Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.430.2019.2.MSO
z 18 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lipca 2019 r. (data wpływu 10 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 4 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opisanego we wniosku świadczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opisanego we wniosku świadczenia.

Pismem z 4 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem Organu z 27 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.430.2019.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Firma w formie jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę zamierza realizować opisane poniżej zdarzenie przyszłe. Firma prowadzić będzie sprzedaż roślin doniczkowych, które kupować będzie głównie w krajach Unii Europejskiej. Rośliny będą sprzedawane w opakowaniu tj. w doniczkach lub osłonkach do klientów detalicznych i hurtowych w kraju i zagranicą. Doniczki i osłonki kupowane będą od dostawców krajowych. Wysyłkę do klientów będzie organizowała firma Wnioskodawcy z wykorzystaniem zewnętrznych firm kurierskich a koszty będzie pokrywał klient. Docelowo klient otrzyma jeden produkt tj. roślinę w doniczce lub osłonce oraz zostanie obciążony kosztami wysyłki. Na wystawianym przez Wnioskodawcę paragonie lub fakturze będą uwidocznione dwie pozycje tj. sprzedawana roślina oraz koszty wysyłki. Zarówno sprzedawaną w doniczce roślinę jak i koszty wysyłki Wnioskodawca zamierza opodatkowywać 8% stawką VAT, klasyfikując produkt wg PKWiU do kodu 01.30.10.0 „Rośliny żywe, cebulki, bulwy i korzenie, sadzonki i szczepy; grzybnia” i traktując roślinę jako produkt podstawowy a doniczkę lub osłonkę i koszty wysyłki jako elementy do niej uzupełniające.

Pismem z 4 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?
   
Tak, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

2. Czy usługa transportu - wysyłka za pośrednictwem kuriera - świadczona przez Wnioskodawcę jest ściśle związana z dostawą towarów i niezbędna do dokonania dostawy i na czym ta niezbędność polega?
   
Tak, usługa transportu jest ściśle związana z dostawą towarów i niezbędna do dokonania dostawy. Wnioskodawca sprzedawać będzie swoje towary za pośrednictwem sklepów internetowych i wysyłka kurierem kończy transakcję - dokonanie dostawy.

3. Czy przedmiotem świadczenia jest zgodnie z umową kompleksowa czynność dostawy w ramach której usługa transportu jest elementem nieodłącznym dostawy, czy też na podstawie odrębnej umowy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów i na podstawie odrębnej umowy świadczy usługi transportowe oraz jaka stawka widnieje na fakturze dokumentującej usługi świadczone przez zewnętrze firmy kurierskie, które dostarczają rośliny do ostatecznego klienta?
   
Wnioskodawca prowadzić będzie sprzedaż swoich towarów za pośrednictwem sklepów internetowych. Główni odbiorcy Wnioskodawcy to zasadniczo klienci detaliczni. Zamówienia składane będą za pośrednictwem sklepów internetowych. Przedmiotem świadczenia będzie kompleksowa czynność dostawy w ramach której usługa transportu jest nieodłącznym elementem dostawy. Z klientami nie będzie się zawierać dodatkowych umów - potwierdzone zamówienie internetowe będzie jedyną formą umowy pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Nie będzie zatem również osobnej umowy między Wnioskodawcą a klientem na świadczenie usług transportowych. Na fakturze firmy kurierskiej dokumentującej usługi dostawę rośliny do ostatecznego klienta figurować będzie 23% stawka VAT.

4. Czy z zawartych przez Wnioskodawcę umów (ustnych lub pisemnych) z nabywcami towarów będzie wynikać, że cena towaru obejmuje również koszty transportu?
   
Tak, zamówienie internetowe, które składa klient zawierać będzie w osobnej pozycji cenę za transport towaru.

5. Kto, zgodnie z zawartą umową (ustną lub pisemną) ponosi odpowiedzialność (ryzyko) za towary w czasie transportu, związane z uszkodzeniem towaru lub przypadkową utratą w czasie transportu - Wnioskodawca czy nabywca?
   
Transport organizuje Wnioskodawca. Wnioskodawca ponosi również odpowiedzialność za towary w czasie transportu.

6. Jak skalkulowane jest wynagrodzenie i jakie elementy obejmuje, czy przewidziana umowna cena w każdym przypadku zawiera koszty dodatkowe jakimi są doniczki, osłonki oraz koszty transportu?
   
Kalkulacja ceny końcowej którą płaci klient zawiera cenę rośliny, cenę doniczki lub osłonki i koszty transportu a także założony zysk Wnioskodawcy oraz podatek VAT. Ze względu na zwyczaj handlowy i przejrzystość transakcji w zamówieniu złożonym internetowo i potwierdzanym w ten sam sposób klientowi transakcja prezentowana będzie w osobnych pozycjach tj. towar (roślina plus doniczka lub osłonka) jako pierwsza pozycja a koszty transportu jako ostatnia. Taki sposób prezentowania transakcji klientowi, wynika z założenia, że zamówienie może dotyczyć kilku różnych roślin a wysyłka towaru będzie organizowana jako jedna przesyłka do całego zamówienia. Przewidziana cena w każdym przypadku zawiera koszty dodatkowe w postaci doniczki lub osłonki a także koszty transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wobec powyższego Wnioskodawca prosi o odpowiedź na pytanie czy sprzedaż roślin w doniczkach, w opisanym powyżej kształcie, na rzecz krajowych klientów hurtowych i detalicznych może zostać opodatkowana stawką VAT 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż roślin w doniczkach lub osłonkach wraz z kosztami wysyłki mogą zostać opodatkowane 8% stawką podatku VAT.

