Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.240.2018.1.WR
z 12 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2018 r. (data wpływu 12 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania stawką akcyzy 0 zł biogazu o kodzie Nomenklatury Scalonej CN 2711 29 00, spalanego przez Wnioskodawcę na pochodni jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania stawką akcyzy 0 zł biogazu o kodzie Nomenklatury Scalonej CN 2711 29 00, spalanego przez Wnioskodawcę na pochodni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawową działalnością Spółki jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe oczyszczanie i odprowadzanie ścieków. Wnioskodawca eksploatuje na podstawie umowy cywilnoprawnej sieć kanalizacyjną i oczyszczalnię ścieków.

Zgodnie z ustawą z dnia 6.12.2008r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity Dz. U. 2018 poz. 1114 z późniejszymi zmianami; dalej: „ustawa") na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 19a Spółka jest finalnym nabywca gazowym.

W ramach prowadzonej eksploatacji oczyszczalni ścieków w wyniku procesu fermentacji osadów ściekowych w zamkniętych komorach fermentacyjnych (WKF-y) wytwarzany jest biogaz, który wykorzystywany jest po spaleniu w kotle gazowym i wytworzeniu ciepła do podgrzewania zawartości komór fermentacyjnych oraz do produkcji ciepłej wody użytkowej (dalej c.w.u.), a w okresie zimowym dodatkowo jest zużywany do ogrzewania pomieszczeń technologicznych i socjalno-biurowych oczyszczalni ( dalej c.o.). Nadmiar biogazu gromadzony jest w zbiorniku (buforze) biogazu, a w przypadku przekroczenia poziomu maksymalnego jest spalany na pochodni (zwanej także odpustnicą bądź świeczką).

Ilość zużycia biogazu na cele opałowe na kotle c.w.u. i c.o. jest opomiarowana urządzeniem pomiarowo-rozliczeniowym przed kotłem w kotłowni natomiast ilość biogazu spalonego na pochodni określana jest na podstawie ilości uruchomień pochodni w danym dniu i mnożona przez ilość jednorazowo spalaną na pochodni (10% objętości zbiornika - ok. 30 m³).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku akcyzowym biogaz oznaczony kodem CN 2711 29 00 zużywany przez Spółkę na pochodni stanowi wyrób gazowy przeznaczony do celów innych niż opałowe bądź do napędu silników spalinowych lub dodatek lub domieszkę do paliw opałowych lub silnikowych, w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu akcyzą według stawki określonej w art. 89 ust. 2c tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Biogaz spalany na pochodni stanowi wyrób gazowy przeznaczony do celów innych niż opałowe, nie jest wykorzystywany do napędu silników, ani jako dodatek lub domieszka do paliw opałowych lub silnikowych nie spełnienia żadnego z warunków art. 89 ust 1 pkt 1-15 oraz nie jest wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym w związku z czym powinien być opodatkowany stawką określoną w art. 89 ust. 2c ustawy, tj. stawka 0 zł.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00. Zgodnie z powyższymi przepisami biogaz stanowi wyrób akcyzowy.

Jednocześnie ustawodawca w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym wyróżnia kategorię wyrobów energetycznych, do których należą m.in. wyroby gazowe objęte pozycjami CN 2702 oraz od 2704 do 2725. W świetle powyższego należy zauważać, iż biogaz objęty kodem CN 2711 29 00 stanowi wyrób akcyzowy zaliczany jednocześnie do wyrobów gazowych i wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Na gruncie obecnie obowiązującej regulacji wyroby gazowe o kodzie CN 2711 29 00 zasadniczo mogą podlegać opodatkowaniu akcyzą według następujących stawek przewidzianych w art. 89 ustawy:

1. 11,04 zł/GJ - w przypadku przeznaczenia tego wyrobu do napędu silników spalinowych albo
2. 1,28 zł/GJ - w przypadku przeznaczenia tego wyrobu do celów opałowych albo
3. 0 zł - w przeznaczenia tego wyrobu do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sytuacji biogaz nie jest przeznaczony do napędu silników spalinowych, tym samym nie powinien on podlegać opodatkowaniu akcyzą według stawki 11,04 zł/GJ.

Przechodząc do dalszej analizy mającej na celu określenie właściwej stawki akcyzy dla utylizowanego w pochodniach biogazu, należy ustalić, czy w przedmiotowej sytuacji wyrób ten jest przeznaczony do celów opałowych.

W świetle powyższego Spółka pragnie wskazać, iż zarówno ustawa o podatku akcyzowym jak i prawo unijne nie wskazuje, jak należy rozumieć pojęcie celu opałowego. W związku z powyższym w celu dokonania wykładni tego terminu, zdaniem Spółki, należy sięgnąć do jego potocznego rozumienia. Słowo opał oznacza „to czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania”, zaś opałowy „dotyczący opału (...) służący do palenia”. Zatem w potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza więc wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych), celem ogrzania np. pomieszczenia lub osoby. Ponadto naszym zdaniem z celem opałowym będziemy mieć do czynienia, gdy wytworzenie ciepła (ogrzewanie) stanowić będzie ostateczny cel zużycia (np. spalenia) danego wyrobu. W świetle powyższego, w ocenie Spółki, gazem przeznaczonym do celów opałowych jest wyrób zużywany w celu wytworzenia wysokiej temperatury służącej do ogrzania np. pomieszczenia, wody lub osoby.

Natomiast w przedstawionej sytuacji celem spalenia gazu nie jest wytworzenie ciepła, lecz zabezpieczenie instalacji sieci gazowej przed nadmiernym wzrostem ciśnienia i jej potencjalna awarią oraz zapewnienie bezpieczeństwa pracy całej instalacji gazowej. W szczególności Spółka pragnie zaznaczyć, że spalenie w pochodni biogazu nie prowadzi do wytworzenia ciepła, które miałoby służyć celom grzewczym (ogrzania pomieszczeń lub produkcji ciepłej wody). W konsekwencji zużycie biogazu w pochodni nie wiąże się w żaden sposób z celowym działaniem nakierowanym na pozyskiwanie z tego procesu energii cieplnej, a wytworzona w tym procesie energia cieplna nie jest w żaden sposób wykorzystywana (następuje jej emisja do atmosfery).

Spółka pragnie zauważyć, że podobne do przedstawionego powyżej rozumienia zużycia na cele opałowe zostało przedstawione w odniesieniu do innych wyrobów akcyzowych w interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2012 r. (sygn,ILPP3/443-141/12-4/TW), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, przez zużycie oleju na cele opałowe należy rozumieć takie jego zastosowanie, którego celem jest uzyskanie energii cieplnej w wyniku procesu spalania. Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 30 stycznia 2012 r. (sygn. IBPP3/443-1217/11/PH) uznał: „Celem wskazanego zużycia nie jest (...) uzyskanie ciepła jako takiego, lecz wykonanie określonego procesu technologicznego (...). Zamierzeniem zużywającego wskazany produkt jest jedynie dokonanie, określonych czynności, które w żaden sposób nie wiążą się z celem grzewczym polegającym na produkcji bądź dostarczaniu ciepła”. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki zużywany w pochodni biogaz nie jest przeznaczony do celów opałowych, w konsekwencji czego nie powinien on podlegać opodatkowaniu akcyzą według stawki 1,28 zł/GJ.

Spółka uważa, że wobec nie spełnienia warunków z art. 89 ust 2 ustawy biogaz spalany na pochodni wypełnia przesłanki wynikające z art. 89 ust. 2c i podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym według stawki 0 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stany faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm., zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy Prawodawca w poz. 28 umieścił gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe (kod Nomenklatury Scalonej CN 2711). Z kolei w załączniku nr 2 do ustawy, w poz. 21, wskazany został gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe, z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00 (kod Nomenklatury Scalonej CN ex 2711, gdzie: ex- dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu).

Tym samym biogaz o kodzie Nomenklatury Scalonej CN 2711 29 00 jest wyrobem akcyzowym wskazanym w załączniku nr 1 do ustawy, ale niewymienionym w załączniku nr 2.

Finalnym nabywcą gazowym, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym, jest podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

˗ niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

W przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
   
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
   
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
   
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
   
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
   
   1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
   3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4 (art. 9c ust. 1 ustawy).
   
   
   

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą gazowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 (art. 13 ust. 1 pkt 13 ustawy)

W świetle art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się m.in. wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715. Tym samym wyrób gazowy o kodzie CN 2711 29 00 jest wyrobem energetycznym

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych (art. 86 ust. 2 ustawy). Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 12 i 13 stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

12) gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

a) gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

• skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów ,
  
• w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ),
  

aa) gazu ziemnego o kodach CN 2711 11 00 i 2711 21 00 - 0 zł,

b) wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:

• biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,
  
• wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł,
  

c) pozostałych - 14,72 zł/1 GJ 39 ;

13) gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);

Natomiast w myśl art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym stawka akcyzy na wyroby energetyczne niewymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego podstawową działalnością Wnioskodawcy jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę, a także zbiorowe oczyszczanie i odprowadzanie ścieków. Spółka na podstawie umowy cywilnoprawnej eksploatuje sieć kanalizacyjną i oczyszczalnię ścieków.

Spółka jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W ramach prowadzonej oczyszczalni ścieków w wyniku fermentacji osadów ściekowych w zamkniętych komorach fermentacyjnych wytwarzany jest biogaz. Wyrób ten wykorzystywany jest po spaleniu w kotle gazowym i wytworzeniu ciepła do podgrzewania zawartości komór fermentacyjnych oraz do produkcji ciepłej wody użytkowej (c.w.u.), a w okresie zimowym dodatkowo jest zużywany do ogrzewania pomieszczeń technologicznych i socjalno-biurowych oczyszczalni (dalej c.o.). Nadmiar biogazu gromadzony jest w zbiorniku biogazu, a w przypadku przekroczenia poziomu maksymalnego jest spalany na pochodni.

Ilość zużycia biogazu na cele opałowe na kotle c.w.u. i c.o. jest opomiarowana urządzeniem pomiarowo-rozliczeniowym przed kotłem w kotłowni. Natomiast ilość biogazu spalonego na pochodni określana jest na podstawie ilości uruchomień pochodni w danym dniu i mnożona przez ilość jednorazowo spalaną na pochodni (10% objętości zbiornika- ok. 30 m³)

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość skorzystania ze stawki akcyzy 0 zł, określonej w art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym w stosunku do biogazu spalanego na pochodni.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 89 ust. 2c wynika, że stawka 0 zł znajdzie zastosowanie w ograniczonym zakresie, a mianowicie wyłącznie do wyrobów niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy innych niż wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 i to pod warunkiem, że wyroby te są przeznaczone do celów innych niż:

• opałowe,
• dodatki lub domieszki do paliw opałowych,
• do napędu silników spalinowych,
• jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.
  
  

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „cel opałowy”. Także w przepisach wspólnotowych brak jest definicji, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”, zatem konieczne jest posiłkowanie się rozumieniem tego określenia w znaczeniu potocznym.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) pojęcie „opał” oznacza „to czym się ogrzewa pomieszczenia, czym się pali w piecu, w kuchni itp.” Mały Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje opał jako „to czym się pali, materiał do palenia: drewno, węgiel, szczapy”, natomiast „opałowy” oznacza „nadający się na opał, służący do palenia”.

Należy także zwrócić uwagę, iż zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Natomiast w przedstawionej sytuacji gdy celem spalenia biogazu na pochodni nie jest wytworzenie ciepła, lecz jego utylizacja, która nie wiąże się w żaden sposób z ogrzaniem jakiegokolwiek nośnika ciepła, a wytworzona w tym procesie energia cieplna nie jest w żaden sposób wykorzystywana, to takie użycie biogazu nie stanowi użycia w celach opałowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Należy również zauważyć, że spalany na pochodni biogaz o kodzie Nomenklatury Scalonej CN 2711 29 00 nie został wymieniony w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, a zgodnie z uwagami poczynionymi wyżej, wyrób ten nie jest zamieszczony w załączniku nr 2 do ustawy.

Tym samym biogaz o kodzie Nomenklatury Scalonej CN 2711 29 00, spalany przez Wnioskodawcę na pochodni, który jest wyrobem niewymienionym w załączniku nr 2 do ustawy i niewymienionym w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, zużywany do celów innych niż opałowe, jest opodatkowany stawką akcyzy 0 zł na podstawie art. 89 ust. 2c ustawy.

Stosownie do wyżej poczynionych uwag stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Równocześnie przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania zainteresowanego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.