2019.09.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.290.2019.1.MF
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lipca 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy możliwe jest wpłacanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany jest relatywnie wysoki przychód na zasadach uproszczonych a w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany przychód będzie relatywnie niższy, na zasadach ogólnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy możliwe jest wpłacanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany jest relatywnie wysoki przychód na zasadach uproszczonych a w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany przychód będzie relatywnie niższy, na zasadach ogólnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o.

Wnioskodawca obecnie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W wyniku dokonanego przez Wnioskodawcę wyboru oferty w wyniku rozstrzygnięcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego Wnioskodawca zawarł w dniu 22 września 2017 r. z Wykonawcą umowę o dostarczenie do Jej siedziby wraz ze specjalistycznym wyposażeniem obsługowym i pakietem eksploatacyjno-naprawczym 14 sztuk nowych, niskopodłogowych tramwajów trójczłonowych, dwukierunkowych o długości 24,2 m, w tym jeden tramwaj przystosowany do potrzeb nauki jazdy.

Z uwagi na występującą do tej pory i prognozowaną zwłokę w dostarczeniu przedmiotu umowy (tramwajów), Wnioskodawca planuje obciążyć Wykonawcę karami umownymi przewidzianymi w umowie poprzez potrącenie kwot kar umownych w całości lub w części z zobowiązaniami wobec Wykonawcy z tytułu ww. umowy.

Wnioskodawca planuje rozliczać kary umowne notą obciążeniową w pełnej należnej wysokości za dni zwłoki w dostawie tramwajów (natomiast potrącenie dokonywane będzie w wysokości 1/14 limitu kar przewidzianych w umowie, tj. proporcjonalnie do liczby zamówionych tramwajów).

W związku z powyższym z uwagi na znaczne kwoty kar umownych w roku (latach), w którym Wnioskodawca dokona potrącenia kar umownych wystąpi u Wnioskodawcy znaczny przychód - niewspółmierny do przychodu ze zwykłej działalności operacyjnej.

Prawdopodobnym scenariuszem jest następczy spór sądowy co do wysokości kar, które uległy potrąceniu (ich miarkowanie przez sąd).

Z uwagi na ewentualne późniejsze miarkowanie (zmniejszenie) potrąconych kar przez sąd powszechny w roku (latach), w którym orzeczenie sądu stanie się prawomocne, u Wnioskodawcy przychód ulegnie znacznemu obniżeniu - niewspółmiernemu do normalnego przychodu z działalności operacyjnej (a prawdopodobnie wystąpi strata).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest wpłacanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany jest relatywnie wysoki przychód na zasadach uproszczonych a w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany przychód będzie relatywnie niższy, na zasadach ogólnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest wpłacanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany jest relatywnie wysoki przychód na zasadach uproszczonych a w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany przychód będzie relatywnie niższy, na zasadach ogólnych.

Przepisy dotyczące wpłacania zaliczek uproszczonych znowelizowano od 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Natomiast zgodnie z ust. 7a cyt. przepisu:

O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6 i 6a, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Nowela u.p.d.o.p. w tym zakresie zlikwidowała zatem obowiązek formalnego informowania (zawiadomienia) organu podatkowego o wyborze uiszczania zaliczek na CIT w uproszczonej formie (dokonuje się tego w zeznaniu rocznym za rok, w którym dokonywało się uproszczonych wpłat).

Przepisy nie zawierają natomiast wyraźnej normy prawnej dotyczącej rezygnacji z uproszczonych zaliczek, zatem w ocenie Wnioskodawcy nic nie stoi na przeszkodzie aby wpłacać i rozliczać zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany jest relatywnie wysoki przychód na zasadach uproszczonych a w okresie rozliczeniowym (roku), w którym prognozowany przychód będzie relatywnie niższy, na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca wywodzi to uprawnienie z odpowiedniego stosowania zasad wyboru takiej opcji opłacania zaliczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 1a updop, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 25 ust. 6 updop, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie. Na podstawie art. 25 ust. 7 pkt 2,3 i 5 updop, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym; (pkt 2)
wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach; (pkt 3)
dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27 (pkt 5).