W sprzedawanym produkcie elementem podstawowym jest roślina a doniczka lub osłonka stanowią jedynie opakowanie bez którego roślina nie mogłaby zostać dostarczona klientowi w oczekiwanym stanie tj. jako roślina żywa.

Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że koszty wysyłki stanowią uzupełnienie transakcji dotyczącej sprzedawanej rośliny - nie stanowią odrębnie świadczonej usługi. Z tego też powodu koszty wysyłki, zdaniem Wnioskodawcy, mogą zostać objęte 8% stawką VAT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył treść interpretacji indywidualnej nr IBPP2/443-8/12/BW wydanej 30 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której Organ udzielając wyjaśnienia powołał się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawa C-349/96) i stwierdził że „tut. organ pragnie przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawa C-349/96) gdzie Trybunał uznał, że w celu ustalenia, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy zważyć dwie podstawowe zasady rządzące VAT. Po pierwsze, treść art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Po drugie, fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby doprowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu VAT. Zdaniem TSUE pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Zatem, w świetle ww. wyroku TSUE o świadczeniu złożonym można mówić, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić wg stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej”.

Ponadto Wnioskodawca pragnie zauważyć, że podobnie orzekł również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji nr ITPP1/443-142/12/JJ wydanej 30 kwietnia 2012 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr IPPP3/443-1030/14-2/IG wydanej 9 stycznia 2015 r. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr ILPP2-2/4512-1-57/16-4/EW wydanej 12 października 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W tym miejscu wskazać należy, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. klasyfikacja statystyczna towarów i usług jest dokonywana na podstawie rozporządzenia z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno jednak w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT w poz. 13 wymieniono sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 01.30.10.0 „Rośliny żywe, cebulki, bulwy i korzenie, sadzonki i szczepy; grzybnia”.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów.

W myśl tych przepisów koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z jednej strony oznacza to, że także inne koszty dodatkowe mogą być wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z drugiej natomiast strony trzeba przyjąć, że powyższe świadczenia – o kosztach których przykładowo stanowi przepis – w niektórych sytuacjach mogą być potraktowane jako odrębne świadczenia.

Z kolei za koszty dodatkowe należy uznać wszelkie opłaty i należności, formalnie odrębne od ceny świadczenia głównego (podstawowego), jednakże w istocie składające się na zapłatę za świadczenie zapewniane w ramach wykonywania świadczenia podstawowego. Koszty dodatkowe będą wartością tych wszystkich świadczeń dodatkowych, które nie stanowią samoistnego świadczenia (przedmiotu opodatkowania), lecz są elementami świadczenia złożonego (kompleksowego).

Należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady, dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzić będzie sprzedaż internetową roślin doniczkowych, które kupować będzie głównie w krajach Unii Europejskiej. Rośliny będą sprzedawane w opakowaniu tj. w doniczkach lub osłonkach do klientów detalicznych i hurtowych w kraju i zagranicą. Wysyłkę do klientów będzie organizowała firma Wnioskodawcy z wykorzystaniem zewnętrznych firm kurierskich, a koszty będzie pokrywał klient. Usługa transportu będzie ściśle związana z dostawą towarów i niezbędna do dokonania dostawy oraz będzie stanowić jej nieodłączny element. Wnioskodawca z klientami nie będzie zawierał dodatkowych umów, a potwierdzone zamówienie internetowe będzie jedyną formą umowy pomiędzy Wnioskodawcą a klientem.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę można wyróżnić następujące elementy składowe: sprzedaż towarów oraz ich transport (którego kosztami obciąża on nabywców towarów).

W przedmiotowej sprawie nie można stwierdzić, że usługa transportowa sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów stanowi cel sam w sobie i powinna być traktowana jako odrębne, niezależne świadczenie. W okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, za świadczenia złożone – którego rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i sztuczne – należy uznać dostawę towarów (kwiatów) wraz z usługą transportu.

Transport sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów stanowi integralną część dostawy towarów. Wnioskodawca obciąża klientów kosztami transportu w związku ze sprzedażą tych towarów, a transport ten służy zrealizowaniu dostawy towarów, jest ściśle związany z ich dostawą. Transport nie może być zatem samodzielnym przedmiotem sprzedaży dla klienta. W konsekwencji, dostawa towarów stanowi świadczenie główne, natomiast świadczeniem pomocniczym jest usługa transportowa, która jest ściśle związana z ww. dostawami towarów. Z ekonomicznego punktu widzenia każda z tych dostaw wraz z transportem jest obiektywnie jedną transakcją. Zatem również z ekonomicznego punktu widzenia dostawa towarów wraz z transportem nie powinny być dzielone dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzą jedną złożoną czynność.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy zatem stwierdzić, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania – jedną czynnością, czyli dostawą towarów.

Podstawą opodatkowania z tytułu tych czynności jest – zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy – łączna wartość towarów wraz z opakowaniem oraz ich transport. Koszt transportu towarów, którym obciążani są klienci Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą towarów, zwiększa kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i podlega opodatkowaniu na zasadach właściwych dla tych czynności.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących stawki podatku mającej zastosowanie dla opisanego we wniosku świadczenia obejmującego dostawę roślin doniczkowych, które jak wskazał Wnioskodawca, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 01.30.10.0, wraz z doniczkami lub osłonkami oraz koszty transportu tych roślin do odbiorców, należy stwierdzić, że do całego świadczenia zastosowanie znajdzie stawka 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT oraz poz. 13 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…),za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.