Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.858.2018.1.SJ
z 15 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy i montażu drewnianych domków letniskowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy i montażu drewnianych domków letniskowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się dostawą i montażem drewnianych domków letniskowych na rzecz osób prywatnych. Powierzchnia tych domków nie przekracza 300 m². Przedsiębiorca zakupuje materiał do budowy domku, przygotowuje go, a następnie montuje na gruncie należącym do klienta. Zgodnie z warunkami technicznymi ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r, poz. 1202, z późn. zm., dalej: Prawo Budowlane) domki te, stawiane są w oparciu o zgłoszenie budowlane. Domki montowane są na płaskiej wylewce, kostce brukowej lub bloczkach betonowych. Zgodnie z projektem budowlanym, domki letniskowe są na stałe związane z gruntem oraz posiadają instalacje sanitarne i grzewcze umożliwiające całoroczne zamieszkanie. Instalacje te są uwidocznione w projekcie, lecz ich zamontowanie leży w gestii kupującego. W konsekwencji Klient otrzymuje dom w stanie surowym zamkniętym do ostatecznego wykończenia bez wyposażenia wewnętrznego. Przedmiotowe domki letniskowe są sklasyfikowane pod symbolem 1110 PKOB oraz są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) przywołanych w dalszej części złożonego wniosku.

Ponadto, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa z montażem domków letniskowych określonych w niniejszym wniosku powinna być opodatkowana zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, według preferencyjnej stawki 8%, czy według podstawowej 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa i montaż domków letniskowych z zaprojektowanymi instalacjami powinna być opodatkowana według stawki 8%, z tego względu, że w sytuacji tej mamy do czynienia z robotami budowlanymi dotyczącymi wzniesienia budowy obiektu stanowiącego budynek, który zaliczany jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Stanowisko to wynika z obowiązujących przepisów prawa oraz interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych stanach faktycznych powołanych w dalszej części złożonego wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1. W związku z powyższym za zasadę należy uznać opodatkowanie stawką 22%. Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak liczne wyjątki – niektóre czynności opodatkowane są stawkami obniżonymi lub są zwolnione od podatku.

I tak – zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust 12 i art. 114 ust. 1.

Ponadto, w świetle obowiązujących przepisów, a konkretnie art. 146a pkt 1 i pkt 2, z zastrzeżeniem art. 146f ustawy o VAT:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Co prawda, podwyższone stawki na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej mają obowiązywać do 31 grudnia 2018 r. jednakże 22 listopada 2018 r. została uchwalona przez Sejm nowelizacja ustawy o VAT zakładająca wydłużenie obowiązywania stawek VAT w wysokości 23% i 8%. Z tego względu w złożonym wniosku Wnioskodawca przyjmuje, że stawki te w 2019 r. pozostaną na tym samym poziomie.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, obniżoną stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym dla analizy niniejszego przepisu konieczne jest wyjaśnienie znaczenia następujących pojęć:

1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych, oraz
2. budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
   
   

Odtworzenie zakresu niniejszych pojęć przedstawia się następująco:

Z racji tego, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

Montaż – wg Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość”. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie montaż odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie, którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje „wytwór” będący zupełnie nową całością.

Odnosząc niniejsze pojęcia do zaistniałego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca z zakupionych przez siebie uprzednio elementów montuje domek letniskowy na gruncie należącym do Klienta, należy stwierdzić, że montaż domków letniskowych opisany w złożonym wniosku wchodzi w zakres definicji legalnej robót budowlanych.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy o VAT – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnie użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Pojęcie obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zdefiniowane jest w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przepis ten, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zdefiniowano w niej m.in. pojęcia takie jak:

• obiekty budowlane – to konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych;
• budynki – to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów;
• budynki mieszkalne – to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany – jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.
  
  

Z uwagi na fakt, że ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji budynku, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 1 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków:

1. Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111 – czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu,
2. Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
3. Budynki zbiorowego zamieszkania – 113 – czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Odnosząc niniejsze pojęcia do zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, że montowane przez Wnioskodawcę domki letniskowe:

1. są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają fundament i dach – w związku z tym uznawane są za budynki w myśl Prawa Budowlanego,
2. zgodnie z projektem posiadają wszelkie instalacje i są skonstruowane w ten sposób, że co najmniej połowa ich całkowitej powierzchni użytkowej jest przeznaczona i następnie przez klientów wykorzystywana do celów mieszkalnych – w związku z tym klasyfikowane są w dziale 11 PKOB oraz są kwalifikowane w ramach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
   
   

Podsumowując, powyższe regulacje wskazują na to, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, przebudowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy,
2. budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
   
   

Dopiero spełnienie obu warunków łącznie daje możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku 8%.

W związku ze spełnieniem przez Wnioskodawcę powyższych przesłanek, co zostało wykazane w treści złożonego wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, właściwą stawką do opodatkowania montażu domków letniskowych jest obniżona stawka VAT w wysokości 8%.

Stanowisko to potwierdzają również następujące interpretacje indywidualne wydawane w podobnych stanach faktycznych, tj.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 stycznia 2017 r. nr 0481-ITPP1.4512.729.2016.2.JP,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 marca 2016 r. nr ILPP3/4512-1-267/15-4/NF.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy – w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zaznacza się, że według art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl natomiast art. 14na § 2 cyt. ustawy – przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.