INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 7 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu finansowego, w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z rozliczeniem rozwiązanej umowy leasingu finansowego na skutek zniszczenia przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, zwany dalej także Spółką, zawarł w dniu 22 grudnia 2008 r. umowę leasingu, której przedmiotem było określenie zasad, na jakich finansujący odda Spółce do korzystania pojazd, nabyty w tym celu przez finansującego.

Umowa została zawarta na warunkach określonych w przepisie art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj.:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, czyli Spółka.
   
   

Samochód osobowy będący przedmiotem leasingu nie spełniał wymagań określonych w przepisach art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy leasingu, wobec czego, zgodnie z treścią przepisu art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu z dnia zawarcia umowy leasingowej, Spółka mogła rozliczyć podatek naliczony od rat leasingowych i opłat jedynie w ograniczonym zakresie.

Spółka naliczała odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przedmiotu leasingu wynoszącej 49.286,40 zł, na którą składała się suma wszystkich rat leasingowych kapitałowych (tj. bez uwzględnienia odsetek), koszty opłat leasingowych oraz kwota podatku naliczonego od towarów i usług, w takim zakresie, w jakim nie mogła ona być rozliczona. Czas trwania umowy został przewidziany na 3 lata, natomiast okres amortyzacji wynosił 5 lat.

Jeszcze przed zakończeniem okresu amortyzacji samochód osobowy będący przedmiotem leasingu uległ zniszczeniu na skutek wypadku. Stało się to w prawie #190; okresu, na jaki została zawarta umowa leasingu i dokładnie w połowie okresu amortyzacji.

Przed dniem zniszczenia samochodu Spółka ujawniła jako koszt uzyskania przychodu sumę odpisów amortyzacyjnych stanowiących dokładnie połowę wartości początkowej przedmiotu leasingu, tj. kwotę 24.643,20 zł. Dokładnie taka sama kwota odpisów amortyzacyjnych pozostała niewykorzystana kosztowo (nie została zaliczona w koszty uzyskania przychodu).

Na skutek zniszczenia samochodu będącego przedmiotem leasingu, umowa leasingu została rozwiązana w wykonaniu treści przepisu art. 709⁵ § 3 Kodeksu cywilnego. W wykonaniu treści tego przepisu, Spółka, jako korzystający, zobowiązana była do zapłaty finansującemu wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem. Innymi słowy, Spółka uregulowała finansującemu wszystkie raty kapitałowe pomniejszone o część odsetkową. Łączna suma tych rat wyniosła 8.090,53 zł.

Finansujący otrzymał jednak z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu kwotę 9.800 zł. Ponadto finansujący otrzymał z tytułu sprzedaży wraku zniszczonego samochodu kwotę 13.333,33 zł. Łączna kwota otrzymana przez finansującego z tytułu sprzedaży wraku samochodu oraz od ubezpieczyciela wyniosła 23.133,33 zł. Finansujący zobowiązał się zapłacić wyżej wymienioną kwotę Spółce jako korzystającemu.

W efekcie, strony, tj. Spółka oraz finansujący dokonały kompensaty wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności finansującego wobec Spółki z tytułu zapłaty kapitałowych rat leasingowych oraz wierzytelności Spółki wobec finansującego o zapłatę kwot otrzymanych przez finansującego z tytułu ubezpieczenia i sprzedaży wraku samochodu. Nadwyżka wierzytelności Spółki wyniosła 15.042,80 zł i została przez finansującego przelana Spółce na podstawie noty obciążeniowej. Oprócz noty obciążeniowej finansujący wystawił fakturę korygującą obejmującą jedynie wynagrodzenie w postaci odsetek, które na skutek rozwiązania umowy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu art. 709⁵ § 3 Kodeksu cywilnego uległy zmniejszeniu.

