Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-61/15/PS
z 7 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.), uzupełnionym na formularzu ORD-IN z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem sprzedaży jest samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca o własności lokali. Lokal został sprzedany w trybie postępowania przetargowego osobie fizycznej. Na okoliczność sprzedaży został sporządzony akt notarialny w dniu 10 marca 2015 r.

Właściciel przedmiotowego lokalu nr 41 był dłużnikiem wobec Wspólnoty Mieszkaniowej. Dochodzenie należności odbywało się na drodze sądowej w oparciu o prawomocne nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym oraz egzekucje komornicze. Komornik Sądowy prowadząc czynności egzekucyjne zlecił wykonanie operatu szacunkowego przez biegłego sądowego, a następnie obwieścił o pierwszej licytacji nieruchomości w dniu 18 marca 2014 r., która nie przyniosła oczekiwanych rezultatów bo do przetargu nikt nie przystąpił i mieszkanie nie zostało sprzedane, druga licytacja nieruchomości odbyła się 20 maja 2014 r., ale do przetargu też nikt nie przystąpił i wskutek tego druga licytacja nie doszła do skutku.

W trakcie postępowania egzekucyjnego z wniosku Wspólnoty Mieszkaniowej przeciwko dłużnikowi Właścicielowi lokalu nr 41 o świadczenie pieniężne prowadzonego przez Komornika Sądowego przy sądzie Rejonowym, w wyniku bezskutecznej licytacji lokalu, wierzyciel Wspólnota Mieszkaniowa złożyła wniosek o przejecie stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem egzekucji w sprawie.

W następstwie tego wniosku Sąd Rejonowy przysądził na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej własność stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności lokalu mieszkalnego nr 41 położonego w budynku wielorodzinnym o powierzchni użytkowej 60,60 m2, wraz z przysługującym prawem użytkowania wieczystego gruntu oraz współwłasności przymusowej wspólnych części budynku i urządzeń służących do wspólnego użytku ogółu mieszkańców w 61/3181 części, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Budynek Wspólnoty Mieszkaniowej jest budynkiem wielorodzinnym mieszkalno-użytkowym o procentowym udziale 20,42% powierzchni lokali użytkowych i 79,58% powierzchni lokali mieszkalnych. Pierwsze zasiedlenie budynku obecnej Wspólnoty Mieszkaniowej było w 1966 roku. Przedmiotowy lokal nr 41 został zasiedlony w marcu 1976 jako przydział lokalu komunalnego. W dniu 5 lutego 1988 r. aktem notarialnym nr 1330/88 zastał sprzedany przez ówczesnego Naczelnika Miasta na własność dla dotychczasowego najemcy lokalu nr 41. Nie podlegał podatkowi VAT.

W związku z tym, iż Wspólnota Mieszkaniowa przejęła lokal za długi i nie był odliczany VAT przy pierwszym zasiedleniu, nie było to przedmiotem VAT.

Wspólnota Mieszkaniowa nie dokonała ulepszeń, ani remontów na tym lokalu.

Wspólnota nadmienia również, iż jednym z właścicieli w tej wspólnocie jest Gmina Miejska, która posiada lokale mieszkalne i wszystkie lokale użytkowe, których zarząd powierzyła dla Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej. Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę o sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego celem pokrycia kosztów poniesionych za ten lokal. Powstały dochód przeznaczy na cele remontowe budynku Wspólnoty Mieszkaniowej.

Wspólnota Mieszkaniowa jest czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód otrzymany ze sprzedaży lokalu po pokryciu kosztów będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Wspólnoty w zakresie pytania drugiego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Wspólnota wskazuje, że przychód uzyskany ze sprzedaży tego lokalu po pomniejszeniu kosztów uzyskania przychodów co jest równoznacznym z pokryciem wszystkich należności dla Wspólnoty za byłego właściciela lokalu nr 41 i uzyskany ewentualny dochód który zostanie przeznaczony na remont budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, podlega zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym – dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków. Zakres i kompetencje jej działania zostały ściśle określone w ww. ustawie o własności lokali. Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 ust. 1 tej ustawy). Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. W art. 14 tej ustawy ustanowiono natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

• wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
• opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
• ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
• wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
• wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.)). Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W konsekwencji, wspólnoty podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest – co do zasady – dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Dochód ten stanowi natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2).

Jak wskazuje art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami (…) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Zgodnie natomiast z treścią art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile zostanie przeznaczony i wydatkowany na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, stwierdzić należy, że przychody uzyskane ze sprzedaży zasobu mieszkaniowego stanowią przychody dotyczące gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa nabyła lokal mieszkalny w związku z prowadzonym postepowaniem egzekucyjnym wobec ówczesnego właściciela tego lokalu. W następstwie prowadzonego postepowania egzekucyjnego wobec ówczesnego właściciela tego lokalu (dłużnika Wspólnoty Mieszkaniowej), sąd zasądził na rzecz Wspólnoty własność tego lokalu mieszkalnego. Następnie lokal ten został sprzedany w trybie postepowania przetargowego osobie fizycznej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego uzyskany ewentualny dochód uzyskany ze sprzedaży tego lokalu, który zostanie przeznaczony na remont budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, podlega zwolnieniu – jest co do zasady prawidłowe.

Końcowo podkreślić trzeba, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.