spółka nie będzie mogła zaliczyć wydatków inwestycyjnych poniesionych po 31 grudnia 2006 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Z kolei, przepis art. 16 ust. 1 ustawy o SSE stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o SSE).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2000 r.”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie SSE zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tj. ustawy o SSE), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. „starych przedsiębiorców” zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma zastosowania do tych podmiotów.

Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których „starzy przedsiębiorcy” mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Rozstrzygając kwestię ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych należy odnieść się do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), mocą którego, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą (…).
   
   

Powyższy przepis konsekwentnie podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy, na 3 grupy: przedsiębiorcy mali i średni [w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.)] w dalszym ciągu mają prawo do 100% zwolnienia, ale prawo to jest ograniczone czasowo – odpowiednio do 31 grudnia 2011 r. i 31 grudnia 2010 r.

Natomiast, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż mały albo średni, są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach pomocy publicznej, przy czym maksymalna dopuszczalna wielkość tej pomocy wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.

(art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy zmieniającej z 2003 r.).

Powyższe oznacza, że wskazani wyżej inwestorzy muszą limitować wysokość pomocy publicznej (którą w SSE jest ulga podatkowa) wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych.

Jednocześnie w związku z art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Kluczowa kwestia została doprecyzowana w uzupełnieniu wniosku, z którego wynika, że Spółka w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r., tj. w dniu 1 maja 2004 r. posiadała status średniego inwestora, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z 2003 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszej sprawie, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego, prowadzi do wniosku, że na podstawie art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r. Spółka, jako średni inwestor, zachowała do dnia 31 grudnia 2010 r. prawo do zwolnienia podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r.

Warto bowiem zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o SSE i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie SSE są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej.

Reasumując, Spółka uzyskując Zezwolenie 21 listopada 2000 r., na mocy art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z 2003 r., jako średni przedsiębiorca miała prawo do zwolnienia podatkowego, które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2010 r.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że fakt zmiany Zezwolenia na podstawie art. 6 ww. ustawy zmieniającej, nie ma żadnego wpływu na ustalenie regulacji prawnych dotyczących zwolnienia podatkowego przysługującego przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o SSE. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych dla tej grupy przedsiębiorców. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby „starym przedsiębiorcom” korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o SSE, w tym także średnim przedsiębiorcom – po dniu 31 grudnia 2010 r. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z „nowego” brzmienia art. 12 ustawy o SSE, który nie miał i nie ma zastosowania do średnich „starych” przedsiębiorców.

W świetle powyższego, skoro jak wykazano w niniejszej interpretacji, Spółka jako tzw. „ stary” przedsiębiorca, nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, to w tym zakresie nie mają do niej zastosowania przepisy rozporządzeń Rady Ministrów określających warunki pomocy publicznej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w części dotyczącej:

• stosowania przez Spółkę przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 236, poz. 1705) jest nieprawidłowe,
• ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.