Przed rozwiązaniem umowy leasingu, Spółka uiściła na rzecz finansującego kwotę 37.424,79 zł tytułem zapłaty rat leasingowych w części kapitałowej oraz 4.998,10 zł odsetek. Zatem, łączna suma rat leasingowych zapłaconych przed i po zniszczeniu przedmiotu leasingu, bez uwzględnienia odsetek, wyniosła 45.515,32 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka powinna rozpoznać jako przychód kwoty otrzymane od finansującego w rozliczeniu umowy leasingu, jakie przysługiwały korzystającemu, otrzymane przez finansującego tytułem ubezpieczenia oraz z tytułu sprzedaży wraku samochodu będącego przedmiotem leasingu, w łącznej kwocie 23.133,33 zł...
2. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwotę wartości początkowej przedmiotu leasingu niepokrytą dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytanie nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 28 lutego 2012 r., nr IPTPB3/423-313/11-3/MF.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka z oczywistych względów nie może dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych. Jednakże, Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości początkowej niepokrytej dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi przedmiotu leasingu, w takim zakresie, w jakim wydatki związane z pozyskaniem możliwości korzystania z przedmiotu leasingu przekraczają część wartości początkowej przedmiotu leasingu pokrytą dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi.

Wnioskodawca wskazuje, iż podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Oznacza to, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Kosztem uzyskania przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie zostały spełnione wszystkie warunki wskazane powyżej. Spółka poniosła wydatki na nabycie przedmiotu leasingu w łącznej wartości odpowiadającej wartości początkowej. Na wydatki te składały się kwoty rat kapitałowych leasingowych (bez uwzględnienia odsetek) w wysokości 37.424,79 zł, poniesionych jeszcze przed dniem rozwiązania umowy leasingu. Spółka po zakończeniu umowy leasingu, w jej rozliczeniu, w wykonaniu przepisu art. 709⁵ § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U Nr 16, poz. 93 ze zm.), poniosła wydatki na zapłatę rat leasingowych w wysokości 8.090,53 zł. Zatem, koszty rat kapitałowych wyniosły 45.515,32 zł. Wartość nierozliczonego podatku od towarowi usług, zwiększająca wartość początkową przedmiotu leasingu, wyniosła 3.986,40 zł.

Wnioskodawca zaznacza, iż wydatki te były definitywne. Spółce nie zostały one zwrócone, a kwota otrzymana przez Spółkę od finansującego nie była wypłacona tytułem zwrotu poniesionych przez Spółkę wydatków, lecz traktowana jako otrzymany przychód.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż finansujący wystawił fakturę korygującą wyłącznie w zakresie odsetek. Kwoty wypłacone przez finansującego miesiły się w pojęciu wskazanym w przepisie art. 709⁵ § 3 Kodeksu cywilnego, tj. pomniejszenia o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody. Zwrot tych nienależnych finansującemu korzyści nie stanowi zwrotu nienależnych wydatków Spółki, ale jej przychód.

Wnioskodawca stwierdza, iż wydatki te są związane z prowadzoną działalnością, a także zostały poniesione w celu uzyskania przychodu i zostały właściwie udokumentowane.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki te nie należą do grupy wymienionej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części, w jakiej nie zostały pokryte już dokonanymi odpisami amortyzacyjnym. Zatem, wydatki te w części, w jakiej nie zostały pokryte już dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi, nie są wymienione w treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z jego treścią nie stanowią kosztu uzyskania przychodu straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jako koszty uzyskania przychodu zamierza rozpoznać wyłącznie wydatki przypadające na wartość początkową w takiej części, w jakiej nie dokonał odpisów amortyzacyjnych, czyli w zakresie kwoty 24.643,20 zł.

Reasumując, Wnioskodawca stwierdza, iż uprawniony jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem przedmiotu leasingu w takim zakresie, w jakim wydatki te znajdują pokrycie w wartości początkowej przedmiotu leasingu, niepokrytej odpisami amortyzacyjnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym oraz w Jego stanowisku kwot przychodów i kosztów uzyskania przychodów, tutejszy Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji, tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku, nie weryfikując wysokości kwot wskazanych przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.