Zgodnie z art. 25 ust. 7a updop, o wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6 i 6a, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Stosownie natomiast do art. 25 ust. 8 updop, przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym.

Należy wskazać, że możliwość dokonywania wpłat zaliczek miesięcznych w uproszczonej formie, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, istnieje dla podatników kontynuujących działalność. Wynika to z faktu, że wysokość zaliczki na podatek uzależniona jest od podatku wykazanego we wcześniejszych zeznaniach podatkowych. Stanowi ona co do zasady równowartość 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli z zeznania tego nie wynikał podatek należny, za podstawę do obliczenia wysokości zaliczki przyjmuje się zeznanie złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Art. 27. ust. 1 updop stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Oznacza to, że w 2020 r. podstawą dla zaliczek uiszczanych w uproszczonej formie jest podatek należny odpowiednio za 2018 r. (zeznanie złożone w 2019 r.) lub za 2017 r. (zeznanie złożone w 2018 r.).

Dla zobrazowania tego schematu należy wskazać, że jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych (przyjmując, że jego rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym) chce skorzystać z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na ten podatek w roku 2020 jest zobowiązany wziąć pod uwagę zeznanie podatkowe, które złożył w roku 2019. W roku 2019 podatnik składał zeznanie za rok 2018. Jeżeli w zeznaniu za rok 2018 podatnik wykazał podatek należny, to kwotę tę dzieli się przez 12. Otrzymana wartość stanowi wysokość zaliczki wpłacanej w formie uproszczonej w roku 2020. W sytuacji, gdy w zeznaniu złożonym w 2019 r. (czyli za rok podatkowy 2018) podatnik nie wykazał podatku należnego, należy wziąć pod uwagę zeznanie składane w roku 2018, czyli za rok podatkowy 2017.

Z uproszczonej formy wpłacania zaliczek nie mogą skorzystać więc podatnicy, którzy:

nie wykazali podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu 2 lat podatkowych, poprzedzających dany rok podatkowy, albo
rozpoczęli działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. Obecnie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Prawdopodobnym scenariuszem jest następczy spór sądowy co do wysokości kar, które uległy potrąceniu (ich miarkowanie przez sąd).

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca obecnie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 6 updop, to oznacza, że spełnia wymogi wynikające z tego przepisu. Zatem Wnioskodawca będzie mógł korzystać z tej metody opodatkowania do momentu kiedy zrezygnuje lub utraci prawo do jej stosowania. Przy czym, pamiętać należy, że o wyborze wpłacania zaliczek w formie uproszczonej Wnioskodawca zobowiązany jest poinformować urząd skarbowy w zeznaniu podatkowym (CIT-8), składanym za rok podatkowy, w którym wpłacał zaliczki w uproszczonej formie. Jeżeli zatem Wnioskodawca nie zawiadomi w składanym zeznaniu podatkowym o wpłacaniu zaliczek w formie uproszczonej, to będzie to oznaczać, że zrezygnował z tej formy wpłacania zaliczek za ten rok podatkowy. Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca poniesie stratę w latach poprzednich, za które podatek miałby stanowić podstawę do ustalenia zaliczek uproszczonych, to traci prawo do stosowania uproszczonej metody wpłacania zaliczek z mocy prawa.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca w roku podatkowym, w którym prognozuje, że osiągnie wysoki przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, będzie mógł opodatkować dochody wg uproszczonej formy wpłacania zaliczek, jeżeli spełni warunki wynikające z art. 25 ust. 6 oraz art. 25 ust. 7a updop. Natomiast w roku podatkowym, w którym osiągnie relatywnie niskie przychody, będzie mógł opodatkować dochód z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, jeżeli zrezygnuje z formy opodatkowania wg metody uproszczonej (bądź utraci prawo do stosowania tej formy opodatkowania) w sposób wskazany powyżej.

Jednocześnie wskazać należy, że wysokość przychodu uzyskanego w trakcie roku podatkowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie ma wpływu na możliwość wyboru zasad opodatkowania wg formy uproszczonej lub na zasadach ogólnych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym (opisem zdarzenia przyszłego) przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin