Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1156/12/BW
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012r. (data wpływu 12 listopada 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2013r. (data wpływu 12 lutego 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2013r. (data wpływu 12 lutego 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 lutego 2013r. znak: IBPP2/443-1156/12/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) ma zamiar skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług zgodnie z zapisem art. 89a ust. 1 ustawy VAT, tzn. w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W związku z tym Wnioskodawca będzie wysyłał do dłużników zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego, celem spełnienia wymogu z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy VAT, przesyłką pocztową, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, za pośrednictwem … S.A.:

1. w przypadku osoby fizycznej na adres dłużnika wskazany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, dalej w skrócie Ewidencja, oraz na inne adresy podane Spółce przez dłużnika jako adresy prowadzenia działalności oraz prywatne osób fizycznych prowadzących działalność, jeżeli takie adresy będą możliwe do ustalenia w Ewidencji,
2. w przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowość prawnej na adresy podane Wnioskodawcy przez dłużnika w celu wystawienia faktur VAT, adresy korespondencyjne podane przez dłużnika oraz adresy siedzib ujawnione w odpowiednich rejestrach, np. w Krajowym Rejestrze Sądowym, dalej w skrócie KRS.
   
   

Wnioskodawca, znając realia życia gospodarczego, obawia się, że dłużnik, tak jak to już bywało wcześniej, może unikać odbioru kierowanej do niego korespondencji, co może się przejawiać w formie odmowy odbioru przesyłki poprzez złożenie oświadczenia o takiej treści doręczycielowi lub poprzez nieodbieranie przesyłki z placówki pocztowej pomimo jej prawidłowego, dwukrotnego awizowania.

Może również się zdarzyć, że dłużnik nie dopełni obowiązku aktualizacji danych adresowych w Ewidencji lub innych rejestrach, np. KRS, a zatem Wnioskodawca może otrzymać zwrotne potwierdzenia odbioru przesyłki listowej z adnotacjami „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy", „firma nie istnieje", "adresat odmówił przyjęcia przesyłki", "przesyłki nie odebrano w terminie" lub o podobnej treści.

Wnioskodawca zamierza zatem przyjąć, że skutecznie zawiadomił dłużnika o zamiarze dokonania korekty podatku należnego jeżeli:

1. poczta zwróci przesyłkę z potwierdzeniem odbioru wraz z informacją, że adresat (dłużnik) odmówił przyjęcia przesyłki - data odmowy przyjęcia przesyłki będzie uznawana za datę powiadomienia dłużnika,
2. poczta zwróci dwukrotnie awizowaną przesyłkę, wysłaną na adres dłużnika podany w Ewidencji lub w innym rejestrze i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, z adnotacją nie odebrano w terminie – jako datę powiadomienia dłużnika zostanie przyjęty 14 dzień liczony od daty pierwszego awiza,
3. poczta zwróci przesyłkę wysłaną na adres dłużnika podany w Ewidencji lub w innym rejestrze, np. KRS z adnotacją: „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy”, „firma nie istnieje" lub o podobnej treści i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika - jako datę powiadomienia dłużnika zostanie przyjęty dzień, w którym doręczyciel dokonał jednej z omawianych adnotacji.
   
   

Uzupełniając wniosek, w piśmie z dnia 8 lutego 2013r. , Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona przed 1 stycznia 2013r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dla potrzeb spełnienia przesłanki z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy VAT za datę doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności określonych w art. 89a ust. 1 ustawy VAT można przyjąć:

1. datę odmowy przyjęcia przez dłużnika przesyłki wysłane za potwierdzeniem odbioru,
2. datę, w której upłynął 14 dzień liczony od daty pierwszego awizowania przesyłki wysłanej na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, jeżeli przesyłka ta była dwukrotnie awizowana i dłużnik jej nie odebrał,
3. datę adnotacji doręczyciela „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy", „firma nie istnieje" i adnotacji o podobnej treści, jeżeli przesyłka była wysłana na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku popadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 2 cyt. ustawy, przepis ust 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 7, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Przytoczone przepisy nie pozostawiają wątpliwości, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty podatku należnego jest posiadanie przez dokonującego korekty dowodu doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty. Zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy VAT do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Jeżeli dłużnik odmówi przyjęcia przesyłki, a doręczyciel odnotuje to na przesyłce lub zwrotnym potwierdzeniu odbioru, to wówczas zgodnie z art. 153 § 1 Ordynacji podatkowej w związku z art. 89b ust. 5 ustawy VAT, datą doręczenia zawiadomienia będzie data odmowy przyjęcia przesyłki.

W przypadku, gdy przesyłka zawierająca zawiadomienie będzie dwukrotnie awizowana, a dłużnik nie odbierze jej z placówki pocztowej w terminie 14 dni od daty pierwszego awiza, to wówczas zgodnie z art. 150 § 2 Ordynacji w związku z art. 89b ust. 5 ustawy VAT, datą doręczenia przesyłki będzie 14 dzień liczony od dnia następnego od daty pierwszego awiza.

Opisany w zdaniu poprzednim tryb doręczenia zawiadomienia będzie uważany za skuteczny jeżeli przesyłka będzie:

• wysłana na adres, prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, podany w Ewidencji, a także podany w tej Ewidencji adres zamieszkania tej osoby,
• wysłana na adres siedziby podany w odpowiednim rejestrze (np. w KRS) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej,

i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika.

Stosując odpowiednio art. 151a Ordynacji podatkowej do zawiadamiania dłużnika o zamiarze korekty podatku należnego należy przyjąć, że w przypadku gdy przesyłka:

• wysłana na adres, prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, podany w Ewidencji, a także podany w tej Ewidencji adres zamieszkania tej osoby,
• wysłana na adres siedziby podany w odpowiednim rejestrze (np. w KRS) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej,

wróci z adnotacją doręczyciela „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy", „firma nie istnieje" lub o podobnej treści i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, to należy przyjąć, że zawiadomienie zostało doręczone w dacie dokonania adnotacji przez doręczyciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż z dniem 1 stycznia 2013r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012r., poz. 1342) uległy zmianie, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, przepisy art. 89a i 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), przy czym art. 89a ust. 2 pkt 4 i 6 oraz art. 89b ust. 5 został uchylony.

Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012r., do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie zaś z ust. 2 tegoż przepisu, art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012r.

Należy zauważyć, iż w piśmie z dnia 8 lutego 2013r., przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 1 lutego 2013r. znak: IBPP2/443-1157/12/BW Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona przez 1 stycznia 2013r.

Mając na względzie powyższe, oraz powołany powyżej przepis art. 23 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2016r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przedmiotowej interpretacji dokonano w oparciu o przepisy art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., pomimo, iż we wniosku zaznaczono jako przedmiot wniosku zdarzenie przyszłe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Z kolei art. 89b ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast, zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Jak wynika z treści wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy, odnoszą się do kwestii uznania, czy dla potrzeb spełnienia przesłanki z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy VAT za datę doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności określonych w art. 89a ust. 1 ustawy VAT można przyjąć:

• datę odmowy przyjęcia przez dłużnika przesyłki wysłanej za potwierdzeniem odbioru,
• datę, w której upłynął 14 dzień liczony od daty pierwszego awizowania przesyłki wysłanej na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, jeżeli przesyłka ta była dwukrotnie awizowana i dłużnik jej nie odebrał,
• datę adnotacji doręczyciela „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy", „firma nie istnieje" i adnotacji o podobnej treści, jeżeli przesyłka była wysłana na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS i nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika.
  
  

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, iż zgodnie z art. 144 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. (...).

W myśl art. 146 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeżeli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyrażono na to zgodę.

Natomiast, zgodnie z § 2 tegoż artykułu, w razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Z kolei, stosownie do zapisu art. 148 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Zgodnie zaś z art. 148 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.
   
   

Z kolei, w myśl art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Zgodnie z art. 149 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Natomiast, w myśl art. 150 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

• poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
• pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
  
  

Z kolei, art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej stanowi, iż adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zgodnie z art. 150 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej - na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej - pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ww. ustawy Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Ponadto, zgodnie z art. 153 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu w sposób określony w art. 144, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy.

Natomiast zgodnie z § 2 tegoż przepisu, w przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż za skuteczne doręczenie dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego można przyjąć:

• datę odmowy przyjęcia przez dłużnika przesyłki wysłanej za potwierdzeniem odbioru (art. 153 § 2 Ordynacji podatkowej),
• datę, w której upłynął 14 dzień liczony od daty pierwszego awizowania przesyłki wysłanej na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS, gdy jednocześnie nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, jeżeli przesyłka ta była dwukrotnie awizowana i dłużnik jej nie odebrał (art. 150 Ordynacji podatkowej),
• datę adnotacji doręczyciela „adresat wyprowadził się", „brak takiej firmy", „firma nie istnieje" i adnotacji o podobnej treści, jeżeli przesyłka była wysłana na adres dłużnika ujawniony w Ewidencji lub innym rejestrze, np. KRS, gdy jednocześnie nie można ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika (art. 151a Ordynacji podatkowej).
  
  

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się wyłącznie do kwestii objętej zapytaniem Wnioskodawcy. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2012r. z przyczyn wskazanych na wstępie niniejszego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.